Halos labinlimang minuto akong nakatayo lang sa loob ng building kung saan ako naiwang nagtataka ni Aggasid.
"I'm here to protect your daughter from her real father's race."
Paulit-ulit ang mga salitang binitawan niya sa aking isip. Hanggang ngayon ay wala akong makitang paraan para mag-sink in sa akin ang mga salitang iyon. Ni hindi nga ako nakagalaw nang dahil doon at hindi ko man lang siya napigil pag-alis para kwestyunin.
He knows more.
Sinasabi ng mga mata niyang marami siyang nalalaman na hindi ko alam.
"She's beautiful."
Napapikit na naman ako as those words popped again.
She? What does he mean? Am I having a daughter?
"Bes?" napapitlag pa ako sandali nang biglaang sumulpot sa harapan ko si Jaya. Animo ay nagtataka rin ang kaniyang mukha nang makita ang reaksyon ko. "Para kang tanga. Kanina pa kita tinatawag. Almost five minutes na rin kitang pinapanood. Tss."
"Aggasid Izcel." Sambit ko.
Napakunot ang noo niya. Halata mo ang pag-iisip sa kaniyang mukha. Inaalala rin niya siguro kung saan nga ba niya narinig ang pangalang binanggit ko. Maya-maya pa ay napamura ito.
"That kid? What's with him?" asik niya.
"He knows more. He's right. He's not a kid."
Hinawakan ko ang kamay niya saka hinila na rin papalabas ng building. Nagdiretso kaming muli sa opisina ni Lala kung saan hindi niya inasahan ang aming pagdating.
"Lala, I need all the information about that kid named Aggasid Izcel. He's one of the exchange students. He knows something he should not." Mabilis kong sambit.
"What? Why?"
"He knows about the real father of my child. He knows---"
"What? Seryoso?" Napanganga pa si Jaya sa sinabi ko pati na rin si Lala. Kulang na nga lang ay magsabay pa sila sa ginagawa nilang reaksyon.
"I don't know but he knows something. I am positive na may nalalaman pa siyang iba. His records are in the building of crimes pero walang nakasulat doong kahit isang napatay niya. He isn't a murderer. Hindi niya kailangan ng mga leksyon mula sa akin. He said he'll protect my child. He said he'll protect my daughter which I still don't know how he kne---"
"Wait! Daughter?" Napasigaw si Jaya. Hindi ko alam kung dahil ba sa pagkagulat o sa pagkatuwa. "Daughter! That means I won, Lala. Give me the price agreed. Ah, fuck. I know this isn't the right time to celebrate but I won."
"He doesn't have any information besides from the fact that he's an illicit." maya-maya naman ay sambit ni Lala. "I'll let my father take a look about it. Sa ngayon, we'll just have to wait."
Napabuntong-hininga naman ako sa sinabi ni Lala. Napaupo na lang ako nang maayos sa sofa saka napahawak sa sentido ko. Sumasakit na talaga ang ulo ko.
I received a black flower again. I saw Sebastian. Harold is getting into my nerves. That kid Aggasid knows something and my child kicked like something is going on.
All of these in a span of a few hours. Wow. Parang ito yata ang ikakaanak ko nang mas maaga. Parang ito ang makakaistress sa akin.
"But bes, paano mo nalaman? I mean how did you know na babae ang anak mo eh hindi mo naman talaga inaalam pa?" Nagtataka ang tanong ni Jaya sa akin na ngayon ay nakataas pa ang paa sa mesa ni Lala. Maging ito nga ay curious din sa isasasagot ko.
"That kid said it. Alam kong hindi siya magbibiro nang ganoon lang. He said it confidently. She's beautiful. Iyon ang sabi niya."
"Baka naman mali ka lang ng dinig, Dana. Baka masyado ka lang nabigla sa pagsabog ng building. I'm sure you're mistaken."
"No. I heard it loud and clear. He is telling the truth. But what I am curious about is how did he know?"
Nagkakatinginan kaming tatlo sa tanong ko. Napakagat-labi si Lala habang si Jaya ay napapakamot sa kaniyang ulo.
"Illicit siya? I mean he's the first illicit to be at your class. Isn't that weird?"
Ilang minuto kaming naroroon lang sa opisina ni Lala. Lahat kami ay nag-iisip ng mga posibilidad sa mga nangyayari. Habang ako ay humihimas naman ako sa aking tiyan, silang dalawa naman ay tahimik. Hinihintay pa rin namin ngayon kung ano ang ibibigay na impormasyon ng ama ni Lala.
