Nasa paboritong tambayan na naman sina Loisa, Ava at Mia kung saan sila madalas kumain ng pananghalian. Kasalukuyan na silang tatlo kumakain.
“Oy, Loisa? Sino ba ‘yong naghatid ng baon mo kanina?” kuryosidad na tanong pa rin sa kaniya ulit ni Ava. Nagsasalita ito habang kumakain sila. Pero hind pa rin niya ito sinasagot.
“Loisa? Hindi ba si Sophia iyon ng Scicur 1? Magkakilala pala kayo no’n?” tanong ulit ni Ava kay Loisa na parang ayaw pa siyang tantanan nito sa kakulitan ng kaibigan.
Parang bagsak pa ang kaniyang mga balikat sa ipinupukol na mga tanong sa kaniya ni Ava habang si Mia ay patuloy lang sa pagkain pero nakikinig din naman.
“Sige na nga, sasagutin na kita. Kapatid ko ‘yon!” irita pa niyang sagot kay Ava.
“What!” sabay na tugon ng dalawa sa kaniya.
Medyo nabilaukan pa si Mia kaya hinagod saglit ni Ava ang likod nito saka pinainom ng tubig. Nagulat naman si Loisa sa naging reaksyon ng dalawa. Hindi niya alam kung matatawa ba siya o maawa lalo na’t maluha-luha pa ang mga mata ni Mia dahil nabulunan ito saglit.
“Ano bang nangyayari sa inyo? Ba’t ganiyan na lang kayo kung makapag-react?” pailing-iling na tanong ni Loisa sa dalawang kaibigan.
“Eh, kasi naman Loisa...kapatid mo pala ‘yon! Bakit mo naman ngayon ‘to sinabi sa amin ni Mia? Tapos mukhang ayaw mo pa ‘ata sabihin sa ‘min. Sabihin mo nga, kaibigan mo ba talaga kami?” seryosong kompronta sa kaniya ni Ava.
Bigla naman nasaktan si Loisa sa part na ‘yon. Bakit nga pala naman niya inilihim sa mga ‘to?
“S-sorry na. Ayoko lang ng gulo at mga katanungang ibabato niyo sa ‘kin kung sakali,” mahinahong sagot ni Loisa sa mga ito.
Nagkatinginan naman sina Ava at Mia sa isa’t isa saka pinokolan ng masamang tingin si Loisa.
“B-bkit kayo ganiyan makatingin? May nasabi ba akong hindi maganda sa inyo?” pagtatakang tanong ni Loisa kina Mia’t Ava.
“Girl, huwag ka nga ganiyan. Alam mo naman na magkaibigan na tayo since 1st year at ngayon ka pa mag-isip ng ganiyang mga bagay sa amin ni Mia. Ano ka ba naman!” sabat ni Ava na halos bulyawan na siya sa kaniyang tenga.
Si Mia ay tumango-tango lang na ang ibig sabihin ay uyon siya sa pahayag na iyon ni Ava kay Loisa.
“Pasensya na talaga. Pangako ko, hindi na talaga ako maglilihim sa inyo,” nanunumpang turan niya sa dal’wang kaibigan.
Saka nagpa-cute pa siya. Ngumisi naman sa kaniya sina Ava at Mia.
“Bakit mo pa kasi inilihim eh, puwede mo naman sabihin. Heller! Ilang taon na ang nakalipas, dapat proud ka pa nga na kapatid mo pala iyong Sophia na nasa Scicur 1. Akalain mo ‘yon, magkapatid kayo,” ‘di makapaniwalang turan ni Ava sabay yugyog sa balikat ni Loisa habang sumusubo pa ito ng kaniyang pagkain.
“Iyong pagkain ko,” ang nasabi na lang agad ni Loisa dahilan para tumigil si Ava sa ginagawa nito sa kaniya.
“Oo nga naman Loisa. Nawala rin sa isipan namin na Gementiza apelyido no’n so magkapatid nga talaga kayo dahil Gementiza ka rin,” segundang pahayag ni Mia.
“Sinabi niyo pa,” balewalang sagot na lang ni Loisa saka ipinagpatuloy ang kaniyang kinakain. Tapos napahinto siya saglit nang may nakalimutan pa siyang sabihin.
“And, we’re twin...” diretsong sabi niya.
“Kambal!” ang sabay na naibulalas nina Ava at Mia.
Mababaliw talaga ako sa kanila. Nakakapagod magpaliwanag... Ang tanging maktol ni Loisa sa kaniyang isip.
Palabas na nang classroom building si Loisa. Pauwi na siya ngayon at iniwanan na niya ang kaniyang dalawang kaibigan pero nagpaalam naman siya agad sa mga ito. Ayaw niya lang ng iba pang mga katanungan sa kanilang mga utak. Baka ika-stress pa niya, hindi pa siya makapag-focus sa kaniyang pag-aaral. Isang taon na lamang at magtatapos na siya sa sekondarya. Naglalakad si Loisa na nakayuko kaya agad niyang nakita ang nakasuot ng sport shoes na humarang sa harap niya. Nagulat siya at napabuntong-hininga. Ano na naman ba’ to? Tanong niya sa kaniyang isip.
Pag-angat niya ay agad niya natutop ang kaniyang bibig. Naku! Heto na naman siya? Litong katanungan iyon sa kaniyang isip.
