"I should enjoy my existence. I should enjoy being young and naive." I breathed out.
Sa susunod na buwan ay legal age na ako. Panigurado madaming mababago at madaming pagbabago na magaganap. Do they say changes are instant pero bakit hindi ko magawa iyon sa sarili ko? Siguro nga nagbabago ang isang tao dahil sa bigat ng mga karanasan nito. Let's just say, it depends on what we experienced. The quality, to be exact. That's why we tend to change ourselves. Maaaring para sa ikakabuti o para sa ikasasama nang isang tao.
"Sweetie!" Ina called me. Sigurado akong palalabasin niya na naman ako mula sa kwarto ko. Sigurado akong may bisita na naman sila na kakausapin ko. Mas gusto ko na lamang magkulong nalang upang magbasa ng mga libro kaysa makihalubilo sa mga tao. Hindi ko lang talaga gusto ang presensya ng ibang tao.
"Opo. Lalabas na." sabi ko. Hindi ko gustong lumabas pero hindi ko kayang suwayin sina Ama at Ina. Hindi ko gustong maging pasaway katulad na lamang ng kapatid kong lalaki.
"Oh sweetie, siguradong magugustuhan mo ang binata na bisita natin ngayon," Ngiting sambit niya ng sinalubong ako sa may hagdan. Sanay na ako sa ganitong set-up. Kada may bisita ay kinakailangan kong makihalubilo na pinaniniwalaan ni Ama at Ina na epektibo para mabawasan ang katahimikan ko. To socialize.
"Hi! Mr. Kincaid this is my daughter, Blair," pagpapakilala sa akin ni Ina sa matandang lalaki. I think ka-edaran niya lang si Ama na nasa late 40's. Bigla ay siniko ako ni Ina kaya bahagya akong napatalon sa gulat. "H-hello po!" pilit akong ngumiti at bahagyang kumaway.
"Nice to see you, hija," ani ng matanda sa malamig na tono. Sa kabila ng kaniyang tinig ay nagawa ko pa ring ngumiti sa kaniya. Maya't-maya ay napunta ang tingin ko sa binata na kasama nito. Mukhang walang pakialam sa usapan. Hindi na ako nagtaka at halata rin ang pagkabagot sa itsura niya. Na kaakibat ng pananamit niya at all-black pa talaga lahat. Maging sa shirt, pants, pati na rin ang panlalaking boots niya kulay black din.
"Kinalulugod ko po na kayo'y makilala, Mr. and Mrs. Sawyer," kung hindi pa siya siniko ng matanda na nasa tabi niya ay hindi pa siguro babati. Nais ko siyang irapan at may gana pa siyang banggitin ang salitang 'kinalulugod' kung gayong tamad naman niyang binanggit iyon.
"Too much formality pretty boy. Just call me Tito," si Ama. "Oh yes! And call me Tita, from now on," Mom giggled. That all-black guy just nodded. Nagulat ako ng napunta sa akin ang malamig niyang tingin.
"I'm B-blair—" pagpapakilala ko pa lang sana at napahinto ako nang walang hirap niyang hinakbang ang distansya na pagitan namin. "Kinagagalak kitang makita, Binibini," giit niya. Nanigas ako ng pinanood kong hawakan niya ang palad ko at tangkaing hinalikan ang ibabaw nito na mariing nakatitig sa aking mga mata.
"Sweetie, mas mabuti nang samahan mo muna ang gwapong binata na 'yan," humagikhik pa si Ina. Sinasabi ko na nga ba. I had no choice. I need to entertain him. He is not that bad guy naman pala kumpara sa mga nagdaang lalaki na naging bisita ko. Ngunit masyado siyang mabilis at may pahalik-halik na sa kamay ko.
"Mr. Kincaid let's talk in my office," rinig kong pag-aya ni Ama sa matanda. Ngunit inignora ko na lamang iyon at tinuon ang pansin sa lalaking kasama ko. I tried to ask him where he wants to go and his response made me stunned.
"In your room," malamig niyang sambit at pinanlakihan ko siya ng mata. "Silly girl, you asked me," aniya at bahagyang tumawa at hindi nalang siya pinansin.
Nauna akong naglakad at linagpasan siya. Ramdam ko ang pagsunod niya sa akin tungo sa may garden sa harap ng bahay. Hindi ganoon kalawak iyon, sakto lang ang bagay na siyang kinagigiliwan ni Ina. Namana pa ni Ama ang bahay kay lolo kaya naman may sentimental value sa amin iyon. Halos lahat ng mga gamit ay makaluma na. Ngunit kalaunan ay unti-unting napapalitan ng modernong kagamitan at maging ang istruktura ng bahay.
