The hologram fades and the drone hover away. Keep safe. Ha!
"Mga plastik," Pahayag ng isa sa kanila na siyang ikinagulat ko.
"Bakit ba kasi natin sinama 'yan? Naiimbyerna tuloy ako," Hindi ko na lang pinansin ang pagpaparinig niya at nanatili na lang na nakasunod sa kanila. We're on the way to the Auditorium, for some plasticity announcements.
"Tigilan mo na nga siya, Bray. Hindi ka naman niya inaano, e." That girl with round glasses sounds annoyed pero nananatili pa ring malamig ang boses niya.
"Why should I? A spy is a roach. Dapat diyan tsinelasin!"
Bumuntong hininga na lang ako at namulsa. I kept my head hang low. Ayoko naman siyang patulan. I don't know why she's so mad at me. Like, hello? Wala naman akong ginagawang masama. Bibig niya ang tsitsinelasin ko mamaya, e.
"Bray, calm your bangs. You forgot your chill pills again, don't you?"
Hindi ko sila makita dahil nakatingin lang ako sa sapatos at sa daan. Hindi ko sila kilala. Si Reposado lang.
"Pirme mo kasing inaaway, Bray mehlobes kaya hayan, nagtampo na ang aking Trinity."
I can't help but to jerk up when a hand enveloped around my shoulders. Tiningnan ko ito and he just waved his brows.
The flirty Reposado.
"Tinabihan na kita. Para hindi ka out of place." Pagkatapos ay kumindat siya at muling tumingin sa unahan habang sumisipol-sipol. Kita ko naman ang pag-iling ng mga kasamahan niya.
"Sorry for his morning flirtness, Trinity." The guy with violet hair sighs. Sumulyap pa ito sa akin at ngumiti ng payak.
Gwapo siya.
"Excuse me? I'm not a flirt! This is hospitality!" Pag-aalburuto ni Reposado at talagang sumimangot pa. The violet-haired guy just mimicked his facial reaction and laughs.
"Ang ingay niyo na naman!"
Nagtawanan lang sina Reposado sa naging reaction noong lalaking may headphones. Maliban syempre sa babaeng parang stone-cold.
"Pagpasensyahan mo na sila, Ate. Natusta lang talaga sila sa incubator noong pinanganak sila kaya ganyan," That cute girl on pink dress, giggles. Agad naman siyang tinampal noong babaeng may maikling buhok sa balikat.
"'Traydor ka, Amorette!"
"Itakwil 'yan sa samahan!"
"Ipalapa sa Anaconda!"
"Lower down your voice."
"Tumahimik kayo!"
Bahagya na lang akong natawa dahil sa kaguluhan nila. Mahaba-haba na rin ang nalalakad namin mula doon sa gusaling pinaggalingan namin kanina. Ang dinadaanan namin ay sementado na napapalibutan ng nagtatayugang mga gusali. Mayroon ding kali-kaliwang mga billboard at neon signs sa paligid.
Cable car ang transportation system dito. Bahagya akong tumingala at kaagad na sumalubong sa akin ang naka-linyang mga kable. Masyado itong mataas para mabangga ang mga tao na naglalakad sa ibaba nito. May mangilan-ngilan pang cable car na bumibiyahe sa ibabaw namin.
Muli akong nagbalik ng tingin sa daan at paunti-unti ay nakikita ko ang malawak na Arena kung saan kami pupunta. Marami kaming mga kasabay na marahil ay doon din ang destinasyon.
Kumpara sa Paxon, mas kakaunti ang tao dito. Malamang. Dahil halos 3/4 ng kabuuan ng mga mamamayan sa Hymneah ay infected na. At itong mga nandito ang natitirang ikapat ng populasyon. Ang mga taong may pakinabang para sa gobyerno.
Stupid.
"Naamoy ko ang kulto ni Hudas. Grr."
Kauupo lang namin sa bench na nasa loob ng Auditorium. Sa bandang gitna namin napiling maupo. Malawak ang buong arena. Pero sapat lang para sa mga taong nandito. The stage down below is wide. Parang sa mga teatro.
