Hoping for a blissful day when Winter received a letter from someone. Kakaligo lamang ni Winter pagkatapos matapunan ng mga pagkain ni Lily.
Hanny Azalea and Dayes Summer were nervous to explain what happened during that time. Pero napailing nalang ang ina at nababahala sa kaniyang anak.
"Thank you for taking care of Winter," sambit ng ina sa mga kaibigan ni Winter. "Pero 'wag naman kayong lumiban sa klase."
"Pasensya na po tita. Hindi na mauulit," paumanhin ni Dayes.
"Opo, salamat sa meryenda tita," magiliw na pahayag ni Hanny.
Hinatid ni Winter hanggang sa gate kung saan ay naroon naka-park ang sasakyan ni Dayes.
"Take care," sambit ni Winter at kumalas sa yakap ni Hanny.
Binuksan niya ang sobre sa loob. Hindi niya alam kung bakit naging iba ang pakiramdam niya sa araw na iyon. Bagaman inabot ng kaniyang ina na nagtataka rin kung sino ang nagpadala non ay binilin sa kaniya na si Winter lamang ang maaring magbukas.
"Bakit nandito ang dalaga ko?" tanong ng ama na galing sa hardin nila.
"Something ruined my day..." Winter whispered.
"What was that?" Her father got confused.
"Just something happened kaya napauwi pa, but I'm alright."
Tinapik nito sa ulo ang anak. "Osige, nagkape muna ako kasama ang mama mo."
Tumango si Winter. Muling pinagtuunan bg pansin ni Winter ang nasa sobre. Nakita niya ang nasayang larawan ni Kon na naka tuxedo habang kasama nito ang babeng naka-white gown.
Sino nga naman magpapadala ng ganong larawan? Wala ng iba kundi ang ina ni Kon na ayaw sa kaniya.
Muli ay nanumbalik ang alaala nang ipakilala siya ni Kon sa pamilya nito. Unang tingin palang ng ina niya ay nasu-suklam na agad. Marahil ay bata pa ito kaya hindi sumang-ayon ang pamilya ni Kon.
Wala na siyang madamang sakit kundi panghihinayan na lamang. Napapaisip na lamang ito kung sakali bang magka-edad sikang dalawa ay sa-sang-ayon ba ang lahat. Ngunit dahil masyadong istrikto ang pamilya ni Kon ay mas nais nila ng babaeng mas higit pa sa kaniya.
"Love has standard..." Napapailing na wika niya at muling itinago sa sobre ang larawan.
Tumayo ito at tumungo sa bakuran nila upang sunugin ang sobre na iyon. Mas nanaisin niya na lamang ibaon sa limot kaysa ingatan pa ang mga alaala na ito.
"Bakit mo sinunog?" tanong ni Isagani, ang kanilangbatang hardenero. Magkasing-edad lamang sila ngunit kinailangan nang matrabaho dahil sa kahirapan ng buhay.
"Ang mahalaga hindi na natin kailangang mag-alala sa nakaraan," pahayag ni Winter.
"Pero ang nakaraan ay madaming nagagawa kung bakit tayo nasa kasalukuyan," pagda-dahilan pa ni Isagani habang hawak-hawak ang watering can sa kamay.
Napailing si Winter at nilisan na lamang ang kausap ng walang pasabi. Pinagpatuloy ni Isagani ang paglilinis upang makauwi na sapagkat nagda-dapit-hapon na.
Nagtungo sa kwarto si Winter upang muling balikan ang ikang kagamitan na iningatan niya sa matagal na panahon. Sa pagbukas niya sa photo album na sabay pa nilang nilagyan ng kanilang mga larawan ay may kung anong kumirot sa kaniyang puso.
Hindi niya inaasahan ang panandaliang pagbura kay Kon ay makakatulong ngunit napagtanto niya na tinatakasan niya lamang iyon.
"Akala ko tanggap ko na, hindi parin pala..." aniya habang pinagmamasdan ang masasayang imahe nilang dalawa.
Sa bawat pangako nito lalo na ang salitang, ‘Will you marry me?’ however, it became a nightmare. A dream come true for someone else.
Nawagli ang lungkot na nadarama niya ng may kumatok sa pinto. Isiniayos niya ang mga photo album.
"Come in!" she shouted.
"Maghapunan na muna tayo," pag-i-imbita ng kaniyang ina.
"Sige ma, may gagawin lang ako."
Hindi man sabihin ng kaniyang ina ngunit nag-aalala ito para sa anak. Alam niya ang pinagdadaanan subalit maging siya ay hadlang sa kanila ni Kon.
