NAGTATAGO AKO sa may kabinet habang malakas ang tibok ng puso ko. Kailangan ko itong gawin upang matakasan siya.
"Colleen, Colleen, Colleen. Where are you? Saan ka nanaman nagtatago, Mahal ko?" Nanindig ang balahibo ko ng marinig ang boses niya, nandito na siya.
Tinakpan ko ang bibig ko upang hindi makalikha ng anumang tunog. Halos hindi na ako huminginga habang pinapakiramdaman siya.
"Kahit nasaan ka pa, hindi ka naman makakatakas sa akin e. Akin ka lang, iyan ang tatandaan mo. Kaya pagbilang ko ng lima at wala ka pa sa harapan ko ay hindi mo magugustuhan ang gagawin ko." Mas lalo kong pinigil ang pag-iyak ko.
Natatakot ako. Ayokong lumabas at magpakita sa kaniya dahil alam kong wala na naman akong kalayaan pero natakot din ako sa banta niya.
"Isa."
Ipinikit ko ang mata ko habang iniisip ang dapat gawin.
"Dalawa."
Kapag lumabas ako ay ikukulong nanaman niya ako sa silid niya na parang hayop.
"Tatlo."
Kapag naman hindi ako lumabas ay wala ding kasiguraduhang makakatakas ako sa higpit ng siguridad ng mansyon niya.
"Apat."
Napapaisip nalang ako kung bakit kami humantong sa ganito? Isa lang naman akong simpleng babaeng namumuhay upang makakain sa araw-araw hanggang sa aksidente kaming magkita.
Magmula noon ay hindi na siya umalis sa tabi ko. Lagi niya akong kinukulit na magpakasal na daw kami.
"Ayaw mo talaga ha?" Bigla kong naidilat ang mga mata ko ng marahas na bumukas ang kabinet na pinagtataguan ko.
Nanginginig akong nag angat ng tingin sa taong nasa harapan ko na may ngiting nakakaloko.
"Sabi ko naman sa'yo 'diba? Hindi ka makakatas dito. Hindi ka makakatakas sa AKIN." Pagkatapos ay hinila niya ako paalis sa kabinet.
Agad naman akong nagpumiglas pero bigla iyong natigil nang bigla akong makaramdam ng pagkaduwal.
Ginamit ko ang natitira kong lakas at mabilis na dumiretso sa banyo.
Agad kong sinuka ang kinain ko kanina, halos hirap na hirap ako dahil parang puro tubig at dalok lang naman.
Hanggang sa may maramdaman akong mga kamay na umaalay sa akin at tinatanggal ang buhok na nakaharang sa mukha ko.
"What is happening to you, Love? Ganoon ba kasama ang luto ko? Pero natikman ko din naman iyon kanina at ayos naman ang lasa." Sabi ni Ambrose.
Hindi ako makasagot sa kaniya at nanghihinang sumandal dito.
"Love, Kailan ang huling dalaw mo?"
"Delayed na ako ng 3 weeks." Sagot ko nalang dahil nanghihina talaga ako. Parang gusto ko pang magsuka pero wala nang laman ang tiyan ko.
"It is possible that your pregnant with my child, Colleen." Napamuglat ako at napalayo kay Ambrose.
H-his child?
Pregnant?
"No! No! Hindi pwede, paano ang pag-aaral ng kapatid ko? Ako ang nagtatrabaho para sa kanila! Ambrose, hindi ako pwedeng mabuntis! I'm just 21!" Naiiyak na sabi ko.
"I will take the full responsibility. And about your brother's study. I will take care of it. Don't worry, pananagutan ko kayo."
"Ambrose... Ayoko nito, Please ayaw ko. Paano na ang kapatid kong si Carl? Kailangan ko pa siyang pagtapusin sa pag-aaral. Ambrose hindi pa tayo sigurado." Nagmamakaawang sabi ko sa kaniya.
