“Thanks God, you’re safe!” ani Gracelyn nang magising ang anak sa naga-alalang boses. “Hindi mo alam kung gaano kami nag-alala sa’yo,” sinserong ani pa nito.
“May idea na ba kung sino ang nagpadala ng regalong iyon? Sino ba ang may galit sa’yo at pati sa araw ng kasal mo, naisipang dalhan ka ng kinatatakutan mo sa lahat?” Hindi mapigilang magulat ni Luke sa nalamang takot pala ang asawa niya sa ipis.
“Isa lang ang kilala ko na nakaka-alam na takot ako sa ipis,”
“Sino?” agad na naitanong ng kanyang Daddy.
“Si Scarlett,”
“Ang nakababatang kapatid ni Charles? Bakit siya nagkaroon ng galit sa’yo, hija?”
“Nalaman niya kasing-” bumuntong-hininga ito bago itinuloy ang sinasabi, “Nalaman niyang may gusto sa akin ang kuya niya. Kaya siguro gano’n na lang kalaki ang galit niya sa akin? Kaya, huwag n’yo na lang palakihin ang issue. Let’s forget what happened at hayaan na lang natin siya,”
“Of course not. She must pay for what she’ve done to you. Hindi ko palalampasin na mangyari ito ulit sa asawa ko, I mean, maituturing itong isang krimen and as far as I know-”
“Enough. Hayaan na lang natin na ang karma ang bumalik sa kanya,” tumahimik si Luke tulad ng gusto ng kanyang asawa. Umupo anh kanyang Mommy at hinawakan ang mga kamay ng anak.
“Ang sabi ng doctor, wala namang masyadong naging epekto nang makita mo ang ipis. No allergy reaction so, pwede ka ng umuwi ngayong araw. Aayusin lang namin ang discharge paper mo, hija,” ani Gracelyn at sumama sa kanila ang mga magulang ni Luke para ayusin ang discharge paper nito.
Nang makalabas ang mga ito, ilang minutong hindi nagkibuan ang dalawa sa kwarto. Nakaupo na walang imik si Luke sa sofa pero nanatili pa rin siyang hindi mapalagay tungkol sa nangyaring threat sa kanyang asawa.
“Why don’t you let me handle the situation? I will make sure that she will pay for this.” Nanggagalaiti nitong sabi sa asawa.
“Hindi mo ba narinig si Mom? No allergy reaction naman daw kaya okay na ako. Let’s just forget about last night,” kalmadong sagot ng kanyang asawa.
“I’m just concerned to my wife. Of course, you’re mine at hindi naman ako papayag na mawala ka dahil lang sa ipis na ‘yon,”
“Ang sweet mo namang bigkasin ang salitang wife, Luke?”
“Bakit? Nahuhulog ka na ba? Let me remind you Mrs. Ashley Montecillo, hindi ka pwedeng mapa sa iba, lalong lalo na sa Charles na ‘yon. Magkakamatayan kami kapag kinuha ka niya sa akin.”
“Wow! Kahit pala fake marriage ito, handa kang hindi ako ipamigay sa iba? Paano kung mahal ko si Charles at gusto kong magkaroon ng totoong pamilya?” nilingon ito at binigyan ng makahulugang tingin ng asawa.
“Don’t tell me, nagseselos ka sa sinabi ko?”
“Nagseselos? Wala sa vocabulary ko ang salitang iyan. Gusto mo ba ng mansanas, pagbabalat kita? O baka naman, ako ang gusto mong kainin? Pwede naman, ” anito sa pilyong boses.
Nang makalabas sila ng ospital ay agad na nilang ginayak ang mga gamit na dadalhin sa isang buwang honeymoon na plano ng kanilang mga magulang. Marriage contract man ang nasa pagitan nilang dalawa ay wala silang choice kung 'di gampanan at sundin ang napagkasunduan ng parehong pamilya. They agreed with arrange marriage just to save their family business. At dahil doon, they must know what personalities they had. Mga hobbies, ayaw at gusto ng isa't isa at higit sa lahat, kailangan nilang kilalanin ang bawat miyembro ng kani-kanilang mga pamilya para walang makakahanap na isa lang iyong kontrata sa pagitan ng mga Montecillo at ng mga Briones.
Halos alas-dos na ng hapon nakaalis ng bahay ang dalawa para pumunta sa boracay para sa kanilang naka-settled na honeymoon.
