logo text
เพิ่มลงในห้องสมุด
logo
logo-text

ดาวน์โหลดหนังสือเล่มนี้ภายในแอพ

บทที่ 5 Awakening

Reese was looking at the long road ahead of them. Halos, mabingi na rin siya dahil sa malakas na pagtibok ng puso niya ng mga oras na iyon.
Tumingin siya kay Ivan na kasalukuyang nagmamaneho. Seryoso itong nakatingin sa daan at tila wala man lang planong lingunin siya o anuman.
Hindi niya alam kung bakit tila galit ito. O, kung bakit ayaw nitong manatili sa pamilya nito. Ivan was still a mystery to her sa mga oras na iyon. Nalaman niya na may pamilya pa pala ito and all of his family members was also vampires.
Bumuntong hininga siya.
Masyadong maraming nangyayari sa buhay niya this past few days at hindi niya alam kung kailan pa matatapos ang mga katanungan niya tungkol kay Ivan.
He was an unpredictable one.
"Stop looking at me, like that!" sita ng lalaki sa kanya mula sa naglalayag niyang utak. Ngunit, taliwas sa gusto nitong gawin niya ay nanatili pa rin siyang nakatingin sa lalaki at mas inilapit pa niya ang pagmumukha niya dito.
"Bakit hindi ako pwedeng tumingin? Wala namang mawawala sa'yo, nakatingin lang naman ako." giit niya.
Napakaarte ng lalaki, para namang may ninanakaw siya sa pagtingin niya dito.
"Why are you not afraid of me?" tanong ng lalaki sa kanya. Kaagad naman siyang natigilan sa tanong nito. Bakit nga ba?
Why is she not afraid of him?
He was a vampire at kahit na kaklase niya ito noon ay hindi pa rin magbabago ang katotohanan na ibang nilalang ito.
Sa mahabang kasaysayan ng Kaleidoscope ay marami na ang kuwento tungkol sa mga katulad nito.
They were blood sucking beasts and they were willing to kill para lang maka sipsip ng dugo.
Blood is the only thing that could make them alive, ngunit hindi niya alam kung pumapatay din ito ng mga tao upang mabuhay. Wala siyang alam sa kung paano ito nabubuhay at kung paano ito naghahanap ng dugo na bumubuhay dito.
Ayon sa narinig niya kanina lang sa mga magulang nito ay ilang siglo na itong hindi umuwi ng bahay ng mga magulang nito. Marahil ay ilang taon na ang lalaki.
Vampires are immortal, ngunit ngayon lang din niya nalaman na pwede pala silang mamatay, ngunit sigurado siyang hindi iyon madali gawain para sa mga katulad niyang normal lang na tao. But Ivan is a vampire, and a vampire hunter. Hindi niya alam kung madali lang ba sa lalaki ang gawain nito o kailangan din iyon ng matagal na ensayo.
Hindi rin niya maintindihan kung bakit ito naging hunter, he was a vampire himself. Hindi ba dapat ay pinoprotektahan nito ang mga kauri nito?
Nasa ganoon siyang paghihinuha ng isang malakas na bagay ang narinig niyang tumama sa taas ng sasakyan at sumunod ay ang pagtama ng sasakyan sa kung saan. Naramdaman niya ang pagtama ng ulo niya sa isang matigas na bagay at kaagad na nandilim ang paningin niya. Ngunit, bago paman siya mawalan ng malay ay naramdaman niya ang pag-angat niya mula sa nabaliktad na sasakyan.
"Reese! Wake up!" Ivan's voice was loud and clear, ngunit hindi na niya magawang imulat ang mga mata niya. She was bleeding ramdam niya ang pagtulo mula sa kanyang ulo at kamay.
She is feeling numb all over her body ng mga oras na iyon, at pakiwari niya ay hinihila na siya ng kadiliman.
"Reese! Manatili kang gising!" rinig niya mula kay Ivan. Naramdaman niyang huminto ito.
"Give her to me. Ivan!" isang hindi pamilyar na boses ang narinig niya mula sa pinipilit niyang magising na diwa.
Ivan was holding her tight, ngunit naramdaman niyang dumiin pa ang pagkakahawak nito sa kanya ng sabihin iyon ng estranghero na lalaki. She wanted to know the man's face, ngunit hindi na niya magawang igalaw ang ulo niya ng mga oras na iyon.
"You know you can't! You can't have her!" sagot naman ni Ivan dito.
Then she heard a loud bang, pakiwari niya ay nabingi siya sa lakas ng putok ng sigurado siyang baril. Then nakaramdam siya ng malamig na hangin na humahalik ng malaya sa kanyang katawan, pakiwari niya ay nakasakay siya sa isang bagay but she can feel Ivan's arms carrying her.
He was running and vampires was fast, kaya siguro tila nakasakay siya sa isang mabilis na sasakyan ng mga oras na iyon.
