"พี่ " เสียงของใครบางคนดังขึ้นเมื่อแจจินเดินออกจากหน้าตึกขณะ เธอจำเสียงที่คุ้นเคยได้อย่างดี เธอหันกลับไปก็เจอกับน้องชายฝาแฝดตัวแสบของเธอ คิมแจจุน ยืนยิ้มโบกมือเรียกแจจินอยู่ๆห่างๆ"โอ๊ะ แจจุน เหมือนกันตอนนั้นไม่มีผิดยืนยิ้มโบกมือให้เหมือนเมื่อก่อน" เธอพึมพำกับตัวเองพรางนึกภาพในอดีตที่ได้เริ่มต้นขึ้นใหม่อีกครั้ง"กลับบ้านกัน พี่เรียนเสร็จแล้วใช่ป่ะ" แจจุนวิ่งเข้ามาหาแจจิน พร้อมกับชวนพี่สาวกลับบ้าน"นี่แจจุน นายลืมหรือไงเราสองคนขึ้นมหาลัยแล้ว ที่ที่ต้องกลับคือหอพักต่างหากไม่ใช่บ้าน" แจจินพูดพรางเอามือกอดอกส่ายหัสมองน้องชายตัวเอง "จริงด้วย ผมลืมซะสนิทเลย นี่พี่ผมว่าผมจะเข้าทีมบาสเกตบอล พี่คิดว่าผมพอจะเข้าได้มั้ย" แจจุนพูดพร้อมกับโชคกล้ามให้พี่สาวดูพร้อมกับยิ้มให้เธอ"ฉันไม่รู้สิ ได้อยู่แล้วน้องชายฉันเก่งอยู่แล้ว" เธอพูดพรางเอามือไปลูบหัวน้องชายก็ไม่เชิงลูบหรอกเพราะตอนนี้หัวของน้องชายเธอกระเซอะกระเซิงเป็นอย่างมาก"นี่พี่แจจินผมไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ พี่ทำหัวผมยุ่งหมดแล้วเนี่ย" แจจุนพูดอย่างหัวเสียพร้อมกับจัดทรงผมให้ตัวเองทันใดนั้นแจจินก็หันไปเห็นฮเยซูและฮเยรินกำลังเดินมา เธอจำได้ว่าในอดีตฮเยรินเดินมาอยู่ๆก็มีชายแปลกหน้าเดินชนเธอจนเธอตกลงไปในสระน้ำเล็กข้างตึกจึงทำให้มีคนถ่ายรูปเธอและนำไปลงเพจมหาลัยจนเป็นที่หน้าอับอายไปหลายเดือน เมื่อเห็นเเบบนั้นเเจจินก็รีบเดินตรงเข้าไปหาฮเยซูและฮเยริน แต่ทันทีที่เธอเดินมาถึงชายคนนั้นก็เดินมาเช่นกันเธอเห็นดังนั้น เธอจึงดึงฮเยรินมาไว้ใกล้ตัว ส่วนฮเยซูก็มองทำหน้างง"ทำอะไรของเธอเนี่ยยัยบ้าดึงน้องสาวฉันไปทำไม"ฮเยซูพูดอย่างหัวเสีย แต่ทันทีที่ฮเยซูพูดจบก็มีคนผลักเขาจากข้างหลังทำให้เขาตกลงไปในสระข้างตึก ตู้ม!!!!"ก็เพราะแบบนี้ไงฉันถึงดึงน้องนายมาอยู่ตรงนี้ แต่ก็คุ้มดีนะได้เห็นพัคฮเยซูตกน้ำเป็นลูกหมาแบบนี้ คริคริ" แจจินพูดพร้อมกับหัวเราะให้กับฮเยซูเบาๆ"พี่ฮเยซู ขึ้นมาสิค่ะพี่ คนเขามองหมดแล้ว ขอบคุณพี่......."ฮเยรินพูดกับฮเยซูและกำลังหันไปขอบคุณพี่สาวข้างๆที่ช่วยเขาไว้ แต่ก็ต้องหยุดไว้ที่พี่...