“Hi! Puwede na ba tayo mag-usap?” ang tanong ni Dhale na nakangiti pa. Nagulat pa rin si Loisa at hindi makapagsalita.
“Pupuntahan sana kita sa upuan mo...kaso wala ka na kaya mabilis kitang hinanap. Heto at naabutan nga kita,” patuloy na pahayag pa ni Dhale sa kay Loisa.
Napapikit pa si Loisa tapos napahugot nang malalim na hininga saka tumango. Walang sabi naman siyang hinila ni Dhale palabas sa exit ng eskuwelahan. Dinala siya ni Dhale na kalapit lang sa kanilang eskuwelahan, sa isang Tea Shop. Nakaupo na sila ngayon sa magkatapat na upuan habang nagte-templa ng tsaa si Dhale para sa kanilang dalawa ni Loisa.
“Ano ba ‘yan?” maya’y tanong ni Loisa kay Dhale. Napaangat ng ulo si Dhale at tumingin sa kaniya.
“Isang herb. Tikman mo,” sabay bigay ni Dhale ng tinemplang tsaa sa kaniya.
“Masarap ba ‘to?” pag-alinlangang tanong ni Loisa kay Dhale.
Kung dati ay para siyang napapalayo at mistulang stranger itong si Dhale sa kaniya pero ngayon parang komportable siyang kasama pa ito ngayon. Hindi niya rin lubos na maintindihan ang nangyayari sa kaniya ngayon.
“Dhale, heto na ang in-order mo.”
Inilapag nang may medyo katandaan na lalaki ang dalawang plate na may slice na chocolate cake.
“Salamat po, Manong.”
Habang inilalapag sa mesa ang order nila ay sabay tugon naman ni Dhale sa matanda. Nginitian pa niya ito. Sinundan lamang ni Loisa ng tingin ang kilos ng matanda. Umangat pa siya ng tingin nang huminto ang matanda sa tabi ni Dhale.
“Girlfriend mo ba?” tanong ng matandang lalaki kay Dhale. Nanlaki naman ang mga mata ni Loisa at hindi agad nakapagsalita.
“Hindi po. Ang totoo niyan nililigawan ko pa,” sagot ni Dhale sa matanda na natatawa pa. Hindi tuloy mawari ni Loisa kung nagbibiro ba itong si Dhale?
“Ano?” ang natanong na lang ni Loisa sa mahinang boses dahil sa pagkabigla.
“Ikaw talagang bata ka. Prangka ka talaga kahit kailan. Ngayon ka lang kasi nagdala ng babae rito kaya nakapagtataka,” litanya ng matanda na nagtataka sabay tapik sa balikat ni Dhale.
“Sige po. Kakain na muna kami,” ang pagpaalam na ni Dhale sa matanda para hindi na humaba pa ang kanilang usapan.
Nginitian niya ang matanda sa sinabi nito kaya tumawa ng malakas ang matanda na ikinagulat ni Loisa.
“Sige, maiwan ko na muna kayo. Iha,” paalam na sabi naman ng matanda at nilingon pa si Loisa bago ito tuluyang umalis.
Nang magkaharap na silang dalawa, biglang nagseryoso ang mukha ni Dhale.
“Sige, kain ka na. Tikman mo ‘yong tea. Masarap ‘yan,” sabi ni Dhale kay Loisa saka ininom naman din ang sa kaniya.
Sumunod na lang si Loisa sa sinabi sa kaniya ni Dhale. Ininom nga niya ang tsaa at nang natikman niya, sunod-sunod na niya ito ininom hanggang sa naubos niya nga. Napansin naman siya ni Dhale kaya namangha ito sa kaniya. Napaayos naman siya ng upo pagkatapos ang cake naman ang pinagtuonan kainin ni Loisa.
“Masarap ba?” tanong ni Dhale kay Loisa. Napaangat naman ng tingin si Loisa kay Dhale saka tumango siya ng dalawang beses.
“Halata naman...naubos mo eh,” dagdag pa nito na napataas pa ang sulok ng kaniyang labi. Inismiran naman ito ni Loisa.
“Ano nga pala ang...s-sabihin mo sa 'kin?” lakas-loob na tanong ni Loisa kay Dhale.
Tiningnan niya rin kung ano ang magiging reaksyon ni Dhale sa kaniya ngunit tinitigan lang siya nito pagkatapos pinunasan ang kaniyang bibig. Bigla siya tuloy kinabahan.
“Dediretsahin na kita...gusto kitang makausap dahil gusto kong malaman mo na,” pinutol nito ang kaniyang sinabi at napasandal sa upuan. Hinintay naman ni Loisa ang sunod na sasabihin ni Dhale sa kaniya.
“Gusto kita, Loisa.”
Napaubo naman si Loisa kahit na wala naman siyang ubo. Pilit niyang kinaklaro ang kaniyang boses dahil parang may bumara na hindi naman niya alam kung bakit? Nataranta naman sa kaniya si Dhale dahil nag-alala ito kung napaano si Loisa. Tumayo si Dhale at dinaluhan si Loisa. Hahawakan sana ni Dhale si Loisa nang ipinuwestro niya ang kaniyang kamay bilang pagharang dito. Napatigil naman si Dhale sa gagawin sana nito kay Loisa.