Sunday morning rain is falling. I'm not singing, totoo iyan. Nandito ako ngayon sa kwarto ni Dani, she's packing her things dahil uuwi na siya sa kanila, sa Sto. Domingo. While Adi left already for work.
Ang San Isidro at Sto. Domingo ay dito lang din sa Ecija, if I'm not mistaken from Cabanatuan to San Isidro is only an hour ride or drive, same with Sto. Domingo from Cabanatuan.
"Uuwi ka na din ba mamaya or mag stay ka pa dito?" Dani asked.
"Uuwi din, may kailangan lang akong ayusin, after that uuwi na din ako sa San Isidro." I answered.
Habang inaayos ni Dani yoong mga shoes niya sa lagayan, she asked again.
"Oi, naalala ko, parehas kayong taga Ilocos Sur ni Adi, magkalapit lang ba kayo ng lugar?"
"Nope, Cabugao siya, Vigan naman ako. Wanna go there? May 1 month vacation naman tayo, saka celebration na din ng birthday ko!" I answered with enthusiasm.
"Oo nga no, magchat tayo sa gc mamaya, ibalita natin kay Adi." ani naman ni Dani.
***
It's 2pm at nandito na ako sa Bahay Kawayan, isa sa sikat na kainan dito. Puro Filipino foods ang sine-serve nila dito. Simula sa gulay, karne, at sea foods.
Sabay kaming lumabas kanina ni Dani, hatid na din na matatawag iyon. After that, dumiretso na ako dito, and I've been waiting for 15 minutes at wala pa rin si Sir John.
When I'm about to call the waitress para umorder, sakto naman na dumating siya sa harapan ko.
He is wearing a white polo shirt, partnered with balck pants and branded shoes.
"I'm sorry, naghintay ka ng ilang minutes. Traffic kasi papunta dito. By the way, let's order some food first." bungad niya sa akin, saka umupo.
"Okay lang po yon Sir." I answered with low raspy voice.
Like what the f*ck! Ganito pala yong feeling! It's uncomfortable! Nakakahiya! After noong nangyari sa amin, ngayon lang ulit kami nagkita. Ilang ulit ako nag practice sa isip ko kanina kung paano ako makikipag-usap sa kaniya at kung paano ako kikilo sa harap niya, but I failed.
"Are you okay? You look like a tomato, are you sick? Ang pula ng muka mo." sabi ni Sir John at aambang kapain ang noo ko.
"I'm fine Sir, mainit kasi." I answered, saka ako nagpaypay using my hand. After that, tinawag niya yoong waiter and requested na maglagay ng fan sa gawi namin.
Open area kasi itong pinili kong lugar. Doon sa loob ay air conditioned. Akala ko kasi mas magiging maayos dito dahil presko, saka kaonti lang din ang tao, kaya mas magandang dito kami mag usap.
Pagkatapos ng ilang minuto, nai-serve na din yoong pagkain namin and we started to eat.
***
I ordered ginataang sitaw at kalabasa with meat and egg, and my favorite Igado, an Ilokano dish, and for my dessert naman, I ordered leche flan.
Habang ngumunguya ako, I looked at Sir John's plate and iyong pagkain na in-order niya.
He ordered battered spicy shrimp, pinakbet, and also leche flan for his dessert. Same lang kami ng drink, water.
"Do you want some, Vann?" tanong ni Sir, napansin siguro na nakatingin ako.
"No Sir, I'm allergic to seafood. Thank you." after that, there's silence between.
Honestly speaking, there is something wrong between us. Lalo na sa nararamdaman ko. I can't name it for now, hintayin ko na lang siya na mag open ng kung anong topic, because I really do find it awkward.
***
Tapos na kaming kumain, at ito na naman, may nararamdaman na naman akong kakaiba.
"Okay, since we're done eating. Let's talk about what happened last Friday." he started.
It's 2:55 pm by the way.
"I'm sorry, I wasn't thinking straight that night. Hindi ko napigilan sarili ko, Vann." dugtong niya.
Bakas sa muka niya ang pag-aalinlangan at kaba.
"Don't worry Sir, kung ano man po iyong nangyari noong gabing iyon, wala pong makakaalam. Pagsasabihan ko din po si Adi sa nakita niya. And you're still working din Sir, sa ibang University nga lang, kaya don't worry hindi ito makakasama sa profession mo. " I answered calmly.
After that, a deafening silence grow between us again.
"Thank you Vann, sa pag-intindi mo. But let me clear something, okay." sabi niya.
Kinakabahan ako, sa ilalim ng table nakatago itong mga kamay ko, they are tightening, and almost shaking. Pinagpapawisan na din ito ng husto.
"What happened that night is only because of alcohol. Parehas tayong nakainom noon..." Sir John explaining.
While he is explaining, parang unti-onti akong nabibingi, the only thing I can hear is the ringing sound in my head. I feel so numb, feeling ko any moment, hihinto ako sa paghinga.
Para akong nabuhusan ng malamig na tubig, na siyang nagpagising sa akin sa katotohanan at nagpagising sa aking kanina pang hindi maintindihan na nararamdaman.
" Vann, you alright?" paggising sa akin ni Sir John sa katotohanan at aambang hawakan ako sa muka.
Mindlessly, tinabig ko agad iyong kamay niya, like self defense na siyang nagpagulat sa kanya.
"We're both adult Sir, kaya naiintindihan ko po. Saka for experience lang naman iyon. Like hindi mabubuo ang college life ko kung walang ganitong scenario, and it's amazing, for real." sagot ko na may halong patuya at yabang. I grinned.
Kitang kita sa muka niya ang gulat pagkatapos ko itong sabihin.
No need for more explanation.
Tumayo ako, at inayos ang aking bag at sarili.
"We're clear now Sir. Since ikaw naman ang nag yaya na kumain, at nalate ka, ikaw na magbayad ng bill. Bye!" dagdag ko pa habang nakangiti ng pagkatamis-tamis.
After that, naglakad na ako paalis sa table namin, I walked like I fckin own the whole place. I  walked with dignity, and pride. At bago pa ako makalabas, mas na sigurado ko na talaga kung ano ang nararamdaman ko kay Sir after that incident sa The Waves.
Iyong nararamdaman ko kay Sir John ay mababaw. Puppy love, kumbaga. Nagustuhan ko siya dahil sa mga pinapakita niyang kabutihan sa amin. The way of his teaching, the way he communicate to us, I admired it all. Pero alam naman natin na may hangganan ang lahat ng bagay. And that shallow admiration of him is now officially ended.