[FLASHBACK]
"Da! Umalis kana, ano ba." Sigaw ni Prensipe Chansu.
Nawala ang takot sa mukha ni Prensipe Darre dahil sa determinasyon na maligtas ang pinsan sa ahas. Inabangan niya ang Ahas at biglang dinakip sa li-ig ng kanang kamay. Pumulupot ang katawan ng ahas sa kamay niya pero hindi niya ito binitawan.
Nakakatakot at nakalugaygay pa ang dila ng ahas, "hissss sssss." Ano mang oras ay handa na itong kumagat ngunit hinigpitan ni Prensipe Darre ang paghawak sa li-ig nito.
Habang hawak ang li-ig ay hinawakan ng isang kamay ng Prensipe ang ulo ng ahas at inikot ito para mabali.
[End Of FLASHBACK]
"Ina!" Sigaw ni Darre sabay takbo at yakap sa Reyna.
Agad na binuhat ng mga kawal si Prinsepe Chansu para dalhin sa Mansion at magamot.
Ikinuwento ng Prensipe kay Reyna Reshi ang mga nangyari habang naglalakad papasok sa Palasyo. Sa halip na magalit at natuwa ang ina sa tapang ng anak.
"Ipinagmamalaki kita anak, napakatapang mo. Hindi mo iniisip na maaari kang masaktan kundi mas inuuna mo ang kapakanan ng iba, ng iyong pinsan." Natutuwang sabi ni Reyna Reshi.
"Kayo naman po ang nagturo sakin kung paano magmalasakit sa kapwa at hindi lamang sarili ang iisipin. Napakaswerti ko din po dahil kayo ang Ina ko." Sagot ni Da.
"Hahaha, para ka ng matanda kung makapagsalita anak. Ipagpatuloy mo lang yan at balang araw ay siguradong napakarami mong matutulungan." Sabi ni Reyna Reshi.
"Opo Ina. Hehe." Sagot ni Da.
Isang linggo ang lumipas at napagpasyahan ni Prinsepe Darre na bisitahin ang pinsan sa kanilang Mansion.
Yumuko ang mga bantay at pinagbuksan ang Prinsepe pag dating nito sa Mansion ng tiyuhin. Dumeritso na ang Prinsepe sa silid ng pinsan. Kakatok na sana siya ng may marinig siyang boses.
"Ama, gusto ko ng lumabas. Magaling na ako." Sabi ni Prensipe Chansu.
"Pasaway na bata. At Anong gagawin mo sa labas ha? Gagawa nanaman ng kaguluhan? Walong taon kana, bakit hindi ka nalang mag-aral ha. Ang ginagawa Mo lang ay maglaro at magdala ng kapahamakan sa pinsan mo." Mahabang bulyaw ni Heneral Noshi sa Anak.
"Ama!" Sabi ni Chansu at biglang bumukas ang pinto ng kwarto na ikinagulat ni Prinsepe Darre.
"Mahal na Prensipe, kanina kapa ba diyan?" Tanong ng Heneral ng makita ang bata.
"Opo." Totoong sagot ng bata. "Gusto ko lang po makita si Su." Dugtong ng Prinsepe.
"Segi, pumasok kana." Nahihiyang sagot ng Heneral at umalis na.
Pagpasok ni Prinsepe Darre sa silid ay nakita niya ang pinsan na umiiyak sa kama.
"Su!" Tawag ni Prinsepe Darre habang papalapit kay Prinsepe Chansu na nagpupunas na ngayon ng luha.
"Pinagalitan ka nanaman ng Ama mo." Bungad ng Prinsepe at naupo sa tabi ng pinsan.
"Oh, kendi." Kumuha siya sa supot at binigyan ng isang kendi si Prinsepe Chansu.
Hindi siya pinansin ni Prinsepe Chansu kaya dinagdagan niya ng isa pang kendi. Lumingon lang si Prinsepe Chansu sa kamay ni Prinsepe Darre at bumaling na ulit na may malungkot na mukha.
"Oh sayo na lahat ng ito." Sabi ni Prinsepe Darre sabay abot ng baon niyang supot ng kendi.
