"So, anyone? who wants to answer on the board?" Our subject Accounting Professor is asking anyone to answer the easiest question on the board.
Dahil sa mga pinaglihi sa low IQ ang aking mga classmate's ay walang nagtataas ng kamay. I rolled my eyes and sigh. I'm bored. Ayokong sumagot sa white wall because  my feet hurts so bad.
"Anyone?"
Lookslike everyone is peeing in there pants right now.
"Okay, so dahil walang gustong mag-taas, I will just call by names."
My classmate's immediately says no!! Hahaha gusto kong matawa. Mga takot naman pala. The accounting subject na kinatatakutan nila is just a peace of cake to me. Ayoko lang talagang sumagot.
Napintig ang tenga ng lahat maski ako ay napatingin sa pinto dahil bumukas ito. Tumaas ang kilay ko ng makita ang lalaki. He is the president kahapon. Ano ang ginagawa niya dito? may sukbit itong itim na bag sa likod at naka-facemask nanaman ito.
Tss, feeling naman nito  gwapo siya kong maka-facemask. 
Lumapit ito at humarap sa lahat. The aswang's is kinikilig na parang mga uod. My god! can they just be a maria clara for just an hour? napa-iling ako iba na talaga ang mga babae ngayon. Sila na ang lumalapit at tinitigasan.
"Everyone, this is Mr. Feran Monteverdi, the school president officer in this school. Siya ay nasa S-A2A department pero sa mga ina-sign naming program every section ay dito lang muna siya sa inyo, he is your Leader sa gaganaping program this coming valentine's."
Feran? looks familiar to me.
Napa-takip ako ng tenga dahil sa agad na naghiyawan ang mga classmate's ko lalo na iyong mga babae.
"Anong program po ma'am?"
"Ma'am, pwede ba'ng dito nalang siya?!!"
Samot-saring komento ng lahat. Masama naman ang tingin ko sa lalake. May makakalamang nasa akin dito. Alam kong matalino siya dahil hindi siya magiging school president kong bobo siya.
"I hope maging kaibigan ko kayong lahat, S-A2E."
Tss, plastik! baka kong lahat dito ay magkaroon ng kaunting pagkakamali ay parusahan niya kaagad. Katulad ng ginawa niya sa akin kahapon. Hindi ko pa nakakalimutan yon ah!
Mabuti nalang hindi nila ako nahanap sa boong campus dahil umuwi kaagad ako.
Mag-linis sila kasama nong kaibigan niyang babae na hambog.
"okay, Mr. Monteverdi, please seat beside to Ms.sy"
What? This teacher is kakalbuhin ko talaga siya ng buhay.
Napatayo ako. "What?!" gulat kong sabi.
He is my enemy. I don't want him beside me. Ayaw ko ngang magtagpo pa ang landas namin eh. Tapos ngayon ay gusto ng Teacher na ito na umupo ang wathever na iyan sa tabi ko. No way!
"Ms. sy, ikaw lang kasi ang nag-iisa sa seat mo, at isa pa lahat dito ay naka-occupy na."
Yes! tama siya! pero ayoko!
"No, kung gusto niya sa room na ito, dapat you bring your own chair."
"Ms. sy, occupy pa naman ang seat mo, sino'ng nais mong paupuin diya'an.?"
I smile sweetly to everyone. I grab my bag and then put it in the chair.
"My bag"
Humagalpak ng tawa ang lahat. Pati iyong lalaki ay nakita kong palihim na natawa. Ano'ng nakakatawa mga hampas lupa? In my old school. Your big chair and big table is all yours. Walang dapat na gumamit o umupo roon dahil detention kaagad ang bagsak mo.
Inirapan ko sila. Kong maka-tawa parang may nakakatawa ah?
"Alright class stop it, Ms. sy be friends with Mr. Monteverdi, mabait naman siya at nakikita kong mag-kakasundo kayo" Naka-ngiting sabi ni ma'am.
I just rolled my eyes and flipped my hair. Muli akong umupo at hindi pinakinggan ang lahat. Umupo naman sa tabi ko ang lalake. Tumingin pa siya sa akin kung kukunin ko ba ang bag ko o hindi kaya wala akong nagawa at kinuha ang bag ko bago siya sinamaan ng tingin.
Lunch time came and agad na lumabas ang aking mga classmate's. Inayos ko ang aking desk. Isinukbit  na ang aking bag pero hindi pa ako nakakalabas sa room ng marinig ko ang tilian ng mga aswang na mga classmate's kong babae.
Nakita ko sa pinto na pina-lilibutan nila iyong lalake. Who is he? a famous something? wala naman siyang pangalan sa industry or something ah? so why those bitches are admiring him? dahil ba sa gwapo siya?
Tss, yes, he is gwapo basi narin sa mata niya. But, for me he is an ugly shokoy na naka-ahon sa lupa para mag-hasik ng lagim.
"Mmg!super gwapo mo talaga!"