Naramdaman niya ang paglapat ng katawan niya sa lupa. The cold wind stopped blowing her hair, huminto na ang lalaki sa pagtakbo. Madilim ang buong paligid, ni hindi niya makita ang mukha ni Ivan na nasa harapan niya lang ng mga oras na iyon. But she can hear him breathing heavily.
"Kailangan kong pagalingin ang sugat mo." anito. He was still breathing heavily at hindi niya alam kung bakit.
"Saan nanggaling yung putok ng baril?" she asked him.
Walang naging tugon ang lalaki at sa halip ay hinawakan nito ang masakit na bahagi ng kamay niya at kaagad naman siyang napangiwi dahil doon.
"Sorry. But, you need to bear with it!" Ivan's hands were cold.
He also had his familiar smell lingering in the air. It has been the same perfume ever since they were in High School.
It was the same smell that kept reminding her of something she can't even remember.
"Ivan." her eyes was pulling her to sleep, ngunit ayaw pa ng katawan niyang matulog at sigurado siyang ayaw din iyon ni Ivan.
Napaigtad siya ng maramdaman niyang muli ang dila nito sa kamay niya. His tongue was wet and cold also, ngunit pinagaling niyon ang sugat niya. And she was sure that he was doing it again.
"You know. You can't do that. When you're wounded!" muli niyang narinig ang estranghero na boses. Then suddenly, nawala si Ivan sa harapan niya ng mga oras na iyon, sumunod ay nakarinig siya ng tila bagay na tumama sa madahon na bahagi ng gubat ng kaleidoscope kung saan sila nandoon ng mga oras na iyon.
Sumunod ay nakarinig siya ng mga yabag ng mga paa sa mga nagkalat na mga tuyong dahon sa paligid.
Maya, maya pa ay isang kamay ang humawak sa braso niya. She was about to shout, ngunit tinakpan ng may hawak sa kanya ang bibig niya.
"Reese. Ako to!" boses ni Camille ang kanyang narinig. Nakaramdam siya ng kaginhawaan dahil doon.
Tinulungan siya nitong tumayo mula sa pagkakasalampak niya sa lupa at dinala siya patungo sa kung saan na hindi niya alam.
"I need to get you far from them!" may bahid ng pag-aalala sa boses nito, ngunit hindi niya alam kung bakit.
"Anong nangyayari? I want to see Ivan! May kakaiba sa kanya kanina! At nawala siya sa harapan ko!" she was going hysterical, hindi na niya alam ang dapat na isipin ng mga oras na iyon may bahid ng takot ang boses niya. What the hell is going on?
"Are you sure you want to see what is happening?" tanong nito sa kanya. Tumango siya bilang pagtugon dito.
Then she felt her cold hand on her eyes.
"Now! Look!" utos nito. Kaagad naman niyang ginawa iyon at nanlaki ang mga mata niya nang makita ang paligid.
Camille brought her at the top of a tree, malaki ang punong iyon kung nasaan sila at mataas, kaya pala may nararamdaman siyang malamig na hangin at matigas ang bagay na kinauupuan niya. Inilibot niya ang mga mata sa paligid.
Bumungad sa kanya ang ilang mga taong nakatayo sa hindi kalayuan. Ivan was also one standing in the middle of them, kasama nito ang ama at ina nito together with his two brothers.
"Anong nangyayari?" tanong niya kay Camille.
Sandali itong tumahimik saka muling nagsalita.
"It's a battle between Vampires" anito sa kanya. Maya, maya pa ay muli nang dumilim ang paligid niya, then Camille put her hand in her eyes again.
"Paano mo nagagawa yun?" tanong niya dito.
"I'm letting you borrow my eyes. Pero, dahil hindi kita kauri ay sandaling oras lang na pwede mong mahiram ang mga mata ko" anito sa kanya.
Vampires are powerful at may iba't iba silang kakayahan.
Nasa ganoon silang tagpo ng isang malakas na putok ang muling narinig nila sa paligid. It came from the group of vampires na kaharap nila Ivan ng mga oras na iyon.
Then everything turned into a speed game. Hindi na niya alam kung saan siya titingin ng sumunod na segundo, masyadong mabilis ang mga galaw ng mga ito, but they are fighting and killing each other iyon lang ang alam niya.
"Reese!" nagulat siya sa sigaw na iyon ni Camille. Then, she suddenly grabbed her at hinila siya pababa ng puno.
May dalawang bampira na nakita sila mula sa itaas ng puno. And Camille can't obviously fight the two of them.
Malalaki ang katawan ng mga ito at sigurado siyang malalakas din.
"Reese! We have to run!" Camille still holding her hand at sabay silang tumakbo. Ngunit masakit pa rin ang katawan niya mula sa aksidente sa sasakyan ng mga oras na iyon. Ivan healed her wounds pero hindi ang paika ika niyang paa at tila mababali niyang likod.