"She just 16-year-old girl," wika ng asawa nito nang makabalik siya.
"Hayaan mo na, lilipas din ang nadarama niya."
"Siguro nga lilipas pero sana hindi siya maging marupok sa lahat ng bagay," pahayag ng ama habang pinapanood ang anak na bumaba sa hagdan.
"Michael Conan Hart..." sambit ng Ina.
"Odette Hart." Hinawakan niya ang kamay ng asawa na nasa mesa. "I trust our daughter tht she can survive in life."
Whike winter watching the fire. Isa-isa niyang sinunog ang mga larawan. Napapikit na lamang ito dahil kahit ayaw niya ay mas pinili niyang sunugin iyon. Ayaw niya nang itabi pa sapagkat kasal na ito sa iba.
"Krysler Oliver Nile..." Napabugtong hininga na lamang siya ng banggitin ang pangalan ng lalaking iyon.
Kinalma niya ang kaniyang sarili sa mga oras na iyon. Napatingala na lamang siya at nakita ang buwan na nasasaksihan ang mga ginagawa niya.
Kaakibat ng mga larawan ay mga alaalang nakakubli na lamang sa kanilang nakaraan. Isinuko niya na ng paulit-ulit ang lahat sa Bathala.
Sapagkat naniniwala noon si Winter na magiging matagumpay din ang samahan nila ni Kon tulad ng kaniyang mga magulang. Subalit nagkamali siya sapagkat hindi lahat ng pangarap at pangako ay matutupad.
"She made it easier to decide alone," bulong ng ama ng makita ang kaniyang anak na patungo na sa mesa.
They asked about her day but Winter can't respond as she doesn't want to explain what happened to her day.
Nag-representa na ito na siya na ang maghuhugas ng plato upang makatulong sa gawaing bahay. Nais niyang iwagli ang iniisip niya. Pinapa-alalahanan na dapat mayroon siyang atensyon sa kaniyang buhay at hindi sa iba pang bagay.
"Magpahinga ka na pagkatapos anak," paalala ng kaniya ina na binigyan niya ng sagot na tango.
Nang matapos siya ay in-organisa niya na ang mga gamit sa eskwela. Tinabi ang mga bagay na nagpapa-alala sa kaniyang nakaraan.
Dalawang taon ang pinagsamahan nila. When she was 14 ay nakilala niya na si Kon na palaging hinahatid at sinu-subdo siya sa eskwela. Madalas ay long walk ang ginagawa nila bago umuwi. Minsan ay kasama sila Hanny at Dayes na kapit-bahay niya noong bata pa sila ngunit ng pumasok sa sekondarya ay nagkalayo na nang tirahan. Bagaman ganon ang nangyari ay parehong eskwelahan naman ang pinapasukan nila.
Nang mai-idlip na sana ang dalaga ay may pumasok sa bintana. Ito ang lalaking nakamaskara noon.
"Hoy! Sino ka ba!" sigaw niya dito at naibato bigla ang lampshade.
Mas lalong nawalan ng liwanag sa kwarto niya dahil sa ginawa niya.
"Shénme?" Winter murmured in frustration. "Who are you?!"
"Hmmm... Why so serious?" he have a lower voice that every girls get attracted.
Matunog ang hakbang nito habang si Winter ay walang makita sa paligid kundi kadiliman. Tanging liwanag sa buwan ang nakikita niya ngunit nasa kabilang banda ang taong kinakausap niya kung kaya't hindi niya makita ito.
"Why are you here?"
"Aha! Just visiting you?"
"Then why?"
"Dunno, but just wanna know you."
"Are you crazy!" Kinakabahan wika ni Winter.
"Yes I am crazy. How about you, are you scared of me?"
"Shénme~" Winter was confused but she can't do anything
"You know to clear this, I don't like you. But I need to be here..." he shrugged. "I need to go, have a nightmare ahead."
Nakita muli ni Winter ang lalaking iyon na puting jacket na ang suot at maskara sa mukha. Napatakbo siya sa bintana upang silipin kung gaano kataas ang kinahulugan ng lalaki sa bintana. Pero nakita ni Winter ang ladder at napailing na lamang.
Ang yellow na Lotus Evija nito ay humarurot na. "Mr. Bumblebee..." wika ni Winter.
She got perplexed at hindi nakatulog kakaisip kung bakit gusto siyang makilala nito.
Ito na ang pangatlong beses na nagkita sila. Natawa na lamang ang dalaga ng maalala niya kung gaano ito nainis dahil sa bahi ng utot niya.