PINARADA ni Anton ang sasakyan sa nadaanan restaurant.
" Kakain na muna tayo dito, Lara." Ani Abner sa kanya nilingon siya.
" Nakakahiya naman sa'inyo." tipid ang kanyang ngiti.
" Ayos lang naman si Anton naman ang taya." biro ni Abner.
Nag-unahan sa paglabas ang dalawang lalaki, nahihiya siyang sumunod sa mga ito.
Umupo ang dalawa sa kanang gilid ng restaurant katabi ng bintana na yari sa bamboo. Humila siya ng isang silya at umupo sa tabi ni Abner. Mula sa kanyang kina-uupuan natanaw niya ang mga bundok, at nalalanghap niya ang sariwang hangin nagmula sa labas ng bintana.
Nabaling ang kanyang pansin ng lapitan sila ng waitress at inabot sa kanila ang menu.
" Lara, order ka lang ng gusto mong kainin ha? Wag kang mahihiya, kami na ang bahala sa bayad." untag sa kanya ni Abner ng mapansin ang pag-alinlangan niyang buklatin ang menu nasa kanyang harapan.
Gutom na talaga siya gusto niyang humigop ng mainit na sabaw para na siyang hihimatayin.
" Pwedi ba ako mag order ng tinolang isda?" paalam niya sa dalawa ng makita ang presyo nito.
Ngumiti sa kanya si Anton" Oo, naman kahit saan diyan." tugon nito sa kanya nakatuon ang mata sa menu.
" Salamat." nahihiya niyang sabi.
Pagkatapos niya mag order, nagpaalam siya pupunta sa cr, ihing-ihi na siya. Itinuro ni Abner sa kanya ang direction papunta sa c.r.
Tinignan niya ang sarili mula sa salamin naka sabit sa dingding ng c.r. Putlang putla ang kanyang mukha dahil sa pinaghalong gutom at pagud sa kakatakbo kanina. Salamat nalang nakita siya ng dalawa, baka kanina pa siya hinimatay sa daan dahil sa gutom.
Winisik-wisikan niya ng kaunting tubig ang kanyang mukha, para magkaroon ng kunting buhay dahil nagmukha na siyang zombie.
Nakailang minuto na siya dun, ng magpasya siyang bumalik sa table baka dumating na ang kanyang order. Nakakahiya sa dalawa pag-antayin niya.
Nakita niya si Anton na may kausap sa phone, ng makalabas siya ng toilet. Tahimik siyang umupo.
" Daanan daw natin si Marco." Sabi ni Anton kay Abner ng matapos itong makipag-usap.
" Pagkatapos natin rito." tugon ni Abner nilingon siya.
Natigil ang dalawa sa pag-uusap ng dumating ang kanilang order.
Nanginginig pa ang kanyang mga kamay, ng sumubo siya ng kanina na nilagyan niya ng sabaw ng tinola. Kung hindi lang nakakahiya sa dalawang kaharap baka hinigop na niya ito mula sa pinaglalagyan.
" Lara, gusto mo pa ba ng kanin? O-order pa tayo kung gusto mo." Tanong ni Abner sa kanya ng makitang paubos na ang kanyang kanin.
" Pwedi pa po ba?" hindi na siya nag atubili pa gutom na gutom talaga siya.
Agad sinenyasan ni Abner ang waitress, na dagdagan sila ng isa pang cup of rice, agad naman lumapit ang waitress bitbit ang kanin.
" Pasensiya na talaga ha? gutom na gutom talaga ako." hinging depensiya niya sa dalawa na aliw-aliw sa kanya, kanina pa nakatingin habang kumakain siya.
" Halata nga eh!" nakangiti sabi ni Anton.
Sumimsim siya ng softdrinks matapos kumain saka pa niya nalasahan kung gaano ito kasarap. Hindi na iyon gaano kalamig dahil pagkabalik niya galing c.r nandun na ang softdrinks sa mesa.
" Nabusog kaba Lara?" tanong sa kanya ni Anton, habang inantay ang bill.
Nahihiya siyang tumango-tango rito " S-salamat talaga sa inyo ha? Na busog talaga ako, parang sumasakit na nga ang tiyan ko sa subrang busog eh! nakangiti niyang sabi na humawak pa sa kanyang tiyan.
" Tara na? Ihatid kana namin sa sakayan ng bus." sabi ni Abner sa kanya ng matapos nitong maabot ang bayad.
Nakaramdam siya ng pagud ng tumayo siya dahil siguro sa busog na busog siya.