"Bray, hold your anaconda. Huwag ka ditong maghalimaw."
Kaagad na saway ni Reposado at tinapik pa sa balikat ang katabi niya. I guess she's Bray. Katabi ko kasi 'yong babaeng naka-salamin. Nakakatakot siya. Hindi nagsasalita. Nasa kaliwa niya naman iyong may violet na buhok at nasa dulo 'yong naka-headphone.
"Ate, kalma ka lang, okay? No to war-shock for Brayleigh today. Breathe, and chill. Understand?"
Pagpapakalma ng katabi niya sa kanan na naka-pink na bistida. Pero nanatili lang na nakapukol ang matatalim na tingin ni Bray sa dalawang babae na nakaupo sa unahan namin. Napaggigitnaan kami ng apat na bench.
"I only understand my bitch radar, Amorette. Tsk," Singhal ni Bray at humalukipkip. Kita ko ang pagkamot noong Amorette sa ulo.
"Sabi nang 'wag akong tawaging Amorette, e!"
Bray just rolled her eyes, "Okay, Amorette."
"Hoy! Ang gulo niyong dalawa, kikiss ko kayong pareho, sige!" Banta ni Reposado at itinuro pa ang dalawa. Bray stuck her tongue out, and Amorette just giggled.
Napailing na lang ako at sumandal sa back rest. Mga baliw.
"Ang tahimik mo."
Sh*t!
Mahigpit na lang akong napakapit sa arm rest dahil sa biglang pagsasalita ng katabi kong bato.
Bumuga ako ng hangin at pumikit para alisin ang gulat. The hell!
"Ikaw din, ang tahimik mo." I said, half whispering.
"I'm not. I just conserve my energy for something more useful," She said in a low voice, and pushed the bridge of her eyeglass upwards. Not even bothering to steal a glance on me.
Minutes later, the Arena has already been occupied by the people of Phyxon.
Mayroon na ring ilang tao na nakasuot ng pormal na nakaupo sa tabi ng podium at mga unipormadong sundalo na nakatayo sa bawat sulok ng stage. Wow. Buti pa itong mga tiwali at may bantay. Samantalang kami, hinayaan na lang na mamatay sa labas.
The loud buzzing of people came to a halt when an echoing sound of microphone reverberates across the Arena.
Tumingin ako sa nakatayo sa likod ng podium. It was the same woman on the hologram earlier. She's all smiles as she wander her eyes around the corners,
"All hail the mighty, Phyxon!"
Sa isang iglap ay napuno ng sigawan ang paligid.
"Phyxon!" They keep on chanting that shit. Ang sakit sa tenga.
"Mga l*tse, subuan ko sila ng hotdog isa-isa, e."
Napatingin ako sa ngunguto-nguto na si Reposado. Nakasimangot ito at nakahalukipkip. Gayon din si Bray at ang iba pa.
Hindi ko napigilang matuwa. Hindi pala ako nag-iisa.
"May I get your attention, all for once?" Malumanay na tanong noong babae na kaagad namang sinunod ng lahat.
"Everyone knows how dreadful Hymneah has became after the virus awoken. It had wasted so many lives, millions, and still counts. Our livelihood were ruined,  almost everything that we built for centuries now. But as you see,"
She pause, and shown off a tight smile.
"The government never fail to serve, and save everyone with all its might. Too bad that our fellow countrymen weren't able enough to be here. But then again, as you all know, we never stop to find the cure to this catastrophe. Sino ba namang ayaw sa tahimik at mapayapang mundo, hindi ba?"
I grimaced. Talaga lang ha? Kasi sa pagkakaalam ko, mundo niyo lang ang gusto niyong panatilihing payapa. And ours can fuck up. This is nothing but plain idiocy.
"Sabi nga ng pamoso nating bayani na si Jose Rizal, kabataan ang pag-asa ng bayan. At ang pagtitipon na ito, ay inilaan para sa inyong lahat!"
Muli ay napuno ng palakpakan ang paligid. Kung puwede lang na lumabas, talagang gagawin ko.