Dalmea PoV
Nagising ako ng maaga at napatingin sa paligid. Ang sarap talaga ng simoy ng hangin dito. Nagising na din sina Gamor at Natalia kaya nag umpisa na kaming magtungo ng Baises.
"Ilang taon kana naninilbihan sa palasyo?" Tanong ko dahil curious akong malaman ang tungkol sakanya. Parang naalala ko tuloy si Selena Yong kapatid ko.
"Simula nong 10 years old ako ng makarating ako sa palasyo para manilbihan sainyo Mahal na prinsesa." Sambit nito at napansin ko ang malungkot na mukha nito.
Hindi ko nabasa sa libro si Natalia dahil Wala Ang pangalan niya doon ang alam ko lang ay sinasaktan ni Dalmea ang mga servants niya sa loob ng palasyo. Kung ganon sinasaktan ng pisikal ni Dalmea si Natalia.
"Pasensya na sa lahat ng ginawa ko Natalia. Sana mapatawad mo ako." Kita ko Kasi sa mukha niya ang takot.Nagulat Ito ng humingi ako ng paumanhin.
"Mahal na prinsesa wala kang dapat ihingi ng pasensya. Isa Lang akong mababang uri ng nilalang para makatanggap ng paumanhin sainyo." Napabuntong hininga ako dahil sa panahon na to. Pag Wala Kang kapangyarihan at Hindi ka mayaman. Isa Kang mababang uri ng nilalang sa mundong to.hindi katulad sa mundo Kona may mga batas sa ganong klaseng krimen.
Nagulat kami ng biglang huminto ang karwahe na sinasakyan namin. Sumilip ako sa bintana at nakita Kung hawak hawak na ng malaking tao si Gamor.
"Prinsesa huwag kang lumabas kahit anong mangyari! Pakiusap." Sigaw ni Gamor. Pero hindi naman puwedeng hahayaan ko nalang siyang mamatay ka kabugbog nila. Tumayo ako at lumabas kahit nga si Natalia pinigilan ako pero sinabihan ko lang na huwag siya mag alala.
Matagal tagal na din hindi ko na eenjoy ang pakikipag rambulan. Pero sa ngayon mukhang malaya ako. Susubukan ko Lang Ang katawan ni Dalmea.
"Hoy! Ako Ang harapin mo!" Wala talagang preno itong bibig ko. Nabaling ang atensyon saakin nong malaking tao ang dami nila.
"Aba! May isang naglalakad loob! Mukhang Ang ating binibini gusto ng atensyon." At nagtawanan pa talaga sila. Kaya nakitawa din ako... Hahhahahahha nakakahawa Yong tawa nila. Maluha luha akong natawa at napansin kong napikon sila.
"Ang lakas ng loob mong makitawa!" Hay naku..... Nakakabored namang tumayo dito.
"Bibigyan ko kayo ng pagkakataon umalis sa dinadaanan namin. Ngayon din!" Seryoso sambit ko dahil mukhang Hindi sila madadaan sa madaling usapan.
"Ang lakas ng loob mo bantaan kami. Isa kalang marami kami. Kaya ka naming durugin lahat." Sigaw nong pangit na mukhang ogre.
"Sino nagsabi sainyo na mag Isa Lang ako?" Nilabas ko Yong bow na kinuha ko Lang sa training camp ng mga knight. Sisiguraduhin Kong Walang masasayang na palaso sa bawat tira na gagawin ko.
At sa wakas mapapakinabangan ko din ang pagiging top player archery sa panahon na to. Lumapit ako ang kaunti at gumuhit sa gitna.
"Kung Sino Ang lakas loob subukan ako! Lumagpas lang kayo sa guhit na iyan. Papakita ko sainyo kung gaano ako kabangis humawak nito." Lahat sila nag uusap at Maya Maya pa ay may limang lumagpas.
Tatlong pana ang pinakawalan ko sa pinakamalapit na aatake. Sapul yong tatlo sa mata at hita yong dalawa napatigil kaya dalawang pana ang pinakawan ko din sa dalawng tatakas. Lahat sila naalarma, binaba ko yong pana ko at ngumiti sa kanila. Yong ngiting may masamang balak.
"Mukhang naipakita ko sainyo yong galing ko no! Bakit Hindi Kaya ubusin ko nalang kayong lahat?" Ngayon kitang kona ang takot sa mukha nila. Tumakbo silang lahat. Pero hindi ko hahayaan yon.
Tumakbo ako at tinamaan sila ng pana ko.... Wala akong sasayangin na palaso ngayon. Hindi sila makatakas dahil sa nakabaon na palaso sa hita nila.
Kaya Ang nangyari lahat sila nakagapos. Tinanong ko sila kung may ibibigay ba sila saamin dahil Kung wala... Buhay nila ang kapalit pero joke ko Lang yon... Nakakatawa Kasi ang ekspresyon nila matakot.
"Kahit yong dragon nalang Ang kunin mo... Wala na kaming maibibigay!" Sambit nong malaki sakanila na sinapol ko sa mata.
"Dragon?" Sambit ko? May dragon ba dito?
