Pagmulat ko ng mata ay dahan-dahan kong iginila ang paningin ko sa paligid. My eyes grow big ng mapagtanto na wala ako sa hotel na tinutuluyan ko. Akma akong tatayo ng bigla na lamang kumirot ang ulo. Damn hangover. Hinding-hindi na talaga ako iinom.
I check myself pero wala namang kaduda-duda. Suot ko pa rin naman ang damit ko kahapon at wala namang masakit sa katawan ko bukod sa ulo ko.
Dahan-dahan akong tumayo at nagtungo sa banyo para ayusin ang sarili ko. Di na rin ako nagtagal at agad na bumaba bago pa man ako abutan ng may-ari nitong condo. Pagkasarado ko ng pinto ay nakahinga ako ng maluwag. Mukhang nasa iisa lang kami ng building ng kung sino man yong lalaking pogi na ang kasama ko kagabi.
Pagpasok ko sa room ko ay dumiretso ako sa sofa at doon naupo. I need to look for a job now. Hindi puwedeng nakatunga-nga lang ako dito dahil baka sa kalye ako pulutin kapag tuluyang naubos ang ipon ko.
I started doing my curriculum vitae and since suspended ang lisensya ko ay hindi ako puwedeng humawak ng anumang kaso, because technically ay under pa rin ako ng law firm ng daddy ko. I tried to browse different agencies na puwede kong mapasukan. Kahit ano pang posisyon yan ay nagpasa pa rin ako ng resumé ko. Siguro naman kahit isa doon ay may tumanggap sa akin.
Isinarado ko ang laptop ko at nagtungo sa kusina para magluto ng puwede kong makain. Buti na lang marunong akong magluto dahil kung hindi ay mamumulubi na talaga ako sa kakabili ng takeout.
Inilagay ko sa Plato ang niluto kong sinangag at tocino. Kailangan kong magtipid hanggat wala pa akong trabaho. Saka ko na ii-spoil ang sarili ko kapag na-hire na ko.
Pagkatapos kong kumain ay nagtungo naman ako sa banyo para maligo at mag-ayos ng sarili ko. Nagbihis lang ako ng dolphin shorts at oversized shirt dahil dito lang naman ako sa bahay at walang balak lumabas. Maybe I will just read some books while waiting for the result of my application.
Mag-aalauna na ng matapos ko ang binabasa kong libro. Medyo may aftershock pa nga ako dahil hindi nagkatuluyan ang mga bida sa kuwento dahil namatay ang lalaking bida. Pero ganun talaga, all story have different endings, nasa reader na lang yan kung paano niya iinterpret iyon on its own. Para sa akin kasi, hindi porque hindi nagkatuluyan ang dalawang bida ay hindi na ito happy ending. Marahil ay kung mababasa natin ang ibang side ng kuwento ay mauunawaan natin kung bakit ganun ang naging wakas. There's always a prequel or a sequel for every tragic story. Some may be untold or never been written.
Napalingon ako sa cellphone ko ng tumunog ito. Kinuha ko ito at pangalan ni Serene ang nasa screen kaya naman ay sinagot ko ito.
"Hey, besh! May ginagawa ka ba?" masayang bungad nito.
"Wala naman besh. Why?" aniko at ngumuya ng tira kong popcorn.
"Tara labas tayo! Libre ko." Sulsol nito. Kuripot ang babaeng ito eh, madalang kung manlibre kaya kapag ganitong pagkakataon dapat hindi palampasin haha.
"Sige besh! Text mo na lang ako kung saan."
"Sige, besh. See you later." Paalam nito saka pinatay ang tawag. Ilang segundo lang ay nareceived ko na ang text message nito kung saan kami magkikita which is sa Sweet Haven.
Umakyat na ako sa kuwarto ko para magbihis. I just wore a simple black skinny jeans and white off shoulder top partnered with my black stiletto.
I got my black purse before headed outside. Pagkapasok ko sa elevator ay sobrang siksikan kaya naman ay hindi na ako sumakay at naghintay na lang ng susunod. Minutes later ay bumukas na ang elevator at walang lingon-lingon na pumasok ako. Bali apat lang kaming nakasakay ngayon sa elevator. Kinuha ko ang cellphone ko para itext si Rene na paalis na ako saka agad ding itinago ito.
I heard a tsk kaya naman napalingon ako sa likod ko. I saw a man wearing a cup and shades so hindi ko masyadong mabistahan ang mukha niya, but base from those pointed nose and luscious lips, I bet this man is handsome as hell.
