Kabanata-VII
"Nasaan si Estella?" pagtatanong ni Donya Celeste sa mga kasambahay
"Hindi po namin alam donya" mahinang saad ng mga kasambahay habang naka baba ang kanilang mga ulo.
Nagsi tinginan ang mga kasambahay ng biglang bumukas ang pinto at bumungad si Tiya Lita
"Lita nakita mo ba si Estella?" pag wika naman Donya Celeste sabay tingin sa kanya "si Estella po ba?n-nasa kanyang silid po" pagsinungaling nito sabay tingin sa silid ni Estella
"Wala siya sa kanyang silid. may tinatago ka bang hindi ko alam?" pag diin niya sabay tindig na tingin
"K-kasi po..ginamit po niya ang kabayo ng kanyang kuya francisco. p-pero hindi ko po alam kung saan po siya pumunta" hingal na saad ni  Lita habang kinakabahan at pinapawisan
Nakatitig lang si Donya Celeste habang siya ay nag sasalita kanya namang hinawak ang kanyang sentido at umakyat sa hagdan.
Lumapit ako sa kung saan ako nag lililok kanina lumapit ako habang kinukuha ang aking mga kagamitan nang biglang may humawak saaking kamay.
"Anong ginagawa mo rito?" bulong na saad saakin ng isang lalaki biglang takip saaking bibig humarap ako upang tingnan ito si..
Kuya Francisco.. gulat kong tingin sakanya halatang pawis na pawis siya, Kita na may balot ng sugat ang kanyang kaliwang binti hindi ko naman masasabing kalakihan ang sugat dahil sa manipis na tela lanh ang kanyang ginamit.
"Kuya Francisco?" saad ko ng pag kamangha "kailan pa po kayo dumating? matutuwa si ina at ama kung aking ibabalita ito na nakarating na ang aking kuya francisco" patuloy ko pa sabay ngiti
"a-anong ginagawa mo rito? Hindi bat hindi ka pwede rito" wika niya na siyang binago ng aking mukha sabay tumayo ito  "p-pero kuya nandito lang.." hindi ko na natapos ang aking sasabihin ng mag salita ito "alam mo ba na napakadilikado rito" pag didiin nito sabay hawak sa kanyang ulo  "p-pero" wika ko pa sabay tumayo at pinagmasdan habang pinapakalma niya ang sarili.
Nag simula naman itong lumakad upang maka punta kung saan nito itinago ang kanyang kalesa na nasira kinuha niya ang kabayo upang doon sumakay "sa oras na tanguhin tayo ni ina kung saan tayo ng kita ang sabihin mo malapit sa palengke" wika niya sabay sakay sa kabayo "p-paano po ang kabayo?" pagtanong ko habang nilalaro ang tela ng aking saya
"Anong kabayo?" tindig na wika saakin ni kuya Francisco "k-kasi po ginamit ko po ang iyong kabayo at kinuha po ito ng mga k-kawatan" kabang saad ko naman sabay saglit na tingin sa kanya "Ano!" gulat na reaksyon niya bigla naman itong huminga nang malalim "ayos ka lang? wala bang ng yari sayo?"saad niya sabay bumaba sa kanyang kabayo habang nag aalalang parang may sumaping anghel
"A-ayos lang po" wika ko naman habang tinitignan bawat galaw nito
ganyan ba ang impluwensiya ng maynila nag iiba ng emosyon.
Nakarating na kami sa aming tahanan ang maingay na katahimikan ang bumungad saamin ang mga guwardiya halata na kinakabahan sila maging mga hardinero ay kinakabaha din. Nakapag tataka
Binuksan namin ang pinto at kita rin ang mga kasambahay parang naka kita ng isang multo ng dumating kami rinig mula rito ang yapak na nanggagaling sa taas
"Bakit ngayon kalang Estella?" isang pamilyar na tinig na kila-kilabot na muling narinig sa taanan ng buhay ko
isang tinig na iisa lang ang ibig sabihin kundi isang linggong pag kulong sa aking silid
"S-sa p-par" di natuloy ang aking sasabihin nang mag salita na si kuya Francisco "sa palengke po ina" wika niya na parang walang kinatatakutan at na gawa niya pang ngumiti. aber saan ng gagaling ang katapaangang iyan ma bili nga.
