She woke up feeling lifeless again.
A woman like her should enjoy her life to the fullest. But, in her case. . .she can't enjoy it when she's living her life full of guilt and regret.
It's been six years since the last time she feels alive when she wakes up. That time when her grandmother is still alive.
She blankly look at the ceiling of her room and reminisce again. Ini-imagine niya noong mga time na masaya pa silang nagku-kuwentuhan at nagtatawanan ng lola niya.
A sad smile crept on her face.
"I miss you so much L'la, "she said in a crack voice. A tear escape in her eyes as she look at her elementary graduation photo. They're smiling genuinely in that picture together.
Matagal na rin simula ng sinanay niya ang sarili niyang maging masaya kahit papaano. But, those memories of the past keep haunting her. Ni-hindi nga niya magawang ngumiti kapag naaalala niya iyong dati.
Past keeps eating her conscience.
Those hurtful and painful words from her mother, uncles and other relatives keeps flashing in her mind. Up until now she's blaming herself for her grandmother's death.
Kasalanan niya kung bakit patay na ang lola niya.
A painful sob escape in her lips.
Humagulhol na lang siya habang pinagpu-pokpok ang sarili.
"Wala kang kwenta!" Sigaw niya sa sarili. She keeps on punching and hitting her head.
"T*ng*na! Sana ako na lang ang nawala! Sana ako na lang ang namatay! Wala akong kwenta! Pabigat lang ako! Kasalanan ko!" Napaluhod na lang siya at napasalampak sa sahig. Niyakap niya ang tuhod niya at inabot ang picture nila ng lola niya sa gilid.
Niyakap niya ito ng mahigpit.
"La, ayoko na. . ." She mumbled while her lips trembling. "Ang sakit-sakit na, L'la." She keeps on hugging the picture.
Wishing that it was still alive and hugging her back.
Mas lalo na lang siyang napahagulhol nang maalala niya ang pangako ng lola niya dati.
-
"La, dapat sa graduation picture ko present kayong dalawa ni mama, ah! Dapat buo tayong tatlo ro'n!
Her grandmother smiled." Syempre apo, dapat ko bang palagpasin iyan? Syempre hindi!"
Lyrae's eyes smiled with happiness."Sabi mo iyan ah!"
A reassuring smile crept on her grandmother's lips. "Pangako apo, susubaybayan kita hanggang sa maabot mo ang mga pangarap mo."
-
"La, bakit ang daya mo. . ."
Akala niya ay makakasama pa niya ito ng matagal, ngunit bigla na lang isang araw ay nagising siyang wala na ito. Namaalam na ito sa mundo.
Parang kahapon lang na nasaksihan niya ito kung gaano ito kasaya habang nakikipagkuwentuhan sa kaniya. Ngunit, hindi niya pala alam na iyon na ang huling ngiti na masisilayan niya.
Kung sana alam niya, sana ay sinulit na niya. Sana, binuhos niya lahat ng pagmamahal at pag-aalaga.
Sana ngayon, hindi niya sinisi ang sarili niya dahil sa kapabayaan niya. Hindi sana siya kinakain ng konsensya niya at sinisi.
Nang sa ganoon ay napatawad na niya ang sarili niya. 
She wants to scream all of her agonies but she cant. She can't just lalo na kapag nandiyan ang ina niya.
She wipe her tears with the back of her hand. She tried to calm and cheering up herself.
"Tahan na ha, Lyrae..." She looked up. "Tahan na. . .kaya natin 'to."
"Oh, buti naman at lumabas ka na sa kwarto mo. . ." Bungad sa kaniya ng ina niya pagkasara niya ng pinto ng kwarto. Nakataas ang kilay nito at sarkastikong nakatingin sa kaniya.
Tipid lang siyang tumango at pumunta sa kusina upang uminom ng tubig, ngunit natigil na lang siya ng binungangaan na agad siya ng ina.
"Anong nangyari diyan sa mata mo at namamaga? Kaka-basa na naman iyan? Tsk! Wala ka talagang kwenta ano? Puro na lang walang kabuluhan ang inaatupag mo, magtrabaho ka kaya nang sa ganoon ay may silbi ka! Puro ka na lang cellphone. . .pabigat ka lang dito sa bahay!"
Pakiramdam niya sumama lalo ang pakiramdam niya nang marinig ang sinabi ng ina. Kinagat na lang niya ang ibabang labi upang pigilan ang panibagong luha sa mata niya.
"H-huwag kang mag-alala ma, hahanap ako ng trabaho bukas." Saad niya habang nakahawak sa lamesa. Kumukuha ng suporta upang 'di siya mabuwal sa kinatatayuan.
