Chynna
Pagkagising ko sa umaga, agad akong naghanda para sa pagpasok sa school at hindi na makapaghintay sabihin kay France ang third plan. Magdamag ko itong pinagisipan at sure na wala ng kawala si Peruianna. Medyo risky ang plan dahil yes or no lang ang p'wedeng isagot ni Peruianna pero naniniwala ako na may 80% chance si France. Tiwala lang.
Yes.
Ang plan ay declaration of love!
Since kinoconsider ko rin ang advice ni Ate Letlet kagabi.
———
"Chynna," tawag ni Ate Letlet. Kumatok siya ng tatlong beses sa kwarto ko at dahan-dahan binuksan ang pinto. Nakahiga ako habang nagsesearch ng mga p'wedeng gawin para mapaibig ang isang babae. Umupo siya sa tabi ko at tinapik ako.
Tinanggal ko ang earphones sa tainga ko at umayos ng upo. "Hindi lahat ng love, love talaga. Minsan, puppy love."
"Ate, are you doubting France's love for Peruianna?"
Hinawakan niya ang kamay ko at tumingin sa akin. "Define puppy love." sabi niya. Medyo naguguluhan ako pero inisip ko ng mabuti ang isasagot ko.
Ano nga ba ang puppy love at paano nasabi ni ate na baka puppy love ang nararamdaman ni France for Peruianna.
Naalala ko pa noon, everytime na nagkacrush ako sa mga kaklase ko tas naikukwento ko kay mama, ang lagi niyang sinasabi ay puppy love lang daw ang nararamdaman ko. Iniisip ko na baka sa edad kaya nasabing puppy love at ngayon, makukwestyon na kung tama ba ang interpretasyon ko sa love.
"Puppy love, paghanga sa isang tao." pabulong kong sagot ko at napaiwas ng tingin.
"Humahanga ka rin sa tao kapag real love." kontra niya.
"Hindi masyadong kinoconsider ang age sa puppy love-"
"Ganoon din naman sa real love, age doesn't matter nga sabi nila eh."
"Eh, hindi ko alam!"
Napabuntong hinga si Ate Letlet at napatayo. Hinawi niya ang kurtina pakaliwa at pinagmasdan ang bilog na buwan. Napangiti siya at muling lumingon sa akin, "kukwento ko sa iyo paanong naging kami ni Felix."
Nakaramdam ako ng excitement dahil malalaman ko na rin lovestory nila at paanong naka-apat na taon na sila. Para akong chismosa pero go lang dahil gusto kong kiligin.
"We met through Kuya Jan and had our first interaction noong natalo sila sa basketball competition. He was very sad that time to the point na umiiwas pa siya sa mga kateam niya. I approached him - in an awful way. I literally got mad at him because everyone was saying that he was the ace player but I can't see it." paglabas ng hinanaing ni Ate Letlet, akala ko talaga forgive and forget pero napatunayan niya na never forgive and definitely never forget dapat, jusko.
"But instead of getting mad at me, he smiled and told me na hindi daw kasi ako nagcheer for him kaya wala siyang inspiration maglaro. Kinilig ako, oo. Sino ba naman ang hindi di'ba?" sa puntong ito, alam ko na kinikilig na si Ate deep inside kahit galit ang expression niya. "And then we've been seeing each other after school, I thought we were dating, I was expecting that we were dating so I asked him what was our current status and then he said that we're already in a relationship!"
Pumilas ng papel si Ate Letlet at dahan-dahan itong nilamukos. Nagulat ako kaya tinanong ko kung ano na sunod na mangyayari kasi dama ko na konektado iyon sa ginawa niya ngayun-ngayon lang.
"After a week, we broke up because I know it was just a fling, and not a commitment - I don't want to settle for less, I want a serious label, not a for fun relationship that would only bring pain and heartbreaks once I developed feelings. However, surprisingly, after a month, niligawan niya si mama at Kuya, ginawa niya lahat ng sasabihin nila kahit masyadong old school." kumalma na ulit mukha niya, hindi na ata siya galit. "Tinanong ko siya bakit pinaghihirapan niya pa kung p'wede namang sagutin ko na lang siya ng mabilisan. He told me na mas matututo daw ang isang tao i-value ang kanyang minamahal kung paghihirapan niya."
"You mean-"
"Ang ibig kong sabihin, magiging real love ang puppy love na nararamdaman ni France kung siya mismo ang gagawa ng paraan, hindi 'yung ididikta sa kanya ang dapat gawin." pagputol niya sa dapat kong sabihin. May point si Ate, dapat hindi ko sila masyadong pinupwersa dahil mas lalong magiging uncomfortable para kay France, lalo na kay Peruianna.