"T-ama po sa palengke" pagsangayon ko sabay tingin kay kuya francisco napatingin naman ako kay ina na nakataas ang isa niyang kilay
"At ano na mang ginagawa niyo roon?" pag tanong niya habang naka hawak bewang sabay taas nanaman ng kanyang kilay "b-bumili po ng" mahinang saad ko sabay tingin muli kay kuya francisco at binibigyan ng senyales na gumawa ng paraan
"Ina ano po ang ating hapunan. ilang taon rin akong hindi naka tikim ng inyong luto ina" saad niya sabay ngiting muli nabigyan ako ng isang liwanag na maligtas sa oras na to.
"O'sya sige tayo'y kumain na" maamong sagot ni Ina habang siya ay bumababa sa hagdan nakatingin lang ako kay ina at kay kuya Francisco.
"Bakit Estella, mukhang naka kita ka ng isang multo" pag tatakang saad ni kuya francisco sabay ngiti "tayo na, tayo'y kakain na" wika naman ni ina habang inaaya niya kaming pumunta sa silid-kainan "s-sige po" wika ko naman sabay ngiti.
Nasa pinaka dulong lamesa ako naka upo ngayon upang maka layo-layo ako sakanila at hindi mapag usapang muli ang kanina. nasa tapat ko naman ay si ate Josefa ngumiti ako sakanya ngunit walang emosyon ang nakikita sa kanya kundi kalungkutan.
Pinag uusapan naman nila ina ang paaralang maari naming pasukan ang nais ni ama ay sa maynila kaming mag aral ang nais naman ni ina ay sa europa.
"Ikaw Estella saan nais mong mag aral?" pag tatanong saakin ni ama napatingin naman sila saakin lahat "n-nais ko po sanang mag aral kung saan niyo po ibig akong mag-aral" sagot ko naman hindi ko naman kasi alam kung saan ako mag aaral bastat malayo rito.
"Nais mo ba sa mga Unibersidad ng maynila?" pagtanong ni ama saakin
"S-sige po" pag sagot ko naman sabay ngiti
"Sige sa Unibersidad ng Santo Tomas ka mag-aaral" pag saad ni ama na siyang kinagulat naming lahat dahil isa ang paaralang iyon sa pinaka mahusay at tanyag na paaralan sa maynila
Napalunok ako sa sinabi ni ama na sa paaralang iyon ako mag-aaral paano naman ako makikipag sabayan sa mga  estudyante roon kung isang hamak lang akong probinsyana.
Katatapos lang naming mag hapunan hindi ko parin maalis saaking isipan ang sinabi ni ama sa paaralang aking papasukan. Lahat kami ay piniling mag-aral sa maynila maliban kay Joselito. Si Josefa ay mag-aaral sa maynila ngunit hindi ko batid kung saan basta't sa maynila. Si Natasha naman ay kapareha ko rin ng paralan sa Unibersidad ng Santo Tomas. Si Joselito sa europa siya mag-aaral siguro ang makakasama niya roon ay si Kuya francisco kung sakaling maipasa niya ang kanyang kurso.
Matutulog na sana ako ngunit aking naalala nanaman ang mga nakakahiya at huling ginawa nangyari saakin nang araw na ako'y nasa paaralan.
"Estella ano kaya ang ating magiging meryenda? Nakakapagod rin mag ukit ano" wika saakin ng babaeng aking kaklase habang naka akbay saakin "tama ka" saad ko naman sabay tanggal ng kanyang kamay sa aking balikat "siguro ang aking pipiliin ay ang sopas, ikaw?" saad ko pa sabay turo sa sopas ni aleng lilya
"Kung gayon dalawang sopas po aleng lilya" wika naman ni Lara ang aking kaklase sabay bigay ng anim na piso
Nang maibigay na ito saamin ay may nabangga ako isang tao hindi ko na kita ang kanyang itsura dahil naihulog ko ang aking panyo ang aking kasama naman ay hindi niya nakita na nasa baba niya ako na dapa ito at ang sopas na kanyang hawak ay natapon lahat sa nabunggo ko kanina
Pag tingin ko ang aming guro sa teatro. isang nakakabinhing na katahimikan kasabay din ng matang nakatingin saamin hindi namin alam kung anong gagawin namin ang aming guro na si Donya Gueza napa punas na lang at umalis sa kantina.
Hindi na kami nakahingi ng paumanhin dahil sa mga araw din nayoon ay lumipat na siya ng paaralang pag tinuruan.
Hindi ko alam kung kami ba ang napahiya o ang guro namin sa teatro na si Donya Gueza pero kahit na ganoon ay sinulatan namin siya ng isang liham at binigyan ng mumuntihing regalo.
Ano nanaman kaya ang kahihiyang ibibigay namin kung sakaling sa paarang iyon ako mag aaral.