"Do you take Marlon Dempsey as your lawful husband, to have and to hold, from this day forward, for better or for worse, for richer or for poorer, in sickness and in health, to love and cherish until death do you part?"
Rebekah breath heavily as her tears keeps falling down. She didn't bother to wipe it so that the people will not see that she is crying. Thanks to the veil that also helps and covers her whole face.
She sniffed slowly and answered in a calm and low voice.
"I do." she answered.
She glanced and smiled bitterly to the man in front of her. He looked so serious and strict as always but the way he looked at her right now is very cold. But she still finds him attractive and handsome that can make her heart beat so fast.
She knew he wanted to end this ceremony quickly because he was only forced in this marriage. Napipilitan lamang ito pagkatapos ng isang gabi na nagbunga.
Lalo tuloy naglabasan ang mga luha sa mga mata niya habang sinusuotan siya ng singsing nito.
***
"Makie, ano ka ba? Nakakahiya ka! Lumabas ka na nga dito baka pag-isipan na naman tayo ng masama ng mga tao. Umalis ka na." pagtataboy ni Rebekah kay Makie na panganay na kapatid ni Mr. Dempsey. 
Tumawa lang ito sa sinabi niya at sa halip ay nag-dekuwatro pang umupo sa may kahabaang couch sa bandang gilid. Sinulyapan nito ang nakababata nitong kapatid sa nakabukas na ngayong glass wall sa office nito. 
Inaayos niya ang isang portfolio na naglalaman ng isang report na ibibigay niya sa boss mamaya pagkatapos ng meeting nito.
"Takot ka lang kasi makita ng 'ser' mo." pang-aasar ni Makie sa kanya.
Hindi niya alam kung paano nito nalaman na may pagtingin siya sa boss niya. Siguro dahil matagal na nilang kilala ang isa't-isa at palagi silang magkasama simula noong bata pa lang siya. Hindi lang ito kapatid niya kundi tumatayo na rin itong tatay at nanay niya.
"Shh,tumahimik ka nga. Ano ka ba! Nasa loob ng kuwarto lang sila. Wala ka talagang delikadesa. Umalis ka na. Makita ka pa ng kapatid mo mapapagalitan na naman ako."
Totoo iyon. Hindi sa ayaw ng boss niya kay Makie dahil alam ng lahat kung gaano nirerespeto ni Mr. Dempsey si Makie bilang nakatatandang kapatid. Kaya siya ang laging napapagalitan ng boss niya dahil hinayaan niya si Makie na guluhin siya sa kanyang trabaho. 
"Oo na. Hindi naman ikaw pinunta ko dito. Siyempre may pag-uusapan kami." Tukoy nito sa kapatid.
She glared at him. Dahil alam na niya kung ano yon.
"Makie, ilang beses na niyang sinabi na hindi nga siya pupunta mamaya. Ano ka ba? Gusto mo na naman ba akong mapagalitan dahil lang sa topic na yan? Hayy, naku naman."
"Baby, kailangan niyang pumunta. Business partner sila ng pamilya at saka matagal na silang tapos. Wala naman akong nakikitang masama doon, unless kung mahal pa niya si Roxanne."
"Tsch." Inikutan niya ito ng mga mata.
"Bakit?" Tatawa-tawa nitong tanong.
"Nagseselos ka ba?"
Mas lalo niyang inikutan ng mga mata ang kapatid at wala sa sariling napatingin sa glass wall na kuwarto.  Nagulat pa siya nang magtagpo ang mga mata nila ni Mr. Dempsey. Hindi niya alam kung kailan nito binuksan ang automatic blinds.
'Kanina pa ba siya nakatingin sa akin?' Tanong niya sa sarili at lihim na napakagat-labi. Yumuko siya saglit at nang tumungo siya ay nakasirado na ito.
"My god, panigurado papagalitan na naman ako nito." She murmured to herself.
Lalo na at nakita niya ang galit nitong mga mata na sumulyap kay Makie na nakaupo sa couch.
"Hinaan mo boses mo, uy. Bakit ako magseselos? Normal naman ata yon sa mga taong magkakasintahan dati." sagot niya niya kay Makie.
"Talaga? Bakit ikaw ata ang walang gustong pumunta si Marlon sa engagement party ni Roxanne?" Tukoy nito sa ex-fiancee ni Mr. Dempsey.
"Hello, ikaw kaya pumunta sa engagement party ng ex-fiancee mo? Anong mararamdaman mo? Di ba ang awkward?"
"Bakit may fiancee ka na ba at alam mong awkward?" Nankangisi nitong tanong sa kanya at tinitigan siya sa mga mata nang lumapit ito sa mesa niya. Umupo ito sa dulo ng mesa niya habang nasa bulsa ang mga kamay.
"Para kang tanga, kuya. Lumayo ka nga at saka tigil-tigilan mo nga yang kakatawag mo sa akin ng 'baby'. Natsitsismis na tayong magkasintahan. Baka iyan pa ang dahilan na mabuking tayo."
Umayos ito ng tayo saka ginulo ang buhok niya sabay pisil sa kanyang ilong. Malakas niyang tinapik ang kamay nito at tiningnan ng masama pero tumawa lang ito saka saglit na natigilan dahil sa kanyang huling sinabi.
