A star will always be a star, weak in luster and less than the moon.
"To the next lawyer in our family. Cheers!" Mom raised her wine glass and smiled.
Ngumiti rin ako ng pilit sa harap ng mga kamag-anak ko. A smile in the midst of worries, pressure and tension.
Today's my seventeenth birthday, at ngayon din inanunsyo kung ano nga ba ang daang tatahakin ko. In our family tradition, every seventeenth birthday, the parents announced their planned profession for their children. Yes. We don't get to choose what path we want to take. Ang mga magulang ang masusunod.
My Father is Zuniega, a family of Doctors. Halos lahat ng mga kamag-anak ko sa side ng family ni Papa, related sa medicine ang courses. Kung hindi nurse, doctor naman o psychiatrist. And my Mother, the perfectionist, is a Marcos, a family of Lawyers and associated with politics. She always want me to be the at the top. And so, I always make sure I'm the top 1.
"Abogasya pala ang napili mo para kay Nazari. Good choice, Jean." My grandma praised Mama's decision.
Mama proudly smiled. "Of course, Mama. My daughter is perfect to be a lawyer."
Sabay silang tumingin sa akin. I quickly composed myself and flashed a smile. "I will be a great lawyer, Mama, Lola, I promise that."
They both nodded in satisfaction.
Naririnig ko rin ang pangalan ko na pinag-uusapan ng nga kamag-anak ko sa side ng family ni Papa. They said I should be a doctor. Dapat daw ay sumunod ako sa yapak ni Papa dahil ako lang ang nag-iisa nilang anak.
"Bakit ba kasi pumapayag si Lorenzo na si Jean nalang palagi ang masusunod? Nazari's much better in the field of medicine!" Dinig ko ang mahinang bulong ng isa sa aking Tita.
Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. I'm gonna lose my mind. Paano ako magiging abogada?! Paano ako magiging doktor?! I... I don't know what to do anymore. I sighed to calm myself down. It's fine Nazari. You can do it. You will make your Mama proud. Just continue what you're doing.
Yes right. Pwede ko namang ipagpatuloy ang pagpapagawa ng projects kay Luisa. And in the quizzes and test, I can just...cheat. Kung mathematics, I can wear my calculator glasses. And for others? Bahala na. Saka ko na lang po-problemahin 'yon.
Lumapit sa akin si Sophia, a cousin from the mother side. "Fabulous gown, Zari."
I beamed. "I like your gown too, Phia."
Tumaas ang kilay niya. "Who said I like your gown?" Prangkang sinabi niya.
Natameme ako at napahiya sa inakto niya. Nevertheless, I still managed to force a smile. "Well?"
"Your gown's nice, but it doesn't suit you. A lawyer, huh? Nice. Best wishes to you, Zari." Pagkasabi niya noon ay nilampasan niya ako at lumapit sa table ng mga tita ko.
Kumurap-kurap ako. Sophia always hated me. Since then, she always think she's my superior. Mababa ang tingin niya sa akin dahil sa public school ako nag-aaral. At siya naman ay sa pribadong paaralan na tanging pili lamang ang nakakapag-aral. Though, we're just on the same grade.
Pumunta na lamang ako sa table ng mga tita ko sa side ni Papa. I dunno but I prefer Zuniega family than the Marcoses. Sa pamilya kasi ni Mama, palaging nagpapalamangan. They always compete with one another.
"Nazari, abogasya pala ang kukunin mo?" Tanong ni tita Jovvy.
"Opo, e. Iyon ang napili ni Mama para sakin."
Umirap siya sa kawalan. "Ang Mama mo na naman. Paano naman ang gusto mo?"
"Oo nga. Hindi ba ay pangarap mong maging doktor?" Bwelta naman ni tita Cleofe.
I never mentioned that I dreamed of becoming a doctor. Hayan na naman si tita Cleofe. She's a bit Marites without valuable bases.
Hilaw akong napangiti pero wala na ring sinabi.
"Punta lang po ako kay Papa." Paalam ko sa kanila.
"Sige puntahan mo si Lorenzo. Kausapin mo. Sabihan mo na kontrahin niya naman minsan iyang si Jean. Masyado ng nagmamagaling."
Tumango na lamang ako sa habilin ni tita Cleofe.
Papa was in the table together with Mama and Lola. Narito rin sa table nila si Sophia at Auntie Lina, Mama's older sister and Phia's Momma.
"Pa." I approached them with grace and honour.
"Oh, nandito na pala ang birthday girl. Lawyer, huh? Excellent choice, Jean." Auntie Lina noticed me.
"Of course, ate. Nazari is gifted with intelligence." Mama boasted
"Yeah, but as what I've heard. Nazari is excellent in Mathematics. She could be a great Accountant."
Thanks to calculator glasses.
"Nah." Mama waved her right hand as if she's dismissing something. "Our family is associated with politics. Mas malapit ang abogasya sa politika. At saka anong malay natin? Nazari could be a Mayor. By the way, tito Ortiz is running for congressman this election."
"Oh? Great news. Saang partido daw siya?"
"Saan pa ba? Sa partido ng mga Sarmiento. They're a family friend, you know."
Tumango-tango si tita Lina. "Nga pala. Graduating na sa senior high itong si Zari, hindi ba?"
"Yes. She took Humanities and Social Sciences as her major."
"Wala ka bang balak na ilipat siya ng paaralan?"
My body froze. I hope Mama won't bit this topic of tita Lina. But I was disappointed when Mama's attention turned to tita Lina.
