Jeruzah POV
Weeks and days passed, but Makas cold treatment didn't change a bit, on the contrary he become more distance and cold towards me.
And that's because of Kit who surprisingly visit me everyday, as in walang labis walang kulang at sa mga nagdaang linggo na iyon Makas everyday routine was always the same.
When he's on his office at home bababa siya para kumuha ng tubig sa kusina, tapos aakyat, bababa na naman, this time para kumuha naman ng kape, tapos aakyat ulit at paulit-ulit na lang.
Actually hindi na pumapasok sa company si Makas bagkos ay sa bahay na lamang siya nagtratrabaho simula nang araw-araw kung bumusita si Kit. I don't know what his thinking. Makas was known as a worchahokic man, so I don't know what he's thinking.
"Bakit hindi mo pa dalhin ang buong kusina? Kaysa nahihirapan ka diyan kakapanik-baba," bored kong suggesttion sa kaniya ng hindi ko na matiis ang ginagawa niya. It makes me dizzy.
"Tsk," he sneer and rolled his eyes before leaving us clueless. Nagdadabog pa siya!
Nagkibit-balikat na lamang kaming dalawa ni Kit bago nagpatuloy sa pagu-usap, minsan about sa coffee shop ko and sa company niya but most of the time sa mga walang kwentang bagay na nauuwi sa tawanan.
Nang oras na para umuwi siya ay masaya ko siyang inihatid paalis. Agad akong pumasok sa bahay only to welcome by Makas cold smirk and emotionless face. Ano na namang nangyari sa isang ito? Sinapian na naman ata ng masamang ispirito.
"Tapos ka na?" he ask coldy that sent shiver to my body.
"Anong tapos? Tapos saan?" I confusely ask before I tilted my head towards the couch to think what's was Makas thinking.
"Maang-maangan ka pa? Kung hindi ko lang alam ugali mo. May asawa ka na pati kapatid ko kinakalantari mo pa?" He accusingly taunt me.
Hindi namang makapaniwalang tumingin ako sa kaniya, "I fucking doing what Makas?! Pakiulit nga?" nagtitimpi kong tanong sa kaniya. Tila nagulat naman ito sa pagsigaw at pagmumura ko.
He gulped before repeating what he stated, "I said may asawa ka ng tao, nakikipaglandian ka pa worst is sa kapatid ko pa tala—," before he can finished his word I slap him hard.
A lone tears escape from my eyes while looking at him unbelievable. I brushed my hair upward because of frustration.
"I-I can't believe you Makas. Ano pa sa sususnod ang isisisi at iaakusa mo sa akin? Sabihin mo na ngayon para isang luhaan na lang! I know you don't love me, parehas nating hindi mahal ang isa't-isa at parehas lang tayong natali sa kasal na ito but can't you give me just a liitle bit of respect? Dahil Makas sa totoo lang kaya kong totohanin ang mga bintang mo eh, manlalaki ako pero alam mo hindi ko ginawa, why?! Because I have a fucking husband!" I frustatedly shouted him.
He was about to console me but I was fast enough to run to my room before my fucking tears rolled down my face. I cry silently, crying all the pain he inflicted to me.
Day by day I think I will numb enough because of pain. I thank god that my wound in stomach is okay now or else I'm a dead meat now. Sa patong-patong na sakit ewan ko lang kung humihinga pa akong dadatnan ng kaibigan ko kung sakali.
Nakatulugan ko ang pag-iyak kaya ng magising ako kinabukasan ay mugto ang mga mata ko na tila ba kinagat ito ng ipis.
Wala pa sana akong balak na lumabas ngunit kumukulo na nag tiyan ko. Hindi ako nakakain ng dinner kagabi dahil sa pag-iyak.
After I took a bath, I quickly went to the kitchen so I can cook but to my shocked there's already foods; a plate full of ham, bacons, eggs and friend rice. This is all of my favorite foods! Nilapitan ko naman ito at nakitang si Makas ang naghanda nito dahil sa isang note na sinulat nito.
'Eat this I made it for you. Sorry for shouting at you last night. I hope it taste good.'
