HINDI MAPAKALI si Vienna sa pwesto niya sa passenger side. Malambot naman ang inuupuan niya pero hindi pa rin siya komportable. Siguro ay dahil sa binata na nasa tabi niya. His presence makes her uncomfortable. Lalo pa at fresh pa sa utak niya ang nangyari. Napagisip-isip niya na dapat siyang humingi ulit ng pasensya sa ginawa niya lalo na kay Astrid.
Tumikhim siya para kunin ang atensyon ni Pierre na ang atensyon ay nakatutok sa pagmamaneho. "I think I owe you and Astrid an apology. I should tell her what I did," she stop in mid-air.
"What for? Ano sa tingin mo ang magiging reaksyon niya kung sasabihin mong hinalikan mo 'ko?" For a split second she saw amusement in his eyes she's sure of that. But with the tone of his voice, it made her realize how stupid she was. Ni hindi sumagi sa isip niya kung ano ang magiging reaksyon ni Astrid kung sakaling malaman nito ang ginawa niyang pang-aahas sa lalaki. "Nandito na tayo," untag ni Pierre sa kanya at nauna na itong bumaba.
Parang gusto na niyang lumubog sa kinauupuan dahil sa kahihiyan na nararamdaman niya. Pero gaya ng sabi ng abuela ay kailangan niyang harapin ang problema. Huminga muna siya ng malalim bago bumaba ng sasakyan. Nang bumaba siya ay hindi niya nakita ang presensya ng binata. Binasa niya ang malaking pangalan na napapalibutan ng mga bulaklak. 'Grand Esther Garden Resort'. Napangiti siya habang naglalakad sa pasilyo na napapalibutan ng mga baging na may iba't-ibang klase ng bulaklak. May nakasabit din na orkidyas na paborito ng abuela. The ambiance of the place calms her and she likes the smell of leaves. Pakiramdam niya ay isa rin siyang Prinsesa habang naglalakad.
Nakita niya sa 'di kalayuan si Pierre, nakatayo habang kausap ang isang babae. Nahuli niya itong nakatingin sa kanya pero agad din itong nag-iwas nang magkasalubong sila ng tingin. Sumagi na naman sa isip niya ang halik at pagkatapos ay si Astrid. Dahil do'n ay napaiwas siya ng tingin. Malaking kasalanan na ang nagawa niya at ayaw na niyang dagdagan pa 'yon. Pero sa tuwing malapit siya sa binata ay nawawala siya sa sarili.
"We will call Mrs. Rivas for the necessary details. Is there anything you need... or want?" Napataas ang isang kilay ni Vienna ng marinig ang malanding tono ng babae. Agad siyang lumapit sa mga ito at ipinulupot ang kamay sa batok ni Pierre at mabilis itong hinalikan sa labi saka nakangiting tumingin sa babae.
"Wala na siyang kailangan makakaalis ka na." Nang makaalis ang babae ay naglakad na rin siya palayo. She doesn't want to get confronted by him... again. Habang naglalakad ay hindi mawala ang ngiti sa labi niya. Nahalikan niya ulit ito at hindi na niya nagugustuhan ang nararamdaman niya. Bakit parang hinahanap-hanap na ng labi niya ang labi nito? Nauna na siyang sumakay ng sasakyan at patay-malisya sa nangyari. Gano'n din naman ang binata na tahimik na sumakay at pinaandar ang sasakyan. Hindi nakita ng dalaga ang ngiti na sumilay sa labi ng lalaki.
Nasa bayan sila nang pahintuin niya ang binata sa tapat ng isang bagong tayong mall. "Pwede bang kumain muna tayo bago umuwi? Hindi pa kasi ako nag-aalmusal." Hindi ito sumagot at tumingin lang sa kanya. "O-Okay lang naman kung hindi," Hindi ito sumagot at bumaba lang ng sasakyan.
Napangiti siya at saglit na inayos ang sarili bago bumaba. Nang bumaba siya ay wala na ang binata do'n. Siguro ay gusto nitong humiwalay sa kanya at kumain mag-isa. Napasimangot siya. Bueno, kung ayaw nitong kasama siya ay ayos lang. Wala siyang panahon para hintayin pa ito dahil talagang nagugutom na siya. Naglakad siya palapit sa entrada ng mall nang bigla siyang harangin ng dalawang lalaking Muslim na mukhang mas may edad pa sa kanya.
"Hi, Miss! Naliligaw ka ba?" Nakangiting tanong ng isa na may peklat sa gilid ng kilay.
"Sama ka muna sa'min," sinubukan siyang hawakan ng isa sa braso pero agad siyang umiwas. Natatakot siya dahil may masama na siyang karanasan sa mga Muslim. Na-bully siya ng mga lalaking Muslim noong nasa elementarya pa lang siya.
