Nagising ako nang biglang may nag doorbell. Napatingin ako sa wall clock at napakunot ang noo nang makita ang oras. It's already twelve midnight. Sino kaya yun? Imposible namang si Kent kasi may susi naman siya sa bahay.
Kahit nahihintakutan ay bumangon pa rin ako. Isinuot ko ang aking tsinelas bago lumabas ng kwarto. I was in the middle of the staircase when the doorbell rung again kaya mabilis akong bumaba at binuksan ang pinto.
Napakunot ang noo ko nang makita si Kev—Kent's best friend—na akay-akay si Kent. "K-Kev? What happened?" agad kong tanong. Nilakihan ko ang pagbukas ng pinto para makapasok sila.
"Your husband is drunk kaya hinatid ko na." sagot ni Kev. Siya na mismo ang naghatid kay Kent sa kwarto nito dahil hindi ko naman kayang buhatin si Kent. Sa laki ba naman niya.
"Thank you, Kev." sabi ko nang maihiga na si Kent sa kama.
"Walang ano man." aniya bago nagpaalam na umalis. Di ko na siya naihatid pa paalis at inutusan nalang na mag-lock ng pinto dahil kailangan ko pang asikasuhin ang lasing kong asawa. Sa limang buwan naming pagsasama ni Kent, hindi pa siya umuwi dito na lasing, ngayon pa lang. May problema kaya siya?
I sighed bago lumapit sa nakahiga kong asawa at tinanggal ang kanyang sapatos. Pagkatapos ay umalis muna ako saglit para kumuha ng pampunas sa kanya at pantulog niya. Nang makabalik ay dahan-dahan kong tinanggal ang coat niya. I-a-unbutton ko na sana ang sleeve niya nang bigla siyang umungol at hinawakan ang kamay ko dahilan para mapatigil ako sa ginagawa.
I looked up at him and his eyes was opened. But I know he's half asleep. Tinitigan ako ni Kent gamit ang mapupungay niyang mga mata. I gulped, nakakakaba naman yang mga titig niya. Napailing ako at ipagpapatuloy na sana ang pag-hubad sa kanyang white long sleeve pero pinigilan na naman niya ako. "Kyla..." parang may tumarak na isang-libong kutsilyo sa puso ko dahil sa pangalang binanggit niya. Pati ba naman sa kalasingan niya, pangalan pa rin ng babaeng mahal niya ang binabanggit niya. Ganun niya ba talaga ka mahal si Kyla at kahit lasing, di niya ito malimutan?
I sighed at my thoughts and tried to ignore the pain in my heart.
"Kyla..." Kent uttered again.
"Kent, I'm not Kyla. This is Zane, your wife." mahina kong sabi. Alam kong hindi niya ako naririnig.
Nagulat nalang ako nang bigla akong hilain ni Kent dahilan para mapasubsob ako sa dibdib niya. He then hugged me tight. "Kent..." I whispered.
"Kyla, please don't leave me." parang nahihintakutang turan ni Kent. I tried to escape from his grasp pero mas humigpit lang ito.
"Ke—"
Before I could utter his name, he said those three words that he never once said to me. "I love you, please don't leave me." I felt my heart broke into pieces again. My chest tightens because of the pain. Parang hindi ako makahinga. I felt suffocated.
Bago pa man ako makabawi sa sakit na nararamdaman, gumalaw si Kent at sa isang iglap ay ako na ang nakahiga sa kama at siya ay nasa ibabaw ko. And before I could even move, I felt a soft lips touching mine. Nanlaki ang mga mata ko at tila naestatwa ang buo kong katawan dahil sa nangyari. Hindi ako makagalaw.
Nabalik lang ako sa katinuan nang maramdaman ko ang kamay ni Kent na pumasok sa pang-itaas kong damit at marahang hinimas ang aking tiyan. Agad ko siyang naitulak pero hindi man lang natinag. "N-no," mahina kong usal at nagsimulang nagpumiglas. Kinakabahan ako sa maaring mangyari. Kahit gusto ko na mangyari ang ganito, I can't let it happen. Not when he thought of another girl and when he just mistaken me with the woman he loves.