เพราะเธอไม่รู้จักชื่ออของหญิงสาวตรงหน้า"คิมแจจิน เรียกพี่ว่าพี่แจจิน ก็ได้จ๊ะ" แจจินยิ้มตอบ"ค่ะ ขอบคุณพี่มากๆเลยนะค่ะที่ช่วยไม่ให้ฉันตกน้ำ พี่แจจิน ฉันพัคฮเยริน เรียกฉันว่าฮเยริน เฉยๆก็ได้ค่ะ" ฮเยรินพูดตอบพร้อมกับจับมือของแจจอนด้วยความปลื้ม เพราะเธอทั้งสวย ฉลาด มีน้ำใจ แถมยังก็เถียงกับพี่ชายของเขาอีก"แล้วนี่ ใครหรอค่ะ" ฮเยรินมองไปทางแจจุน"อ๋อ นี่ แจจุน น้องชายฝาแฝด ของพี่เองจ้ะ" แจจินตอบพรางมองไปที่หน้าของน้องชายตัวเอง"บังเอิญจังเลยนะค่ะ หนูกับพี่ฮเยซูก็เป็นพี่น้องฝาแฝดกัน" "ใช่จ๊ะ บังเอิญมากกกก" แจจินแกล้งทำเป็นตกใจเพราะที่จริงเธอรู้อยู่แล้ว"นี่ เธอจะจ้องพี่สาวฉันอีกนานปะ" แจจุนหันไปมองหน้าฮเยรินและถามคำถามนี้ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยมีมารยาทเมื่อฮเยรินได้ยิน เธอก็หุบยิ้มทันทีและหันไปจ้องแจจุนตาเขม็ง"ยุ่ง" เธอตอบ"โอ๊ะ พี่ ดูสิ เขาว่าผมอะแถมยังมองผมด้วยสายตาแบบนั้นอีก" แจจุนเกาะแขนแจจิน พร้อมกับฟ้องพี่สาวเสียงอ้อน"ก็แกไปหาเรื่องเขาก่อนทำไมละ" แจจินหันไปปรามน้องเสียงเสียงดุ"โห พี่อะ ลำเอียงนี่ผมใช่น้องพี่มั้ยเนี่ย หึ" แจจุนพูดพร้อมกับทำปากมุ้ย"ฮเยริน พวกเราไปกันเถอะ" ฮเยซูพูดพร้อมกับจับแขนน้องสาวของตัวเอง"งั้นพี่แจจิน ฉันไปก่อนนะ เอ่อฉันขอเบอร์พี่หน่อยได้ไหม" ฮเยรินถามพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ยื่นให้แจจิน"ได้สิ" เธอพูดจบก็พิมพ์เบอร์ลงไปให้ฮเยซูหลังจากนั้นฮเยซูและฮเยรินก็เดินจากไป "พี่ เราก็ไปกันเถอะ" แจจุนพูด"อืมไปสิ"หลังจากนั้นแจจินและแจจุนก็เดินแยกกันไปคนละทาง แจจินคิดกับตัวเอง "เอ๊ะ ตรงนี้เป็นที่ที่ฉันเจอกับแบคซึงยู ไม่ได้ๆ ฉันต้องหลีกเลี่ยงจากผู้ชายคนนี้ จะคบกับเขาไม่ได้ไม่งั้นฉันต้องเป็นแบบเมื่อก่อนที่หมกหมุ่นอยู่กับความรักจนแพ้ให้กับพัคฮเยซู " แจจินพูดพรางเลี่ยงทางเดินไปอีกทางนึง แต่สุดท้ายเธอก็เดินมาชนใครคนนึง "ขอโทษค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยเก็บนะคะ"เธอก้มเก็บของแล้วยื่นให้คนตรงหน้า ทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมาก "( แบคซึงยู ทำไม ทำไมฉันถึงเจอเขาละ เลี่ยงไม่ได้เลยจริงๆ)" เมื่อยื่นเสร็จเธอก็ทำถ้าจะเดินหนี"เดี๋ยวสิ น้องชื่ออะไรหรอ" ซึงยูถามพร้อมกับมองหน้าแจจินตาไม่กระพริบ เพราะเขาได้ตกหลุมรักแจจินซะแล้ว "ทำไมฉันต้องบอกคุณ ขอทางด้วยค่ะ" แจจินพูดเสียงนิ่ง "แล้วถ้าไม่ถอยละ ตอบมาก่อนสิว่าน้องชื่ออะไร" ซึงยูพูดกับแจจินด้วยสีหน้ายิ้มๆ "นี่ๆๆๆ คิมแจจิน เธอมายืนอะไรนี่" ฮเยซูพูดขึ้น แจจินหันไปมองหน้าฮเยซูอย่าหัวเสีย "มาไม่รู้จักเวล่ำเวลา "แจจินพึมพำกับตัวเอง "น้องชื่อแจจินหรอ น่ารักดีเนอะ น่ารักเหมือนหน้าตาเลย" ซึงยูพูดมองหน้าแจจินพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้เธอ"......" แจจินไม่ได้ตอบอะไร เธอได้แต่กรอกตามองบนด้วยความเบื่อหน่าย"รู้ชื่อแล้ว แจจินก็ไปได้แล้วใช่ไหมครับพี่ปี2" ฮเยซูพูดจบก็จับข้อมือของแจจินแล้วเดินออกไปทันทีโดนที่ไม่รอคำตอบซึงยูได้แต่ยืนยิ้มมองหลังของแจจินอยู่คนเดียว......."นายมีอะไร" แจจินถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆ"ไม่มี ฉันแค่จะบอกเธอว่า เธอทำนี่ตกเอาไว้ในห้องเรียนน่ะ" ฮเยซูพูดพร้อมกับยืนยางมัดผมรูปหัวใจให้กับแจจิน"แค่นี้" แจจินเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม"อื้ม แค่นี้" ฮเยซูพยักหน้าตอบ"งั้นขอบใจ ไปละ" หลังจากที่แจจินพูดจบก็หันหลังเดินกลับไปทันที"แจจินอ่าา เธอเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนจริงๆคิดได้แล้วสินะว่าไม่ควรไปยุ่งกับผู้ชายพันธุ์นั้น ในเมื่อโชคชะตาให้เราสองคนกลับมาในอดีต ฉันจะทำให้เธอสมหวังเอง ฉันจะช่วยเธอเอง และฉันจะทำให้เธอหันมาชอบฉันบ้าง ฉันไม่เคยเห็นเป็นเป็นคู่แข่งเลยนะ แม้แต่ครั้งเดียวก็ไม่เคย จินของฉัน" ฮเยซูพูดพร้อมกับมองด้านหลังของแจจินอย่างยิ้มๆ...ย้อนกลับไปก่อนที่แจจินจะฝืน"แจจินอ่า" ฮเยซูตะโกนดั่งลั่นห้อง ทำให้ทุกสายตาจับจ้องไปที่เขา เขามองไปรอบๆก็เหอะเพื่อนๆนักเรียน เขาจึงเข้าใจในทันทีว่าตัวเองได้ย้อนกลับมาในอดีต "เป็นอะไรรึป่าวฮเยซู" ฮงโอและฮยอนจีถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง"ฉันไม่เป็นไรแค่ฝันนิดหน่อย" ฮเยซูตอบพรางมองไปที่แจจินที่กำลังหลับไหลอยู่ข้างๆเขา เขานั่งมองจนแจจินเริ่มขยับแล้วตื่นขึ้นตะโกนเรียกชื่อเขาดังลั่นห้องเช่นกัน เขาจึงแกล้งทำเป็นนิ่ง เหมือนที่เคยปฏิบัติกับแจจินสมัยเรียนเพื่อให้ไม่เป็นที่สังสัย**************************************
น่าอ่าน
16h
0สนุกมากมีเเต่เรื่องหน้าสนใจเเละเนื้อหาดีๆ
17h
0ชอบ
3d
0ดูทั้งหมด