6 years mula nang iwan kami ni Papa, sa tulong na rin ng naipon ng Lola bago ito mamatay at ipon nang Mama habang isang single working Mom. Nakalipat kami sa Bahay na tinitirhan namin sa ngayon. Hulugan siya noong una. Pero sa sipag at tiyaga ni Mama bilang isang Sales agent ng mga lupa`t bahay sa lugar namin, mabilis niyang natapos ang pagbabayad nito. Ginawa ni Mama ang lahat para mabigay sa akin ang magandang buhay kahit walang Papa sa buhay ko.
Mula nang magtrabaho si Mama, siguro mga 2 years old na ako noon. Ganun katagal din pala naghintay si Mama sa pagbabalik ni Papa. Bago niya sinabi sa sarili niya na hindi na babalik ang Papa. Kasama namin sa Bahay si Tita Lita. Pinsan ni Mama si Tita Lita na galing probinsya. Siya ang nag-alaga sa akin habang kumakayod ang Mama. Walang asawa o anak si Tita Lita. Ako na ang tinuring niyang anak. Magkatuwang sila ni Mama sa pagpapalaki sa akin. Mabait si Tita Lita. Hindi siya mahigpit na katulad ni Mama. Siya yung matatawag mong cool Tita.
Ang usapan, pansamantala lang si Tita Lita sa amin habang wala pang nakikita ang Mama na kasama sa bahay. Ang unang plano kasi ni Tita Lita ay mag-abroad sa Hong Kong. Kaya nga lumuwas siya sa lugar namin para makitira habang naghahanap ito ng trabaho going abroad. Noong una, nag-aaply pa ito sa mga agency sa Manila. Hanggang napansin namin na hindi na ito umaalis sa bahay at inaalagaan na lang ako parati-rati.
Isang araw kinausap siya ni Mama at inalam kung anu bang plano niya. Ang sabi lang daw ni Tita Lita ay hindi pala niya kanyang umalis ng pinas. Masaya siya sa buhay niya sa Pilipinas at wala nang plano pang mag-abroad. Kaya naman ang sabi ni Mama ay siya na lang ang permanenteng kukunin kasama sa bahay. Ang trabaho ay alagaan ako. Hindi na nito kailangan pang mag-abroad. Dahil napamahal na rin ang Tita sa akin, kaya mabilis itong sumagot ng OO. Noong panahon na ito, umuupa pa lang kami ng bahay.
Kasama naming lumipat ang Tita Lita sa nabiling Bahay ni Mama. Katulad ng usapan nila ni Mama, si Tita Lita ang magbabantay sa akin habang nagwowork ang Mama. May sahod si Tita Lita mula kay Mama pero kahit hindi ganoong kalaki ang sahod niya ay masaya ito. Masaya ito na kasama kami sa Pilipinas. Mas madalas kong nakakasama si Tita Lita sa Bahay since madalas gabihin ang Mama sa trabaho niyang pagbebenta ng mga Bahay`t lupa sa lugar namin. Kahit nga sabado at linggo ay nagtatrabaho ang Mama. Basta may tatawag na Buyer sa kanya, aasikasuhin niya ito.
Sa trabaho nakafocus si Mama. Dahil kakalipat pa lang namin sa hulugang bahay na nabili ni Mama. Ang priority niya ay mafully paid ito sa lalong madaling panahon. Ang sabi ni mama, ang larangan ng sales ay hindi araw_araw may benta. Kaya todo push pa more siya sa pagbebenta at todo advance sa hulog sa Bahay para maagang matapos ito. Naiintindihan ko naman si Mama. Alam ko naman na kailangan ni Mama kumayod para sa akin. Para mabigay niya ang magandang buhay sa akin. Private School nga ako since Kinder. Talagang binubuhos ni Mama ang lahat para sa akin. Oras nga lang ang wala siya.
Kahit limited ang time ni Mama sa akin, kasama ko naman sa paglaki si Tita Lita. Siya ang gumagabay sa akin kapag wala ang Mama sa tabi ko. Siya yung naging pangalawang Mama ko. Nandiyan siya sa lahat ng ganap sa buhay ko. Siya ang punong abala sa pagpapatakbo ng Bahay namin. Kaya nga grabe na lang ang lungkot ko noong magkasakit siya nang cancer at mamatay.
Around 3rd year High School ako noon. Napansin ni Mama na pumapayat ang Tita Lita. Nawawalan ito ng gana kumain. Hindi ko naman ito binigyan ng pansin. Akala ko since wala siyang gana sa pagkain, papayat talaga siya. Yun pala, wala siyang ganang kumain dahil may sakit na siya. Pinilit pa ni Mama magpacheck up si Tita Lita. At yun na nga, cancer of the ovaries ang sakit ni Tita.
Tahimik naman talaga si Tita Lita ever since. Kahit may lagnat siya o nararamdaman na, mas pinipili nito solusyonan mag-isa ito. She is always a strong person. Pero kahit strong and good person ka pa, kapag sakit na ang tumama sa iyo tatapusin niya ang saya. Ginawa naman ni Mama ang lahat para mapagaling ang Tita Lita. Pinagamot niya ito sa magandang Hospital. Pero siguro nga huli na ang lahat. Siguro nga gusto na ni Lord kunin ang aking Mama Lita.
Sinisisi ko ang sarili ko `nung mga panahon na `yun. Sabi ko, bakit hindi ko napansin na may sakit na pala ang Tita. Ako ang madalas kasama ni Tita sa Bahay. Siguro kung napansin ko lang ang pagbabago sa kanya, baka naagapan pa namin ni Tita. Baka mas maaga pa namin siyang napagamot. Gumaling sana si Tita kung may napansin lang akong kakaiba sa kanya. Lahat naman ay sa huli ang pagsisisi. Bago mamatay ang Tita, sinabihan niya akong maging mabuting Dalaga. Laging susundin at aalagaan ang Mama. Kaming dalawa nalang ni Mama ang magkatuwang sa buhay. Walang ibang magsusuportahan kung hindi kaming dalawa ni Mama. Ang bilis ng mga pangyayari. Parang ilang saglit lang kasama pa namin si Tita Lita. Lumalaban pa ito sa kanyang karamdaman. Pinipilit na gumaling. Pero wala na. Wala na rin sa huli. Iniwan na kami ni Tita Mama. Namatay ang aking Tita Lita.
Pagkatapos namin mailibing ang Tita, madalas na akong mag-isa sa Bahay. Lalo na, kailangan ni Mama kumayod ng doble dahil nasagad ang savings niya sa pagpapagamot kay Tita at pagpapalibing. Kaya mula nang mamatay si Tita, ako na ang gumagawa ng gawaing bahay. Gabi na kung makauwi si Mama mula sa trabaho. Natuto akong magluto, maglinis ng Bahay at mamalantsa. Kapag walang Client si Mama, siya naman ang naglalaba.
Kaming dalawa ang nagtutulungan sa pagpapatakbo ng Bahay na dating gawain ni Tita Lita. Hanggang ngayon, namimiss ko pa rin siya. Siya iyong kasa-kasama ko simula 2 years old ako hanggang bago siya mamatay. Siguro nga ganoon talaga ang buhay ng tao. Hindi mo malalaman kung hanggang kelan ka sa ibabaw ng mundo. Iyan ang brief background story ko. My gosh! Mala teleserye. From high notes to low notes to high notes again then low notes. Thank you Tita Lita sa lahat. Tara, simulan na natin ang current events ng ating kwento.