I tried to pushed him off of me pero para lang akong nagtulak ng isang malakang bato. Ayaw niyang matinag. He's too strong. "N-no, please stop." nanginginig ang boses kong turan pero parang walang narinig si Kent. He continued what he's doing until I felt him remove my upper clothe. Nagpumiglas ulit ako but to no avail. Wala akong nagawa kundi ang tumigil dahil wala rin naman akong mapapala. I stopped struggling and let him do it. Para na nga akong patay na nakahiga. Hindi ako gumalaw.
Napaigik nalang ako nang may maramdamang sakit  sa pagitan ng aking mga hita. Pakiramdam ko ay parang hinati sa dalawa ang katawan ko. It hurts, so hurt. Naramdaman ko nalang na may mainit na likido na dumaloy sa aking pisngi. Hindi ito ang inaasahan kong mangyari. And this is not what I expected for my first time.
Nagising ako kinabukasan na wala na si Kent sa tabi ko. Napatawa nalang ako sa aking sarili. Bakit ko naman ine-expect na makita siya paggising ko. Siguro na-realize niya na hindi pala ang babaeng mahal niya ang nakasiping niya kagabi. At siguro, pinandirihan na niya ako ngayon.
Bumangon na ako at nagmamadaling umalis sa kwarto ni Kent kahit nahihirapan akong maglakad dahil sa sakit sa gitna ng aking hita. Mabuti nalang at wala akong pasok ngayon, kundi paika-ika akong maglalakad.
Pagkapasok ko sa sariling silid, dumiretso ako sa banyo para maligo. Pagkatapos ay nagbihis ng pambahay lang. Wala rin naman akong pupuntahan o gagawin ngayon kaya matutulog nalang ako buong araw. Tinuyo ko muna ang aking buhok bago pasalampak na humiga sa kama at napatingin sa kisami.
Nasa ganoon akong posisyon nang tumunog ang cellphone ko. Kinapa ko ito sa bedside table at walang tingin-tinging sinagot ang tawag.
"Hello?"
"Besh! Tara shopping tayo! Wala ka namang pasok ngayon di'ba?" boses ni Trishia ang narinig ko.
"Uhm, kasi Besh—"
Hindi ko na natuloy ang dapat sasabihin nang sumingit siya. "Sige na, please? Samahan mo na ako. Matagal na rin tayong hindi nakapag-shopping together."
Napabuntong-hininga ako. Siguradong hindi ako papayagan nito na humindi. I know Trishia. Hindi siya titigil sa pangungulit hangga't hindi niya napapayag ang isang tao.
Kaya para hindi na humaba ang usapan, pumayag nalang ako. Kahit ayaw kong sumama dahil masakit pa rin ang sa pagitan ng hita ko. But on the side, mas mabuti na rin yun para kahit paano ay makalimutan ko ang nangyari kagabi at saka gutom na rin ako, tamad akong magluto kaya doon nalang ako sa mall kakain.
Agad akong nagbihis at pumunta sa sinasabi ni Trishia'ng mall na pagkikitaan namin. Nagpasalamat ako at hindi yun masyadong malayo sa bahay kaya mabilis akong nakarating at agad ko namang nakita ang kaibigan ko. Niyaya ko muna siyang kumain kasi nga kumakalam na yung tiyan ko.
Pagkatapos naming kumain ay agad na kaming nag-shopping. Shopping doon at shopoing dito. Hindi ko alam kung ilang oras kaming palibot-libot sa mall. And knowing Trishia, madami na namang gamit na binili. Ganito talaga siya. Minsan lang siya mag-shopping kaya pag-nagyaya na siya, sure nang marami siyang bibilhin.