Malalim itong bumuntong-hininga at bumalik sa pagkakaupo sa couch.  Tumikhim siya nang nakita ang seryoso nitong mukha. Napahinga siya ng malalim at pinagmasdan ang paglungkot ng mukha nito. Alam niyang hanggang ngayon ay sinisisi pa rin nito ang nangyari sa kanilang ina.
Makie was the first born son of the Dempseys. When their mother was pregnant of her brother, she ran away from home after knowing that Matthias Dempsey, Makie's father was cheating on her. Afraid that her son might be taken away from her, she faked an accident and asked a doctor for help to fake her baby's death. The doctor helped hand hid her. They fell in love and had Rebekah. They lived happily. Rebekah's father loves Makie as his own son but sadly he died because of a heart attack. Their mother felt so incomplete and sad that she also wishes to die. Rebekah was fourteen that time and Makie was twenty-four years old when their mother took her own life. Before their mother died, she left a note to Matthias Dempsey that their son is alive. She also left a note to Makie to protect Rebekah from the Dempsey family. Ngunit sa halip na itago ni Makie ang kapatid ay pinapasok niya ito sa kompanya at ginawang secretary ni Marlon para mas lalo niyang maprotektahan ang kapatid. Alam niya kung gaano ito kadelikado pero dahil sweet sila sa kapatid niya at inisip ng mga ito na magkasintahan sila ay hinayaan na lang niya.
Tumayo si Rebekah at tumabi ng upo sa kapatid.
"Kuya, stop blaming yourself. Kung nasaan man si nanay ngayon ay alam kong masaya siya dahil magkasama na sila ni tatay. Iyon ang matagal niyang pinangarap. Sometimes, you need to give up something to make yourself happy. As for mom, she gave up her life because she knew that will make her happy. Huwag na lang tayong mag-isip ng kahit ano. Isipin na lang natin na masaya na siya ngayon. They're together now and I know they are proud of you."
Kinulong niya ang mukha ng kapatid at pinisil nang mariin ang magkabilang pisngi.
"Stop it. What do you think that makes them proud of me?"
"Oh, well... you see hindi mo kayang magalit sa kapatid mo kahit ang pangit-pangit mo na."
"Aish, baby stop it." Nakangusong saway ni Makie sa kapatid.
"No. No. No. No." Tatawa-tawang sagot ni Rebekah at patuloy pa rin sa pagpisil sa mga pisngi sa kapatid.
"Ang cute mo tala–"
Tumigil siya at nanlaki ang mga mata nang makita ang boss niyang nakatayo sa harapan nila. Seryosong-seryoso ang mukha nito habang nakatiim ang mga bagang.
She bit her lower lip and bowed her head.
"Sorry po, Sir."
"Do you always do this inside my own office?" He asked gritting his teeth.
Napapikit si Rebekah sa malakas at galit nitong boses.
"Makie... Low down your voice. The people inside are watching." Saway ni Makie pagkatapos sulyapan ang mga tao sa loob na nakatingin sa kanila.
"So, the rumors I heard are right. Rebeka, I didn't know that you are this cheap–"
"Marlon, watch your words–"
"What?! How dare you told me that when you are the one that did a disgusting behavior inside my office?! And worse, it's not just me that saw you!"
"Marlon." Nakatiim na rin ang bagang na sabi ni Makie pagkatapos sulyapan ang panginginig ng kapatid.
"Get a room if you are both that desperate to do it here–"
"Marlon, I said stop it! She's still a woman. Have your manners!"
"I didn't find her as a woman!"  He exclaimed angrily and turned to looked at her.
"Now! Get out of my office, get out of my company. You're fired!" Marlon slammed the door of his own office without minding the people inside.
"What?!" Galit na sabi niya sa mga matang nakatingin sa kanya.
"Meeting is adjourned! Get out all of you!"
"But Mr. Dempsey–"
"I said get out!"
He kicked one of the chair and threw his laptop on the floor that shocked the people around. Sabay-sabay na nagtayuan ang mga ito at halos magtulakan pa na lumabas sa pinto.
Napahawak siya sa ulo niya at napasabunot sa kanyang buhok.
"What the hell is happening to me?" he murmured angrily to himself.
-----
Makie clenched his fist watching the closed glass wall. His reaction suddenly changed when he saw his sister crying.
"Kuya pasensiya na. Kung hindi dahil sa akin–"
"Shhh. Tahan na." Niyakap niya ito sabay hagod sa likod nito at walang paki na tiningnan ang mga tao na dumaan sa harapan nila. Nagbanggaan pa ang mga ito palabas sa isa pang pinto.
"Balita ko hindi daw maganda ang kinalalabasan ng business niya na gaganapin sa Cebu dahil hindi pumayag ang may-ari na ibenta ang kanilang kompanya sa amin. Huwag ka ng umiyak. Kilala ko si Marlon. Nagkataon lang na hindi maganda ang mood niya ngayon kaya tahan na, okay?"
Hindi sumagot si Rebekah. Ngumiti si Makie at pinunasan ang luha ng kapatid.
"Magbihis ka na. Baka mas lalo pa siyang magalit kung hindi ka pupunta sa engagement party. Alam mo namang kailangan ka doon." he said in a sweet voice and caressed her, rubbing his thumbs gently on her cheeks.
"Tama na. Papangit ka niyan." Mahinahon at malambing pa rin niyang sabi saka ginulo ang buhok nito.
He hugged her again and glared at Marlon's closed office.