"M-May kasama ako at hindi ako naliligaw dahil taga-rito ako... S-Sige aalis na 'ko," sinubukan niyang lampasan ang mga ito pero hinawakan ng lalaking may peklat ang siko niya. "Ano ba? Bitaw—,"
"Nandito ka lang pala, Mahal. Kanina pa kita hinahanap. Naka-order na 'ko ng pagkain natin." Inakbayan siya ng binata na sumulpot mula sa kung saan at ipinakita sa kanya ang paper bag na may pangalan ng isang sikat na fast food chain.
"See! I told you I have company. I'm with my boyfriend." Nakahinga siya ng maluwag ng umalis ang dalawang lalaki. "S-Salamat. Hindi ko alam ang mangyayari sa'kin kung hindi ka dumating," tumalikod siya para bumalik sa sasakyan at para na rin tanggalin ang braso ng binata na nakaakbay sa kanya.
'Mahal?' Para iyong musika sa tenga ni Vienna. Sana totoo 'yon at hindi pagpapanggap lang. Iniabot sa kanya ni Pierre ang paper bag nang sumakay ito sa driver side.
"Ibinili na lang kita para hindi na tayo magtagal dahil may mga pupuntahan pa tayo," anito ng hindi tumitingin sa kanya. Ibang direksyon ang tinatahak nila. Pa'no siya makakakain gayong umaandar ang sinasakyan niya? Inilapag niya sa backseat ang paper bag at tumingin na lang sa labas.
"Akala ko ba nagugutom ka?" Untag nito sa pananahimik niya. Nilingon niya ito at sasagot na sana siya nang biglang tumunog ang cellphone na nasa loob ng sling niya. Kinuha niya nag cellphone at agad 'yong sinagot nang makita ang pangalan ni Klein sa screen.
"Hello, Klein. Kumusta? Nasa Manila ka na ba?" Nakangiting tanong niya..
["Nope. Biglang na-cancel ang meeting. Sayang nga at hindi ako nakasama sa inyo,"] Anito sa kabilang linya.
"Tingin ko ay marami pa kaming pupuntahan ngayong araw. Pwede kang sumunod kung gusto mo," napasulyap siya kay Pierre at nakita niyang nakakunot ang noo nito.
["Sige susunod ako. I-text mo na lang sa'kin ang address."]
"Okay. Bye." Pinatay niya ang tawag at itinipa ang address ng boutique na pupuntahan nila saka 'yon s-in-end. Nang ibalik niya ang cellphone sa sling bag ay muli niyang sinulyapan ang lalaki. "May problema ba?" Aniya dahil nanatili ang kunot sa noo nito.
Sinulyapan siya nito at muling ibinalik ang tingin sa daan at bigla itong nag-u turn. "Pasensya na. May kailangan pa pala akong daanan sa pamilihang bayan," hindi siya sumagot at tumango na lang. Hindi naman siguro sila magtatagal.
Nagtaka siya nang muli silang tumigil sa harap ng mall na pinanggalingan nila kanina. Bumaba si Pierre at umikot samantalang siya ay nakatingin lang dito. "Kumain ka muna bago tayo magpunta sa boutique," seryosong saad nito. Inilahad nito ang palad sa kanya.
Nagtataka man ay tinanggap niya ang kamay nito. Akala niya ay bibitawan na siya nito pagbaba niya pero pinagsalikop nito ang mga palad nila. Napatitig siya rito, pero hindi siya nagsalita. Nagpatianod lang siya nang igiya siya nito papasok ng mall at sa loob ng isang fast food chain.
Hindi niya maintindihan kung anong nangyayari. But she likes the feeling. Pero hindi pa rin niya maalis ang tanong sa isip niya kung bakit biglang-bigla ay naging ganito ang lalaki. Gusto niyang ngumiti pero pinigilan niya ang sarili.
Binitawan lang nito ang kamay niya nang matapos silang um-order at makaupo sa mesa na nasa dulo. "Tumingin ka sa labas," anito.
Sinundan niya ang tinitingnan nito at nakita niya ang dalawang Muslim na nangharang sa kanya kanina. Nakatambay ang mga ito at tinitingnan ang bawat nadaan sa entrada ng mall. Kung anong ikinasaya niya kanina ay siya namang ikinadismaya niya ngayon. Na-realize niya kung bakit hinawakan nito ang kamay niya. Poor her. Umasa na naman sa wala.
Hindi siya umimik at muntik na siyang mawalan ng gana sa pagkain. Pero napagisip-isip niya bakit hindi niya kunin ang pagkakataon na 'yon para mapalapit dito... kahit sandali.