"NAKU naman, bakit ayaw pa rin?" Laylay ang balikat na sambit niya sa sales clerk. Nasa tono ng boses nito na parang nawawalan na ng pag-asa.
Maging siya nga ay napabuntonghininga na rin Paano ba naman, may kinse minutos na yata sila ro'n na nakayuko, nagkakaskas ng sabon sa daliri niya, ayaw pa rin talagang humiwalay ng singsing sa daliri niya!
"Tang'na kasi, bakit ba bawal kagatin? Sa tingin ko, 'pag kinagat ay matatanggal naman!" reklamo na ni Alondra.
Umiling ang sales clerk. "May tendecy kasi na mayupi ang singsing o mabawasan ang diamond. As you can see, ang design ng singsing na 'yan ay mayroong malalaki, medium at small na diamonds, Ms. Alondra," pasensyosang paliwanag pa nito sa kaniya.
S'yempre pa ay nagkakilala na sila at nagkatanungan ng mga pangalan ng isa't-isa. Ailah nga raw ang pangalan nito, may tatlong taon nang nagtatrabaho 'to raw sa Knight in Shining Glamour Jewelry.
"O, siya, sige na. Subukan na lang ulit natin at napakasungit pa naman ng boss manager mo," aniya, binulong lang niya rito ang huling katagang kaniyang sinabi.
Humagikgik naman 'to, mahina lang din at saka gumanti ng bulong, "Magsusungit talaga 'yon ngayon. E, ikaw ba naman ang tanggihan ng jowa, kundi ka magsungit."
OA na suminghap siya kahit nagulat naman din talaga siya. Wala lang, mas masaya ang tsismis kung may sound effects e. "Shocks, kaya pala parang ang init ng ulo niya," komento pa niya, na tinanguan ng sales clerk.
"Oo, madam, pero nature na no'n talaga na magsungit naman, wala ng bago. Bilib nga ako sa 'yo kanina, nagawa mo siyang pangatwiranan! Totoo naman kasi na bakit nakakalat sa kung saan ang singsing na 'to kung gayon pala kalaki ang worth value."
"'di ba, 'di ba!" proud na turan niya sa kapangahasan din na sagutin ang manager kanina.
Tumango ang sales clerk at napabungisngis sa pag-ingos niya. "Salamat nga po pala rin sa kanina, akala ko talaga ay ituturo mo 'ko nang magtanong siya kung sino ang nagbigay sa 'yo ng permiso na isukat ang singsing. Kinabahan po ako talaga ro'n at breadwinner pa naman ako, saka ang hirap humanap ng trabaho sa panahong 'to."
"Nahalata ko nga na kinabahan ka. Saka wala 'yon, kung may dapat na mangatwiran sa manager niyo, customer 'yon dahil customers is always right! Isa pa, hindi tama na isisi niya ang mali niya sa iba. Mas hindi tama na magbanta siya ng sibak sa trabaho sa sarili niyang kapabayaan."
"Pero madam, hindi naman namin siya basta manager lang dito kasi kaya gano'n siya sa 'yo kanina, siya kasi ang may-ari nito kaya talagang sisibakin niya ang staff niya kung kailan niya gustuhin."
"H-Ha? Ano kamo?!" bulalas niya.
Saka niya na-realize ang pangalan ng jewelry shop na 'yon...
Knight in Shining Glamour...
"Si Sir Knight po ang owner nitong jewelry shop. Ang sinngsing po na 'to na nasa daliri niyo ay ang mismong singsing na inalay niya sa girlfriend niya kagabi. Usap-usapan na nga po ang pagtanggi ng girlfriend niya sa kaniya pang umaga sa GC."
Napasinghap ulit si Alondra. Hindi yata at pareho pa pala silang broken hearted ng boss nito...
"Kaya po, madam, dapat na nating maalis 'to sa daliri niyo. Seryosohin na natin ang pag-alis at nasisiguro kong malalagot ka sa kaniya kung hindi maaalis 'to sa daliri mo ngayon."
"Hah! Para namang ginusto kong huwag na maalis 'to sa palasingsingan ko." Muli niyang pinaikutan ng sabon ang daliri niyang pinagsuotan niya ng kontrobersyal na singsing pala, "Nagulat na lang nga ako na ayaw nitong maalis, ang clingy ng singsing niya, Ailah, sa totoo lang. At saka, sakali man na hindi 'to humiwalay sa 'kin ngayon, ano naman ang gagawin niya sa 'kin, aber?"
"What a good question, miss."
Sabay na napalingon sila ni Ailah kay Knight na basta na lang bumungad sa likran nila at nagsalita. May inip na nakarehistro sa mukha nito at pagsusungit pa rin, pinuntahan sila nito sa parteng lababo kung saan obvious naman na para lang sa mga nagtarabaho ro'n ng jewelry shop na 'yon, dahil siguro ay inip na nga. Kahit naman kasi siya ay naiinip nang matanggal ang singsing pero hanggang sa mga oras na 'yon ay nakapagkit pa rin 'yon sa daliri niya!
"B-Bakit...? A-Ano ba ang gagawin mo sa 'kin--" Hindi pa man siya tapos na magtanong dito ay hinila na naman siya ng kabalyero sa pulsuhan niya, this time, sa marahas na paraan na 'yon!
"Wala na 'kong pasensya at oras para hintayin pa na matanggal ang singsing sa daliri mo," ani 'to nang hindi naman lumingon pa, sa paraan din na siniguro nitong siya lang ang makakarinig niyon.
Ang malakas na singhapan sa loob ng jewelry store na 'yon ay tila hangin na nagdaan na lang sa pandinig niya nang madaanan nila ang mga tao ro'n. Ni isa rin sa mga sales clerk ni Knight ang nagtangka man lang na sundan sila upang pigilan ng mga 'to ang boss nila sa napipintong gagawin sa kaniya.