- Your husband, Makas.
Isang ngiti ang pumaskil mula sa mga labi ko ngunit agad ding nawala ng maalala ang mga sinabi nito. Nagdadalwang-isip pa ako kung kakainin ko ito o hindi, pero sa huli kinain ko din dahil gutom na talaga ako. Baka kung hindi ko lamnan ang tiyan ko ay magbugbugan ang mga intestine ko sa gutom.
Matapos mag agahan ay hinugasan ko ang mga plato. Hindi ko siya nakita kaya tiyak na pumasok na siya sa kompanya niya.
Nilibang ko na lamang ang sarili ko sa pagbabasa ng mga pwedeng recipe na i-add ko sa menu ng cofee shop ko.
Tiningnan ko ang orasan at himalang walang Kit na bumisita ngayon. I just shrugged it off and continue my reading session.
Time has passed at namalayan ko na lamang na gabi na ng tumunog ang tiyan ko. Tumayo na ako at niligpit ang mga librong pinagbasihan ko ng mga gagawin kong recipe bago tumungo sa kusina at magluluto na dinner.
"Makas?" gulat kong saad. Naroon si Makas sa kusina suot ang white longsleeve nito na bakabukas ang tatlong unang butones na nagpalitaw sa makisig nitong dibdib at naka-tuck in ito sa itim niyang pantalon habang bakasuot ng pink na apron?
"What are you doing here?" tanong ko habang naglalakad patungong dinning at naupo dito. Nakita ko pa ang black coat at nectie niya na nakasampay sa upuan sa tabi ko. Pumangalumbaba ako atsaka tumitig sa kaniya.
Umiwas lamang ito ng tingin at pinagpatuloy ang pagluluto bakas ang pagkapula ng mukha nito na ikinangiti ko. He's blushing.
Aaminin ko may pagkatanga ako dahil kahit anong pagkakasala ang ginagawa niya sa akin mabilis ko siyang napapatawd. Maybe because I love hi— no that's not it that's impossible!
Nang matapos ay hinubad nito ang suot na apron samantalang titig na titig pa rin ako habang nakatingin sa kaniya. More on I was staring at his chest. I don't know where I find that courage to stare at him. Noong nagaaral pa ako hindi ko nagawa ang mga bagay na ito sapagkat naroon ang takot patungo sa kaniya.
I dont know but he was misterious and dangerous in our early days but as time passed natututunan na ng puso ko ang maging kalmado tuwing nariyan pa.
I know this is not healthy specially for me but who cares? There's still that emotion that everytime I'm with Makas this feeling was grow little by little.
"Here this is my peace offering hope you like it," Makad said. Iwas pa din ang tingin nito sa akin habang namumula pa din. Napatawa na lamang ako ng mahina bago siya anyayahang saluhan ako.
Kumain naman ako ng masagana at walang hiya-hiya sa katawan ramdam ko ang mga titig nito subalit hindi ko na lamang iyon pinansin at nagpatuloy sa pagkain. Aaminin kong ang sarap ng mga luto niya kumpara sa luto ko.
"Why won't you eat?" I asked while still chewing my food. He prepared adobong manok for me which is his favorite.
"Para sa iyo lang talaga iyan," mahina nitong aniya pero dinig ko pa rin. My heart leaps and started to beat fast as if running away from something or someone. Just by that sentences he can already makes my hearbeat fast.
"Ano kakainin mo, ako?" wala sa sarili kong tanong at huli na para bawiin ko pa ito dahil naroon na ang mapanuksong ngiti sa mga labi nito.
"Maybe... are you available?" He said while bitting and licking his lips. Sinundan ng mga mata ko ang bawat galaw ng mga labi niya. Napalunok ako dahil sa init na unti-unting lumalandas sa bawat ugat ko.
"W-What?"
"Kidding are we okay now," he asked and my hopes just died. Arghh, stupid and dirty brain. Why would you think of something like that?!
"What if I say no?" I said while avoiding his stare. I'm afraid that if he looks at my eyes he will see the lust that I feel towards him.
