THE SECOND CHANCE
*****
Hera's POV
Ang init! Ano bayan sino ba itong panay hawak sa katawan ko? Tapos panay galaw pa. Pero hindi naman ako nahihilo. Nasa duyan ba ako? Teka– pano naman nagkaroon ng duyan 'yung kotse?
Wait–akala ko ba namatay ako sa pagsabog?
Anong nangyayari? Meron bang namatay na tapos nakakapag-isip parin?
Right! Walang ganon.. baka nasa heaven na ako.
Pfftt- ako? Mapupunta sa langit? Impossible!
Sa dami kong pinatay at ginawan ng masama mapupunta ako sa langit kung saan puro banal lang ang pwede? Nope! Mali.. baka nasa impyerno ako. Kaya nga ako nagkaroon ng cancer kasi kinarma ako diba. But wait- I didn't die because of my illness. I died because of explosion.
AT SINO NAMANG HAYOP ANG NAGLAGAY NG BOMBA SA SASAKYAN KO!
"Waaaahhh! Uwaaahhh!"
T-teka...uwaahh? Kaninong boses 'yun? May kapatid ba ako? Pero ako ang nagsalita. Wag mong sabihing napipi ako?
"Y-your majesty, babae po ang anak niyo." nanginginig na saad ng babaeng boses.
At sino naman 'tong nangninginig na babae? And what? You're majesty?
Nasa theatre ba ako at may nagtatanghal sa entablado. Tapos nakatulog ako? Teka.. pwede ko naman kasing imulat ang mga mata ko.
And so I did. When I opened my eyes. A mixed of gold and white ceiling welcomed me. I can tell that those interior design was cost a billion. Bigla akong naglaway sa nakita. Hindi ako nagkakamali, mukhang ginto rin ang ibang kagamitan dito. Shit! Ang sarap sa eyes!
Napahinto ang mga mata ko sa pag-tingin sa paligid ng biglang dumapo ang aking tingin sa babaeng buhat ako.
ANO? Buhat ako!? Paano naman niya ako mabubuhat eh, ang bigat-bigat ko.
Aabutin ko na sana siya para sampalin ng makita ko ang maliit na braso na naka-angat. Maliit na braso?
Jesus! Anong nangyari sa kamay ko? And my voice.. bakit boses sanggol?
What? Ano bang nangyayari? Bakit lumiit ang kamay ko? Bakit naging bata ulit akoooo? This can't be happening! I'm pretty sure that I'm dead. But how come I'm still alive and.. and breathing inside of a baby's body!
I panicked! Of course sinong tanga ang hindi magpapanik sa ganitong sitwasyon. You we're dead as a woman a minute ago and the next being alive as a new born baby. At dahil ako si Hera syempre nagpanic ako.
Aba! This is my first time at malay ko ba na kapag namatay ka mare-reincarnate ka as a child. And worst, may ala-ala pa ako sa dati kong buhay. Ganito pala 'yun? Kakaiba.. pero nakaka-excite!
Akalain mo 'yun nabuhay ako para siguro ipaghigante ang sarili sa taong nagpasabog ng kotse ko. I smirked, hindi 'nya ako mapatay sa personal kaya ginamitan niya ako ng bomba.
Ngunit may kasalanan din naman ako. Hindi ako nag-iingat. Isa pa nakakapang-hinala.. wala namang may alam ng hideout namin maliban kung may traydor sa organization.
"Is that my daughter?"
Napatigil ako sa pag-iisip ng may lumapit na lalaki. Dumungaw ito at mabilis naman akong inabot ng babae sakaniya.
Kulay puti ang buhok nito na maihahalintulad sa nyebe habang ang mga mata ay kulay asul na nakatingin saakin. Matangos at manipis lang din ang labi nito. Hindi maipag-kakailang guwapo ang lalaking bumubuhat saakin.
Sino ba 'to?
I heard he called me his daughter. You mean.. siya ang tatay ko? Ang bata naman niya! Mukhang magkasing-edad lang kami sa dati kong buhay. I'm 28 years old in my past life, living alone in my condo unit. I have my own business, maganda din ako, I'm also single at habulin ako ng mga lalaki but that was before! Dahil ngayon balik zero ako. Tsk.
Tumitig ulit ako sa lalaki, am I supposed to call him father? Pero hindi pa ako handa, I only have one father and that's is my father in my past life.
"They are really...alike." Mahinang sabi nito sabay ngiti ng tipid. Pero mabilis lang iyon, dahil mabilis ding sumeryoso ang kaniyang mukha.
Wow, what a cold father. Mabuti nalang at kahit nasa sanggol ako ay matanda parin ang utak ko. I can sense that he is faking he's attitude to me.
Gusto niyang ngumiti pero pinipigilan niya.
"I can't believe this.. why is she ugly?" He suddenly burst.
WHAT!?
Sinong tinatawag niyang pangit? Ako ba? Pangit ba talaga ako? Mali ba 'yung pinuntahan kong katawan? Pero siya ang ama ko. Guwapo siya at sigurado naman akong maganda ang nanay ko. Oh baka naman kasi hindi nila ginalingan tsk. And the hell! Pareho pa sila ni Dad–mapanglait!
"Take care of her.." he said
Mabilis naman akong kinuha ng babaeng nakasuot ng black and white apron. I believe that she is a maid.
"Yes.. your majesty." The maid said then bow.
Lumingon ulit ako sa lalaki. Nakalabas na ito ng kwarto at kaming dalawa nalang ng maid ang nadirito. Tumingin ako sakaniya. Nakatingin din pala siya, nang magtama ang mga mata namin ay ngumiti ito.
"Maganda po kayo princess.. mukhang sinabi lang iyon ng inyong ama upang aliwin kayo." nakangiti at mahinhin nitong sabi.
Hmp.. aliwin daw eh halata namang nilait ako ng sarili kong ama. Kahit dito ba naman mapang-lait parin ang magiging tatay ko. Tsk.
"Oras na po mahal na prinsesa sa pag-tulog." Dugtong niya sabay hele. Nagsimula itong kumanta ng mahina. Hindi ko maintindihan ang hinihele niya. Ini-expect kong dandansoy o ele-ele tulog anay ang ikakantay nito pero hindi.
Ayoko pa sanang matulog kasi gusto ko pang makita ang iba ko pang magiging pamilya. Like where's my mom? Hindi ba dapat siya ang nag-aalaga saakin? Nasaan siya o di kaya anong ginagawa niya. Alam ba niyang gising na ako?
Napapikit tuloy ako, dinadala ako ng antok. Dahil na rin siguro sa bata ako ngayon at kahit simpleng paghele lang ng babae ay makakatulog ako.
Ngumiti ako ng mapait. Matagal-tagal na rin simula noong huling tulog ko nang mahimbing. Hindi ko aakalain na sa pangalawang pagkakataon ay mararanasan ko ito ulit. Kung hindi mission ang trabaho ko naman ang aatupagin ko. Kung hindi trabaho sa bar naman ako pupunta para mag-aliw. Ganoon ang naging routine ko pagkatungtong ng labing tatlo. Nagbago iyon simula no'ng iniwan kami ni mama. Kung saan nagkandaleche-leche ang lahat.
Do I really deserve this second chance?