Ang masaklap pa at nakakapagtaka, bakit nang binabaybay na nila ang lobby ng mall at makasalubong nila ang mga unipormadong guards at naka-ccivilian ay pinagmasdan lang din sila ng mga 'yon. Pinagmasdan lang sila kahit halata naman at malinaw na nakikita ng mga 'to ang pagpupumiglas niya sa pagkakahawak ni Knight sa kaniya!
"H-Hoy! Teka, saan mo 'ko dadalhin..." turan niya sa kabalyero, hindi pa rin naman siya tinatapunan ng tingin nito. "Hoy! Kabalyero!" Oo na, sinusubukan lang naman niya kung uubra ang ibang paraan niya upang makuha ang atensyon nito.
Sinusubukan lang niya kung uubra ang pagiging komedyante niya ng very light dito. Tutal ay marami namang aliw sa humor niya na kailan lang din niya nga lang na-discover.
Baka lang naman...
Kung pagmamasdan kasi si Knight in Shining Glamour habang hatak siya at tila wala na 'tong pakialam sa paligid na parang alam nitong ang lahat ng makakasalubong ay tatabi at bibigyan 'to ng daan kaya tuloy-tuloy lang 'to sa mabilis na paglalakad habang hila siya— diretso lang ang tingin nito at nakatiim ang mga bagang sa... galit!
Jusko, galit 'to sa kaniya. Natural, alangan na matuwa 'to, sampung milyon ay sampung milyon kahit sabihin pa na kakapirasong singsing lang 'yon! Saka, hindi ba at broken hearted daw 'to?
Broken hearted can be desperate, ayon sa isang article na nabasa niya sa online. Kaya nga raw may napa-praning sa mga 'to, may nakakaisip na maglaslas ng pulso, na kitlin na ang sarili nilang buhay dahil ang mundo nila ay inaakala nilang hihinto nang dahil sa iisang taong nang-iwan o nanloko sa kanila. Iisang tao na imbes na ginawa lang nito sanang bahagi ng mundo nito ay hindi, mas malaki pa ang porsyento pa kasi o parte ng mundo ang binigay nito sa taong 'yon kaysa sa sarili nito. Kaya tuloy ang ending, tinuring na nilang oxygen ang mga 'yon. Tinuring na hangin na akala mo naman talaga ay ikamamatay nila ang pagkawala niyon. E, kung susumahin naman ay buhay pa nga sila at sila ang nakakaisip ng paraan para mawalan sila ng buhay, literal.
Broken hearted can be dumb, kundi ba naman, alam na nga na iniwan na siya, na tinanggihan na siya, i-e-entertain pa rin nito ang feelings sa taong 'yon gayong ipinamukha na nga rito na wala na, na ayaw na sa 'yo, na tapos na kayo.
Oo naman, iba-iba talaga ang capacity ng isang tao sa pagtanggap ng kalungkutan at kasawian. Kaya nga heto siya, natatakot sa maaaring magawa sa kaniya ni Knight, kahit pa nga ba pareho sila nitong broken hearted ngayon. Natatakot siya dahil hindi naman niya 'to kapareho na sa isang singsing lang ay gagaan na ang feelings.
Sa isang singsing lang na puwede sana niyang papaniwalain ang sarili na matutuloy ang kasal na pinangako sa kaniya ng taong nanloko sa kaniya hanggang sa matanggap na niya nang tuluyan na siya ang bumili ng singsing na 'yon and at the end of the day, sarili lamang niya ang nakatulong sa kaniya sa pag-usad at paglimot.
"Pasok!" untag sa kaniya ng baritonong boses ni Knight.
Napakurap siya. No'n lang niya na-realize na tumigil na pala siya sa pagpiglas. Na tumigil na rin sila sa paglalakad. Naroon na pala sila ni Knight sa isang itim na kotse na medyo may pagkamakintab na blue sa malapitan pala. Obvious naman na pag-aari nito ang sasakyan na 'yon.
"Te-Teka, bakit naman ako papasok sa kotse mo? Saan mo 'ko dadalhin? Hindi ko ginusto na huwag maalis sa daliri ko ang pahamak na singsing na 'to 'no!" walang prenong sambit niya rito nang tila mahimasmasan na siya.
Nang tingalain niya 'to dahil mas mataas naman talaga sa kaniya 'to— umabot lang siya sa bandang dibdib nito- noon lang din niya napagtanto na nakapinid na pala siya sa nakabukas na pinto ng front seat ng kotse. Nakapinid siya ro'n at 'yon ang tamang term dahil petite siya, nagmistula tuloy siyang kuting na sinalakay ng isang malaking tigre sa kasalukuyan niyang puwesto.
Malabo siyang makatakas mula rito sa puwesto niyang 'yon kahit petite pa siya!
Well, unless... sisipain niya 'to sa pundilyo nito...
"Yes, please, hawak ko siya ngayon at sisiguraduhin kong hindi siya makakatakas hangga't wala pa kayo. Sure, sarge."
Namilog ang mga mata niya sa narinig mula rito—may kausap 'to sa cellphone, isa pa sa hindi niya man lang namalayan na nagawa na nito!
At tila kasagutan sa tanong na namayani sa isip niya, iminuwestra nito ang sarili nitong cellphone sa harap niya at nagsalita, "Wait for the police, they will arrest you. Pero madali naman akong kausap, puwede kitang hindi ipapulis kung susundin mo ang gusto ko."
Ibubuka pa lamang sana niya ang bibig upang magtanong, tumugon na kaagad si Knight in Shining Glamour...
"Be my fake wife."