Agad na kinuha ito ni Prinsepe Chansu at ngumiti. Ngumuya agad siya na may masayang mukha kaya ngumiti nalang si Prinsepe Darre.
Kapag malungkot si Prinsepe Chansu kasi ay kendi lang ang katapat, magiging masaya na siya ulit. Pero pag subrang lungkot, dapat isang supot ng kendi talaga ang ibibigay mo haha.
Tumawa si Prinsepe Darre sa naiisip habang pinapanuod ang pinsan na masayang kumakain kendi. Kadalasan kasi hindi siya pinapakain ng kendi ng Ama niya.
"Salamat nga pala dahil niligtas mo ako sa ahas Da." Sabi ni Prinsepe Chansu habang ngumunguya ng kendi.
"Wala yun. Hehe." Sagot ni Prinsepe Darre.
"Ako dapat ang liligtas sayo kasi ang matanda sa atin. Hayst." Dugtong ni Prinsepe Chansu.
"Ano kaba. Natapilok ka eh saka diba nag promisa tayo." Sagot ni Prinsepe Darre.
"Magkapatid habang buhay. Magtutulungan at hindi mag-aaway." Magkahawak kamay at sabay nilang sabi.
Ngumiti sila sa isa't-isa at nag-usap ulit.
"Simula ngayon mag-aral na ako at magsasanay para maipagtanggol kita Da." Sabi ni Chansu.
"Pag naging pitong taon na ako, mag-aaral din ako ng mabuti at magsasanay para makasama na kita ulit lagi sa paaralan Su." Sagot ni Da.
"Huwag ka mag-alala Da, kasi pwedi naman akong lumabas sa klase para makapaglaro tayo eh. Hahaha." Sagot ni Su.
"Tapus papagalitan ka nanaman ng Ama mo Su. Hahaha." Natatawang sabi ni Da.
"Eh eh. Shempri hindi moko isusumbong." Sabi ni Su.
"Malalaman din naman kahit hindi ako magsusumbong eh." Sagot ni Da.
"Ah basta." Sabi ni Su at nagtawanan sila.
Lumipas ang dalawang taon at sa murang edad, naging magaling na manunulat si Prinsepe Chansu. Nagmana siya sa kanyang ina na bihasang makata at manunulat.
Ngunit hindi natutuwa si Heneral Noshi sa Sampong taong gulang na anak. Nais niyang matuto din ito ng kungfu at gumamit ng sandata para maipagtanggol ang sarili niya balang araw. Palagi niyang pinagsasabihan ang anak ngunit ayaw talaga nitong magsanay.
Aktibo si Prinsepe Chansu sa larangan na pang-akademya ngunit bigla nalang nawawala pag oras na ng pisikal at praktikal na pagsasanay.
Sa umaga ay tinatalakay ng mga guro ang Pilosopya, Agham, Matematika at kasaysayan. Sa hapon naman ay sinasanay sila para maging maliksi, malakas at mga talentong pisikal tulad ng pag-aakyat at paglalangoy.
Kailangan mong tumuntong sa pitong taon bago ka papayagan na mag-aral. Pagsapit ng ika-sampong taon naman ng mga mag-aaral ay pinapayagan na silang magsanay ng Sandata na nais nila tulad ng Espada, pana, sibat at kaskas.
Si Prinsepe Darre naman ay tinuturuan ni Marwu, ang personal na bantay at dama niya simula pa ng pagkabata. Si Marwu ang isa sa pinakamagaling sa kungfu at matalinong babae sa buong kaharian.
Walang nakakatalo kay Prinsepe Darre sa pabilisan ng takbo, paglangoy at pag-akyat. Maliit lang siya pero malakas na din ang kanyang pwersa. Sa akademika naman ay siya din ang nangunguna simula ng makapasok na siya sa paaralan. Kahit si Marwu na guro niya  ay naiisahan niya pa minsan.
Kakaunti lang din ang nakakapag-aral sa El Chudaria Akademya dahil marami ang hindi nakakapasa sa pagsusuri. Naging kilala din itong Paaralan ng Maharlika dahil malaki ang babayaran para makapasok dito.