Nakaupo ako sa aking couch habang pinapanood ang aking assistant na isa-isang nilalabas at ipinapakita sa akin ang pinamili niyang gagamitin ko.
"Is that all?" Tanong ko sa aking assistant.
Tumango naman ito habang nagkakamot pa ng ulo.
Unti-unti akong lumapit sa mga pinamili niya at isa-isa itong tinignan.
Makapal na eyeglasses?
A wig?
No. A curly wig!
And what?
"What is this?" Tanong ko habang hawak-hawak ang isang lalagyan na parang may something? It's color brown or dark brown?
Tumikhim ang assistant ko bago niya sagutin ang aking tanong.
"Fake moles po Miss Leigh!" Kabado nitong sabi.
Huh?
Kailangan pa ba nito? Kung sabagay?
"And this is?" Halos manliit ang aking mata sa hawak-hawak ko ngayon.
"Retainer po Miss Leigh! Pero siniguro ko po na mukhang brace. Maganda na po kasi ang ngipin niyo. Kaya retainer na lang po ang binili ko para sa iyo!" Pinag-siklop niga ang mga kamay niya at bahaw itong ngumiti sa akin.
Tumango ako sa sinabi niya.
"Safe ba itong gamitin?" Tanong ko dito habang binubuksan ang lalagyan ng retainer ngayon.
"Opo! Gumamit na din po ako niyan dati!" Wika nito habang nakangiti.
Saglit akong tumingin sa kaniya at tumango.
Pumikit ako ng marahan.
Umalis din kaagad ang aking assistant nang maging malinaw na sa akin ang lahat.
Sinubukan ko naman suotin lahat ng pinamili ng aking assistant.
After that, Halos hindi ko na makilala ang aking sarili sa harapan ng salamin.
Oh my goodness!
Halos lumuwa ang aking mata. Hindi ko alam na ganito pala ang magiging itsura ko kapag sinuot ko ang mga ito?!
I like it! Gustong-gusto ko ito!
"Oh my God!" Halos mag wala si Tamara. Magkavideo-call kaming dalawa ngayon. At hindi siya makapaniwala sa itsura ko ngayon. It almost startled her when she saw me on her laptop monitor.
"But why?!" Gulantang niyang tanong sa akin.
Humagalpak ako ng tawa sa reaction niya.
"I'm bored, Tamara!" Tumatawa ako nang sabihin iyon.
"Ah! I can't believe na gagawin mo iyan?" Pumikit ito ngunit kaagad din siyang dumilat. Pero ngumiti din kaagad sa akin.
Nandito ako ngayon sa harapan ng isang matayog at mataas na gusali. I almost fell because of my shoes. Lumuhod ako saglit para ayusin ang sintas ng aking rubber shoes.
Nang matapos ay tumayo din at saglit akong tumingin sa mga taong naglalakad sa paligid.
Malinis at tahimik dito sa BGC. May nakikita akong mga ibang tao. Magkakasama at marami din sila, pero tahimik lang sila habang naglalakad.
Tinungo ko ang isang skyscraper na pagmamay-ari ng mga Vergara. Bumungisngis ako habang pinagmasdan ang aking resume.
Purge! Halos mapagkamalan akong baliw dito sa harapan ngayon ng gusali ng mga Vergara.
Inayos ko ang aking makapal na eyeglasses. Tinignan ko ang isang security na nakatingin sa akin ngayon. Inayos ko ang aking tindig at dahan-dahan na naglakad palapit sa security ngayon.
"Ano po sa inyo?" Tanong nito habang pinagmamasdan ako mula ulo hanggang paa.
Umiling pa ito.
"Mag a-apply po ako," Tugon ko dito. Saglit ulit akong tinignan nito bago tumango.
"Pasensya na hija, pero sa itsura mo pa lang, mukhang hindi ka matatanggap? Hiring lang para sa magiging secretary ng CEO, mukhang malabo ka?" Halos ma-estatwa ako sa sinabi ng security na ito. Ganito pala ang ugali niya? Minsan talaga, walang pinipili ang kasamaan ng ugali.
Ngumiti ako ng tipid sa kaniya at inilahad ang isang resume.
"Trabaho po ang pinunta ko dito. I want to apply for that position. Performance at dignity bilang empleyado ang kailangan, hindi po ang itsura. So excuse me po." Wika ko sa security na natahimik na ngayon.
Papasok na Sana ako nang harangin parin ako ng security. Muntik na akong mapa-upo sa sahig dahil sa tigas ng katawan nito.
Napangiwi ako habang minamasahe ang aking kanang balikat ngayon.
"Ang sakit," Sabi ko habang minamasahe pa din ang aking kanang balikat.
"Anong nangyayari dito?" Tanong ng isang lalaki na may baritonong boses. Narinig ko ang boses na iyon mula sa aking likod kaya kaagad akong lumingon sa likuran ko ngayon.
Halos lumuwa ang aking mata sa nakita ko.
Alejandro Vergara!
Inayos ko ang aking eyeglasses at ang aking wig na sobrang kulot. Halos buhaghag na ito dahil sa sobrang pagka-kulot.
"Mag a-apply po sana ako, kaya lang hinarangan po ako ng security." Sinumbong ko ang security guard na namumutla na ngayon.
Alejandro Vergara looked blankly at security. Walang pinagkaiba ang mga titig nito sa akin, pati na din sa security.
Tumigil ang mga mata ni Alejandro sa akin. Tila'y kinikilatis akong mabuti.
Halos dumugo ang aking labi ko sa kaba nang itama niya ang mga mata niya sa kabuuan ko ngayon. Hindi talaga siya mahilig ngumiti. Palaging seryoso ang mukha, Kaya nagmumukha siyang masungit o suplado.
I was surprised when he smiled at me.
At mas lalo akong kinabahan sa mga tingin niya.
"Your fake mole on your face will be removed," Halos tumaas lahat ng dugo ko sa mukha nang sabihin niya iyon sa akin.
Damn it! I hated my assistant for this!
Napahiya ako doon ah!
Hinawakan ko ang pekeng nunal sa mukha ko na tagilid na pala ngayon. Hindi pa naman siya natatanggal talaga, dahil nakasabit pa din ito ng kaunti sa aking balat.
Hindi ko gustong malaman pa ito ni mommy and daddy, tiyak ko na mapagalitan lang nila ako 'pag, nagkataon! Kung gusto ko na maging maayos ito mga kagustuhan ko ay dapat akong mag-ingat upang hindi nila mapag-alaman. Palagi naman silang busy kaya mukhang malabo pang malaman nila.
At kung makikita ito ni mommy ay sigurado akong dobleng hiya ang mararamdaman niya kapag nakita ako ngayon!
Baka automatic akong grounded at baka lalo silang mag higpit sa akin dahil sa ginagawa ko ngayon.
So I really have to be careful. Because I'm sure daddy can't do anything when mommy speaks.
Actually, they are both scary, but daddy is more scared when mommy is angry.
Sa pagkaka-alala ko, natulog si daddy sa guests room noong nag away sila ni mommy.
Nag focus na ako ngayon sa kaharap ko.