"Then you will be my dinner because
I'm really hungry and I dint care if we still not okay," he tatuntly said while staring at me and little by little he's consuming our space! I can feel and smell his minty breath at my face, ilang inches na lang at maglalapat na ang mga mukha namin.
"Makas!"
Umalingaw-ngaw ang tawa nito habang naghahabulan kami sa kabuuan ng bahay. Sa halip kasi na halikan ako nito, he just tickle me!
*****
Nang akala ko unti-unti nang nagbabago ang relasyon namin ay saka naman isang dagok ang siyang darating.
Gabi na ng makauwi ako galing sa coffe shop, ngunit mukhang hindi pa nakakauwi si Makas. His car were not here either. I just sigh and start cooking for our dinner.
I just cook his favorite adobo. When I'm done cooking, I immidiately took a bath. Makayaring maligo ay inayos ko na ang hapag. Nitong mga nakaraang araw ay nagiging maayos na ang relasyon namin. Hindi na siya laging nakasigaw at malambing na rin. Ang sarap sa pakiramdam ng ganitong set-up namin.
"Makas uuwi ka ba ngayon?" masayang tanong ko dito sa kabilang linya habang pinagmanasdan ang mga rekados na lulutuin ko.
"Sorry baka ma-late ako ang dami kasing paper works," dinig ko ang pagod sa boses nito kaya hindi ko mapigilang maawa.
"It's okay, hihintayin na lang kita," nakakaintindi kong wika.
"Kahit wag na," he said. Hindi nakaligtas sa akin ang malamig nitong tinig.
"Ah okay," mahinang saad ko bago niya ako pinatayan ng tawag. I feels sad but wala naman akong magagawa kasi alam kong pagod din siya. Hindi naman kasi madaling mag-manage ng kompanya.
Kahit sinabi ni Makas na wag na siyang intayin ay hinintay ko pa din siya. I know him, he will not eat unless hindi mo sasabihin. For just a weeks little by little ay nakikilala ko na siya ang mga habit, favorite at ang kapilyuhang taglay niya.
One time while I was researching about some good pastries nagulat na lamang ako noong tumabi siya sa akin, binuhat niya pa ako paupo sa kandungan niya. Hindi ko na lamang siya pinansin ngunit ang pilyong Makas ay ayaw na ini-ignore siya kaya ayun ang pagreresearch ko ay nauwi sa harutan hanggang sa hindi na namin namalayan na we almost have sex thanks sa pag-ring ng cellphone niya kaya napilitan siyang huminto.
I still remember his face, masama ang tingin sa cellphone na tila gusto nang patayin ang kung sino man ang tumatawag at ang mga labi nito ay tila bibe sa haba, napailing na lamang ako at pinagpatuloy ang ginagawa.
I was back in reverie when the oven ring. I bake a mocha cake which is Makas favorite. Excited ko itong kinuha saka nilagyan ng mga dekorasyon. I also write 'Happy 1rst monthsary Makas-tot!'.
Masaya kong pinagmasdan ang cake na gaa ko.
Mabilis kong inayos ang hapag. Ang mga ulam ay maayos na nakalatag sa mesa habang pinagigitnaan ang cake na ginawa ko. There's also a romantic candle light in the two side of the cake. Hindi ko mapigilang mapangiti dahil dito.
Time is really fast, isang buwanna rin kaming kasal ni Makas. Habang hinintay si Makas ay napagdesisyunan kong maligo muna. I just wear my pink bouffant dress and sat on the dinning chair waiting for Makas to return.
But hours pass but there still no Makas. My hands are getting cold and sweaty.
"Maybe he still busy, alas onse pa lang naman kaya ko pang maghintay," I mumble to myself while staring at the clock hands. My stomach growled but I just ignore it. I promise that I will wait for Makas arrival and we will going to eat together and celebrate.
As my stomach growled louder my eyes also starting to feel heavy, hindi ko na namalayang iginupo na pala ako ng antok at bulto ng isang lalaking paalis ang siya kong naabutan bago magpalamon sa antok.