"Oo... Bagong nakaw lang namin iyan sa mercants na dumaan dito." Sambit niya.
"Nasaan na?" Dahil chismosa ako. Titignan natin. Gusto Kong makakita ng dragon sa totoong buhay.
"Tinuro niya Yong karwahe na naka standby doon. May nakita akong kalakihang kulungan Kung saan nakakulong yong dragon. Nakapusas at may mga sugat Ito. At nanghihina pa.
"Wow!" Sambit ko nalang dahil sa pagkamangha. Pero mukhang mailap Ang dragon sa tao. Matalas ang mata nito habang nakatingin saakin.
Bumalik ako doon sa mga bandido at tinanong sila kung sila ba Ang nanakit sa dragon. Agad silang umiling.
"Hindi kami! Ang pagkakuha namin sakanya ganyan na talaga ang katawan niya."
Naawa ako don sa dragon gusto ko siyang pakawalan. Ang weird lang pero ang ganda talaga parang ma starstruck ka sa sobrang ganda.nag bent ako doon at kinausap siya.
"Kung naintindihan mo ako, Wala akong intensyon saktan ka! Pakakawalan Lang kita para makatakas kana. Puwede ba iyon? Igalaw mo lang ang buntot mo kung agree ka?
Nong una tinitigan niya ako tapos nagulat ako na ginalaw niya yong buntot. Wow!
Kinuha ko Yong susi sa kanila at pinakawalan yong dragon. Akala ko aalis na siya pero nanatili Lang siya. Hindi naman siya malaki katamtaman lang parang junior dragon palang.
"Malaya kana. Puwede kanang lumipad." Pero nanatili lang siya talaga.
"Mahal na prinsesa?" Napalingon ako Kay Gamor nakatulala at hindi maipinta ang mukha nito.
" Paano mo napa amo ang isang halimaw na iyan? Hindi mo ba Alam na highest rank ng beast ang pinakawalan mo?" Anong bang pinagsasabi nito?
"Isa iyang Pyerus! Ang king of beast! Halika na prinsesa baka mapatay tayo niyan!" Hinila ako ni Gamor at ako naman itong clueless. Nagulat ako ng dakpin siya nong dragon at ibinitin at tinuon nito sa bunganga nito na aakmang kakainin. Napasigaw ako sa sobrang gulat.
"HUWAGGGGGGGGG" Sigaw ko buti nalang tumigil. Mukhang masunrin Ang dragon nato.
"Relax.. kasama ko siya." Na geature pa ako at pinatayo si gamor.
"Gamor huwag Kang padalos dalos akong bahala dito relax kalang diyan." Lumapit ako sa dragon.Nagtaka ako ng umamo Ang mukha nito at Kaya nilapit ko ng dahan dahan Yong kamay ko para I pat Yong ulo niya. Ang ganda ng balat.
"Ayaw mo bang umalis? Gusto mong sumama?" Ginalaw nito ang buntot niya na tanda na gusto niya sumama saakin.
"Sige puwede kana sumama." Sambit ko at parang natuwa siya dahil nilapit nito ang ulo niya saakin.
Nasa karwahe kami at Hindi ko pala Alam na puwedeng lumiit itong dragon nato at puwedeng lumaki.. nakakamangha samantalang tong si Natalia at Gamor mukhang dipa naka move on. Kahit si Natalia naaliw kakatitig sa dragon na alaga ko.
Ano kayang magandang pangalan dito? Nag isip ako at naisip ko nasi Spike papangalan ko sakanya. Hahahah adik Kasi ako sa panglan na iyan ang astig Kasi.
"Mahal na prinsesa...Hindi ko dapat sasabihin to saiyo pero magiging usapan iyan sa buong imperyo ang pagpapa amo mo sa pyerus na hindi nagawang paamuhin ng mga nasa Illonoid na pinakamagaling sa pagapapaamo ng mga halimaw." Ha? Parang Ang Dali lang naman paamuhin to.
"Marami nang sumubok magpaamo sa ganyang klase ng halimaw pero Walang nagtagumpay. Ikaw lang nakagawa niyan Mahal na prinsesa." Napalit nang pagkamangha ang ekspresyon nito.
Napatingin ako don Kay spike na mahimbing natutulog. Bakit nga ba ako?
Makalipas ang tatlong araw na paglalakbay papuntang Baises nakarating na din kami sa wakas. Naawa ako sa nadatnan ko halos lahat ng mga tao ay payat yong iba naman halos gumagapang na sa lupa. Parang dinurog ang puso ko na makita ang ganitong pangyayari.
Alam ko ang pakiramdam na mamatay sa gutom dahil dumaan kami sa sitwasyon na iyan. Naalala ko ng sayangin namin tatlo yong pagkain at sobrang nagalit si papa saamin kaya hindi kami pinakain ng tatlong araw doon ko naranasan kong anong pakiramdam ng mamatay sa gutom. Desiplina yon ni papa saamin para matuto kaming kung anong pakiramdam nang walang pagkain. Kaya simula non kahit butil ng bigas napakatipid namin at halos malinis plato namin.
