“ISANG kalokohan ang gagawin mo!!!” sigaw sa kanya ng pinsang si Ysabelle Adorable. Ang Papa niya at Mommy nito ang magkapatid kaya magkaiba ang kanilang apelyido. Gayunpaman, higit pa sa tunay na magkapatid ang kanilang turingan dahil pareho silang nag-iisang anak.
Hindi na niya kailangan pang tanungin ang dahilan nang pagsugod nito sa kanya. Ibinato na nito sa kama niya ang cellphone nito at nakita nga niya ang kanyang post. My wonderful journey starts. Saka niya inilagay ang picture ng kanyang engagement ring na nakasuot sa kanyang palasingsingan.
Dapat sana ay proud na proud siya nu’ng oras na ipangalandakan niya sa buong mundo na ikakasal na siya pero ni kapiranggot ay wala siyang excitement na naramdaman. Para tuloy gusto na niyang sumang-ayon sa sinabi ni Ysabelle na kalokohan lang ang gagawin niyang pagpapakasal. Kaya nga lang, hindi naman siya ang tipo ng tao na hindi pinaninindigan ang kanyang desisyon kaya ang lahat ng negatibong nararamdaman niya minabuti niyang itaboy.
“Hindi kalokohan ang magpakasal sa karelasyon,” wika niya sabay sandal sa headboard ng kama at nagpawala nang malalim na buntunghininga. Hindi niya napigilang isipin na dapat sana’y ini-record na lang niya ang mga salitang iyon dahil paulit-ulit niya iyong sinabi sa kanyang pamilya.
“Hindi masama ang magpakasal sa karelasyon kung talagang mahal mo,” naiinis nitong sabi sa kanya. “Ako ngang gustong ipakasal ng ama sa kung sinong Poncio Pilato ay nag-iisip ng paraan kung paano makakatakas samantalang ikaw, gusto mong ihagis ang sarili mo sa impiyerno.”
“Mahal ko naman si Flaviano,” Ngunit alam niyang sinabi lang niya iyon dahil kailangan.
“Hindi mo mahal si Flaviano. Ginagamit mo lang siya para pagtakpan ang tunay mong nararamdaman. Na hanggang ngayon ay si Jeremy pa rin ang laman ng puso mo. He is your greatest love. At sabi nga, first love never dies. Hanggang sa kahuli-hulihang tibok ng puso mo, si Jeremias Rosales pa rin ang nagmamay-ari ng puso mo.”
“Tatlong taon na kaming hiwalay kaya matagal ko na ring itinigil ang kabaliwan ko sa lalaking pinaglaruan lang naman ang feelings ko.” Huwag kang iiyak, huwag kang iiyak!
Ang mga mga katagang ito ang paulit-ulit niyang sinasabi sa sarili habang sinasabi ang mga katagang namutawi sa kanyang labi dahil kahit ilang taon na ang lumipas ay nasa dibdib pa rin niya ang sakit.
“The more you hate, the more you love. Gasgas na ang linya na ‘yan pero totoo. Hanggang may galit ka pang nararamdaman kay Jeremy mo, mahal mo pa rin siya,” nang-iinis na sabi ni Ysabelle. “At kaya gusto mong pakasalan si Flaviano ay dahil naniniwala kang tuluyan kang makakalimot kung magkakaroon ka na ng pamilya. Siyempre, no choice ka na kundi ibaling kay Flaviano ang pag-ibig mo.”
Dapat ay kontrahin niya ang sinabi ng pinsan pero hindi niya magawa. Paano ba naman kasi, para na namang tag price na dumikit sa kanyang isipan ang endearment niya sa dating nobyo. Jeremy ko.
Mula pa noong unang araw na magtagpo ang kanilang landas ay sinabi na niya sa sarili na si Jeremias Rosales ang inilaan ng tadhana sa kanya. Damang-dama niyang sa piling nito ay ligtas siya. Sa unang pagtatagpo pa nga lang nila’y nagawa na nitong patunayan na ito ang kanyang knight in shining armour. Iniligtas siya nito sa lalaking nagtangka ng masama sa kanya.
Hindi kasi matanggap ng isang manliligaw niya ang pambabasted niya kaya’t inabangan siya nitong lumabas sa eskuwelahan at tinangka siyang kidnapin. Mabuti na lang at nagmistulang super hero si Jeremy na dumating sa oras at nagawa siyang iligtas. May tatlo pang kasama ang kanyang dating manliligaw ngunit kinaya itong patumbahin ni Jeremy dahil may alam pala ito sa martial arts.
“Kahit naman ayoko talaga kay Flaviano para sa’yo. Hindi ko rin naman gugustuhing maging unfair ka sa kanya. Kawawa lang kayo pareho kung masasaktan mo siya dahil hindi mo siya makakaya ibigin at saka talagang iba ang pakiramdam ko sa peke mong fiance,” mariing sabi nito sa kanya.
“Peke?” Kung hindi lang niya naisip na hindi naman talaga pag-ibig ang dahilan kaya niya pakakasalan si Flaviano, hahagalpak pa siya nang tawa. Saka, napilitan lang din naman siyang mag-’yes’ kay Flaviano dahil ayaw niya itong mapahiya kapag nagsabi siya ng ‘no’. “May psychic power ka na ba para ma-sense mong…”
“I’m serious, Katrina, nasa loob ang kulo ng Flaviano na iyon. Ni isa sa pamilya natin ay walang tiwala sa Flaviano Samonte na iyon. Ikaw lang naman ang bulag na naniniwalang genuine ang kanyang kabutihan.”
Hindi siya kumibo dahil totoo naman iyon. Pati nga ang poodle niyang si Zacky ay galit na galit kay Flaviano kapag dumarating ito. Wala itong tigil sa kakakahol kapag nakikita ang kanyang boyfriend. Kunsabagay, regalo ni Jeremy sa kanya si Zacky kaya natural lang na loyal ito sa kanyang ex-boyfriend.
“At malalaman mo lang ang tunay na ugali ng isang tao kung makakasama mo siya sa isang bubong. Kaya, huwag kang magpabigla-bigla sa pagdedesisyon. Huwag mo na hayaan pang magkaroon siya ng karapatan sa’yo gayung alam mong hindi naman kayo talaga nagmamahalan. Sabihin na nating maaaring ngang may pagnanasa nga siya sa’yo dahil maganda ka naman talaga, maputi, matangkad at sexy. Materyales fuertes, sabi nga, pero hindi ako naniniwalang love ka ni Flaviano dahil ang katagang ‘yan ay para lang sa taong marunong magmahal.”
Muli’y hindi niya nakakibo dahil parang nagbabago na rin ang desisyon niya. Para kasing hindi normal na lahat na lang ng nilalang na nakapaligid sa kanya ay kontra kay Flaviano.
“At kayang-kaya kong patunayan ngayon na hindi ka pa talaga nakakapag-move on sa ex mo,” mariing sabi nito ngunit hindi naman sa kanya nakatingin kundi sa cellphone nitong nakuha na pala sa ibabaw ng kama.
Bumukas ang bibig niya para magtanong pero hindi niya iyon nagawa dahil pumailanlang ang kanta ni Michael V. na Sinaktan mo ang Puso.
Matagal muna siyang pinagmasdan ni Ysabelle bago nagsalita at damang-dama niya sa tingin nito ang concern sa kanya. “See, apektado ka pa rin sa mga alaala ni Jeremy. Habang ang lahat ng tao ay nagtatawa sa kantang ‘yan, ikaw naman ay todo-todo ang pagngawa dahil sobra-sobra kang nasasaktan.”
Hindi na siya kumibo pero mabilis niyang pinahid ang mga luha niyang awtomatikong naglalandas kapag naririnig niya ang awiting ‘yan. Dahil sa isipan niya , habang pinakikinggan niya ang lyrics ay bumalik din sa isipan niya ang eksenang nagpadurog sa kanyang puso…
“Anong break na tayo?”manghang bulalas niyang tanong kay Jeremy. Ang iniisip lang niya kanina’y makakahinga na sila nang maluwag ni Jeremy dahil dumating na ang period niya pero hindi niya akalain na ang dahilan pala ng pananahimik nito ay kung paano ibubulalas sa kanya ang pakikipaghiwalay.
Kung hindi nga lang niya narinig mismo sa labi ni Jeremy ang gusto nitong mangyari ay hindi siya maniniwala. Damang-dama naman kasi niya ang pagmamahal nito sa kanya dahil sa klase ng pag-aasikaso nito. Saka, mula ng may mangyari sa kanila ay lalo itong naging sweet sa kanya.
“Ayoko na sa’yo,” mariin nitong sabi sa kanya.. Tumingin pa ito ng diretso sa kanya para maaninag niya sa mga mata nito ang katotohanan.
Pakiramdam niya ng mga oras na iyon, pinapatay siya. Sobrang sakit ang ipinaramdam sa kanya ni Jeremy. Sobra siyang nakaramdam ng panghihina, parang gustong tumakas ng lahat ng hangin sa kanyang katawan. Ngunit sa huling sandali ay parang gusto niyang umasa na isa lamang joke ang lahat. “Hindi ako naniniwala sa sinabi mong ‘yan. Sabi mo, mahal mo ako Ipinaramdam mo sa aking mahal na mahal mo ako. Ipinakilala mo rin ako sa Papa mo at sa iba mo pang kamag-anak.”
“Ipinakilala lang kita sa Papa dahil lagi niya akong kinukulit na magpakilala ng girlfriend sa kanya. Oo, sinabi kong mahal kita pero nagkamali pala ako. Hindi pala totoong mahal kita. Na-realize ko ‘yan ng sabihin mo sa aking delayed ang period mo. Hindi pala ako handang maging ama ng anak mo. I’m sorry, Katrina, kailangan na talaga nating maghiwalay,” mariin nitong sabi saka siya tinalikuran.
“Kahit itanggi nang itanggi ng bibig mo, sa puso’t isipan mo, nakasiksik pa rin ang lalaking tunay mong minamahal,” sabi pa ni Ysabelle.