"ทำไมวันนี้รถติดขนาดนี้ละเนี้ย โอ้ยยยแล้วฉันจะไปตอกบัตรทันไหมเนี่ย"
แจจินบ่นพึมพำกับตัวเองในรถ เพราะวันนี้รถติดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แถมตอนนี้ก็พึ่งจะ7โมงรถไม่น่าจะติดขนาดนี้
สำนักงานPPK
8:50 นาที
"อีก10นาที หวังว่าจะทันนะ" แจจินพูดพร้อมกับวิ่งไปที่ตอกบัตรเข้างานของพนักงานแต่ยังไม่ทันจะถึงเธอก็วิ่งชนใครบางคน ทำให้เธอล้มลงไปกับพื้น
"เป็นอะไรไหมครับ"เสียงของคนที่คุ้นเคยดังขึ้น พร้อมพยุงแจจินลุกขึ้น
"ไม่เป็นไรค่ะ...คุณ..."ยังไม่ทันที่แจจินจะพูดจบเธอก็เงยหน้ามามองชายตรงหน้าทำให้เธอตกใจและผงะเล็กน้อย
"จะจอง..จองฮงโอ///"แจจินพูดเสียงตะกุกตะกัก ด้วยสีหน้าหวาดกลัว
"ฉันเอง ฮงโอ เธอไม่เป็นไรใช่ไหม" ฮงโอพูดพร้อมกับจะเอามือไปพยุงแจจิน แต่แจจินกลับถอยห่างด้วยความหวาดกลัว พรางนึกถึงอดีตเมื่อ8ปีที่แล้ว
8ปีที่แล้ว วันที่มินฮีเสียชีวิต
"เขา เขาครับ เขาเป็นฆ่ามินฮีผมเห็นเขาออกมาจากบ้านมินฮีพร้อมกับมีดที่เปือนเลือด ผมเห็นเขาเอามีดไปซ่อนตรงนั้นครับ" เสียงคำให้การของชายคนนึง
"มินฮีอ่า มินฮี"เสียงของฮงโอตะโกนอย่างสุดเสียง เขาวิ่งมาอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับ ฮเยซู แจจิน และ แบคฮยอนจีลูกชายของตำรวจที่กำลังสอบสวนเพื่อนของเขา
" เกิดอะไรขึ้น อึนยองฮี" ฮเยซูถามด้วยความสงสัย
" พ่อของแจจินฆ่ามินฮี " ยองฮีพูดพร้อมกับหันหน้าไปทางพ่อของแจจิน
ด้วยคำพูดของยองฮีทำให้ฮงโอสติแตกทันที ฮงโอเดินตรงเข้าไปชกหน้าพ่อของแจจินจนฉุดไม่อยู่ " มึง ฆ่ามินฮีทำไม ทำไม" ฮงโอตะโกนใส่หน้าพ่อของแจจิน และต่อยโดนไม่ยั้งมือ ทำให้ฮเยซูและยอนจีต้องรีบเขามาห้าม
แจจินที่เห็นแบบนั้นก็ไม่เชื่อว่าพ่อของตนเป็นคนฆ่าเพื่อนสนิทของตัวเอง
" พ่อคะ ไม่จริงใช่ไหม พ่อไม่ได้ฆ่ามินฮีใช่ไหมค่ะ บอกหนูสิค่ะพ่อ" แจจินถามด้วยน้ำเสียงสั่นคลอ "
".........." พ่อของแจจินนิ่งเงียบ พร้อมกับใบหน้าที่โศกเศร้าที่เห็นลูกสาวอันเป็นที่รักต้องร้องไห้เพราะพ่อตัวเองถูกจับและยังต้องเสียเพื่อนสนิทไปอีก
" ทางเรามีหลักฐานหนาแน่นว่าคุณคิมเป็นฆาตกรฆ่าคุณมินฮี ผมขอตัวก่อนนะครับ" คุณตำรวจพูดขึ้น พร้อมกับพาตัวพ่อของแจจินไป
"นี่!!!!!!แจจิน ทำไมพ่อเธอถึงฆ่ามินฮี ทำไม ทำไม๊ เธอตอบฉันมาสิตอบบ"
ฮงโอพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคืองและจับแขนแจจินอย่างแรง
"ฮงโอใจเย็นๆ ปล่อยแจจินก่อน" ยอนจีพูดพร้อมกับจับไหล่ของฮงโอ
"ปล่อย ไม่ต้องมายุ่ง" ฮงโอหันไปตะคอกใส่ยอนจี และผลัดยอนจีจนกระเด็นด้วยความโกรธ ที่ไม่ว่าใครก็หยุดเขาไม่ได้
หันหน้ามาหายแจจินแล้วมองเธอด้วยความเคือง
" ปล่อยฉัน เจ็บนะฮงโออ่า ฉันไม่รู้ พ่อฉันไม่ได้ทำ " แจจินพูดเสียงสะอื้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด
" ฉันไม่เชื่อ ทำไมพ่อเธอถึงฆ่ามินฮี ตอบฉันมา ตอบสิว่ะ" ฮงโอตะคอกใส่แจจินและบีบแขนเธอแรงขึ้นกว่าเดิม
" นี่!!!!ตั้งสติหน่อยสิวะฮงโอ" ฮเยซูพูดเสียงดังด้วยความเป็นห่วงแจจิน เขาได้กระชากฮงโอออกมาและต่อยไปที่หน้าของฮงโอเพื่อให้เพื่อนของเขามีสติขึ้นมาบ้าง
ฮงโอเข่าทรุดร้องไห้เสียงดังโวยวายด้วยความเสียใจที่ต้องเสียเเฟนสาวสุดที่รักไป
ส่วนแจจินเธอก็ทรุดเช่นกันความรู้สึกหลายอย่างเขามาเต็มไปหมดทั้งความกลัวฮงโอ ความเสียใจ ความสงสัย และไม่เข้าใจ ทำให้เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าฮงโอนับแต่นั้นมา จนกระทังวันนี้ที่เขาเดินชนฮงโอที่สำนักงาน
ปัจจุบัน
" ผู้ช่วยคิม"
" คิมแจจิน"
" แจจินอ่า"
"จินอ่า"
เสียงของใครบางคนเรียกให้แจจินได้สติ
"โอ๊ะ ฮเยซู เอ่อ ทนายพัค " แจจินหันไปมองคนที่กำลังเขย่าแขนของเธอจากด้านข้าง
"เธอไม่เป็นไรใช่ไหม จิน " ฮเยซูถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพราะเขาเข้าใจความรู้สึกของเธอดี
"ฉันไม่เป็นไรค่ะ อย่าเรียกฉันว่าจินสิค่ะ ทนายพัค ฉันขอตัวไปบนออฟฟิศก่อนนะค่ะ " แจจินพูดด้วยน้ำเสียงที่สดใสปนความตกใจและความกลัวนิดๆ เธอยิ้มให้ฮเยซูและฮงโอก่อนจะเดินจากไป
(ทำไมต้องทำเป็นเข้มแข็งด้วยนะ ยัยตัวแสบ)ฮเยซูบ่นกับตัวเองในใจ
"อัยการจอง มาหาฉันหรอ มีอะไรคืบหน้าหรอ" ฮงโอถามด้วยความแปลกใจ
" เราไปหาที่คุยกันเถอะฉันมีอะไรให้นายดู" ฮงโอพูดอย่างจริงจัง
"ฉันไปตรวจสอบทุกอย่างเกี่ยวกับเขามาแล้ว เขาไม่มีหลักฐานที่อยู่และพยานที่จะยืนยันได้เลยว่าเขาไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แล้วยังจะคลิปเสียงนั่น ฉันมั่นใจว่าต้องเป็นเขาแน่ๆ " ฮงโออธิบายให้ฮเยซูฟัง
