"W-WHAT'S the meaning of this?" pigil hiningang tanong ni Hanxi sa kasintahan kahit na kitang-kita ng kanyang dalawang mata ang dalawang nilalang na nakahubad at magkapatong.
It is their first year anniversary, balak niya sanang surpresahin ito, first thing in the morning. Kaya maaga siyang nagising at tumungo sa condo ng nobyo. Pero siya pala ang masusurpresa.
Kitang-kita niya ang gulat at guilt sa mata ng nobyo at mapang-uyam na ngiti naman sa babaeng kaulayaw nito. Walang iba kundi ang best friend niya.
"Han, let me explain. It is not what you think it is," agarang saad ng nobyong si Red. Agad itong umalis sa ibabaw ni Rhayne, ang kanyang  bestfriend.
Hindi alintana ni Red na nagpaflag ceremony pa ang alaga nito na lumapit sa kanya at nakalahad ang kamay. Labis na pagsisisi ang nakikita niya sa mukha nito. But too late, niloko na siya nito at kakuntsaba pa nito ang kanyang matalik na kaibigan.
"No! Don't dare touch your filthy hands on me!" matigas na saad niya rito.
She is in a verge of tears but she is suppressing it. Ayaw niyang ipakita sa dalawa kung gaano kasakit ang kanyang nararamdaman. She is clenching her fist tightly.
"L-let me explain, Han, please," pakiusap nito at lumuhod pa sa kanyang paanan. Akmang yayakap ito sa kanyang tuhod ay inunahan na niya ito ng sipa sa tyan. Dahilan upang tumilapon ito. Ang kaninang mapang-uyam na ngiti ng kanyang kaibigan ay nawala at napalitan ng takot nang makita ang galit sa kanyang mata.
"Han, it is not what you think. I love you please believe me," nanghihinang saad ni Red.
"Tssk! Weak!" saad niya sabay dura dito. Plano sana niyang bugbugin ito nang todo hangang sa hindi na makatayo. But seeing him like that, ay nagbago na ang isip niya. To think na wala pa sa kalahati ang pwersang inilagay niya pagsipa rito.
Binalingan niya ang kaibigang nanlalaki ang mga matang nakatingin sa kanya. Marahil ay narealize nito kung paano siya magalit.
"Of all people, Rhayne! Bakit ikaw pa, huh? At ang lakas pa ng loob mong bigyan ako ng nang-uuyam na ngiti kanina. And now you're looking like a damsel in distress! Oh, poor you my dear best friend no one will save you! Magsama kayong dalawa!" Sabay sampal ng pagkalakas-lakas sa babae. Hindi na nitong nagawang ipagtanggol pa ang sarili dahil sa pagkabigla.
"Masakit ba, bes? Dont worry nasaktan din ang kamay ko!" she said smirking sabay labas ng unit ng ex-boyfriend.
Pagkarating niya sa kanyang sasakyan ay saka pa lang niya hinayaang tumulo ang luhang kanina pang gustong kumawala sa kanyang mata. Napakasakit isiping niloloko siya ng dalawang taong akala niya ay mapagkakatiwalaan.
"Tssk! It is not what you think your face, hayop! kitang-kita naman sa mukha mong nasasarapan ka habang bumabayo sa ibabaw niya. Tarantado ka! Maputulan ka sana ng kaligayahan!" Makaraang himutok niya ng mahimasmasan.
"You are tough, Hanxi. Tougher than what you think, so move on. Kalimutan mo na siya." Para siyang sira ulong nagsasalita mag-isa.
"Akala mo ba madali lang, ha? Hindi kaya," sagot niya sa sariling sinabi. Hindi niya namamalayang nasa busina pala ang kanyang kamay. Kaya bawat hampas niya ng kamay para ilabas ang sakit ay tumutunog ang busina nito.
"Tarantadong iyon! Sinayang lang effort kung magmake-up," gigil na saad niya at muling idiniin ang kamay sa manibela.
Isang katok sa bintana ng kanyang kotse ang pumukaw sa kanya. Napatingin siya rito, isang lalaki.  Nakita niya ang pagkagulat sa mukha ng kumatok. Hindi naman tented ang kanyang bintana kaya alam niya nakikita siya nito. Kumunot ang nuo niya sa nakitang reaksyon nito. Napatingin siya sa side mirror ng sasakyan. Muntik na siyang mapasigaw nang makita ang kanyang hitsura.