Ibinalik ko ang tingin sa harap dahil baka kung ano pa ang maisip nito dahil baka kung ano pa ang maisip nito sa kakatingin ko sa kanya.
"Going on a date huh." Rinig kong sabi ng nasa likod pero hindi ako lumingon. Malay ko ba kung ako ang kausap niya eh hindi lang naman ako ang tao dito sa elevator. Mamaya kung sumagot ako tapos hindi pala ako ang kausap eh di pahiya ako. So no. Better safe than sorry.
"Aren't you going to talk to me sweetie? Galit ka ba?" sunod na tanong ng binata at pinigilan ko ang sarili ko na lingunin siya. Maybe he's referring to the other girl beside me.
Pero mukhang hindi dahil bigla na lang akong kinalabit ng babae at inginuso ang lalaki sa likuran ko. "Pansinin mo na yong boyfriend mo miss, kawawa naman." Anito na nagpalaki ng mata ko. Tinuro ko pa ang sarili ko para siguraduhin kong ako nga.
"Sweetie naman, pansinin mo na ako, huwag ka ng magselos." Sabi ulit ng nasa likod kaya naman ay gigil na nilingon niya ito.
"Hoy! Kung sino ka mang poncio pilato ka. Huwag mo akong pagtripan.!" Singhal niya rito.
"Are you talking to me miss?" tanong ng lalaki na ikinangalit niya. Pinagtitripan talaga ako ng gagong ito! Bwesit.
"Oo! Ikaw tong sweetie ng sweetie dyan eh hindi naman kita kilala!" I hissed but the man only chuckled na parang may nakakatawa sa sinabi niya.
"Look, miss. I am not talking to you. I'm talking to my sweetie over here." Anito at may tinaggal na kung ano sa tainga nito. Bluetooth headset. Shocks! Sabi na eh!
Nahihiya kong inirapan ang lalaki. Rinig ko pa ang munti niyang tawa na lalong nagpainis sa akin. Bwesit siya!
"Sorry, miss. Akala ko talaga ikaw ang kinakausap niya. Mukha Kasi kayong magjowa eh.." Paumanhin ng babae pero dahil sa inis ay di ko na ito pinansin at tuluyan ng lumabas dahil saktong nasa ground floor na sila. Hanggang sa makasakay sa kotse ay ramdam na ramdam ko pa rin ang inis sa kalamnan ko. That asshole! Kung sino man yun siguraduhin niya lang na hindi ko na siya makikita ulit dahil lintik lang ang walang ganti. He embarassed me in front of those two people at kahit dalawa lang iyon ay napahiya pa rin ako.
Sa buong buhay ko bilang abogado ay ngayon lang ako napahiya ng ganito. At dahil iyon sa aroganteng lalaking iyon!
"Hey, besh!" bati ko ng makita si Serene na nakaupo at sumisimsim ng milk tea. Muntik pa nga niyang maibuga ang ininum dahil mukhang nagulat siya sa pagsigaw ko.
"Gaga! Muntik na mabilaukan!" natawa naman ako sa sinabi niya bago naupo sa tapat niya at tinawag ang waiter. Madami akong inorder since minsan lang tong manlibre kaya sulitin na.
"Abuso talaga tong babaeng to!"
"Libre mo eh! So what's up? Bakit may palibre ka madam." Aniko saka kinuha ang milk tea na kakalapag lang s table namin.
"Are you okay, besh? Nabalitaan ko yong nangyari at yong ginawa sayo ng daddy mo." Nag-aalalang sabi nito. Ang bilis talagang kumalat ng balita.
"Okay naman ako besh, parang di ka pa sanay doon kay daddy. Ganun talaga kapag hindi ikaw yong paborito."
Huminga ito ng malalim. "Pero unfair pa rin ung suspendihin ka niya ng wala naman legal na basehan."
Kuha ko naman ang ibig niyang sabihin. Actually ay gusto kong umapila but dad made sure that no loopholes will be found kaya ginawa niyang dahilan ang pagdadrive ko ng lasing pati na rin ang pagsigaw at pagsampal ko doon sa lalaking bumangga sa amin.
"Don't worry about me, besh. Para namang di mo ako kilala. I'm strong enough to fight for myself."
"Kung gusto mo besh, sa amin ka na muna tumira. Tapos habang wala ka pa sa trabaho mo, pwede ka muna sa kompanya namin." Offer nito na agad ko namang inilingan. I don't want myself to depend on someone na kada may problema ako ay doon ako tatakbo. I don't want to be a burden.