Dahil medyo masakit na ang mga paa namin at saka tanghali na rin kaya kailangan na naming kumain, nagyaya si Trishia na pumunta sa Elview. Sumang-ayon naman ako.
Papunta na kaming parking lot nang may mamataan akong dalawang tao sa di kalayuan. Bigla nalang akong napatigil sa paglalakad nang makilala kung sino ang mga ito. Si Kent, may kasamang babae. Hindi lang basta-bastang babae dahil iyon ay ang babaeng mahal niya. Si Kyla.
Kyla was holding his arms while walking. They looked so sweet together and when I looked at Kent's eyes, I can see love and amusement towards the woman he was with. And I can also see the smile that formed on his lips. Ni minsan hindi ko nakita ang mga ngiti niyang iyan kapag magkasama kami. Pag kasama namin ang mga parents namin, ngumingiti naman siya pero pilit nga lang. I never saw this side of him. He's happy whenever he's with her. Nanikip ang dibdib ko.
"Ano ba iyang—aba, lintek rin 'tong asawa mo no. May asawa na nga, sumasama pa sa ibang babae!" napalingon ako kay Trishia. Nakatingin na rin siya kina Kent.
I can feel her raging anger towards the couple kaya bago pa niya sugurin ang mga ito, pinigilan ko na siya. "Halika na, Trish." sabay hila ko sa kanya pero hindi siya natinag.
Nanliliit ang mga matang tiningnan niya ako. "Are you freaking kidding me, Zane? Hindi mo man lang ba sila susugurin?"
Umiling ako. "Hayaan mo na sila at saka ayaw ko ng gulo."
"No! You should put that woman in her place! Alam niyang may asawa na yung tao pero nakikikapid pa rin. Kung hindi ko sila nakita ngayon ay malamang sa malamang, hindi ko malalaman na nagkikita pa rin sila ng asawa mo. Matagal mo na ba 'tong alam?" napayuko ako. Oo, matagal ko ng alam na nagkikita pa rin si Kent at Kyla. Three months after our marriage. Pero hindi ako nakialam kasi sino ba namn ako? Asawa lang ako ni Kent sa papel. Ako lang yung taong sumira sa relasyon nila. And about what Trishia said 'put that woman in her place' . Doon naman talaga ang lugar ni Kyla, sa mga kamay ni Kent. Dahil ako ang totoong nakikiapid. Ako ang totoong pilit sinisiksik ang sarili sa taong may mahal na.
"Sinasabi ko na nga ba!" nabalik ako sa reyalidad nang marinig ang galit na boses ni Trishia.
"Trish, tara na." sabi ko nalang.
"No! Kung hindi mo kayang gawin yun, ako ang gagawa para sayo. Kating-kati pa naman 'tong mga kamay ko na kumalmot ng mga kabit!" gigil niyang wika kaya kinabahan ako.
"Trish." tawag ko sa pangalan niya nang ngsimula na siyang maglakad palapit sa direksyon nina Kent. "Trish, please." pakiusap ko nang maabutan siya.
"Kailangan nating turuan ng leksiyon yung babaeng yun!"
"Please, Trishia. Kung susugurin mo si Kyla, baka mas lalong magalit si Kent sa'kin. At saka kahit sugurin mo pa sila, hindi naman mababago ang nararamdaman ni Kent para kay Kyla." may hinanakit kong sabi dahilan para mapalingon siya sa'kin. I tried to smile at her but I know she can see the pain in my eyes.
Trishia sighed and suddenly hugged me. "I'm sorry, Zane." she said softly.
"It's okay. Let's go?"
Mabuti at pumayag na siyang umalis. Nag convoy kami papuntang Elview. We talked as we ate our lunch. Buti nalang at hindi siya nag mention about sa nakita namin sa mall.
Pagkatapos naming kumain ay nagpaalam na kami sa isa't isa na umuwi. When I reached home, agad akong nakatulong sa pagod.