LUCY POV.
"Ang panget. Change it."
"It's not attractive!"
"Too simple. Throw it,"
"I don't like the color."
"Is that a best that you can do? Well, for me, it's look like a trash,"
Hindi ko alam pero kahit na ang daming design na ang pinakita na nila sa akin ay wala pa rin akong nagustuhan sa mga ito.
"Lucy, are you okay? Pwede naman magpahinga ka na lang ngayon kung hindi mo pa—" Pinutol ko na agad ang sinasabi ni Yena.
"Hindi. Ayos lang ako. Can you leave me alone?" Hindi na naman siya nagsalita. Tumango lang s'ya sa akin at lumabas na sa opisina ko.
Nasapo ko ang noo ko at huminga ako nang malalim. Alam kong nasasaktan at galit ka ngayon, Lucy, pero hindi naman ata tama na ibunton mo sa kanila ang galit mo. Hindi sila sanay na ganyan ka. Please, control, okay? Hay!
Kung dati ay nae-enjoy ko ang mga trabaho na ganito ngunit ngayon ay hindi. Hindi nawala ang inis ko buong araw lalo na kapag nata-traffic kami sa tuwing may pinuntahan na meetings hanggang sa nakabalik ako sa kompanya ay hindi nawala ang kunot sa noo ko.
"Madam, can you chec—"
"Later." mabilis na putol ko sa sinasabi nung isa kong empleyado at nilagpasan siya.
Nagtungo ako sa kitchen ng kompanya ko para makapag-pahinga at makainom man lang ng tubig para bahagyang kumalma. Malalim na paghinga pa ang ginawa ko pagkatapos kong uminom ng tubig at bago ako nagtungo sa opisina ko para gawin ang aking mga trabaho pa.
Pagpirma ng mga papeles, pag-reply sa mga emails, paggawa ng reports at may kung anu-ano pa akong mga binasa pero sa kalagitnaan ng mga ginagawa ko ay may bigla na lang pumasok sa opisina ko na hindi ko nagustuhan kaya mas lalong uminit ang ulo ko.
"Lucy, nagpumilit kasi siyang pumasok. Sorry. Ma'am, halika na po..." natataranta na saad ni Yena pero hinawi lang nito ang kamay ni Yena kaya mas nataranta si Yena.
"Let's talk, Lucy, please?" saad nito kaya padabog kong binitawan ang ballpen na hawak ko at sumandal ako sa swivel chair na kinauupuan ko.
"You can go, Yena." may diin na sambit ko. Ayaw pa sanang umalis ni Yena pero nung matalim ko na siyang tinignan ay wala na itong nagawa kundi ang umalis na lang.
"Lucy—"
"Lucinda. And don't you dare come near me. Know your limitation, Brianna," may diin at galit na saad ko kaya natigilan ito sa paglalakad palapit sa akin.
"Lucy–I mean, Lucinda, please ibigay mo na sa amin 'yong asawa mo," sambit nito na tila ba ay nagmamakaawa ito sa akin.
Seryoso at walang emosyon ko lang siyang tinitigan. Tinignan ko rin siya mula ulo hanggang paa. Mariin akong napapikit nung makita ko ang tiyan niya na may kalakihan na sa ngayon.
"How dare you to say that to me?" saad ko. Tumayo na ako at nilapitan siya. "Kahit ibigay ko siya sa inyo, sa tingin mo, sasama siya sa'yo?" sambit ko at bahagyang ngumiti para mainis siya.
"Mahal niya ako, Lucy. Alam ko..." sabi niya na mas napag-init ng ulo ko ngunit hindi ko pinahalata sa kanya iyon.
"Oh, really? He loves you? Did he give you a ring too? Did he marry you two times?" sarcastic na tanong ko sa kanya na ikanatahimik niya. "No, right? Because he didn't really love you. You're just his toy,"
"I don't care, Lucy! Kailangan namin siya. At kaibigan kita, diba? Kaya bakit hindi mo kayang ipaubaya na lang sa akin 'to?" umiiyak na saad niya at hinawakan niya pa ang kamay ko. "Please, Lucy..."
Malakas at may galit kong hinawi ang kamay niya sa braso ko kaya halos matumba siya sa kinatatayuan niya at natatawa ko siyang tinignan.
"Kaibigan... Kaibigan kita?" natatawa na sabi ko at umiling. "No, you're not! Dahil kung kaibigan kita! Hindi mo magagawa sa akin ito! Huwag na huwag ka nang pupunta dito at mag-mamakaawa sa akin dahil wala akong kaibigan na kagaya mo! Umalis ka na!"
Hindi ko na hinintay na magsalita s'ya at kinaladkad ko na ito paalis ng opisina ko.
"Palayasin niyo 'yan!" sigaw ko nung naitulak ko na paalis ng opisina ko si Brianna. May mabilis na lumapit sa kanya at inalalayan ito paalis. "Kung sino man ang magpapasok sa babaeng iyon sa susunod, ihanda niyo na rin ang resignation letter niyo!" sambit ko pa bago padabog na sinarado 'yong pintuan ng opisina ko.
