Kara Mizayaki's point of view.
No one can explain how much I missed Ren. And now, I'm hugging him, wala na siyang kawala sa akin. I’ve been gone five years, but now, I’m not going to miss it, I’m not going to leave him side. He's mine.
Hinihimas himas ko ang tie niya nang may napansin akong something sa kaniya. Tinanong ko ito kung ano ang tinitignan niya sa labas. "Hey, mahal. What's on the outside? Is there a ghost?" I asked.
He blinked at me a times, "No. Wala naman, Kara-"
"K-Kara? Did you just called me by my real name?"
God d*mn. Hindi ako sanay na 'Kara' lang ang tawag niya sa akin?
"Yes gano'n naman talaga dapat 'pag mag-ex na."
Sarkastik niyang saad sabay alis sa harapan ko, he's chasing something.
Sinundan ko ito palabas ng beach house, "Ren. O sige gusto mo sa name? Okay, Ren,"
"Yeah I like it."
"Ren, kailan man hindi ako naging ex mo, alam mo yan."
"Ang alin?" Hinarap ako nito. "Hindi pa ba ex yon? Kara, you left me here-"
"Just because of our family business! I had to go in Japan. Diba alam mo yan?"
It's getting hot and hot here, seriously.
"Alam ko nga. Pero ang hindi ka babalik? 'Yun ang hindi ko inaasahan," Maluha luha nitong saad.
"Hindi mo alam ang nararamdaman ko ngayon, Ren."
"Don't be so st*pid. Hindi mo rin alam nararamdaman ko NOON nung umalis ka at ngayong nag-balik ka," He sobbed and looked at me. "Sayang 'yung pag lubog ng araw oh?"
Yeah. I can't forget it too, Ren. 'Yung araw na sinabi mong mahal mo ako ang nag plano tayo na sabay aalis ng Pinas. I miss that.
Ramdam ko na ang maiinit na tubig sa talukap ng mga mata ko, it feels like the rain are going to fall right now.
"Sayang rin 'yung pag mamahal ko sa babaeng hindi ako kayang panindigan. Tapod ngayon nabalik ka? You're calling me "mahal" without knowing-"
"Na ano? Sige ituloy mo!"
"Na hindi na kita mahal. I deserve to be called "mahal" pero hindi galing sa matatamis mong salita."
He deserves it, and I deserve THIS.
"Well that hurts,"
"So? You hurted me too."
"I mean, I let you feel that feeling as of now. Hahayaan king lumipas yang galt mo sa akin. That's how I love you."
"Tss. Kainin mo yan lahat, busog pa ako."
Pagkatapos nito, nilayasan na lang niya ako. He left me at the beach house.
Pakiramdam ko durog na durog na ako nang sobra. I never felt this way of treating from him like this, ang laki ng pinag-bago ni Ren.
I wasn't able to follow him that time, hindi ko naman kabisado itong beach saka...baka hindi niya ako pansinin. But, I feel something and I smell something fishy here. Why did he follow the woman earlier? I don't want to overthink too much, maybe she's Ren's girl best friend. Yeah.
Pumasok muna ako sa loob para mag ayos. Bahay ko rin naman ito.
Habang nag aayos ako ng mga gamit, bigla na lang nag bukas ang pinto.
Napa-lingon ako dito, "Who's there?" I checked it from kitchen, wala naman tao. I continued what I am doing.
Ilalagay ko na sana ang cup of tea sa lababo nang biglang tumunog ang phone ko.
I answered it, "Hello?"
("Kara, right?")
"Yes, Mr."
("I want you to marry my Son.")
Wait what? His Son? I don't even know who's his son.
"Who's your son? Do I know you?"
("Of course you do.")
What the- Hindi ko siya kilala.
I decided to end the call, ang pangit na ng amoy. Binaba ko ang cell phone ko at tinuloy ang ginagawa ko.
Maya-maya pa, may naramdaman akong patalim na naka-abang sa may baywang ko.
Hindi ako napakali sa pag hinga ko, unti-unti ko itong nilingon.