"I don't like you," diretsahan niyang sabi nang naupo siya sa may bench. Ako naman ay nanatiling nakatayo malapit doon at walang balak na tumabi sa kaniya. "Ayos lang," maikling sagot ko. Hindi naman ako nasaktan marahil ay nagsasabi siya ng totoo bagkus ay nasiyahan pa ako. At isa pa, hindi ko naman talaga inaasahan na magustuhan niya ako.
"You so nerdy," mariin ang pagkakasabi niya sa bawat salita. Napalabi ako at napilitang hindi nalang umimik. Bagkus ay inabala ko nalang na ayusin ang makapal na salamin na suot. "May alcohol kayo?"
"Meron si Ama. Iinom ka?" nataranta kong tanong. "Hindi. What I mean is rubbing alcohol then cotton," he briefly explained at tumango nalang ako.
"Meron si Ama. Iinom ka?" nataranta kong tanong. "Hindi. What I mean is rubbing alcohol then cotton," he briefly explained at tumango nalang ako. Bahagya pa akong napayuko dahil sa hiya. It was just a simple misunderstanding, Blair. Siya ang nagkamali hindi niya lininaw ang sinabi niya.
Pinindot ko ang intercom na nakakabit sa may dingding malapit sa akin bago nagsalita. Agad naman dumating ang tagapagsilbi dala ang bulak at alcohol. Simpleng kinuha iyon ng binata sa tray. Pinanood ko ang pagbukas niya sa ang alcohol at medyo binasa ang bulak. Marahan niyang dinampi sa kaniyang labi.
"Para saan naman 'yon?" Hindi ko alam na gano'n siya ka-conscious sa katawan niya at talagang dinaig pa ako. "Disinfecting my lips..." kunot-noo siyang bumaling sa palad ko na hinalikan niya. "For kissing that dirty hand of yours," Sino ba kasing nagsabi na halikan niya ang kamay ko kung nandidiri naman pala siya sa akin? Bakit parang kasalanan ko pa?
"Hindi kita pinilit na halikan ang kamay ko!" bahagya pang tumaas ang boses ko nang malaman ang dahilan niya. "It's just...for a show," aniya at pinasadahan ang magulo niyang buhok gamit ang mga daliri niya.
"Para saan?" Hindi naman pala totoong maginoo at nagbalat-kayo lang siya kanina sa harapan ko at maging sa mga magulang ko. At mali ang hinala ko tungkol sa kaniya. Sinasabi niya bang hindi totoo ang pinakita niya sa harap nina Ama at Ina kanina?
"To earn their trust," aniya. Bahagya siyang sumandal sa backrest ng kaniyang kinauupuan.
"Bakit?" Hindi niya sinagot at iniwasan niya ang tanong kong iyon. Masyado siyang magulo. Masyadong malabo ang mga katagang binibitawan niya. Paraan niya ba iyon upang pagkatiwalaan siya ng mga magulang ko? Ang halikan ang palad ko pero ang totoo pala ay isang palabas lamang iyon. Wow. Great show.
"You're turning eighteen next month, right?" Napakunot-noo ako sa sinabi niya. Hindi ako umimik at nanatili ang tingin sa kaniya. Nagtaka ako kung bakit alam niya. Hindi kaya ay sinabi ni Ina? If only if, for what reason? "It seems you don't know about the ritual," dagdag pa niya.
"Ano ang ritwal na pinagsasabi mo?" Dito na ako na-intriga. Miyembro ba siya ng kulto? He doesn't look like a cult naman. Malayo ang itsura niya ang pagiging kulto. "Hindi pa ba nasabi ng mga magulang mo?"
"Magtatanong ba ako kung alam ko na ang tungkol sa ritwal na sinasabi mo?" sabi ko at humalakhak pa siya. "Naive and innocent girl,"
"Ano nga? Sabihin mo na," kuryosong tanong ko. Mas lalo lang akong naguluhan sa mga sinabi niya. "Alamin mo," aniya. Bukod sa debut, ano pa ba ang meron pagtungtong ko ng legal age? Ano ba ang gustong ipahiwatig ng lalaking ito? Bakit hindi niya nalang ako diretsuhin? Hindi naman ako manghuhula para hulaan ang nais niyang iparating. Hindi ko lubusang maintindihan ang sadya niya.
"Enjoy the remaining days starting tomorrow," He muttered as looked at me seriously. Bakit parang iba ang dating sa akin ang sinabi niya? Sa pagkakaalam ko wala naman akong sakit para may taning na ang buhay ko. Ngunit tama naman na i-enjoy ko ang mga natitirang araw bago ako tumungtong sa edad na dise-otso.
Tumayo siya at lumapit sa akin na siyang dahilan na bahagya kong ikinagulat. Nagtama ang aming mga mata ng marahan niyang inangat ang baba ko. Kaya naman nakatingala ako sa kaniya.
"Your mate is waiting for you,"