Bakit hindi ko kayang ipaubaya na lang sa kanya si Sky? Bakit? Sino ba kasi ang nag-push sa akin na mahalin ang lalaking iyon, hindi ba siya? Siya itong may gusto na buksan ko ang puso ko para kay Sky tapos ngayon siya pa pala itong aagaw sa akin.
Mabilis na nagtaas-baba ang dibdib ko sa sobrang galit ko. Hinawi ko ang mga gamit na malapit sa akin pati ang mga gamit na nasa lamesa ko.
"Ahhh!" Umiling ako at huminga ng malalim para mapigilan ko 'yong luha na nagbabadya na sa mata ko.
Inayos ko saglit ang sarili ko bago ko kinuha 'yong bag ko at naglakad paalis sa opisina.
"Oh, Lucy? Uuwi na tayo?" gulat na tanong ni Yena nung makita nito na dala-dala ko na 'yong bag ko.
"Yes, canceled the rest of my meeting, let's go," seryosong sambit ko at nagpatuloy na sa paglalakad kahit na kinukuha pa ni Yena ang mga gamit niya kaya mas nagmadali itong sumunod sa akin.
Dahil hinatid lang ako ni Sky kanina at wala naman akong sasakyan ay nag-taxi na lang kami ni Yena pauwi. Maaga akong umuwi kaya nagulat sila Manang pero binalewala ko na lang ang mga reaksyon nila at dumiretso lang ako sa paglalakad patungo sa Guest Room na ginagamit ko.
Nandoon lang ako hanggang sa nag-gabi na. Nakahiga lang ako sa kama ko. Wala sana akong balak lumabas ng kwarto kung hindi lang ako nagutom kaya lumabas na ako nang kwarto at nagtungo sa kusina.
Wala na akong nakikita na kasambahay nung bumaba ako. For sure, tapos na ito sa mga gawain nila kaya nagpapahinga na sila sa mga oras na ito.
May pagkain naman sa ref. kaya ininit ko na lang iyon. Naramdaman ko na parang may nakatingin sa akin habang hinihintay ko ang iniinit ko kaya nilingon ko 'yong likuran ko at nakita ko nga doon si Sky na may kausap sa kanyang cellphone.
"Let's talk about it tomorrow, Nash..." paalam nito sa kausap niya bago bahagyang lumapit sa akin.
"What are you doing here?" Mabilis ko siyang tinalikuran at 'yong pagkain na lang sa microwave ang inintindi pagkatapos kong tanungin iyon.
"You're hungry?" Balewala niya sa tanong ko kaya napairap ako.
"Obviously." Binaba ko 'yong pagkain sa lamesa at naupo na para makapag-simula na sa pagkain. Pag-irap na lang ang ginawa ko nung makita ko na umupo siya sa tapat ko.
"May kausap ka, diba? So, bakit nandito ka pa?" Nagtaas pa ako nang kilay sa kanya.
"We're done. And besides, I want to talk to you more..." sabi nito habang nakatitig sa mga mata ko.
"Talk to me about what?" tanong ko habang nasa pagkain lang ang paningin.
"Are you okay?" tanong nito sa akin kaya nag-angat ako nang tingin sa kanya at tinaasan ko ito ng kilay.
"I'm fine. At kung hindi man ano naman ang pakialam mo," masungit na saad ko at inirapan ko siya. Hindi ko na mabilang kung nakakailang irap na ako sa araw na ito.
"I really love when you're rolling your eyes," nakangisi na sabi nito kaya binitawan ko 'yong kubyertos na hawak ko at hinarap siya.
"Nandito ka ba para bwisitin ako? Huh?" Kahit na seryoso na ang aking mukha ay hindi pa rin nawawala ang ngiti nito sa kanyang mukha kaa mas nairita ako sa kanya.
"I heard na pumunta ang kaibigan mo sa opisina mo kanina..." sambit niya na ikinairap ko na naman.
"Yeah, right. And, correction, she's not my friend," walang gana na saad ko at nagpatuloy na lang ako sa pagkain para doon na lang ituon ang aking atensyon kesa sa mga sinasabi niya.
"Yeah, she's not your friend. She's your bestfriend." Huminga ako nang malalim para mas mapahaba pa ang aking pasensya.
"Wala na akong kaibigan. At malapit na ring mawalan ng asawa," sabi ko at tumayo na para makaalis pero papalabas pa lang ako nang kusina ay hinawakan niya na 'yong braso ko para mapigilan.
Ngunit nung nilingon ko siya at ang kamay niya sa braso ko ay unti-unti niya ring binitawan iyon kaya tuluyan na akong naglakad paalis.
Sumandal ako sa pintuan ng kwarto nung nakapasok na ako. Hay nako, Lucy! Huminga ako nang malalim at tumingala bago umiling at kinuha ko ang cellphone ko para matawagan ang attorney na kausap ko para sa paghihiwalay namin ni Sky.