"T-tito?"
It's tito Aoi. Dad ni Ren.
"Tito? Ano...ano po ginagawa niyo?"
"Hindi na ako mag tatagl dito, Kara. Wala akong balak saktan ka,"
Umupo ito sa sofa so I followed him.
Ano ba kasi gusto nito? I'm scared of him.
"I mean, walang masamang mangyayari sayo kung susundin mo ako." Saad nito na may pananakot sa mukha niya.
I sighed. Bakit niya ako isasama sa plano niya? Am I his family member? But as usual, kailangan ko itong sundin, ayoko pa mamatay. Lahat ng tao alam ang kakayaha ni Mr. Kiyoshi, at ayokong maging issue kami soon dahil sa pag patay niya sa akin, so I have to do this kung ano man yon.
"Sure, tito. What do you want me to do?" I asked
"Simple lang. Alam ko namang gusto mo pa si Ren-"
"T-tito?!"
"Shut up!"
Natigil ako ng sigaw niyang hindi ko pa naririnig mula sa iba, this is my first time na masigawan. He's not even my dad.
"I can feel it, Kara, and gusto rin kita for Ren. The girl earlier? I hate her. Parang...parang gusto ko siyang tirisin. And I feel something bad between that girl and my son."
The girl? It was Ren's friend, a trusted friend kuno.
Napa-lunok ako sa sinabi niya, yes I do still love Ren, pero hindi ko rin pwede ipilit ang sarili ko kasi siya na mismo ang dumidistansya.
"Tito, look. I'm still into Ren, but-"
"There's no "But" when you liked one person. In fact, you'll do everything. And that would be your job." Putol nito sa akin.
I still can't get what tito Aoi's point. He want me to go back to his son? I'm still confused.
"Why are you supporting me? You don't like me before and you don't like my family, right?"
"But that was past, iha. Could you just forget about it?"
Not all pasts can be forgotten, remember that.
"You have two choices," nilapitan ako nito at sinimulang himas-himasin ang malalambot kong buhok. "It's either I'll kill you...or you'll marry my son, Ren. After that, ang lahat ay magigong iyo na. Our wealth, my son and of course, my surname. You love him, right?" Matapang na mukha ang naka-harap sa akin.
I'll marry his son? I'll marry a man that who doesn't have feelings for me? That's too pathetic.
"Iha-"
"Get out." Kinuha ko ang baril ko at tinutok sa kaniya. Di ko na pahahabain 'to, I'll go back to Japan and start my new life there.
I'm out here, Kiyoshi.
"And do you think matatakot mo ako sa ganyan mo?"
"Not just like that. I can kill you too like how you kill other people and my lolo."
No I can't. Matindi kalaban si Mr. Kiyoshi, but still, papatulan ko ito at papatulan. Hindi na pwede mag-kalat ang mga taong tulad niya. Mamamatay tao.
"Oh little girl of Mr. Fuevo. Hindi mo ako kaya-"
"In your own f*cking description, old man. Kaya kitang ibalibag."
"Subukan mo, your brain will explode. Do you have a brain?"
"Yes I have, baka donate ko pa sa'yo? Out!" Sigaw ko sa tandang ito.
Onti na lang, ako na sasabog dito eh. Tanda-tanda na, immature pa rin?
"Ito tandaan mo babae," Bumangon ito at inayos ang tie niya. "Walang natakot sa mga paandar mo. Baka pati ipis, lapitan ka pa? Duwag ka kasi katulad ng Lolo-"
"Shut the f*ck up! Umalis na kayo!"
"See who got ugly face here. This is my Son's beach house, ikaw ang umalis!"
Tama. Aalis ako, nag aayos lang ako ng mga gamit dito dahil napaka gulo.
Maya-maya pa, biglang dumating si Ren.
Sabi ko na e, hindi ako matitiis nito.
"Oh anak." Bati ni Mr. Kiyoshi.
