Hindi na tumuloy si Mason sa loob ng bahay nila Winter. For him, hindi pa oras para magpakilala sa pamilya ng babae.
Winter got bewilderment about him pero natakot din siya dahil baka saktan siya nito. Hinfi aiya bumabase sa mukha kahit mukhang expensive guy si Mason Klaude Niccollo. Nakita namna nito ni Winter ang karangyaan ng buhay ng binata ngunit bakit tila' iba ang pakiramdam niya na pinaglalaruan siya nito.
A mullet hair man that greeted her daughter in the front of the door.
"Bakit ngayon ka lang?" sita ng ama ni Winter na nakaabang sa pinto.
Lagpas 10:00 pm na kaya ramdam sa ama ang boses na kahit mahinahon ay matatakot ka parin. Winter bowed as she entered in the house.
Ang bag nito ay hinatid ni Dayes Summer sa kanila at nagtaka rin sa pagkawala nito sa school. Nagung kwestyon ito kaya't hinfi mapakali ang mga magukang ni Winter sa mga oras na iyon. Kung sino-sino na ang kinakausap para lamang maganap siya.
"Alam mo ba na tumawag ang school at palagi ka nalang nagka-cutting classes?" paumpisa ng ina na naka-upo sa sofa. Her mother, Odette, has pixie cut hair.
"Kasi po~"
"Kailan ka pa Winter?" sita ng ama.
"Iniintindi ka naman namin sa pakikipag-relasyon mo noon pero iba na ata ang usapan kung nagigung suwail ka na sa amin." Hindi napigilan ng kaniyang ina na hindi magalit lalo na't isang linggo na ito hindi nakakapasok ng maayos dahil sa mga tragedyang nangyayari sa kaniya.
"Hindi ko naman gusto 'yon, Ma," mahinang wika ni Winter. Nais pa sanang magdahilan ni Winter ngunit alam niyang hindi na sila makikinig pa sa rason niya.
Kumalam naman ang sikmura ni Winter dahil mula umaga hanggang sa gumabi ay hindi pa talaga siya nakaka-kain. Gusto niyang magalit kay Kon at kay Mr. Bumblebee ngunit hindi niya malaman kung bakit naging ganito ang araw niya.
"Pinapunta ko si Kon, baka sakaling maging maayos ka," mahinahong pahayag ng ina.
"Bakit?"
"Para maintindihan mo anak, that he already married." Napatingin ito sa amang sumagot sa katanungan niya.
Nagtataka naman si Winter dahil kaya niya naman mag-isa kahit wala si Kon. Maybe for 2 years ay nasanay ang mga magulang niya na nakaalalay si Kon ngunit this time. Winter no longer feelings for him as she want to settle down in peace.
She already accepted the fact na hindi lahat ay magiging katulad sa magulang niya na successful sa pagmamahalan. As she recognized a tragic stories of every people lalo na kay Kon. She can't even imagine that it ends in the way na hindi niya kailanman pinangarap.
"You don't trust me," malungkot na wika ni Winter. "Dahil kung tiwala kayo sa'kin, ay hindi niyo ko kakaawaan." She walked away at tumungo sa hagdan. Hindi niya matanggap na ganon ang tingin sa kaniya ng mga magulang.
In other side, her parents are being protected. Hindi naman siya pinagbabawalan sa maraming bagay ngunit hindi na ito tulad noon na palangiti at masayahing babae na nakilala nila noon. Habang lumalaki ang kanilang anak na si Winter ay napapansin nila ang pagiging seryoso nito sa buhay.
Bilang magulang ay wala silang hiniling kundi maging maayos ang kaisa-isa nilang anak. Dahil nag-iisa lang ito ay natatakot silang mapariwara ang buhay ng kanikang unica hija.
Nagkatitigan ang mag-asawa na may pag-aalala sa kanilang mga mata.
"Natatakot akong paghigpitan siya at baka mas lalong kumawala," ang takot na iyon ay nagdudulot ng kalungkutan sa ina.
"Kung magigung maluwag naman tayo sa kaniya ay baka mawalan siya ng gabay sa buhay," sagot ng asawa.
Habang si Winter ay napaluhod na lamang at pinatong ang ulo sa kama. Dahil sa kapaguran ay ninais niya na lamang balewalain ang gutom.
"If only I can be a perfect daughter like before, pero ang hirap mabuhay sa mundo," aniya. Tumulo na kamang ang kaniyang luha habang nakapikit.
Hindi niya malaman kung saan nagmula ang kalungkutan na iyon. Ayaw niya sa pakiramdam na tila' iniiwan siya ng lahat.
She wipes her tears. Nagtungo ito sa bintana at naupo roon para pagmasdan ang buwan. Palagi niyang inaalala ang nakaraan.
Hindi niya matanggap na laging tingin sa kaniya ay masyado pang bata at wala pang alam sa mundong ginagalawan. Doom siya nasasaktan sapagkat tila' lahat ng tao ay walang tiwala sa mararating niya sa buhay.
She's exhausted of being young...
She wants to be perfect,
But she can't.
Nalulumbay sa gabing iyon. Hindi niya malaman ang dapat gawin. Habang ang orasan ay tumatakbo, ang pakiramdam niya ay tila' ang bagal ng oras at nais niya nang makalaya sa pagiging bata.
Mula sa kalayuan ay nasaksihan ni Mason ang pagiging matamlay ng dalaga. Alas-dose na nang gabi at pinili ng binata na manatili muna dahil nakabukas pa ang ikaw ng kwarto ni Winter.
Muli ay inakyat niya ang gate ng tahimik. Na akala mo'y magnanakaw lang. Magaling itong umakyat ng mga bakod dah gawain niya na ito simula bata. Kinuha niya muli ang ladder upang akyatin ang dalaga.
Napansin iyon ng tulalang Winter. "Shénme~" sa pagtataka nito dahil naririto na naman ang Bumblebee na gumugulo sa gabi niya.
Ang mga mata ni Mason ay singkit kaya til' mukhang galit ito sa mundo ngunit ganon lamang itong tumingin. May bangs din na halos takpan na ang mata.
"Why are you here again? Pakiramdam ko magnanakaw ka talaga," bulalas ni Winter dito na nakaakyat na ng tulayan at umupo sa tabi niya.
"Asan maskara mo?" tanong ng dalaga na ikinatawa ni Mason.
"Wala na, ang init sa mukha kaya ayoko na lang suotin," he chuckled and smirked.
"Are you crazy?"
"Pangalawang beses mo na 'yang tinanong."
Winter rolled her eyes.
"I thought you are mahinhin pero marunong ka na din palang magsungit."
"It's none of your business. Lumayas ka na nga dito," pagtataboy nito na muntik ng ikahulog ni Mason.
Hindi na talaga ito natutuwa dahil hindi niya malaman ang rason kung bakit ito naririto. Kinuha ni Mason ang kamau ni Winter at kinurot tulad ng ginawa nito sa kaniya.
"Ouch!" reklamo ni Winter.
"Sabi ng Daddy ko, nakakatulong daw ang langgam kapag kinagat ka kaya magpasalamat ka sa kanila," he explained. Totoong pahayag iyon ng kaniyang ama ngunit nais lamang talaga niyang gumanti.
"Pero hindi ka naman langgam!" Winter exclaimed.
"Then, can you be my langgam?" he asked emotionless.
"It's not funny, Mr. Bumblebee."
"Alright, bye-bye~" kaway nito.