Tumingala siya sa kisame ng bahay upang pigilan ang sarili na maiyak.
Ngunit, dahil may sinabi pa ang kaniyang ina kaya tuluyan nang bumagsak ang luha na kanina pa niya pinipigilan.
"Aba dapat lang! Para magkaroon ka rin ng silbi sa pamamahay na ito! Huwag kang feeling prinsesa dahil hindi bagay sa'yo. . .at isa pa dapat marunong ka ng kumayod. Ikaw na magtrabaho simula ngayon! Huwag kang magpakasarap sa buhay at maging pabigat lang!"
Kahit na masama ang loob niya sa sinabi ng ina at pilit niyang pinatatag amg sarili. Lumabas siya ng bahay para kahit papano ay makalanghap ng sariwang hangin, ngunit imbes na sariwang hangin ang malalanghap niya ay kabaligtaran ang nangyari.
Nakalanghap siya ng chismis.
"Oh lumabas na!" Dinig pa niyang bulong ng isa sa mga marites sa kanilang lugar. Si aling Fe.
Nakaupo ito sa tindahan ni Lukring kasama sila Gemma at Bernadette habang may dalang pamaypay. Nakasoot ito ng duster at mayroong kolorete sa mukha.
Ang kilay nito ay parang kilay ng angry birds. Masyadong on-fleek at matulis, pwede na ngang pansaksak.
"Lumabas na rin sa wakas ang pokpok na anak ni Lucile," pinilit niyang huwag pagtoonan ng pansin ang sinabi nito. Ayaw niya ng gulo kaya pinigilan niya.
"Ilan kayang lalaki ang nai-kama nito kagabi ano? Nakita ko pa 'yan sa kanto. . .may kinitang tatlong lalaki. Siguro regular customer niya!" Saad nito na may halong panunuya. Nagtawanan ang mga ito. Hindi na niya napigilan pa ang sarili.
She walk towards her with anger. Nakakuyom ang kamao niya.
"Anong sabi mo!" She yelled.
Napa-isa ang kilay nito na para bang nakumpirma nito ang sinabi. A smirk plastered on aling Fe's face.
"Ay! Natamaan!" Fe and the other marites laugh. "Pasensya na iha ha. . .masakit ba?" Then they continue laughing like there's no tommorow.
Lyrae look around and saw that most of thier neighbors looking at her. Mas lalo lang siyang nagalit ng makita niya si Noel na ang dating ex-boyfriend na nakangisi.
That jerk!
She inhales deeply while glacing at her with daggers.
"Oh talaga sigurado kang totoo lahat ng sinabi mo?" Bato pa niya. She grabbed her phone inside her pocket.
"Baka ikaw? Nakita kasi rin kasi kita kagabi na kumakarengkeng sa kay kuya George. . ." Then she look at Bernadette who's looking at her with disbelief.
Napakurap-kurap naman si Bernadette na bumaling kay Fe. Looking at her and asking a confirmation.
Bahagya namang natigilan at namutla si Fe. Tumawa ito ng hilaw at sininghalan siya.
"Kumakarengkeng?! Wala akong alam sa pinagsasabi mo!" Pinaypay nito ang sarili at saka inirapan siya. She clenched her teeth with so much anger.
Tumango-tango siya. "Ah wala," she said flatly then continued." Eh, ano 'to?!"
Pinakita niya ang nakuha niyang litrato ng dalawa. At kitang-kita roon kung gaano ito ka intimate sa isat-isa. Halos maghubaran na nga ito ng makunan niya.
A evil grin plastered in her face when she saw Fe's face. Para itong natakasan ng dugo na napabaling kay Bernadette.
"H-hindi. . .a-ako-"
"Eh, punyeta! Sino iyan ha?!" Singhal ni Bernadette. Tumayo ito at sinabunutan si Fe. She saw herself laughing internally.
"Malandi kang babae ka!"
Serves her!
Nagsabungan na ito at walang umawat sa kanila. Nadamay pa si Gemma sa kanila, kaya ang kinalabasan ay silang tatlo ang nagrambulan.
Ibinulsa na ang cellphone at nilisan niya ang lugar.
She know that what she did is out of her business. Ngunit, sumobra na rin ito. Inapakan na ang kaniyang dignidad at pagkatao.
Isang matagumpay na ngiti ang ihinawad niya ng bumaling ulit siya sa nag-aaway.
"You mess with the person who knows how to fight back now. To bad for you guys, because I'm no longer good anymore. You teach me how to be bad, so bear with me because I'm just going to payback everything you did to me." She said and continue walking towards her destination.
"Ibabalik ko sa inyo lahat ng sakit na dinanas ko."