AN: Play BTS Jamais Vu (English Version)
I smile bitterly when i heard the next song that played on my phone.. the pain slowly invading my whole heart.. it's killing me everytime i remember all the memories. Many years had passed but all the feelings i have for him still here. Hate, anger and specially love.
Kinuha ko na yung maleta ko para makapag empake na ako nang mga damit ko.. inayos ko na kagabi yung ibang mga kagamitan ko para mapa bilis ang pag alis namin. Im too eager to leave this place, this place that gives me an experience that im not even sure if im capable to forget that all..
At nang matapos na ako sa mga damit ko nag pahinga muna ako nang sandali. Pinalibot ko tingin ko sa buong kwarto ko para masiguradong wala na akong maiiwan na mahalagang gamit. Akmang lalabas na ako nang kwarto ko ng mapansin ko ang gitara ko sa likod ng pintuan.
I stared at it before i decided to get it. As i caress it, tears began to fall down on my face. And for every strum my tears continously falling, mga luha na pinangako ko sa sarili ko na hindi na kailan man tutulo pa nang dahil lang sa isang tao pero eto na naman ako, sa isang simpleng pag hamplos at pag tutog nitong gitara ko lumuluha na naman ako. Akala ko madali lang nagkamali pala ako sobrang hirap pala..
"Gea? Baby?" I immediately wipe my tears when i heard my mom knocked.
"Yes mom?" tumayo ako binuksan ang pintuan para makapasok siya.
Marahan niyang hinaplos ang pisngi ko at binigyan ang ng isang nakapa tamis na ngiti.
"Sigurado ka na ba talaga dito sa desisyon mo?" Tumango lang ako at ngumiti sa kanya. Alam ko nag tataka siya sa biglaan pagdesisyon kong ito. Noon pa man sinasama na ako sa pag alis nila pero pilit akong tumatanggi kaya hindi sila matuloy tuloy sa pag lipat sa ibang bansa.
"Kapag nagbago isip mo sabihin mo kaagad, hindi mo kailangan pilitin yung sarili mong sumama samin okay?" Tumungo lang ako sa kanya ng tinitigan ako
"labas kana maya maya naka handa na almusal tatawagin ko lang papa mo" at lumabas na siya sa kwarto ko..
Napatawa ako dun sa mga sinabi ni mama, mag bago ang isip? Wag pilitin? parang gusto ko nalang patayin sarili ko kung mananatili pa ako dito. So, no mom. I won't change my mind and i will even force myself to forget all of this so that i can go back to my old self or better yet i can make a better version of myself. The Geanne who's not easy to fool, not easy to play with and not easy to fall
Kapag umalis na ako, iiwan ko at ang lahat dito. Lahat lahat ng nararamdaman ko, ang galit, sakit at ang pait na pinaramdam niya sakin. Pati na rin ang pag mamahal na meron ako para sa kanya at kapag dumating yung araw na magkita ulit kami makakaya ko na siya tingnan sa mata nang wala nang kung anong nararamdaman para kanya. Or much better, i won't see him again. i hated him.
Bago umalis sa huling pagkakataon pinalibot ko muna tingin ko sa buong kwarto ko. Napa ngiti ako..
Mamimiss ko itong kwartong to. Eto yung kauna unahang kwarto ko at napaka daming kong memories dito na dadalhin ko pero yung masasayang alaala nalang.
Bitbit maleta ko ay bumaba na ako at sinakay na sila sa sasakyan. Nakita ko na ding bumaba si mommy tinulungan ko na sila sa mga gamit nila
"Wala kana bang nakalimutan anak?" Tanong ni mommy habang nag aayos ng mga gamit
Umiling ako "wala na po mom"
Saktong pagsagot ko don ay bumaba si daddy dala dala yung gitarang binabalak ko talagang iwan
"Baby you forgot this one" inabot niya sakin ang gitara pero umiling lang ako
"Im planning to leave that one here dad"
"Oh, why? But this guitar is the one the we gave you right?"
"Yes dad, im sorry" napayuko nalang ako. Importante sakin yung gitara pero naging parte yang gitara sa alaala ko sa kanya na hindi ko makalimutan.
Naramdaman ko nalang na bigla akong niyakap ni mama
"Its okay anak, you have your reason. At naiintidihan namin iyon ng daddy mo" napa yakap nalang ako ng mahigpit kay mommy
"Sali niyo naman ako sa group hug niyo" sabi ni daddy at niyakap din kami ni mommy. Maya maya lang naramdaman kong hinalikan ako ni daddy sa ulo pati na rin si mommy
Pagkatapos ng dramahan namin kanina ay umalis na kami para hindi kami malate sa flight namin. Baka mapag iwanan pa kami dahil lang sa dramahan namin.
Pagdating namin sa Clark International Airport. Eto na talaga. Aalis na ako at mag uumpisa ng bagong buhay..
When we got inside i took a deep breathe..
"You can still go back baby" pag lingon ko si mommy naka ngiti pero umiling ako
I cant and "i wont mom"
"So let go? You dad is already there" hinawakan niya kamay ko at marahan na hinila ako
Hindi pa man kami nakakalayo ay may parang tumawag sa pangalan ko.
"Geanne!"
"Gea!"
Pag lingon ko ay natigilan ako. Napa kagat ako sa labi ko at nag simulang mag laglagan mga luha ko ng makita ko kung sino yon..
"Can't i make you stay? Please... Baby"