"Dana, ahm about Harold." Sambit ni Lala na nag-aalangan. "Nagkausap na ba ulit kayo? I mean iyong narinig namin kanina, he's not serious about it, right? There's no way he'll marry you or something."
"From now on, we are more than friends."
Sa sinabi niyang iyon ay kaagad na pumasok muli sa isip ko ang sinabi ni Harold. Nakakainis lang na hindi ko pa rin makalimutan iyon. And even his kiss. Fuck. I am in a mess. I am in a fucking mess.
Whatever Harold says, he'll do it. Sobrang tagal ko na siyang kaibigan and whatever he puts his mind into, he gets it. Walang makakapigil sa kaniya kahit sino at iyon ang ikinakatakot ko.
He's totally capable of what's inside his mind now.
I might not admit it to myself but Harold is a very good father material. A father that can give his all to his future kids. Kahit hindi namin aminin sa isa't isa, we've already talked about this thing these past few months. Handa siyang maging ama ng anak ko. He'll take the responsibility along as taking me as his other half. That would be a win for me.
But then, Harold is too much for me. We both know too na hindi niya ginagawa ang lahat ng ito dahil sa mahal niya ako more than friends. We will never be more than what we are right now. Aminado kami sa katotohanang iyon. Ginagawa niya lang ito sapagkat ayaw niyang makita ang anak kong walang ama.
My child will be a high profile child because I am her mother and I am connected to a lot of high profile people. I am not that naive not to think that some people knows about Sebastian and me that might be lingering around me. Hindi ko pa nga naipapanganak ang anak namin ay marami na agad ang nagtatangka sa buhay niya at hindi ko alam kung may susunod pa. Iyong mas nakakatakot. Iyong mas sisiguraduhing iiwang walang buhay ang anak ko.
"But he seems like he's serious." Sagot ko naman kay Lala. "And I am actually thinking about his offer. Wala namang mawawala sa akin. He's a good father material and he's ready to take the responsibility. Ang alam rin naman ng lahat na nakakakita sa amin ay may relasyon kami. Who am I to say no? Anyway, it's for my child's good. Not mine."
Napatango na lang si Lala sa akin ganoon rin si Jaya. Parehas silang napapaisip sa sinabi ko but Jaya kept on being silent and it's weird. Itong-ito rin ang reaksyon niya kanina sa labas ng hospital.
"Nagpunta siya kanina sa classroom ko. Bumalik siya and introduced himself to my students. It's funny. They seem to follow his orders more than mine." Natawa pa ako. "They already knows what he is capable of and his connections."
"Eh hindi ba dapat ay nasa bahay siya ni Feathers ngayon? Ang alam ko may business meeting siyang aattend-an kasama iyon. Itinuloy na talaga niya ang pagiging anak ni Feathers and he seems to enjoy it." si Lala pa rin. "Saka nga pala kanina sabi ni Harold, he'll make you stop teaching for the time being."
"Ha? Bakit? Ayaw kong magturo mag-isa!" Napareklamo kakaagad si Jaya. Nawala ang katahimikan niya na napatayo pa. "Dana is capable of teaching kahit pa siguro nanganganak iyan. What's with Harold?"
"He said na sa bahay ka na lang daw muna nila niya papatirahin for the time being lalo na at wala sina Tito Hiriko sa bahay ninyo. He said you'll need someone to take care of you dahil sa kondisyon mo."
Natawa naman ako sa sinabi ni Lala.
"So, what did you tell him in response? Huwag mong sabihing pumayag ka?"
Napangiwi sandali si Lala at sa reaksyon niya pa lang ay nakita ko na ang inaasahan ko. Maliwanag na um-oo siya.
"I am more than capable of taking care of myself, Lala. Isa pa, I took good care of myself for the longest time." Sambit ko. "I'll continue teaching. I'll continue what I'm doing. Case closed."
"But Harold is right. Don't you think, bes? Kailangan mong magstay sa bahay lang. Kailangan mong mapirmi so that you'll have a safe delivery."
"Oh kumakampi ka na rin kay Harold, Jaya?" Asik ko sa kaniya na kaagad niyang ikinaroll eyes.
"Because he got the bigger points on this matter. Kapag nasa bahay ka nila, you are safer. Mas mapapanatag din ang isip namin ni Lala kasi alam naming may nakabantay sa'yo 24/7. O 'di ba maganda iyon?"