Nasa loob na siya ng sasakyan nang maramdaman ang pagbigat ng kanyang mga talukap tila ba antok na antok siya.
"Bunga siguro ng pagud sa kakalakad ko kanina." aniya sa sarili
Sinandal niya ang ulo sa gilid ng bintana sa kotse nagkusa nang pumikit ang kanyang mga mata.
Wala siyang kaalam-alam na nilagyan ang kanyang softdrinks ng pangpatulog habang nasa c.r siya.
Nagising siya ng maramdaman ang bigat sa kanyang katawan unti unti niyang dinilat ang kanyang mga mata.
Nanlaki ang kanyang mga mata ng makita ang lalaki nakadagan sa kanya,
hintatakutan siyang itinulak ito ng malakas.
" hay*p!" sigaw niyang pinagtutulak ito.
" Wag kana manglaban pa, wala ka naman magagawa masasaktan ka lang." sabi nito sa kanya na hinawakan ang kanyang mga kamay para pigilan siya.
" Pakawalan mo ako, parang awa niyo na." naiiyak niyang sumamo rito.
" Please paalisin niyo na ako, nagmamakaawa ako sa'yo." pagpapatuloy niya.
Hinalik-halikan siya nito sa leeg at sa kanyang dibdib tila wala itong naririnig.
Napaliyad siya sa sakit, ng sapilitan ipasok ang matigas na bagay sa pang ib*b* niya.
" Kahit na unahan na ako ng g*gong 'yon pero masikip sikip pa rin." naka ngisi nitong sabi.
" Parang awa muna tama na." sumamo niya rito.
Lalo pa nitong hinigpitan ang pagkahawak sa kanya. Nagkusa na siyang tumigil dahil sa pagud na pagud na siya sa panlalaban at nanakit na ang kanyang katawan.
Wala siyang ibang nagawa kundi ang umiiyak ng umiiyak, habang nagpapatuloy ang lalaki sa ginagawa nito angkinin ang kanyang katawan.
" Aalis kana?"
Nilingon niya ang pinanggalingan ng boses, kahit nakatalikod ito ng upo sa kanya, pero kilala niya pa rin ang boses ni Abner.
" Oo, uuwi na ako may pupuntahan pa ako." anang boses lalaki na hindi niya nakita ang mukha.
Marahil ito si Marco ang binanggit ng dalawang lalaki kanina ng nasa kainan sila. Ang sabi ni Anton dadaanan nila ang nag-ngangalan Marco.
" Mga hay*p!" Puno ng galit ang puso niya habang walang humpay ang kanyang pagluha nakatitig sa lalaking pumapaibabaw sa kanya. Ngayon niya lang ito nakita kaya hindi niya alam ang pangalan nito.
" Ang sarap-sarap mo talaga nakakagigil ka." anas ng lalaki pinagsawa ang sarili.
Gustong-gusto niyang kalmutin ang mukha nito kung may pagkakataon lang siya, hindi niya titigilan ang mukha nito hanggang sa maubos ang balat.
Ilang minuto pa ang lumipas bago ito natapos, nanggigil siyang nakatingin rito, itinaas ang sout nitong pantalon at umalis na sa kanyang harapan.
" Alis na tayo, nagsawa kana?" boses ni Abner na para bang lango sa bawal na gamot.
" Ano ang gagawin natin dun?" tanong ni Anton, nahimigan niyang lasing na lasing ito.
Pinikit niya ang mga mata, ng marinig ang mga yapag na palapit sa kanya, nagkukunwari siyang tulog, baka ano pa ang gagawin ng mga ito sa kanya.
" Iwanan na natin 'yan. Mukhang wala ng malay, inubos na ata ni Micheal." boses ni Abner ang kanyang narinig.
"Pagbabayaran niyo ang ginawa niyo!" sigaw ng kanyang isipan.
Maya-maya pa narinig niya ang mga yapag papalayo. Kasunod niyang narinig ang palayong sasakyan. Agad siyang nagdilat ng mata at napahagolhol sa kanyang sinapit.
Tuliro ang kanyang pag-iisip, na tila ba nawawala na siya sa katinuan lumabas ng lumang building.
Nang hapdi na ang kanyang mga mata sa kakaiyak, nagpapatuloy siya sa paglakad palayo sa pinagdalhan sa kanya, hangang sa makarating siya sa spalto na daan hindi na niya alam kung nasaan na siya.
Binaybay niya lang ang tahimik nadaan ng bigla siyang natumba at nawalan ng malay.