"Thank you for the offer, besh. I really appreciate it, but just leave it to me. I can handle myself. Don't worrry kapag hindi ko na talaga kaya ay ikaw ang una kong lalapitan." Napangiti naman ito sa sinabi ko. I'm really thankful to have her in my life. I feel like I have another sister in her dahil sa kanya ako madalas maglabas ng sama ng loob at ganun din siya sa akin. We've been a best of friends when we are a child since hindi naman nagkakalayo ang bahay namin. Isang kanto lang ang pagitan.
Ilang minuto pa kaming nag-usap bago siya nagpaalam dahil may biglaan daw meeting sa kumpanya nila. And since she is the COO ay kailangan siya doon.
Bago ako umuwi ay nagpasya muna akong magrocery dahil konti na lang ang stock ng pagkain sa refrigerator ko. Bumili lang ako ng pagkain na good for one week since I decided to look for a smaller apartment para hindi ako masyadong mahirapan sa gastos.
Pagdating ko sa room ko ay sa kusina ako dumiretso ara ayusin ang mga pinamili ko. Nang matapos mag-ayos ay ngtungo ako sa sala at binuksan ang laptop ko para tignan kong may nag-email na sa mga inaplyan ko. Nagliwanag ang mukha ko ng makita na meron na ngang email ng mga kumpanyang inaplayan ko, pero ganun na lang ang dismaya ko ng puro denied iyon. Kung hindi nakahire na ng iba ay hindi daw related ang tinapos niya sa trabahong inaaplayan niya, ang iba naman ay overqualified daw ako. What the hell, right? Me? Graduated as magna cum laude? Ayaw nilang tanggapin? Tsk. Its their loss. They didn't know they're throwing gems. And I am that gem.
Para mabawasan ang inis ko ay nagtungo ako sa park malapit dito sa hotel. Naupo ako sa isang swing doon. May mga batang nagtatakbuhan at ang iba naman ay nag-i-slide. I sighed. Buong kabataan ko ay hindi ko naranasan ngumiti at maging masaya katulad ng mga batang nakikita ko ngayon. They look so happy and care free na parang paglalaro lang ang iniisip at wala ng iba. Samantalang ako noong kabataan ko, laging sinasabi sa akin ni dad na walang magandang naidudulot ang paglalaro. Masusugatan lang daw ako at masasaktan. Instead of playing like a normal kids do, he pushed me to read books because he said that it will help me widen my knowledge. Kaya habang lumalaki ako ay libro lagi ang kasama ko, though I am not that nerd type of a girl dahil bitchy ako nong kabataan ko. I used to bully people that irritates my sight, especially those weak people who only did nothing but to cry kapag may nang-aapi sa kanila. If they can't fight a little girl like me, how can they fight for the battles that life may throw to them? Ano? Iiyak na lang ba sila palagi? Magtatago sa isang sulok?. Maybe I really got this brave attitude because of how my dad raise me. But, sometimes I can't help to wonder, paano kaya kung naging normal ang kabataan ko? Will I be happy? Maybe yes, maybe not. Hayy tama na nga ang drama.
I stand up and went to the ice cream vendor and bought one strawberry flavor saka naupo sa isang bench. I am enjoying my ice cream when a man stop in front of me. I raise my brow while looking at him. "What?" I said coldly.
"Uhm, miss, baka may kakilala ka na naghahanap ng trabaho. Kailangan kasi ng secretary ng boss ko dahil magli-leave na ako para sa panganganak ng misis ko. Kaya kailangan ko ng maghanap ng kapalit as soon as possible." Kinakabahang tanong nito. Samantalang ngpanting naman ang tainga ko sa narinig.
"I'm in!" masayang sabi ko.
"Huh?"
Ngumiti ako. "Ako na lang since kakaalis ko lang sa dati kong pinagtatrabahuan and I badly need a job right now dahil ubos na ang ipon ko so ako na lang."
Mukhang nagalak ang lalaki sa sinabi ko. Naupo ito sa tabi ko at inexplain ang magiging trabaho ko, working hours at pati na rin ang sweldo. Huwag kayo! 50k lang naman ang sahod a month! Bongga di ba?
"So, miss Lila. Punta ka na lang sa L.A Corporation dyan lang sa may QC. Here's my contact number." Sabay abot nito sa card. "Tawagan mo ako kapag nandoon ka na. Thank you talaga ah?"
"Ano ka ba! I'm the one who's grateful here. Salamat dahil may trabaho na ako dahil sayo." Sinserong sabi ko.
"Sige. Sa lunes ha?" tumango ako at siya naman ay ngpaalam na dahil dadaanan pa daw nito ang asawa sa clinic.
I was smiling the whole time while walking to the hotel.
Yes, finally. May trabaho na ako!