She don't have the strength to run anymore, at sigurado naman siyang kahit na tumakbo sila ay mahuhuli pa rin sila ng mga bampirang iyon. They are faster and much stronger than them.
"Papasanin kita!" Camille suddenly piggybacks ride her. Napakaliit nito para sa kanya, ngunit alam niyang mas malakas ito sa kanya. Ngunit, hindi pa rin nila kayang takasan ang dalawang bampirang humahabol sa kanila. Dahil kaka simula pa lang na tumakbo ni Camille ay nahabol na kaagad sila ng mga ito. Isa sa mga iyon ang humablot sa kanya mula sa pagkakasampa niya sa bata.
And then she saw one of them punched Camille dahilan upang mabuwal ito sa lupa. Iyon ang huling bagay na nakita niya then everything went black again. Nawala na ang bisa ng kapangyarihan ni Camille sa kanya. Natigilan siya, nanginginig ang mga tuhod niya habang hawak, hawak siya ng isa pang bampira. Patuloy niyang naririnig ang away na nagaganap sa di kalayuan and Camille's slowly breathing. Patuloy pa rin itong sinasaktan ng isa pang bampira she can't hear to hear Camille's cries, but she still doing her very best to fight kahit naman na alam na nito na hindi ito mananalo sa bampirang kaaway nito ng mga oras na iyon.
"Kill the girl. Nandito na ang kailangan natin!" utos pa ng bampirang may hawak sa kanya ng mga oras na iyon sa kasama nito, kaagad siyang natigilan.
Pakiwari niya ay huminto ang puso niya sa pagtibok ng mga oras na iyon nang marinig niya ang malakas na palahaw ni Camille.
Her mind went blank at hindi niya magawang pigilin ang sariling maiyak. Camille gave her life for her. Para sa kanya sa hindi niya malaman na dahilan, those vampires wanted her at hindi niya rin alam kung bakit. Naramdaman niya ang malakas na pagtibok ng puso niya ng mga oras na iyon her only desire at that moment was to kill the two vampires na nasa gilid niya ng mga oras na iyon.
Nakaramdam siya ng mainit na bagay na umaakyat mula sa kanyang dibdib. Suddenly a blinding light engulfed her. She wanted to kill, iyon lang ang tanging bagay na nasa utak niya ng mga oras na iyon.
Dahil sa liwanag na sumakop sa buong paligid niya ay klaro na niyang nakikita ang buong paligid and Camille was lying motionless in the cold ground.
Her mind went blank. Tumingin siya sa bampirang nasa harapan niya ng mga oras na iyon.
Camille's blood was all over his hands.
"Why did you do that!" malakas ang naging sigaw niya.
Then she saw how the vampire turned into pieces. Maging siya ay nagulat sa nangyaring iyon may kakaibang nangyayari sa katawan niya ng mga oras na iyon. She can't control her urges to kill.
She wanted to kill, and she had to satisfy her cravings.
Nilingon niya ang bampirang nasa likuran niya.
She grabbed his head at walang pagdadalawang isip na hiniwalay iyon sa katawan nito.
Bumagsak ang katawan nito sa lupa and it became an ash.
And at that moment she knew. She wanted more, hindi niya magawang kontrolin ang katawan niya maya, maya pa ay isang kamay ang humawak sa kanya and grabbed her. Then his familiar scent embraced her.
He was cold, ngunit kabaligtaran ng lamig nito ang naramdaman niya ng mga oras na iyon.
She felt warm and peaceful in his arms.
"That's enough Reese" his voice echoed in her head. Natigilan siya. Kaagad siyang huminto sa paggalaw.
"Why? What is happening?" tanong niya sa lalaki.
Bago siya tuluyang sinakop ng kadiliman.

หนังสือแสดงความคิดเห็น (11)

  • avatar
    Kely Añasco Lomocso

    I'm okay 😊

    24d

      0
  • avatar
    Ch Arm Gerona

    good story

    01/06

      0
  • avatar
    Joan Santos

    darating rin po ang panahon ay kaialangan natin magbago s bwat maling nagawa natin noon at kaya natin itong baguhin dahil ito ang mga gawa natin na kayang baguhin ng bawat tao kasi po may tinataaag po tayo isang pagkakamali molang ay para samga tao na hindi ka naiintindihan ay isng maling gawain na ang nakikita nila para syo dahil kilala ka nila bilang masamang tao at hindi campante kung paunti unting itatama ang pagkakamali natin ay kaya makita ng mga tao ang pagbabago mo sa bawat pagkakamali m

    11/03

      0
  • ดูทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด