At biglang napatigil ang mundo ko nong time na 'yun. Sino ba naman ako para saluin diba, pero merong sumalo sa akin. How lucky I am na merong isang taong nag save sa akin.
"Ayan kase, 'di ka nag iingat, someone in my back who holds my waist murmured.
Dali dali akong lumingon siyempre in order for me to know who's this person and bakit niya ako sinalo. Just to save me, lang ba para 'di mapahiya?
"Salamat." I bowed my head in respect, but nong nakita ko na ang mukha niya, he's Philip. Gosh, sa dinami dami pa namang lugar dito pa talaga? I know he's a military man, same sila ng job ni Carlos, and it's Sunday, day-off nila. Pero 'di ko naman akalain na dito niya pa ako makikita. Dito pa talaga kami nagtagpo.
I know, dapat matakot ako kay Philip dahil sa mga nakita ko sa Airport, but why Am I not feeling anything? Hindi ako natatakot sa kaniya, even though he's the person who stole my first kiss. Dapat nga kinamumuhian ko siya, but I don't feel any bitterness inside my heart. Normal lang ba ito?
"Philip? What are you doing here?" Agad kong binana at inayos ang suot ko at siya naman kinakamot niya ang tenga niya. Sign of lying.
"Well, ah. Magsisimba ako, bakit?" I know he's lying. Dapat di siya nag sisinungaling sa akin.
"Ba't parang unsure ka sa sagot mo? Sinusundan mo ba ako?" Ako naman feeler. Bakit ko nga pala natanong yun?
"Anong sinusundan? Ako? Ganitong mukha susunod sa'yo? Over my dead body." Aba, aba, may pa over my dead body, over my dead body pa. Halata namang sinusundan ako.
"Diba sabi ko naman sa'yo kagabi na ayaw kitang maka usap. Sinasadya mo talaga na magkita at mag usap tayo no?" Feeler talaga Sofia. Syempre ang instinct ng mga babae sobra pa sa isang detective.
"Ano ka gold? Diyan kana nga." Dali dali siyang umalis, and ako naman hinabol ko siya. Nababawasan ako ng angas points kapag tinatalikuran ako ng mga lalaki. Dapat ako ang unang tatalikod para dagdag astig points.
"Wait lang, Philip! Wait lang!" I yelled, Hanggang sa naabutan ko siya. Hingal na hingal ako, but I have no choice; kundi kumbinsihin siya na samahan ako. Si Carlos nga may Mia, dapat si Sofia may Philip. Fair lang dapat kami.
"You said last night you want to go out with me? Bakit hindi nalang natin sulitin today? Total, we're here naman sa church." Sofia, babae ka. Dapat hindi ka nag fist move.
"Oh really? Did I say that?" May demetia ba ang taong 'to? Kagabi niya lang sinabi kinalimutan agad?
"Oo kaya, dali na samahan mo na ako. Doon tayo oh, pasok tayo sa church, dali na." Bakit ko nga pala ginagawa 'to? OMG, Sofia, I'm such a weirdo girl.
Philip holds my hands at nagulat ako. Bakit parang feeling close siya sa akin? Bakit parang may someting akong nafefeel for him? Guni guni mo lang yan Sofia.
"Oh nandito kana Sofia." Nakita ako ni Carlos na magka hawak kamay kami ni Philip at nakita ko ang bakas na pagtataka sa mukha niya.
"Why are you with him?" Magkakilala ba sila? Siyempre hindi Sofia, mindset ba mindset.
First time kase ni Carlos na makita akong naka holding hands sa isang lalaki, I know best friends kami but super strict sa akin ni Carlos.
"Siya si Philip. Kase sinave niya ako kanina. Naka apak ako ng balat ng saging, sinave niya ako para di ako mapa hiya sa labas." Pagdadahilan ko namam. Totoo naman ah, but parang iba ang nafefeel ko. Feel the intense chemistry between Carlos and Philip.
"Babe, what's that?" Yung isa naman pa babe, babe pa. Tumayo si Mia at tinanong si Carlos, pati ang mukha ni Mia makikita kong nagtataka rin siya. Why is Carlos acting like this?
Di pa naman nagsisimula ang Mass, kaya wala pang masyadong eksena. Kami muna ang eeksena.
"Sofia, let go of his hand. Bakit ka nakikipag kamay kung di mo naman siya gano'n kakilala." Hinablot ni Carlos ang kamay ko, but Philip insists.
"Girlfriend mo?" Sabay turo ni Philip kay Mia.
"Siyempre girlfriend niya yan. Magtatanong ka pa!" Dagdag ko kay Philip. Yung hindi naman ako ang tinanong pero ako ang sumagot. Ede wow!
"Sofia is my girlfriend; you don't know?" Ha? Girlfriend? Anong pinagsasabi ng manyakis na 'to.
Uminit ang tenga ko nong narinig ko 'yun. Siyempre di naman kase totoo na girlfriend niya ako. Ma tuturn off na ba si Carlos sa akin?
I saw Carlos face getting red. Siguro napipikon na siya. I know Pikon si Carlos, and yung temper niya minsan hindi niya napipigilan. Siguro uso naman 'yun sa mga only child ang gano'ng ugali.
"Girlfriend? Paki ulit nga ang sinabi mo."
"Yeah, she's my girlfriend."
Uminit ang laban sa pagitan ni Carlos at Philip. At bakit siya nagagalit? Eh siya nga ang unang nagkaroon ng jowa sa aming dalawa eh. Nakalimutan niya na ba? Si Mia naman tumameme, di niya alam anong gagawin. Ako din naman parang tanga.
"Wait lang. Magkakilala ba kayo?" I know sa mga military mostly magkakilala sila. Same job pa naman sila, and ang daddy ni Carlos is a Governor, so I know sikat din si Carlos sa trabaho niya.
"Yeap, he's the only son of my Governor." Nagulat ako sa sinabi ni Philip.
"Shut up your mouth!" Bago pa man masuntok ni Carlos si Philip pinigilan ko na siya.
"Mia, ano wala kang gagawin? Boyfriend mo oh di mo kayang kontrolin? Nakikipag away sa boyfriend ko. Paki tali naman." I know masakit ang mga sinabi ko, but she deserves it. Sa mga sinabi niya pa lang sa akin kanina sa kotse, kulang pa 'yun para maramdaman niya kung ano ang naramdaman ko.
"Philip, Carlos tama na, okay. Ako nalang ang aalis para 'di na kayo mag away. Philip, mag usap nga tayo." Lumabas ako para magpa hangin. We're inside the church, but nag aaway away pa. May respeto pa ba kami sa Diyos?
I saw Philip coming. So I yelled at him, Wala namang tao sa bandang likod ng simbahan.
"Bakit 'yun ang sinabi mo kay Carlos?" Nagagalit na talaga ako. Kaso I'm supposed to have fun kase Sunday nga, tapos sa church pa.
"Hindi mo man lang pinag isipan kung ano ano ang lumalabas diyan sa bibig mo?" Nanay niya ba ako? Jowa niya ba ako? Why am I scolding him?
"Sorry na. I know your purpose kung bakit sinama mo ako. But I didn't expect na si Carlos pala ang kasama mo." Oo nga naman, ako ang nagyaya sa kanya, so let's say it's my fault.
"Oo nga ako nga ang nag yaya sa'yo. But bakit mo sinabing girlfriend mo ako, eh hindi naman?" Umiiyak na ako, kase I feel broken talaga since kaninang umaga.
"Eh ano? Hahayaan nalang kita na mapahiya? Hayaan nalang kita na nakikitang maging third wheel?"
"Paki alam mo ba? Sinabi ko ba sa'yo na ligtasin mo ako? Diba 'di ko naman sinabi. Bakit kase ang bibig mo 'di mo man lang mabantayan. From now on, huwag na huwag ka nang magpapakita sa akin. I hate you and I don't want to see you."
Iniwan ko si Philip na nakatayo sa likod ng simbahan. Hindi na ako pumasok para makinig ng salita ng Panginoon. Umuwi ako na hindi nagpa alam kay Mia at Carlos.
"Manong bayad po." Inabot ko ang bayad kay manong driver. Nag commute nalang ako pauwi, wala naman akong sasakyan at wala namang maghahatid sa akin.
Ilang distansiya nalang at makarating na ako sa bahay. Lumingon ako sa kanan to buy fruits para kay mama, pero nakita ko si Papa kasama ang anak niyang babae sa labas at ang kabit niya.
" Daddy, ito gusto ko oh, bilhin na natin." I heard Marie's voice.
"Sge, magkano 'yan? Bilhin ko na." Miss na miss ko na si papa. Hanggang ngayon 'di ko pa rin kayang makipag usap sa kaniya ng harap harapan. Dinudurog ang puso ko, pero kailangang maging matatag ako for me and Mama.