𝐑𝐡𝐞𝐧𝐚'𝐬 𝐏.𝐎.𝐕
"Good morning, grandma. Breakfast in bed po. I cook all of it po. Hope it taste good." - the small Rhexyl said.
"Wow! You cook all of this? just yourself?" - her grandma said amazingly,
Tumango si Rhexyl at nakangiti niyang tinitingnan ang magiging reaction ni mama.
"How is it? how is it? Is it good?" - she excitedly ask,
Her grandma laugh while looking at her apo's adorable face.
"This is good. No joking, this is really taste good. Come, let's eat together my princess." - her grandma let her sit beside her.
Tanging ngiti na lamang ang aking magagawa habang pinapanood ko ang video ni Rhexyl ng siya ay bata pa. Masaya ako dahil nagawa pa ni mama na mai-record ang mga ito. Ngunit nakalulungkot lamang sapagkat ang lahat ng ito ay hindi ko naranasan kasama siya.
Yes, she's with me but I did not treat her well. The time when she is suffering, I just watch her and wait for her death.
And now, why can't I be happy na dapat iyon ang maramdaman ko dahil wala na siya. My wish is granted.
Pero hindi, e. Hindi saya ang nararamdaman ko, kun'di puno ng pagsisi.
Dapat nakinig ako sa kaibigan kong si Stella. Dapat nakinig ako sa mga babala niya. Ngunit pati siya ay nawala na rin sa'kin.
Even my husband, I don't know why but I felt he is avoiding me. Hindi ko naman siya masisi kasi it's all my fault. Kasalanan ko ang lahat. I ruined everything.
"Mom," Marahan ang naging paglingon ko sa pintuan.
Nakita ko si Franklin, mayr'on siyang dalang pagkain.
"I brought you a food. Hindi ka po kasi kumakain and it's not good po." Franklin said,
Franklin is a sweet child. He looks like his father. When he came, I feel so blessed and happy. I indeed forgot what happened to me na siyang pinaniwalaan at dinala ko sa mahabang panahon.
It's ironic kasi hindi naman pala ito nangyari. Nagpakatanga ako sa bagay na iyon. Dahil sa maling paniniwala ko, nawala sa akin ang isang taong nanggaling sa akin.
Tumingin ako kay Franklin. I don't deserve him. I don't deserve to be his mother. Lumayo ako sa kan'ya. Nakita ko ang pagguhit ng sakit sa kan'yang mga mata.
"Mom, why are you like this? she is dead, mom. It's good for her that she is death. In this way, our clan will stop hunting her." Marahas akong napabaling sa kan'ya.
"How could you said that to your sister? Hindi mo siya kilala. You don't know what she did for you." malamig kong wika sa kan'ya.
Nalaman kong Rhexyl is protecting him to our enemies. She is the one who always save Franklin when he is kidnapped.
"H-How will I know her if you hide her from me? paano ko makilala ang ate ko kung tinago niyo siya sa akin. Kung pinagkait niyo sa akin na makasama at makilala siya, And I know what she did to me, mom." Napalingon ako sa kan'ya.
"She's my savior. She is always there whenever I am in danger. I met her so many times from the beginning. She became my friends when I was young.  She always gave me candies when I am crying in a park." I saw his tears.
"I saw how she got hurt by the bad guys. I even wish that I want her to be my sister. That, I want her to be my big sister because she is damn cool." He looked at me.
This is the  first time I saw him like this.
"I even wish to become a strong like her para maprotektahan ko siya katulad ng ginagawa niya for me. But it's to late for me to know that she is my real big sister. I am so happy when I know about her. But it hurt to know that she hated me so much. She doesn't accept me as her younger brother." he said,
"And now, I thought our family is perfect. I thought our family is not like the other. But I'm wrong, it's a fake made by you and dad." Napapikit ako ng mariin. Mas lalong umagos sa aking pisngi ang aking mga luha.