"Telege beng ekew eng megegeng leader nemen se pregrem"
What the fuck!!? so, cringe bitch!!
Napa-kamot ng ulo iyong lalaki bago tumawa ng mahina. Napatingin siya sa akin. Inirapan ko siya at nauna ng umalis.
Napa-eww ang aking face dahil sa ibinigay na tray ng pagkain sa akin nong tindera. I am here at the canteen. Lot's  of student's are eating and laughing.
The food that the tindera gave to me is an egg, pancit, fried chicken na nagmukha ng kalapati dahil sa sobrang payat and some dessert na nakalagay sa isang maliit na  plastic can. Ano kaya ang laman non? siguro cake? chocolate cake I guess.
Inilahad sa akin nong tindira ang spoon at fork. Wow? wala ba silang desposable something? bakit itong mga utensils ang ibinigay nila sa akin. eh, alam kong samot-saring bibig na ang gumamit dito!
I eyed the tindera. She is so fat at namamawis ang noo at leeg niya. yuck! and her neck is so daming dumi.
Napangiwi ako. Umalis na ako and dinala ang tray sa isang bakanteng Table. Sa gilid ako pumwesto dahil wala naman akong group of friends na makaka-chika ko. And the spot in here is so relaxing. look at it, the view of a tree , the beautiful scenery outside ahh so relaxing.
It is my first time to try this food  At isa pa kailangan kong magtipid ng pera. Wag puro expensive ang binibili. Sabi pa ni frenny cheska 'mas maganda kasi makakatipid tayo' ―insert me, who is rolling eyes.
Binuksan ko ang dessert and bumagsak ang kaluluwa ko ng makita ang laman non. It's a freaking salad na hindi ko naman favorite.
Tahimik akong kumakain ng may pumasok na group of student's and then I saw the guy. Is that his friends? and kasama rin nila iyong hambog na babae. Naiinis din ako don, ipakita ba naman sa akin ang ID kuno niya na she is part of the officers. anong pake ko roon?baka lumaglak ang panga niya kong ipakita ko sa kaniya na I am not just a normal student.
Umupo sila sa left side sa pinakalikod. I saw some student's eyeing and admiring them. What a pity for them, ano kina-iingitan nila sa mga iyan? mga officers lang naman. Tss
I continue my kain moment. With silence and peace.
"President, ikaw naman ang mang-libri, tapos na si Gina kahapon"
"Kahapon nakita ko kayo ah, magkasama habang nag-lalakad sa gitna ng kalye aayyehhh!!" Kinikilig na komento nong isa na mukhang alimasag ang mukha.
"Baliw, sa gitna talaga? hindi ba pwedeng sa gilid, maari namang sa gilid. Eh kong sa gitna baka patay na sila" Saad nong isang bakla. He is chinito and may dalang white-blue color na pamaypay.
"Oo nga noh?" Tss, what a joke.
"President, libre muna ngayon."
"Ano ba kayo guys, wag niyo ng pilitin si Monteverdi, ako nalang oh―" Aambang tatayo na si aswang ay pinigilan siya nong Wathever. Wow, what a scenes.
"Ako nalang, ano ba'ng sa inyo?" Ma-pera yarn?
Hindi lang sa masama ang ugali at feeling gwapo ay hambog naman pala ito. Humigpit ang hawak ko sa tinidor. Ang sarap kumatay ngayon.
"Hambog talaga!" Bulong ko.
"Si kaloy na ang papag-orderen mo, mag-uusap tayo sa nakita ko ka gabi" Tumaas-taas ang kilay nong isang parang bulok na tootbrush ang mukha.
I can't take this anymore. They are so maingay and hindi ako makakain ng mabuti. Pati tuloy iyong ibon na dumapo sa bintana ay sinaway ko.
I grab my bag at marahas na tumayo.
"ANG PANGIT NG LASA NG PAGKAIN NIYO!!" I shouted.
Sinipa ko pa ang inuupuan ko bago umalis sa canteen. Natahimik tuloy ang lahat sa ginawa ko. akala ko eh tuloy parin sila sa pag-putak.
NarratorPOV
Natahimik ang boong canteen sa nangyare. Lahat ay nabigla sa pag-sigaw ng isang studyante.
"Sino siya?" tanong ni earl ang treasurer na bakla sa school officers.
Nagkibit balikat ang ibang officers. Si Kaloy naman ay nagsimula ng mag-order. Palihim nalang siyang umiling. Hindi talaga mag-babago ang anak ng President. Oo, siya si Feran Monteverdi.
Ang nakasaga lang naman sa anak ng Presidente ngunit hindi naman niya sinasadya. Nalaman niya na dito nag-aaral ang dalaga dahil bukang-bibig lang naman ni Ray. Ang kaibigan niya. ang babae.
May bago daw na transferee sa paaralan nila, maganda, maputi, balingkinitan ang katawan at tyaka maarte at suplada.
Napa-iling nalang siya dahil tama ang hinala niya na iyon pala ang anak ng President. Alam niya, oo, na anak ang dalaga ng President. ngunit siya lang ang nakaka-alam non.