"Dad?" Lumapit ito sa akin, "Kara. Happy you two are talking again, it was a very very long years since you've talked. So what's the topic?" Saad nito sabay lagay ng mga kamay niya sa baywang niya.
Para siyang hinigingal na hindi mo mawari.
I hugged him right after umalis ni tito. But unluckily, he pushed me away.
"R-Ren?"
"Don't hug me. You have no rights anymore, got it?"
No. Why are you doing this to me, tahanan ko?
I looked at the floor. Ramdam ko na ang pag agos ng mga luha ko, "Ren? Do you ever..lo-love me?"
"Of course." He drank a glass of wine.
"You-you called me "ex"?"
"Yes."
"Hindi ba kita minahal?"
"What's the connect, Kara? Oo, minahal mo ako pero you left me-"
"That was f*cking past!" I yelled at him. Tinitigan ako nito, naiiyak na ako, kitang kita sa mga mata niya na mahal pa niya ako, eyes can't lie.
Hinawakan ko ang kamay niya na may hawak na wine, "Ren, listen. Don't tell me that you don't love me anymore, please tell me na you're just mad at me. Kaya naman kita suyuin e." Banggit ko dito.
I swear, kaya kong manligaw ng lalaki basta si Ren Kiyoshi. I really really love him, and the Arrange marriage? Walang maitutulong yan sa relasyon namin ni Ren.
Afther I do that, binawi niya ito. "Move on. Kalimutan mo na 'yung tatlong taon na puno ng kasinungalingan mo, Kara-"
"Kaya ko naman tuparin ngayon eh. Maniwala ka naman?"
Nilapitan ako nito at kinuha ang malalamig kong mga kamay.
"You remember nung nangako ka sakin na magpapakasal pa tayo?"
I nodded. Habang natitig din ako sa kaniya, ramdam ko na ang matatamis niyang salita.
"And nung ni-legal natin ang isa't-isa? Isa pa, 'yung 18th mo, tinakas kita kila Tito and then nag bonding tayo."
"Yes I do, Ren."
"Yeah," nilbas nito ang dila niya at binasa ang nanunuyo niyang labi. "Gusto ko ulit maulit yun," Saad nito sa akin sbay ngiti.
Sobrang saya ko. Sabi na e, he's still inlove with me.
"Let's...try again?" I asked with confusion.
He laughs, "Sino nag-sabing ikaw ang gusto ko makasama?"
Nabawi ang mga ngiti ko, "Wh-what?"
"Gusto ko ulit 'yun maulit kasama ang ibang babae. I'll start my new chapter of life, with my new leading lady."
"Wow. Ang sakit mo, Ren. Why are you doing this to me?"
"You deserves this, Kara. Please, get out of here." Matigas niyang banggit.
I fee like I'm drowning over his hurtful words. He came a man, na sobra kong inaayawan. But I know, that this is all my fault, I'll clean this mess, I promise.
"Palamig ka muna, Ren. Pag alis ko, buy or cook foods, wag mo gutumin sarili mo." Saad ko sabay kuha ng mini bag ko sa sofa.
Nang bubuksan ko na ang pinto, sumagot ito.
"Pag alis mo ng pinto, kakalimutan na kita. You too."
He-he'll forget about me?
Hindi na ako nakapagsalita at ngumiti na lang sa kaniya, "If that so, okay."
Siguro nga this is the end, I'll never see him again.
Palabas na ako ng pinto, isang babae ang bumungad sa akin.
It's the girl na kasama ni Ren kanina. 'Yung sinundan din niya. Ningitian ako nito bago tuluyang pumasok sa loob, are we that close pata tignan niya nang gano'n?
Sinundan ko ito hanggang sa pagpasok niya, I feel something strange here. I stayed for a while nang hindi nila alam.
Nanigas ako nang yakapin nila ang isa't-isa. Kaya pala umaayaw na sa akin kasi may nasingit.
Go on, Ren. Mababawi din kita.
Hindi ko ugaling tawagan si Tito Aoi pero syempre, I need him. Not just him, I need his plan too.