Kahit nahihiya ay kinalma muna niya ang sarili saka binuksan ang bintana.
"Yes, sir?" takang tanong niya.
"A, e, Miss, kanina ka pa kaso nagbubusina kaya lumapit na ako baka kasi may nangyari sa iyo. Okay, ka lang ba?" concern na tanong nito.
"A, ganoon po ba? Pasensiya na po, sir. Okey lang po ako," sagot niya rito.
"Okey. Sige, miss, ha, mauna na ako," saad nito at agad ding nagpaalam ang lalaki.
Inabot niya ang tissue na nasa dashboard ng sasakyan at agad na pinahid ang nagkalat na make up. Inayos muna niya ang sarili bago umalis sa parking area ng condo ng ni Red.
Alas otso na pagdating niya  sa bahay nila. Saktong nasa hapag na ang kanyang mga magulang kaya naghugas na siya ng kamay at umupo upang sumabay kumain ng agahan sa mga ito.
"Pa, Ma, okey lang bang magbakasyon muna ako sa Antique?" paalam niya sa mga ito pagkatapos nilang kumain. Pero bago pa man makatayo ang mga magulang ay nagsalita na siya.
"May nangyari ba?" nananantyang tanong ng kanyang ina.
"No. Gusto ko lang mag-unwind," sagot niya sa ina na hindi makatingin ng diretso sa nang-aarok nitong tingin.
"Arriane Hanxi, kilala ka namin ng mama mo. Hindi ka magpapaalam na lang basta-basta  kung wala kang problema. Specially not in the middle of company's crisis," seryosong saad ng kanyang ama.
She mentally slapped her head. Nasa krisis pala ngayon ang kanilang kompanya at dahil sa tarantadong Red at malanding Rhayne ay nakalimutan niya ang problema ng nilang mag-anak. Napabuntong-hininga muna siya ng malalim.
"I am sorry, Pa, Ma. Ang totoo, I am not okay and I dont think I can even concentrate on our company with what happened. Red cheated on me. I caught them on the act. And what's more painful is that he is playing with fire with Rhayne," kalmadong amin niya.
Nagtataka siya sa sarili kanina ay galit siya at nasasaktan ng todo pero ngayon ay parang okey na siya. O ganoon siya kamanhid para magawang indahin ang sakit? And act as if everything is fine with her.
'Ang sabihin mo ayaw mo lang ipakita sa kanila kung gaano ka nasasaktan!' sansala ng kanyang isip.
Kung tutuusin at tama ang kanyang isip. Ayaw niya lang ipakita sa magulang kung gaano siya nasasaktan ngayon. Kaya umaakto siyang parang walang nangyari.
Hindi niya alam na pinagmamasdan pala siya ng kanyang parents.
"Tell me, Han. Do you really love him?" tanong ng kanyang mama na ipinagtataka niya pero sinagot niya pa rin.
"Yes, Ma. I do love him. Pero hindi ako ang tipong hayaan pa siyang mag-explain at tanggapin muli. After I witnessed how he cheated on me right in front of me. Mabuti sana kung narinig ko lang but no, I saw it with my own eyes," saad niya. Pakiramdam niya ay tinutusok ng isang libong karayom ang kanyang dibdib. But she manage not to show it to her parents.
Nakatingin sa kanya ang kanyang ama na parang inaarok ang tunay niyang nararamdaman. And damn this tears, dahil nagbabadya na itong bumagsak uli.
"Okay. Kami na ang bahala sa kompanya. Everything is already under control. I think you really need to unwind," saad ng kanyang ama pagkaraan ng ilang sandali.
Napatayo siya at yumakap sa kanyang papa at mama. Hindi na niya na kayang pigilin pa ang kanyang luha habang nakayakap sa mga ito.
She is thankful na nagkaroon siya ng maunawaong mga magulang. She is the only girl at bunso pa sa tatlong magkakapatid. Pawang may mga sariling pamilya na ang dalawa niyang kuya.