"I realized, when we are happy as together. There is someone left behind. Behind those smiles there is someone who is crying. I think this is the answer to the feeling I've felt. I always felt there is missing to our family. I know and I saw we are a complete family pero laging sumasagi sa isip ko na mayroong kulang sa atin. I did not thought that there is really someone who is missing, and that is my sister." he said,
"Our family will never be completed." malungkot niyang saad,
Marahan siyang tumalikod sa akin. Naramdaman kong umalis na siya. Narinig ko na lamang ang pagsara ng pinto.
Marahan na napabaling ako sa dala niyang pagkain. Napapikit na lamang ako sa alaalang muling bumalik sa akin.
--- 𝒇𝒍𝒂𝒔𝒉𝒃𝒂𝒄𝒌 ---
"You are not allowed to eat." malamig kong wika kay Rhexyl,
"But, wala naman po akong ginawang mali. Lahat naman po ay sinunod ko. Saan po ako nagkamali? tell me po para maayos ko po sa susunod." she said,
Tiningnan ko ang maamo niyang mukha na siyang mas lalong ikinakulo at ikinainit ng aking ulo.
Sa inis ko, kinuha ko lahat ng makita kong pagkain. Lumapit ako sa kan'ya. Hinablot ko ang kan'yang buhok. Kumuha ako ng pagkain at sapilitang pinasok ko lahat sa bibig niya.
"Lunukin mo!" malakas kong wika,
Hindi pa ako nakuntento. Nilagyan konpa ng nilagyan ang kan'yang bibig ng mga pagkain kahit hindi na ito kasya sa kan'yang bibig.
"M-Madam, tama na po. Maawa po kayo sa bata. Mamamatay na po siya sa ginagawa mo." Marahas na nilingon ko si Rosie.
Ngunit mabilis na nilingon ko rin si Rhexyl. Wala itong imik. Punong-puno ang kan'yang bibig ng sari-saring pagkain. Nakita ko ang pangingitim ng kan'yang mukha.
Nakita ko ang mga luhang umagos sa kan'yang pisngi.
May kung ano akong naramdaman kaya mabilis ko siyang binitawan at lumayo ako sa kan'ya.
Marahan na tumingin ako sa kamay kong mayr'ong mga dugo. Nilingon ko ang pinanggalingan nito. Nakita ko ang pagtulo ng dugo sa sahig na nagmumula kay Rhexyl.
Naalala kong sinaksak ko pala siya kanina. Napaatras ako at tumingin sa kutsilyong ginamit ko.
"Jusmeyo! Rhexyl! Iha, huminga ka." Napalingon ako kay Rosie na niyuyog-yog niya si Rhexyl.
Mabilis niyang tinanggal ang laman ng kan'yang bibig. Mulat ang kan'yang mga mata pero tila wala itong buhay.
Bigla akong nataranta. Nanginginig ang aking katawan habang lumalayo sa kanila.
Sa halip na makaramdam ako ng awa. Tumaas ang dulo ng aking labi.
She deserve to die!
--- 𝒆𝒏𝒅 𝒐𝒇 𝒇𝒍𝒂𝒔𝒉𝒃𝒂𝒄𝒌 ---
Ang tanga mo Rhena! Ang tanga mo para gawin iyon sa anak mo.
Sa inis ko ay, malakas kong winaksi ang tray. Sumabog at nagkalat sa buong lugar ang pagkain na dinala ni Franklin.
Lahat ng mahawakan at makapitan konh bagay ay itinapon at winawaksi ko. Wala akong paki-alam kung mabasag lahat ng gamit na narito.
Hinayaan kong bumagsak ang aking katawan sa sahig. Umiyak ako nang umiyak hanggang sa mapagod ako.
Please! Give me another chance to see my daughter. I promise, I'll do everything to get her back to me. Babawi ako sa lahat ng pagkukulang ko sa kan'ya.
TheKnightQueen 🌱