*****
Naalimpungatan ako sa huni ng mga ibon, mukhang natuluyan na akong nakatulog. Agad kong tinuon ang paningin sa hapag. Napabuntong hininga ako ng mahina nang makitang ganoon pa rin ang ayos ng pagkain at walang nagalaw. Mukhang hindi nakauwi si Makas.
I just refrigerate the food. Iinitin ko na lamang mamaya. Kahit nagugutom ay tiniis ko. Wala akong ganang kumain.
As I scanned the whole house I just dissapoint myself, walang bakas ng kahit ano ni Makas sa bahay patunay na hindi ito umuwi kagabi.
I tried to call him but it was unavailable.
Sa ikasampung tawag ay ganoon pa rin kaya naman itinigil ko na, malungkot kong ibinaba ang aking cellphone sa lamesa at malungkot na tiningnan ang cake na ginawa ko. A lone tear escape from my eyes but I eventually stop it. Maybe I hope too much that Makas will accept me as his wife.
While spacing out in the kitchen I heard an engine coming from our garage. Nabuhay muli ang pagasa sa puso ko kaya dali-dali kong inabangan sa pintuan di Makas.
Sinalubong ko siya ng may ngiti sa labi nang makatapat ko siya sa pinto but my smile died when he just passed me like he didnt see me.
Agad akong nagising mula sa pagkakatulala at agad siyang hinabol naabutan ko naman ito sa may hagdanan kaya agad ko siyang hinarang. He just look at me with his sharp and cold eyes. There's no emotion in his eyes just the colness again.
"Makas do we have a problem? May nagawa ba akong mali?" pero sa halip na sagutin ay tiningnan lamang ako nito bago muling lagpasan.
But before he grabbed the doorknob of his door I immidiately grab his hand.
"What's your problem?!"
"M-Makas do we have problem? W-Why? W-Why are you suddenly back to being cold? I though we are okay now," a lonely tears fall from my eyes I though he will console me but he just grabbed my waist towards him and smirk dangerously.
"Oh? Masyado ko atang ginalingan ang pag-arte ko, nadala ka ba? Aw sorry maybe I'm this good when it comes to acting, what do you think?"
"Why?"
"Hmm let's say that Papa was watching us ayaw ko namang maging masama ang imahe ko kay Papa so," tila wala lang na sabi nito bago ako lagpasan at tuluyang pumasok sa silid nito.
Tulala akong naiwan sa labas, walang patid ang pag-agos ng mga luha ko. Napasandig ako sa pader sa panghihina I just cry all the pain. Holding every pieces of my shattered heart.
I though... I always thought that maybe we can still fix this marriage and I hope that he could love me too. Kahit ilang beses kong ikaila hindi ko na maitatangging unti-unti na akong nahuhulog sa kaniya.
Unti-unting lumalambot ang puso ko sa kaniya na kaya kong magtiis at masaktan makasama lamang siya.
Buong gabi iniyak ko lahat ng hapdi at sakit sa kwarto ko hanggang sa hindi ko na namalayang nakatulog na ako dala ng pagod.
*****
Kinabukasan lumabas ako ng kwarto ko ng may ngiti sa mga labi. Tila hindi galing sa pag-iyak. Tila hindi nasaktan.
Mabilis kong nilabas ang mga ingredients na gagamitin ko sa pagluluto ng adobo I wanted to prepare his breakfast. I want to become a perfect wife for him. Call me martyr, tanga, or anything but I will not give you damn care. Pagnagmahal ka hindi pwedeng masaya lang minsan darating at darating talaga ang times na masasaktan ka at susuko na. But for my case I will not let Makas go.
Nagsisimula palang ang takbo ng istorya namin. This just only the begginning of my love for him. Handa akong masaktan, handa akong gawin lahat, makilala, at makapados lamang ako sa mahiwaga niyang mundo.
My love will not fade even millions of eraser try to erase it. Papatunayan ko na kahit ilang libong bato ang ibato sa akin kakayanin ko iyong sanggain ng hindi natutumba. Kaya kong masaktan kung ang kapakit nito ay ang pagmamahal niya.
But... I didn't know that God will test me right away.