"What's fucking good in that? I'll be stuck! Listen, Jaya and Lala. Kapag nanganak na ako, it will be a long time bago ako makabalik sa pagtuturo kasi tututok ako sa pag-aalalaga sa anak ko---"
"So we are talking about an actual child in here. Bes, ni wala ka pa ni isang gamit pambata sa bahay mo. Kailan ka pa bibili? Kapag nariyan na iyong baby?"
"No! It's just that---"
"Wait, wait. I have a call from my father."
Sa ginawang pagputol sa akin ni Lala ay awtomatikong natikom namin ang bibig namin ni Jaya. Nagtitinginan pa nga kami at nagsesenyasan ng mga hindi magaganda. She even look as if she's going to bite me whole.
"Oh, 'pa? Ano pong nalaman mo?" Malambing na sambit ni Lala sa kausap sa telepono.
Ilang tango pa ang naging sagot ni Lala sa kausap. Ilang palitan pa ng mga salita bago nito ibinaba ang kaniyang cellphone at humarap sa amin.
"Well, he told me Aggasid is one hell of an illicit peculiar. He's stronger than what we all thought. Turned out he is the second strongest illicit peculiar next to you."
Kaagad akong napangiti sa sinabing iyon ni  Lala habang si Jaya ay napapanganga lalo sa nalaman. Hindi nga ito makapagsalita pa sa ngayon.
"You mean that kid? Second?" si Jaya na sa wakas ay nakapagsalita na rin. "So that means he is stronger than me? What ability does he possess? Kaya niya rin bang magtransform kagaya mo, bes?"
Lahat kami ay may mga tanong sa isip namin sa ngayon. Lahat ay curious. Kaya pala ganoon na lang ang lakas ng loob ng batang iyon na sagot-sagutin ako. He's not just a kid. Maya-maya rin naman ay napatayo na si Jaya.
"Siya ang bumangga sa'yo kanina ah. If I had knew, babatukan ko talaga iyon."
"Sabi rin ni Papa eh wala siyang record ng kahit anong crimes just like the others but it seems weird na narito siya sa institusyon. He's not from any other institution too. Hindi rin siya galing sa institusyon ni Headmistress Dovey. I don't know how he got into the list of exchange students. Hindi ko rin alam kung paanong nakalusot siya rito."
Napabuga ako ng hangin. Mas lalong napamura sa nalaman ko ngayon. I was right all along. Starting a day with receiving that flower is a curse. Tangina lang.
"Anong nangyayari sa inyong tatlo?"
"Harold! Finally, you're here!" Si Lala na napatayo pa at sinalubong si Harold.
Napatikhim naman ako at sandaling tumingin kay Harold.
"Let's go, Mrs. Park." Sambit niya saka lumapit sa akin. Kaagad niyang hinawakan ang kamay ko. "Let's go home for now. You need some rest after that pain."
Natawa naman ako nang mapakla sa sinabi niya saka marahang tinanggal ang pagkakahawak niya sa kamay ko.
"Ah, so seryoso ka nga---"
"Yes and we'll go home now." Sambit niya saka muling hinawakan ang kamay ko.
Sa pagkakataong ito ay hindi na niya ako binigyan ng pagkakataong makapagsalita at hinila na ako papalabas ng opisina. Napakaway na lang si Lala sa akin bago kami tuluyang nakalabas ng opisina. Nang makalabas kami ay kaagad kong tinanggal ang kamay niya. Hindi makapaniwalang napatingin siya sa akin. Kitang-kita ko ang naguguluhan niyang reaksyon.
"I think you're just mad right now, Mrs. Park. Let's talk kapag nakapagpahinga ka na. We'll settle everything out."
"Whatever it is you want to settle, hindi mangyayari iyon. Harold, huwag mo na akong pahirapan pa, okay? Huwag ka nang dumagdag. Please lang."
Imbes na sagutin niya ang tanong ko ay bumuntong-hininga siya.. Napatingin sandali sa kabilang direksyon saka muling humarap sa akin.
"Uwi na tayo, Mrs. Park. Kinuha ko lang iyong kotse kanina kaya umalis ako."
Mas lalo akong napatawa namg mapakla sa kaniyang sinabi. Hindi ko na talaga alam kung ano ang gagawin ko sa kaniya sa ngayon. Habang hindi ako makasagot sa kaniya ay narinig ko ang pagtunog ng aking cellphone. Kaagad ko namang kinuha iyon. There is a text from one of my students.
"We're in trouble, Professor."