"Kailan mo gustong umalis?" Maya maya ay tanong ng kanyang ama nang kumalma na siya.
"Now, Pa," saad niya rito. Nakita niya ang pagkagulat sa dalawa.
"Oh well! You are in a hurry to escape, huh?" Her mother said jokingly.
Pero natigilan siya sa sinabi nito. Pagtakas ba talaga ang gagawin niya?
"Anak, never mind what I said. Kasi, anak, hindi porket nasaktan ka, e, kailangan mong takasan ang sakit. Saan ka man mapadpad ang sakit ay hindi mawawala lalo na kung bago pa lang. But sometimes escaping is the best way to forget. There are instances that you need to escape and to face it bravely. But the way I see it this time you wanted to escape to forget. Just always remember anak when you escape time will come that you need to face them. Kaya sana pagdating mo sa Antique ay mag enjoy ka. Dont waste your time mourning for those two good-for-nothing-bastards. I know you are brave. When you need us we are just one call away," mahabang saad ng kanyang ina.
Napangiti siya sa narinig.
"I love you both, Ma, Pa," saad niya sa kanyang magulang at muling yumakap dito.
"Siya go and pack your things. I will call your ninong to let you stay at his place. Alam ko naman kahit hindi ko sabihin ay welcome na welcome ka roon. Palibhasa kasi wala silang anak na babae. Tatawagan ko ang secretary namin ng mama mo na i-book ka ng available na flight at ten this morning. Ihahatid ka namin ng mama mo," saad ng kanyang ama.
"Salamat, Pa. Kaunting gamit lang dadalhin ko. Doon na lang ako bibili ng iba kong kakailanganin," saad niya saka pumunta ng kanyang silid para mag-empake.
"GOOD morning, Colonel. Ano ang maipaglilingkod namin sa iyo?" Bati ni Ethan sa dating superior.
Nagulat siya nang halos magkasabay lang sila ni Colonel Vargas na dumating sa DNINE'S building. Ilang buwan na rin mula nang mag-resign silang siyam upang i-manage ang DNINE'S. Sa ngayon ay busy ang mga kaibigan niya, kaya siya muna ang nag-mamanage ng agency nila.
"Ethan, alam kong nag-resign na kayo but I need your help. Any of you. We have this case in Antique that is still unsolve for a year now. This is about the brides and their bride's maids went missing on the day of the wedding. Ang pagiging matinik ng grupo ng DNINES ang alam kong makakapagsolve nito. Please do me a favor. Bumalik kayo sa serbisyo and solve this," seryosong turan nito. "Nababahala na ang mga Antiqueño dahil dito. Lahat na sumubok na lutasin ang kaso ay nawala rin o di kaya ay natatagpuang walang buhay. Alam kong dilikado ito pero kayo lang ang nakikita kong may kakayahang lutasin ito. The Governor of the province is the one who ask for help. Dahil mismong anak nito ang nabiktima noong isang linggo. Kaya please accept this this," paliwanag ni Colonel Vargas sa kanya.
Ang totoo siya lang ang available sa kanilang siyam. Dahil ang iba ay busy sa assignment at ang iba ay sa pag-aasikaso sa mga asawa ng mga ito lalo at mga buntis.
"I will think about this, sir. Ako lang kasi ang available ngayon. At isasangguni ko pa ito sa ibang DNINES," magalang na saad niya rito.
"Please decide soon, Ethan. I will wait for your answer. I will leave the copy of this case para mapag-aralan mo rin. This case was called the run away bride and missing entourage," saad nitong ibinigay ang isang brown envelope sa kanya. "Hindi na ako magtatagal. Just give me a ring, kapag nakapagdecide ka na. I am hoping for a positive response," dagdag pa nito saka nagpaalam na.
Pagkalabas ni Colonel Vargas ay siya ring dating naman si Sky makalipas ang limang minuto.
"Pare, nakasalubong ko si Colonel Vargas palabas ng building, a. Dito ba siya galing?" Bungad nito kay Ethan.
"Yeah, he ask for help about this case," sagot niya niya kay Sky sabay abot ng envelope na hindi pa niya nabubuksan.