"ตอนนั้นกฎหมายไม่ได้เหมือนตอนนี้ทำให้แค่ฟังคำสอบปากคำและเก็บหลักฐาน ทำให้ไม่มีการสืบสวนต่อ ตำรวจปักใจเชื่อว่าพ่อของแจจินเป็นคนฆ่ามินฮี ตอนนี้เรารู้แล้วว่าใครฆ่ามินฮี เราควรจะยื่นคำร้องขอตรวจสอบคดีนี้กันอีกครั้งเพื่อให้พ่อของแจจินพ้นข้อกล่าวหา อัยการจองคุณคิดว่ายังไง" ฮเยซูมองหน้าฮงโอ อย่าจริงจังเพื่อรอฟังคำตอบที่เขาอยากได้ยิน
" ฉันก็คิดแบบนั้น"
"พวกคุณไม่คิดจะบอกอะไรฉันเลยหรอ ทั้งๆที่คดีนี้มันก็เกี่ยวกับพ่อของฉัน" เสียงของแจจินดังขึ้นด้วยความสงสัย จริงๆแล้วเธอคิดอยู่แล้วว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรปิดบังเขา ถึงเขาจะกลัวฮงโอ แต่ความสงสัยมันมีมากกว่าความกลัว เขาจึงแอบฟังทั้งสองคุยกัน
"แจจิน" ทั้งคู่พูดชื่อแจจินด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าเธอจะมาแอบฟังแล้วรู้เรื่องทุกอย่างเร็วกว่าที่พวกเขาคิด
ตอนนี้แจจินมีแต่ความอยากรู้เท่านั้นว่าใครฆ่าเพื่อนสนิทของเขาแล้วใส่ร้ายพ่อของตน จึงทำให้พ่อต้องอยู่ในคุกหลายปีขนาดนี้
แจจินนั่งลงข้างๆฮเยซูแล้วมองทั้งสองด้วยความสงสัยปนความเคืองนิดๆ
"ใคร? ฆ่ามินฮี" แจจินถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ และจ้องพวกเขาสองคนอย่างไม่ละสายตา
ฮเยซูจึงจำใจต้องบอกความจริงกับแจจินไป เขาเล่าเรื่องที่ฮงโอเล่าให้เขาฟังเมื่อวานว่าเจอคลิปเสียงและได้ยินเสียงของฆาตกรตัวจริง
" แล้วฆาตกรรมคือใครค่ะ " แจจินถามทั้งคู่
" อึนยองฮี" ฮงโอพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างบ่นความโกรธนิดๆเมื่อนึกถึงเรื่องในคืนนั้น
"ยองฮี " แจจินพูดย้ำด้วยความตกใจ เพราะเขารู้ว่ายองฮีชอบมินฮีมากทำไมถึงได้ทำแบบนี้ คำถามมากมายเต็มหัวแจจินไปหมด
อยู่ๆไลน์กลุ่มนักศึกษานิติศาสตร์ ปี2014 ก็ดังขึ้น
_____________________
" ครบรอบ7ปีที่เราจบการศึกษา มาฉลองกันเถอะที่บาร์เดิม พรุ่งนี้18:00นาที ใครมาสายเลี้ยง" แบคฮยอนจีทักไลน์มาบอกเพื่อนๆทุกคน
"โอเค๊ ฉันไป"
"ฉันด้วย"
"ฉันก็ไป"
"แล้วเจอกันนะ"
"ฉันก็จะไปด้วย ถึงแม้ว่ายุ่งก็เถอะ คิดถึงเพื่อนๆจะแย่" อึนยองฮีตอบกลับฮยอนจี
"พวกเรา3คนจะไปไหม" ฮงโอถามเพื่อนทั้งสองด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์
"ไป" ฮเยซูและแจจินพูดขึ้นพร้อมกัน ทั้งสามมองหน้ากันเหมือนมีแผนอะไรในใจ//////