"Pero okay ba na sabihan si France na magconfess na kay Peruianna bago maging huli ang lahat?" dagdag kong tanong. "I mean, hypothetically, may gusto rin si Danmark sa kanya and now he's making his move na."
Napangiti si Ate Letlet, "Yes, pero ang huling desisyon ay na kay Peruianna."
Ngumiti rin ako at natawa ng bahagya, "nice, thank you Ate!"
"You're welcome."
———
"France!" sigaw ko mula sa kanilang building, nakita ko siya na kasama si Danmark at mukha may pinaguusapan silang mahalagang bagay. Patago akong lumapit sa kanila at nakinig sa usapan.
Napansin kong namumula si France pero hindi naman siya galit, nahihiya siya. I can tell since tinatago niya mukha niya.
"You heard it right, Peruianna likes you." napatakip ako ng bibig ng marinig ko ang sinabi ni Danmark. Pero bakit? Bakit niya sinasabi ito kay France? Wala ba siyang gusto kay Peruianna.
Dinukot ni France ang notebook niya at sinulat ang sasabihin kay Danmark. Lumipat ako ng pwesto para mabasa ko ng mabuti ang sinulat niya.
'Wala kang feelings kay Peruianna?'
"Feelings?" natawa si Danmark at hinawakan sa balikat si France. "Wala akong feelings kay Peruianna, sadyang close lang kami since magkakakilala ang family namin."
'Bakit mo sinasabi ito sa akin ngayon?'
"Chynna!" sigaw ng adviser ko nang makita ako na natatapakan na ang mga halaman, agad naman ako humingi ng pasensya pero hindi ko narinig ang sagot ni Danmark sa tanong ni France. Wala na rin si Danmark dahil nagring na rin ang bell, hudyat na may klase na. Sayang!
Pagkatapos ng klase, agad akong dumiretso sa room nina Peruianna at hinatak siya palabas. "Peruianna, hi!" bati ko habang nilalakad siya palabas ng campus. "May gusto ka bang puntahan? Usap sana tayo?"
"Chynna, ikaw ba iyan?" kinapa-kapa niya ang mukha ko, "sakto, may gusto akong puntahan. Diyan lang sa may dalampasigan." nagtaka ako bakit sa dalampasigan pero dinala ko pa rin siya doon since malapit lang naman.
Walang masyadong tao, tanging hampas lang ng mga alon ang maririnig. Umupo ako buhanginan habang si Peruianna ay padahan-dahan sa paglakad, pinakikiramdaman ang hampas ng alon.
"Malapit na pala ang theatrical presentation natin." panguna ni Peruianna sabay sayaw ng mahinhin - nakahawak siya sa laylayan ng palda niya at nagsesway na parang prinsesa. "Excited na ako."
"Galingan niyo."
"Salamat, kakayanin namin, nasa amin ang pinsan mo - maganda siya, hindi mahiyain, at higit sa lahat, magaling siya umarte." pagpuri niya kay Ate Letlet, pero nakikita ko sa mga mata niya ang lungkot. Favourite na niya talaga siguro ang pag-arte, kaso nga lang, bulag siya. "Sabi ni mom, makakakita na raw ulit ako, unting tiis na lang."
"Talaga?" sa sobrang saya at gulat, napatayo ako at hinawakan sa magkabilang balikat si Peruianna. "Makakakita kana ulit?" tumango-tango siya at para bang maluha-luha na.
"Gusto ko, kapag nakakakita na ako, dalhin mo ulit ako dito ah? Gusto ko makita ang mga magandang tanawin dito sa lugar natin - gusto ko na rin makita ang mga itsura niyo." dagdag niya pa. Sa sobrang kasiyahan, niyakap ko siya ng mahigpit.
"Salamat naman, makikita mo na rin ang napakagwapong mukha ni France!" sigaw ko pero nagulat ako ng itulak ako bigla ni Peruianna. Bumagsak ako sa buhanginan at ininda ang impact ng pagkabagsak. "Ouch!"
"Ah, sorry! Hindi ko sinasadya!" sigaw ni Peruianna at hinahanap kung nasaan ako. Namumula siya at hindi mapalagay. Hindi muna ako nagsalita at inoobserbahan ang kilos niya.
"Gusto mo ba si France?" tanong ko at mas lalo siyang nataranta. Oho, confirmed! "Don't worry, I won't tell. Ikaw mismo ang umamin, may chance ka."
"Ano bang pinagsasasabi mo, Chynna?"
"Sus palusot ka pa, alam ko naman. Sana makita mo itsura mo ngayon, kinikilig ka."
Umupo si Peruianna at agad ko naman siyang tinabihan. "I love him, since the day I met him.