"Then you will do a pregnancy test. I will call Justine to buy it." Pagkatapos ay kinuha niya ang cellphone sa bulsa at tinawagan ang assistant niya.
"Justine. Buy me 10 pieces of pregnancy test, yes for my Colleen." Pagkatapos ay ibinaba niya din. Lumapit siya sa akin at humakbang naman ako paatras.
"Huwag kang lalapit, 'wag kang lalapit.  Ambrose!"
Pero hindi siya nagpatinag hanggang sa makarating na nga siya sa pwesto ko. Nagulat ako ng yakapin niya ako ng buong pag-iingat. Pagkatapos ay lumuhod siya at lumebel sa tiyan ko.
"Hey little guy or girl, if your inside listen to daddy. I will do everything for you and your mommy to have a peaceful happy life. Daddy will work hard to buy you a lot of toys. I will buy anything that you and mommy's like. I love your mom, i really really do." Pagkatapos ay hinalikan niya ang tiyan ko.
"Lumayo ka, Ambrose! Hindi ako buntis, pwede ba!"arte ko.
Tumawa lang siya at muling yumakap sa akin. Hinalikan niya din ang gilid ng ulo ko.
Hindi ko man aminin ay kinilig ako sa sinabi niya pero hindi pa din ako naniniwalang buntis ako. Hindi, hanggang walang patunay.
Maya-maya ay dumating na si Justine bitbit ang mga pregnancy test na siyang gagamitin ko.
"Let's go, Love." Tawag sa akin ni Ambrose at nauna pa sa cr.
Parang tanga naman ito, mas excited pa ata sa akin at nakalimutan na ako ang gagamit 'nun. Nauna pa nga.
"Try it." Nagulat ako ng bukas na ang lahat ng pregnancy test at nakalagay na ito sa harapan ko.
"Love." Parang naiinip na sabi ni Ambrose kaya napabuntong hininga ako at kumuha ng isa.
Pumasok ako sa banyo pero wala din namang saysay dahil binuksan ito ni Ambrose at nakapameywang na nakatingin sa akin habang ang mukha ay parang natatae na ewan.
Naghintay kami ng ilang minuto matapos masubukan ang lahat ng pregnancy test. At si Ambrose naman ay tila hindi kumukurap habang nakatingin sa mga pt sa harapan niya.
Maya maya ay nagulat ako ng sumigaw si Ambrose at nagtatalon sa tuwa?
"Yes! Yes! I'm a dad! Finally I'm a dad! I will call mom and tell her that I'm a dad." Pagkausap nito sa sarili.
Dali dali nitong nilabas ang cellphone niya ma muntik pa ngang mahulog sa sobrang pagmamaadali.
Napamura siya.
"Hello? Mom! I'm a dad! I'm a dad, mom! Colleen is pregnant and i am the dad! Mom I'm so happy!" Tuwang tuwang sabi ni Ambrose sa ina at para na itong naiiyak.
Nang mapatingin siya sa akin ay nagpaalam na siya sa nanay niya at agad akong mahigpit na yinakap pero hindi naman naiipit ang tiyan ko.
"Love, Your going to be a mom! And I'm going to be a dad! It's positive, we're pregnant!" Maligayang maligayang sabi nito.
Nawala ang bangis ng mukha niya at napalitan ng saya. Nang mapansin niyang hindi ako kumikibo ay napatigil siya.
"A-are you not happy?" Malungkot nitong tamong.
"Hindi, Ambrose. Hindi ito ang gusto ko. Ayaw ko nito, pwede bang ipalaglag nalang na—"
Napatigil ako sa sasabihin ko ng niyugyog niya ang balikat ko.
"Stop! Stop saying nonsense! Fucking stop Colleen! Our child will live! He or she will see the world! Stop thinking about that shit!" Galit nitong sabi at muli sa masayang mukha ay muli nanaman itong napalitan ng bangis.
Tumulo ang luha ko.
Itutuloy.
❄️