Ringg— Ringg
"Hello? Hale! Nakita mo 'tong graduation picture natin? God! I can't believe this!"
Naglalakad ako ngayon pauwi ng bahay habang hawak yung mga litratong pinadala ni Hale sa akin kahapon lang, habang kausap ko siya sa cellphone. Hindi lang ako makapaniwala sa isang litrato. This ain't right or funny. It's insulting and disgusting.
"Alright, Mary, calm down. Ano bang meron? Kade-deliver lang yan ng photographer kahapon. Sinabi ko na i-direct deliver sa bahay ng parents mo kasi diba sabi mo kahapon sa akin bibisitahin mo sila? Kaya hindi ko pa nakikita. And busy ako kahapon, so.."
"What?! Ugh, sino yang photographer na yan? Nag take siya ng picture, na hindi nakikita ang mata ko. I mean, wala akong mata sa picture na 'to. Completely, like it's gone. And he called himself a professional?" At first sa Carnival ako nakunan ng walang mata, then now in Graduation Picture? Ugh!
"Baka naman may complication lang sa printer ng pictures niya. Relax lang, puwede naman nating ipaayos yan later." Napairap nalang ako sa sinabi niya. Kung may complication yan dapat inayos agad yan at napansin, o sana sinabi niya at hindi na pina-print ng ganito, ampanget kaya.
Lumiko ako sa makitid ng eskenita dahil may shortcut duon, "Complication? Kung nakikita mo lang 'tong picture. Wala talaga yung mga mata ko! As in! Wala, parang phinotoshop niya." Pagliko ko, may nadaanan akong taong nakaitim na jacket at naka-hood. Hindi ko nalang siya pinansin pero nadaanan ng mata ko yung hawak niyang barbecue stick.
"Sige, tatawagan ko siya. Papaayos natin yan."
Nang malayo na onti ako sa taong nakaitim nakita ko, napansin ko na binaling niya yung ulo niya sa akin at naglakad, na parang sumusunod, kaya binilisan ko agad yung paglalakad. "Hale, help. May sumusunod sa akin" Pabulong ko pero biglang may matining na kung ano ang tumunog sa cellphone ko kaya nabitawan ko ito. "Ahh!" What is that!?
Dadamputin ko sana yung cellphone ko pero may naramdaman akong parang basa sa pisngi ko. Pinunasan ko ng kamay ko yung pisngi ko malapit sa mata, at napakunot yung noo ko nang makitang may dugo akong napunasan. What the hell.
Nagulat naman ako nang may marinig akong kaluskos sa likod ko, pagkatalikod ko nanduon na yung lalaki na nakasunod nga sa akin. "Oh God! Help! Somebody!!"
Hindi ko na nakuhang damputin yung cellphone ko at tumakbo nalang ako ng mabilis habang sumisigaw ng sobrang lakas. Pero parang walang taong nakakarinig sa akin, at parang walang katapusan yung eskinita na dinaanan ko, takbo lang ako ng takbo, walang katapusan. At sa gitna ng pagtakbo ko, biglang may narinig nalang akong tunog na parang chinochop-chop na baboy o ano. Chop Chop Chop. Parang echo, pero parang sa tabi ng tenga ko lang nanggagaling yung mga tunog.
Pinilit ko pang bilisan yung takbo ko kahit napapagod na ako pero dahil sa taas ng takong na suot ko, natapilok ako at nagpagulong gulong sa lapag. Agad kong hinubad yung takong ko at hindi ininda ang lahat ng nangyari, pero pagtayo ko para tumakbo ulit, nakaharap ko yung taong humahabol sa akin, at laking gulat ko nang makita na wala siyang mga mata, bakante yung mga mata niya at may lumalabas na mga uod na malilit duon kasabay ng mga dugong pumapatak sa pisngi niya.
"AHHHHHHHHHHH!"
Halos maduwal ako sa lahat ng nakita ko, pero hindi ko na nagawa nang maramdaman kong mabilis niyang itinusok ang barbecue stick na hawak niya kanina sa kaliwang mata ko, napaupo ako sa naramdaman kong hapdi ng tulis ng pagkatusok sa mata ko. Gusto ko sumigaw, sumigaw sa sakit at takot, pero parang walang lumalabas na boses sa bibig ko. Hindi ako makagalaw. Naging dilim yung paningin ng isang mata ko, at nakita ko nalang siya na umupo para tignan ang mukha ko na duguan, at nagulat nalang ako lalo nang onti-onting nagkakaroon ng mata yung kaliwa niyang mata. Nagkaroon ng eyeballs yung kaliwang mata niya na kanina bakante, at yung mata niya, kakulay ng mata ko. Yung mata ko!
Tinaas niya yung isa pang barbeque stick na hawak niya at pinaglalaruan niya ng paikot-ikot sa kamay niya. "Please... Do—don't.... " Hagulgol kong pagmamakaawa. Ngunit tinusok niya padin ng madiin ang stick sa kanan kong mata hanggang sa wala na akong makita.
Chop Chop Chop
× × ×
Mayroong kasabihan sa Pilipinas, na ang sabi'y 'kapag kumuha ka ng litrato, at nawawala ang kahit anong parte ng katawan ng tao ang naroon, ang kamatayan ng nasabing tao ay malapit na'. Kadalasang naririnig ang Pamanhiin na iyan. Ngunit, May katotohanan ba ito? O kasabihan lang ito ng mga matatanda upang takutin ang karamihan sa ating lahat?
Halina't tuklasin natin ang misteryong nababalot sa pamanhiin na ito, at kung may katotohanan ba ito. Ng saganon ay mahanap din natin Ang Nawawalang Parte na matagal ng nawawala.
× × ×