Naawa ako ngayon sa nakikita ko kaya determinado talaga akong tulungan ang Baises kahit pa delikado. Kinuha ko iyong limang sako ng bag at naroon doon ang binili kong mga iba't ibang klase ng tinapay na pinabili ko kay Natalia. At may natitira pa kaming karne na nakuha pa namin sa paglalakbay.
Lahat ng tao doon nabaling saamin Ang atensyon nila. Lahat sila sabik na sabik sa pagkain. Kaya bago pa nila kami dumugin sumigaw na ako.
"Ang gusto makakuha ng pagkain pumila kayo! sa mga may balak nakawan kami. Asahan niyo wala akong balak buhayin kayo." Lahat sila pumila at salamat sa tulong ni Natalia at Gamor dahil inaasikaso nila yong mga pumipila. Pero Hindi talaga natitinag ang mga mandurugas. May nakita akong lalaki na pasimpleng kinukuha yong isang bag sa likod at ang akala niya siguro Hindi ko siya napansin.
Pinakawalan ko ang isang palaso sa kamay ko at natamaan Ito sa kamay. Napasigaw Ito sa sobrang sakit. Lumapit ako sakanya habang bakas ang takot nito. Itinuon ko ang palaso sa noo nito dahil lumabag siya sa kasunduan, aakmang bibitawan ko na ang palaso ng may humarang na Bata sa pagitan namin.
"Maawa kayo, huwag niyo patayin Ang papa ko!" Mangiyak ngiyak na Sabi nito.
Napatingin ako doon sa sinabi niyang ama at kitang Kita ko kung paano siya nagulat sa ginawa ng anak niya.
"Mamatay na si mama at kailangan niya ng pagkain at tubig Kaya nagawa yon ni papa! Kung gusto niyo ako nalang Po!" Nagulat ako sa lakas ng loob ng batang to! Parang na speechless ako.
"Gamor unahin mo muna sila.. bigyan mo ng sapat na pagkain at tubig------- wait tubig!?? Hindi ko inaasahan na Wala palang tubig dito sa Baises. Lahat ng mga puno nasunog lahat at ang mga lupa napaka tuyot at parang hindi dinaanan ng isang patak ng tubig. Kahit si Gamor at Natalia napansin din nila nawala kaming dalang tubig. Ang tanga ko talaga!
Wala ako maisip gawin hanggang sa naramdaman kong may pumasan sa balikat ko at yong dragon pala! Lahat ng mga tao sa Baises nagulat hanggang sa mapalitan ng takot ang mga itsura nito. Kaya napag isipan kong sabihan sila.
"Huwag kayong mag alala! Hindi mananakit ang alaga ko kung wala kayong gagawin na masama sakanya." Hay ano gagawin ko!? Walang tubig sa Baises at kapag bumalik pa kami siguradong matatagalan pa kaming makabalik atsaka nakakapagod na....... Hindi pa naman ako sanay sumakay ng karwahe, tinitiis ko lang.
Habang nag iisip ako, biglang may lumitaw na bilog na tubig sa harapan ko, kahit Yong iba nagulat din. Hindi kaya-- tinignan ko yong dragon na biglang nagkulay asul ang mata nito.
"Mahal na prinsesa! Sinusubukan tayong tulungan ng Peyrus... Binibigyan niya tayo ng tubig." Mas lalo akong namangha dahil akala ko apoy lang Ang kayang ilabas ng dragon tubig pala! So na scam ako!
"Paano nakapaglabas ang dragon ng tubig? Diba apoy dapat?" Yon kasi napapanuod ko sa TV o kahit sa mga movie.
"Prinsesa Dalmea, Hindi po dragon ang Peyrus! Isa po siyang high ranking beast na kayang magpalabas ng iba't iabang klase ng kapangyarihan at Wala pong Dragon na nag exist sa mundong to!" What!!! Hindi nila Alam yong dragon? Hindi eh! Mukhang dragon talaga si spike.
"Kaya niyang magpalabas ng kahit anong elemento kaya maraming gustong magpaamo ng Peyrus dahil malakas sila pero lahat ng sumubok, Hindi kinaya Ang bagsik nito. ikaw palang ang taong unang nagpaamo sa Peyrus." Paliwanag ni Natalia napalingon ako Kay spike na pinupuno yong drum ng tubig gamit ang pinaka massive na tubig na nailalabas niya.
Nang mapuno na niya bumalik Ito sa balikat ko at hinihimas nito ang kanyang ulo sa mukha ko. Ang galing!
"Ang galing mo talaga spike! The best ka talaga!" Hinimas ko yong ulo niya para pasalamatan siya at parang natuwa Naman siya sa ginawa ko. Nag umpisa na kaming magbigay ng mga pagkain at kalaunan natapos na din. Lahat sila nagpasalamat at binigyan kami ng matutulugan.
"Hay natapos na din ang unang hakbang ngayon, kailangan kong tulungan ang Baises para makabangon sila at may balak din akong turuan sila sa paggawa ng bahay.
Bukas ulit! Naramdaman kong tumabi saakin si spike kaya niyakap ko siya at natulog na mahimbing.