A week have passed at sa wakas makakabalik na ako sa work. For the past few days of staying here i feel so empty. Marahil ay dala lamang ng pagkabagot. Pinagmasdan ko ang repleksyon sa salamin. May kaunting gasgas sa bandang noo ko. Hindi naman ito halata but still nilagyan ko ng make up para sure. Nang makuntento ay agad akong bumaba for breakfast. Cerial and milk will be enough kaya agad ko itong hinagilap sa kusina. I was startled nung makitang nasa hapag si Mom kaharap ang mga pagkain. This is strange, simula nang iwan kami ni Dad para na ring nawalan ako ng ina. Ka kuntyaba ako ni Daddy sa pambabae which is hindi ko alam na mali pala. Yun ang naging mitsya ng paglamig ng trato nya sakin. Tumalikod ako para sana umalis at dun na lang sa taas kumain pero tinawag nya ko.
"Take a seat, nag prepare ako ng breakfast natin" nakangiti nitong sabi
Ilang saglit akong nanatiling nakatayo bago napagdisisyunang umupo sa harapan nya. Kinuha nya ang cerial at milk na hawak ko bago ito itinabi sa gilid.
"Pagsasandok na kita 'nak ha" Wika nito habang patuloy sa paglagay ng pagkain sa pinggan ko
Hindi ko napigilan ang pagbagsak ng namumuo kong luha. Matagal ko itong inasam na muling maranasan. Agad ko ring pinalis ang pumatak na luha sa pag aakalang di nya mapapansin.
"Ganun na ba ako kasarap magluto? mukhang amoy palang nakakaiyak na a " papiyok nyang turan
Hindi ko na nagawang umimik o tumingin man lamang sa kanya. Kinuha nya ang kamay ko bago hinaplos. Nagtama ang mata namin na naging sanhi ng pagbagsak ng masaganang luha ko.
"I know you're going through a lot of pain, simula sa malamig kong pag trato sayo 'til this accident happen; Im sorry 'nak" nahihirapan nitong sabi habang humahagulhol sa pag iyak
Magkahalong lungkot at saya ang nararamdaman ko. Did i heard it right? Marahil ay nagtatampo lamang ako sa kanya ngunit kahit kelan ay di magtatanim ng galit sa taong nagbigay buhay sa akin. Lumapit ako sa kanya to give her a hug. Nagtagal kami sa ganong tagpo ng ilang saglit. Pagkatapos mag break fast inihatid nya pa ako sa labas. She offered me a ride pero tumanggi ako. Pagkadating nung grab ay kumaway ako kay mom bago tuluyang sumakay. Maluwag ang daloy ng trapiko kaya di rin nagtagal at nakarating nadin ako saming building, ang Quartet Enterprise
Sinong mag aakala na ang dating final project lang, eto na ngayon at matagumpay na negosyo na. Sumugal kami sa industriyang ito, minsan mang pinanghinaan ay di kami sumuko. Time flies so fast at heto na ang Quartet Enterprise. One of the biggest supplier of furniture in our country. Im so proud of this friendship na kalaunan ay naging partnership.
Dire diretso akong pumasok sa building. Kataka takang walang ni isang empleyado akong nakasalubong. Hindi lingid sa kaalaman ko ang mga ganoong pakulo. Dont tell me may surpresa sila. My phone vibrated kaya chineck ko agad.
"cafeteria" basa ko sa text ni Kisha
Agad akong dumiretso papunta doon sa pag aakalang may bubulaga sakin. Mukhang nagkamali yata ako. Tanging hangin lamang ang sumalubong sakin doon. Tahimik at hindi maka basag pinggan. Ilang sandali rin akong nanatili sa cafeteria. Nagawa ko pang maupo at mamahinga saglit bago tuluyang umakyat sa opisina ko. Pagbukas ko ng pinto ay sya ring pag sabog ng confetti sa ere. Bakas sa mukha ko ang pagka gulat. Nagagalak akong nakisabay sa trip ng mga ito. Welcome back to you - katono ng happy birthday. Habang nakanta ay sinindihan ni Kisha ang hawak na cake ni San. Luminga linga muna ako upang hanapin si Tally. Bigo ko syang nahanap kaya hinipan ko na lang agad nang hindi nag wi wish. Nagpalakpakan sila na para bang birthday ko talaga. Nginitian ko ang lahat ng naroon at nagpasalamat. Gulat akong napangudngod sa cake nang may pwersang tumulak sa ulo ko. Bahagya akong nasilam. Hirap akong nagmulat. Pagka tunghay ko ay agad nag abot ng tissue si San. Lumingon ako sa likod para alamin ang salarin. Hindi nga ako nagkamali, it was Tally na masayang masaya sa ginawa nya. Malaki ang ngiti nito sa labi na nag sasabing satisfied ito sa naging reaksyon ko.
"Welcome back, muah" pang aasar pa nito. Plastik ko itong nginitian at sarkastikong tumawa. Nagawa ko pang mag pasalamat ng hilaw rito bago dumakot ng cake para makaganti rito. Pagkahagis ko ay nasapul ito sa mukha. Naningkit ang mata nito. Napuno ng tawanan ang buong opisina. Di rin nagtagal ay nagkanya kanya na silang pahiran ng icing. Ang mga dating propesyunal ay naging parang mga bata sa sandaling iyon.Matapos nito ay nagpicturan pa kami. Makailang shot ang nakuha bago nanawa. Nakakatuwang pagmasdan kapag ganito kasaya lahat. Tila naging team building ang nangyari sa amin.