Dahil....
Noong nakaraang linggo ay tinungo niya ang ama sa isang kilalang private hospital sa bayan. Doon niya nakita ang ama na halos pagbagsakan ng langit at lupa ang kalagayan.
Kahit na galit siya rito ay naaawa siya sa kalagayan nito. Hindi na ito makakalakad pa saad ng doctor. Dahil ito ay inataki ng sakit sa puso.
Masama ang loob niya dito dahil noon na malusog ito ay hindi manlang ito tumitingin sa kanila ngunit ngayong ito na nanghihingi ng tulong ay kaagad silang tinatawag.
Masaya ito ng dumating siya ngunit may halong lungkot dahil hindi kasama ang ina niya. Nasasaktan parin ang kanyang ina sa ginawang panloloko ng kaniyang ama. Kaya hindi niya masisi ang ina kung malaki ang galit nito sa kanyang ama.
Kinumusta siya ito at pinag-usapan nila ang mga buhay nila. Hindi naman siya masyadong nag-sasalita ramdam niya na sising-sisi ang kaniyang ama sa pag-iwan sa kanila.
Na-ikwento niya sa ama ang nangyare sa pagitan niya at sa anak ng presidente. Natatawa ito sa kwento niya. Kaya nakilala at nagka-ibigan ang ama niya at ang Presidente ay ang babae ng kanyang ama ay isang senador sa Politika. Kaya hindi malabong makadalo ang kaniyang ama sa mga engrandeng okasyon sa palasyo.
Sabi ng kanyang ama ay ganun na daw ang ugali ng dalaga. minsan kasi ay nakikita ng kaniyang ama ang dalaga dahil dumadalaw ito minsan sa bahay ng kaibigang presidente.
Maarte at Mapang-husga sa tao ng bata ngunit magalang naman ito sa mga nakakasalamuhang matatanda.
Napatayo si Feran dahil bumukas ang pinto sa kwarto ng ama. Bumungad sa mag-ama ang mukha ng Presidente. May dala itong mga pagkain at ibang mapang-gagamitan ng kaniyang ama sa hospital.
"Maraming salamat po, Mr. Sy sa pag-aalaga sa aking ama."
"Walang anuman iyon iho, matalik at mabait na kaibigan ko ang iyong ama kaya wala kang dapat ipag-pasalamat, tutulong ako sa kahit ano man."
"Maraming salamat po"
Nag-kwentuhan sila at kumain. Nong hapon na ay may dumating ang nurse upang i-check ang pasyente. Kaya ay lumabas lang muna sila at nag-usap sa bench ng hospital.
"Magkano po ang bayarin ng ama ko dito? Mr. Sy"
Talagang kakati ang bulsa niya kapag malaki na ang gastusin ng ama sa hospital. Ang babae kasi ng ama niya ay iniwan na ito at nag-migrate sa America at iniwan ang ama niyang may sakit at imbalido.
Ngayon lang niya nalaman na mukha at katawan lang pala ang habol ng senador sa kanyang ama.
"Dalawang million"
"Ho?" gulat niyang sabi.
"Ngunit wag kang mag-alala, ako na ang bahala sa bayarin ng ama mo."
Umiling siya. "Maraming salamat po pero wag na po kayong mag-abala, ehh, ako na po ang gagawa ng paraan para makabayad sa gastos."
Alam niyang wala siyang pera. At  kahit pa si Mr. Sy ang gumastos ay sobrang kapal naman ng mukha niyang sumang-ayon. Malaking tulong na sa kaniya ang pag-aalaga nito sa kaniyang ama  ngunit ito pa ang mag-babayad sa gastusin ay hindi siya makakapayag. Nakakahiya iyon sobra.
"Iho, diba sabi ko sa'yo na walang problema sa akin ang lahat, matalik na kaibigan ko ang Ama mo kaya walang mali doon, normal lang na magtulungan kami."
Napangiti siya ng lihim. Tama naman ang sinabe nito.
"Ngunit, nakakahiya po kasi―"
"Ganito nalang..."
"Po?"
"Ako ang magbabayad lahat sa hospital ngunit sa isang kondisyon..."
"Ano po iyon, Sir?"
"Nais mong maka-bayad sa akin...?"
Mabilis siyang tumango.
"Bantayan mo ang anak ko"
Napintig ang tenga niya sa narinig. Tama ba ang narinig niya? nais ng presidente na bantayan niya ang anak nito?
"P-po?"
"Bantayan mo ang anak ko. Simple as that, nais mong makabayad sakin right? then bantayan mo ang anak ko. Nais kong malaman kong saan siya nag-pupupunta, everything."
Wala naman siyang magagawa kong umayaw siya. Iyon ang gusto ng deal ng presidente kaya gagawin niya. Tumango siya at linahad niya ang kamay.
"Papayag po ako, salamat po sa pag-tulong."
"Walang anuman."
✔︎ZN