"THE RUN AWAY BRIDE AND MISSING ENTOURAGE," basa nito sa nakasulat sa labas ng envelope. "Hmm, interesting. Ngayon lang ako nakarinig ng ganitong kaso. Baka tumakas lang ang bride dahil ayaw sa groom at isinama ang buong entourage," biro ni Sky.
Tumawa siya rito. But deep inside  the case caught his attention. Kakaiba nga ang kasong ito. This case is a mystery kahit hindi pa niya nababasa. Sapantaha niya lang dahil sa narinig mula sa dating superior. At kung ordinaryong kaso ng hindi pagsipot sa kasal ng bride ito, ay hindi hihingi ng tulong ang gobernador ng isang probensiya para hanapin ang anak nito. At ayon kay Colonel Vargas ay isang taon na itong nangyayari at marami na ang nawawala.
"Ang totoo niyan, pare. Ang governor daw ng Antique ang humingi ng tulong dahil ang anak nitong ikakasal sana ang nawala kasama ang mga bride's made niya. At hindi lang daw ito ang una. Lahat daw na humawak ng kaso ay nawala o natatagpuang patay na," paliwanag niya rito.
"So, ibig sabihin ay hindi lang ito ang unang beses na nangyari?" kunot ang nuo na tanong ni Sky.
"Yup. Iyan ang sabi ni Colonel kanina. Pinag-iisipan ko nga, e. This case got my attention," sagot niya rito.
"Alam na ba ni Colonel ito?" ani Sky.
"Hindi pa ang sabi ko kasi sa kanya kakausapin ko muna kayo," tugon niya dito.
"No problem with us, pare. Alam mo iyan. Kami na bahala rito. Just inform us if you need our help," saad ni Sky.
"Salamat, pare. Pag-aralan ko muna ito bago siya tawagan."
ILANG araw na si Hanxi sa probensiya. Nagkataon ding umuwi ang kanyang ninong Joemar. Isa itong Colonel. Siya si Colonel Joemar Vargas. Nag-eenjoy naman siya kahit papaano dahil palagi siyang ipinapasyal ng kanyang ninong at ninang. Pawang may mga asawa na kasi ang tatlo nitong anak na lalaki kaya laking tuwa ng mga ito nang maisipan niyang magbakasyon. Magkaibigan ang mama niya at ang asawa ng kanyang ninong na si Marnelle.
"Iha, kamusta ang bakasyon mo rito? Hindi ka ba naboboryo?" isang araw tanong sa kanya ng nonong Joemar niya habang nag-aalmusal. Ikaw limang araw na niya sa mga ito. At indefinite ang bakasyong ibinigay ng kanyang  magulang.
"Daddy Ninong, naman paano ako maboboryo? E, halos araw araw yata tayong nagliliwaliw," masayang sagot niya rito.
"Anak, nasabi sa akin ng mama mo ang nangyari. Okey ka lang ba?" nag-aalalang sabad ng kanyang ninang Marnelle.
"Mommy Ninang, okey lang po. Hindi ko naman na sila naiisip masyado. Minsan hindi maiwasan halos isang taon din kasi kami," malungkot na saad niya. "Pero okey lang ako. Makakalimutan ko rin ang mga tarantadong iyon."
"Hey, lady! Watch your words will you? Nasa harap ka kaya ng pagkain," napalingon silang tatlo sa nagsalita.
Napangiti siya ng malaki nang makilala ang ang nagsalita.
"Kuya John Albert!" Agad siyang tumayo at tumakbo rito sabay talon. Mabuti na lang at naagapan siyang saluhin ng kinakapatid.
"Kuya Bert, pasalubong ko?" Lambing niya rito.
"Aba, Han, hindi ba dapat ako manghihingi sayo niyan? Ikaw ang nagbakasyon, e," natatawang saad nito habang ibinababa siya. Pagkababa sa kanya ay kumapit siya sa braso nito.
Napalabi na lang siya rito as they headed back to the dining table. Pero bago pa man sila makaabot sa mesa ay may humablot sa buhok ni Hanxi mula sa likod na hindi niya napaghandaan.
"Walanghiya kang babae ka! Malandi ka, mang-aagaw! Ikaw pala ang babae ni Albert! Humanda ka, kakalbuhin kita!"