"I'm interested actually in transferring her. I mean, come on. Alam niyo naman na pinagbigyan ko lamang itong si Lorenzo na ipasok si Nazari sa public school. Isa pa, nagpapabango tayo ng ating pangalan noon dahil tumakbo bilang mayor si Tita Perisha. Being a humble family is good for our reputation." Rason ni Mama, pero ang totoo nasa public school talaga ako dahil hindi naman ako ganito katalino dati. Not that I'm smart now, it's just that ligwak ako sa rankings.
Pre-school to grade six, nasa private school ako. Pero nang tumungtong na ako sa grade seven, nilipat ako sa public school.
"Well, bakit hindi mo na lang ilipat itong si Nazari sa Intelligence High?"
Oh fuck. Being transferred to a school is slightly okay. But to Intelligence High? No. No way! It's a school for elite geniuses. Sinong babayaran ko roon para gumawa sa mga projects ko? Paano ako makakakopya sa mga exams? At dagdag pa na school din iyon ni Sophia!
Please! I'm calling my guardian angel! Whisper to my Mama, convince her not to transfer me--
"Good idea! Intelligence high would be perfect for Nazari."
I cleared my throat. "Ahm. Mama pero mag-g-grade twelve na po ako. Isn't it too late to transfer?"
"It's never too late, hija. At may HUMMS din naman sa Intelligence High." Mama assured me.
Oh shoot. Damn.
I firmly closed my eyes to calm.
The next day at school, I talk to Luisa.
"Iyan na ang last na ipapagawa ko, Luisa." I informed her.
Tumingala siya sa akin. Mas mataas kasi ang height ko sa kanya, though mas matanda siya ng isang taon sa akin. Nahinto kasi siya sa pag-aaral. Though magka-grade lang kami. Top one din sa klase, sa ibang section, kaya matalino.
Ang advantage ko sa public school, hindi lahat ng estudyante mayaman. Kaya nakakapagbayad ako ng nga mag-aaral na willing gumawa ng project ko kapalit ng pera. Good negotiation. Natutulungan niya ako. Natutulungan ko rin siya na makabili ng gamot sa Mama niya. May maintenance kasi ang Mama niya. I'm a good citizen, right? Pwede naman akong magpagawa sa mga professional pero sa kanya ko pa rin piniling magpagawa kasi alam kong makakatulong sa kanya ang pera ko.
"Ililipat na kasi ako ng school. Badtrip nga, e."
"Ganoon?" Bakas ang panghihinayang sa mukha niya.
"Oo. Pero huwag kang mag-alala. Irerecommend kita sa mga kakilala kong matatamad rito sa school. Malaki rin ang ibabayad ko sayo ngayon."
"Talaga?! Salamat talaga, Zari."
Tumango lang ako sa kanya. Kumuha ako ng limang libo sa pitaka ko. "Here. Basta keep our secret, ha? Shh ka lang."
"Oo naman! Ikaw pa, Zari. Ikaw ang favorite customer ko."
Tumango ulit ako sa kanya. "Sige. Basta I'll just recommend you sa mga kakilala ko."
She also nodded at me at umalis.
Naiwan akong mag-isa rito sa Bench. Bitbit ang folder na naglalaman ng research paper na ginawa ni Luisa, pumunta ako sa room namin.
"Ma'am, heto na po ang research paper ko."
"Ang bilis mo talagang gumawa, Zuniega. Kahapon ko lang binigay, mayroon ka na agad research paper ngayon. Sayang ka. Tuloy na ba talaga ang paglipat mo ng school?"
"Opo, e. Ayaw papigil ni Mama."
"Oh siya. Sige, pagbutihin mo ang pag-aaral mo doon."
"Sige po. Maraming salamat po sa lahat ng tinuro niyo sa akin." Kahit wala naman talaga akong maintindihan.
Tumango siya and waved her hand. Sign of dismissing me.
Yumuko ako as a sign of respect at lumabas ng room.
A week from now, graduation na. I'm the top one sa grade eleven, so I have to prepare my speech. Magkaiba ng araw ang graduation day sa grade eleven at grade twelve. Kaya kailangan kong magbigay ng inspirational speech. Kung sana sabay lang ang graduation namin, edi sana hindi ko na kailangang magpakahirap.
At kailangan ko ring pag-isipan kung paano ko maipupuslit ang kopya ng speech ko sa araw ng graduation. Well, you don't expect me to memorize it all? Mom's expecting me to give a ten thousand word speech. Akala niya yata living diary ako. I can memorize the one-fourth, but the three-fourth of it? Come on, in my dreams. Kahit pa yata magpablessing ako kay Father at sa mga Pastors, hindi ko 'yon ma-me-memorize.
Mabuti na lang wala na kaming klase. Last requirement na kasi namin 'yong research paper. Kaya lang naman kami pinapapunta sa school para sa rehearsal ng graduation. A million dreams daw ang kakantahin namin.
Bibili na lang ako ng kwek-kwek sa labas ng school. Marami kasing nagtitinda ng street foods sa harap ng gate. May natira pa naman akong pera.
"Ate, dalawang kwek-kwek nga po." Tumingin sa akin saglit ang tindera bago kumuha ng baso.
"Heto na, neng."
"Salamat po." Binayaran ko siya ng ten pesos. Five pesos lang kasi kada isa.
I happily chew the kwek-kwek in my mouth. Hindi ako nakakakain ng ganito kapag nand'yan si Mama. Bawal ako sa street food, sa candy, chocolate at fast food. Minsan nga pakiramdam ko ay isa akong manika. At isa Mama ang nagmamay-ari sa akin.
Well, I think it's half-true though. My life is controlled.