Nasa kalagitnaan sila ng biyahe papuntang honeymoon nang tumawag ang isang dance choreographer na kasama ni Ashley dahil kailangan ng bagong dance steps para sa mga dancers na hina-handle nila. Buwan buwan kasi ay may mga bagong gustong matuto at isa si Ashley ang nagte-train sa mga ito. Hindi na nga makapag focus pa si Ashley sa kompanya nila dahil halos buong oras niya sa maghapon ay nasa studio para bantayan at gumawa ng mga bagong dance steps.
“Hindi pala ako maiinip sa bakasyon na ito, dahil may pagkakaabalahan ako habang naroroon tayo. Ikaw, may mga files ka bang babasahin habang nasa boracay tayo?” anito sa asawang nagmamaneho.
“Boracay ang pupuntahan natin kaya don’t worry, hindi ako maiinip dahil boracay are one of the best tourist spot sa Pilipinas kaya for sure, a lot of American girls ay naroroon ngayon,” walang emosyong sabi nito nang hindi lumilingon sa asawa. Pero napapansin nito na masaya ang asawa sa kachat.
“He’s so cute! Look, ‘di ba? Charles is different. He had something na wala ang ibang lalaki,”
“So, bakit ka pumayag sa arrange marriage na ito kung ganiyan ang perspective mo sa kaniya?” Inihinto nito ang sasakyan at nagbigay ng matalim na tingin sa asawa.
“Ano ang problema mo?”
"Kinidnap ka niya remember? At muntik pang mawala sa akin. So what do you think I must feel about your perspective to him? Should I laugh? Or should I be happy for that?"
"Pwede ba?"
“Nagseselos ako, Ashley.” Natigilan si Ashley sa narinig sa asawa. All of a sudden, she felt something from her heart.
“I-I mean, nagseselos ako dahil kasal tayo. All of this is all about pretending but still, you are mine. Ayokong mawala ang business ng family ko kapag may nakaalam ng lahat ng ito.” Binaling nito ang tingin sa daan at napa buntong-hininga nang masabi ang mga iyon kay Ashley.
He was about approaching her as she speak, “B-Baka maabutan tayo ng dilim sa biyahe. Isipin na lang natin na, hindi mo sinabi ang mga iyon. Mag focus ka na lang sa pagmamaneho mo. Alam ko ang responsibility ko after I agreed with this fake marriage, kaya wala kang dapat ipag-alala,”
Nilamon sila ng katahimikan habang nasa biyahe. Nag-earphone na lang si Ashley at hindi lumilingon sa asawa.
Halos alas-nueve na ng gabi na nakarating ang mag-asawa sa boracay na hanggang ngayon ay hindi pa rin nagkikibuan.
“Ash-”
“Mauna ka na matulog. May gagawin lang ako sa labas,” hindi nilingon nito ang asawa at dumeretso sa balkonahe ng kanilang kwarto. Dala dala niya ang kanyang laptop at maging ang cellphone.
Umupo si Luke sa sofa ng pang-isahan lang tabi ng kama. Dakot dakot nito ang kamay na parang may pinagsisisihan sa sinabi o nangyari sa kanila sa biyahe.
..........
“Good morning ma’am and sir! We would like you to inform you that Mr. and Mrs. Montecillo assigned us to be your guide here in boracay. We are the one who is responsible for your safety as long as you are here. Mrs. Montecillo gives us the list of your favorite foods. On behalf of our company, take this as a sign of our greetings. To celebrate your first day as a couple, let them assist you and have a great day here in our place,”
“Thank you,”
“Thank you,”
“If you need something, just let me know,”
“Thank you, Mr. Corpuz,”
“It is our pleasure, Mr. Montecillo!”
“Excuse us,”
“Ash, can we talk?”
“Go ahead,” walang emosyon na sabi nito kay Luke.
“I-I just wanna say thank you for saving our legacy and business,” tiningnan ito na deretsahan ng asawa.
“Pareho nating nailigtas at naisalba ang mga negosyo ng family natin. You don’t have to say something about it,”
“Tama ka naman. So, see you later?”
“Enjoy,”
“W-What are you doing?” ani Luke nang nagpapalit ng damit si Ashley sa mismong harap niya.
“Magpapalit?”
“I know. I mean, bakit hindi sa banyo ka magpalit? Open ang mga room sa lugar na ‘to, do you think walang makakakita sa’yo?” as she heard her husband, she started to laugh because of his reaction on his face.
“Sino ba kasi nagsabing huhubarin ko ang damit ko? Tatanggalin ko lang itong long sleeve ko,”
“Ah,”
“Bakit? Nagulat ka ba sa ganda ng katawan ko?” pilyo nitong tanong sa asawa.
"Kung sabihin kong...oo, gusto ko ang nakikita ko?" pilyo nitong sabi habang papalapit sa asawa.
“Enjoy your doing. Mauna na ako,”