"Alam mo, hindi ko alam kung nag iilusyon ka lang o totoo 'yang mga sinasabi mo."
Kumuha siya ng ilang mga chichirya bago muling tumingin sa akin.
"Totoo nga! I can't even believe it myself!"
Ikinuwento ko sa kaniya kung paano kami nagkita ni Ian kahapon noong iniwanan niya ako. I also told her about him paying for me and such.
"Well, that's good. Ilang taon mo na rin siyang gusto. Try your luck this time." pagcheer niya sa akin.
Kumuha ako ng dalawang can ng root beer bago sumunod sa kaniya papunta sa counter. Siya ang nagbayad para sa mga pagkain at ako naman ang sa mga inumin.
Nasa isang convenience store kami ngayon dahil sabado at walang pasok. Napag-usapan kasi naming tumambay rito dahil malapit lang naman ang bahay namin. Walking distance lang, actually.
Ang plano ko ay dito ako magpapalipas ng maghapon dahil wala naman akong ibang gagawin ngayon. Boring din sa bahay at wala akong kasama.
Inilapag namin ang mga napamili sa isang bakanteng mesa. Bumili siya ng dalawang malaking chichirya at dalawang siopao.
It's her favorite snacks. Madalas ay ito ang binibili niya kapag napapadaan kami ng convenience store.
"Anong nangyari pagkatapos?"
I looked at him before sighing, "That's all." dismayadong sambit ko.
Sa totoo lang ay gustong-gusto kong pahabain ang usapan kahapon, kaso ay hindi ko naman alam kung ano pang dapat sabihin. Kinakabahan kasi talaga ako dahil nasa tabi ko siya at napakalapit pa!
Besides, we're not that close at baka magmukha akong weirdo kung bigla na lang akong makikipag kuwentuhan sa kankya.
"Alam mo, alam ng lahat na magaling kang lumandi, pero tiklop ka pagdating diyan kay Ian. Ngayon mo subukan 'yang confidence mo para makita natin kung gusto ka rin."
Binuksan ko ang isang bote ng inumin at inubos. I had past relationships, pero iba kasi ang kabang naramdaman ko sa kanila sa kabang nararamdaman ko kay Ian. Sobrang conscious ko pagdating sa kaniya at naba-blangko talaga ako.
"Paano kung umiwas siya sa akin kapag napansin niyang nilalandi ko siya?"
I don't want us to be awkward. Lalo na at magkaklase kami hanggang sa susunod na taon.
"So? Atleast natry mo. Kaysa naman hanggang ngayon ay wala kang ginagawa."
Pinalipas namin ang maghapon habang nagkekwentuhan. Lagpas alas sinco na nang mapagpasiyahan naming umuwi dahil bawal kami parehong magpagabi.
"Sa lunes na lang. Bye!"
Nang makalayo na kami sa isa't isa ah agad kong kinuha ang phone ko at nagscroll sa facebook habang naglalakad. Madami rin kasing tao sa paligid kaya kunwari ay may ginagawa ako.
Nahagip ng mga mata ko ang isang story ng kaklase naming si Liam. Dalawa sila ni Ian sa litrato at mukhang kakapost lang nito. Si Liam ang isa sa kaibigan ni Ian at siguro'y lumabas din sila ngayon.
Saktong pagkaliko ko ng kanto ay may isang lalaking nakabunggo sa akin. Buti na lang at hawak ko ng mahigpit ang cellphone ko kaya hindi ito tumilapon.
Tinignan ko ang damit ko at nakitang may bahid na ito ng dumi at alikabok. Mapapagalitan ako ni Tita nito! Ayaw pa naman niyang nakakakita ng mantsa sa mga damit!
Pinilit kong itayo ang sarili ko at hinarap ang kung sino man ang bumunggo sa akin. I saw a man trying to stand and that's when life hits me.
He's wearing a white plain shirt with his gray shorts and gray sneakers. Ramdam na ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso kong kanina nama'y mahinahon.
"Sorry, ayos ka lang?"
Hindi ko ito nasagot at nakatulala lang ako sa kaniya. Nawala ang inis na nararamdaman ko nang makita ko siya.
It feels like deja vu.
"Uy, Jennelyn, ikaw pala 'yan!" rinig kong utas ni Liam.
"L-Liam!" maikling bati ko dahil sobrang pagka-kaba.
Hindi ko siya matitigan ng maayos nang dahil sa hindi ko malamang dahilan. Anong gagawin ko? Kailangan ko bang magalit? Ipakita ko bang ayos lang?
"Hindi ko talaga sinasadya. Nagkataon lang na hindi kita napansin. Pasensya na talaga. I promise, I really didn't mean it." seryosong sambit nito.
Inipon ko ang lahat ng lakas ng loob na mayroon ako para makasagot sa kaniya. Dapat ay hindi ako tahimik lang!
"No, no, it's fine! Ako rin naman, hindi kita napansin."
I smiled at him and tried my best not to look so happy. Baka mapansin niya at isipin pa nitong ang weird ko!
"Pasensya na ulit... Uuna na kami." paalam niya na tinanguan ko naman.
Hinintay ko munang mawala sila sa paningin ko bago ko pinakawalan ang kanina ko pang pinipigilan na ngiti. I even scream kaya alam kong matatalim na tingin sa akin ng mga nakakakita.
Grabe! I can't even explain why is this happening! Seryoso ba 'to?
Pagkauwi ko'y dali-dali kong chinat si Raine. Gusto kong ichismis sa kaniya ang nangyari. Siguradong hindi na naman ito agad-agad na maniniwala!
Jen: Busy ka? Tatawag ako! I have a very good news!
Raine: Save it! I'll call you later. May ginagawa lang ako. Be right back!
Jen: Sige. Call me asap! I can't even stop smiling because of it!
Dumating ang pinakaaayaw kong araw, ang lunes. And of course, I have classes again. Nang makapasok ako sa room ay bumungad si Raine na abal sa pagsusulat ng kung ano.
Plano ko sanang gulatin siya kaso ay napahinto ako sa paglapit nang makita ko si Ian na papasok galing sa labas. Kasama niya rin si Liam na may dala-dalang pagkain.
Ian went to his sit immediately while Liam went to Raine's direction. May hawak-hawak siyang isang can ng soda at biscuit.
It looks like my friend already have a man!Sabi ko na nga ba't hindi lang magkaibigan ang dalawang 'to!
Nagkamabutihan ba sila dahil magkababata sila? Or is it because they're neighbours? O baka both?
He seems so suspicious kaya naisip kong lumapit nang hindi sinasadyang marinig ang ibinulong ni Liam kay Raine, "Pinabibigay ni Ian."