= 𝗥𝗘𝗡 =
"Ren, ikaw na ang susunod." Rinig kong wika mula sa labas ng aking selda.
Marahan kong iminulat ang mga mata ko. Kusang gumalaw ang katawan ko para tumayo. Narinig ko ang pagkalansing ng kadenang nakakabit sa'kin.
Humakbang ako palabas sa madilim na sulok ng aking munting tirahan. Tumigil ako sa tapat ng rehas.
Binuksan niya ang rehas at lumapit sa'kin. Tinanggal niya ang kadenang nakakabit sa paanan ko.
Nilagyan niya ng metal choker ang leegan ko. Habang ang mga kamay ko ay kinadena din.
Gamit ang kadenang nakakabit sa metal choker, hinila niya ako palabas na parang aso lamang.
Tahimik akong sumunod sa kan'ya.
Mayr'ong anim na palapag ang lugar na kinagisnan ko. Sa pinakamataas naroon ang mga Seed Bearer. Ang mga Care Taker ang nasa ikalima, ang Giver ang nasa ika-apat, nasa sunod na palapag ang High Class. Habang nasa ikalawa ang Low Class.
At nasa unang palapag ang mga Fighter na katulad ko.
Bawat palapag ay mayroong kan'ya-kan'yang gampanin. At bawat isa sa'min ay bawal na pumunta sa iba pang palapag. Kung nasaan ka na, doon ka na mamalagi.
Ang tawag sa'min ay isang produkto. Produktong magbibigay aliw at serbisyo kapalit ng aming serbisyo ay ang malalaking halaga.
Pero, sa ibabaw ng aming palapag, ang samo't-saring ingay na nagmumula sa pinaka-itaas na palapag.
Ngunit bilang isang Fighter, wala kaming paki-alam sa kung anuman ang nangyayari sa taas.
Ramdam ko ang paglingon ng kapwa ko Fighter sa tuwing nadadaanan namin ang kanilang selda.
Pumasok kami sa loob ng isang elevator. Pababa itong tumungo. Nasa ilalim ang arena. Ang arena ang lugar kung saan kami lumalaban.
Naramdaman ko ang paghinto ng sinasakyan namin. Marahas na hinila ako palabas. Malayo pa lang sa bukana ng arena ay rinig na rinig na ang malalakas na hiyaw ng mga manonood.
Tumigil kami ng nasa tapat na kami sa bukana nito. At mula rito, kita ko ang nangyayari sa kasalukuyang lumalaban.
Mariin akong nakatayo lamang habang pinagmamasdan ang bago at batang Fighter.
Halatang baguhan lamang ito dahil hindi niya alam ang kan'yang gagawin. Sa laki ng kan'yang kalaban, isang suntok lamang nito ay maaaring mawalan siya ng buhay.
Ang aming nakakalaban sa arena ay mula sa ibang mayroon ding mga Fighter. Pustahan ang kanilang laro. Kapag maling tao ka tumaya at natalo ka, malas mo.
Mula sa manonood nasilayan ko si Madam Selene, ang nagmamay-ari sa'min. Nakita ko ang pagtango n'ya na siyang mabilis kong ikinalingon sa sa sampung taong gulang lamang na babae.
Ang kahulugan ng tango na iyon ay kamatayan. Ibig sabihin mamamatay ang bata, papaslangin ito. Para sa isang baguhan, hindi niya alam ang kahulugan ng pagtango nito.
Nakita ko ang pagngisi ng kalaban sa kaharap nitong paslit. Mariin kong naikuyom ang nakakadenang kamay ko.
Minsan, hindi kaming mga Fighter ang gumagawa ng resulta sa laban. Kapag tumango si Madam Selene ibig sabihin wala kang ibang gagawin kundi ang hayaan kang matalo at hayaan kang patayin ng iyong kalaban.
At kapag umiling siya, nangangahulugang ligtas ang iyong buhay, nasa iyo na kung paano mo mapapatay ang kalaban mo. Dapat mapatay mo siya bago ka nito paslangin.
Sinubukang tumakas ng bata ngunit mabilis ang kanyang pagkilos ng kanyang kalaban. Pero hindi rin siya makakatakas dahil nakakadena ang mga paa ng bata.
Hinila ng kalaban nito ang kadena.
Malakas at todo hiyaw ang mga manonood.
"Patayin mo na 'yan!" Sigaw ng isa sa mga manonood.
Hindi na bago sa'kin ang ganitong kaganapan. Ilang beses ko ng nasaksihan ang kapwa ko Fighter na namatay habang lumalaban.
Ilang batang katulad niya na rin ang nakita kong walang awang pinapaslang ng kalaban.
Pumalag ang sampung taon na bata habang pinupunit ang damit nito na siyang mas ikina-ingay ng lahat.
Nakita ko ang pagtingin ng bata sa'kin. Nakiki-usap ang kan'yang mga mata na tulungan siya. Sumisigaw siya ng tulong at nagmamakaawa.
Nawala ang kan'yang tingin sa'kin. Malakas siyang humiyaw sa sakit ng pasukin ng kalaban ang ibabang parte ng bata.
Kita ko kung paano pumiglas ang bata habang gumagalaw sa ibabaw niya ang kanyang kalaban.
Gustuhin ko mang tumulong ngunit mas pinili kong manatili kung nasaan ako. Hindi ko rin naman magagawang mangi-alam sapagkat ang pintong tinatayuan ko ay nahaharangan ng mga bakal na rehas.
At kung sakali mang mailigtas ko siya, siya rin ay magiging isang Giver. Mas malala ang kan'yang mararanasan doon. Kaya naman mas mainam na mawalan na lamang siya ng buhay upang siya ay tuluyang makawala sa kamay ni Madam Selene.
Magiging malaya siya at hindi niya na muling mararanasan pa ang mga ito. Kamatayan lamang ang magpapalaya sa'yo sa impyernong lugar na ito.
Muling umingay ang buong arena ng i-anunsiyo kung sino ang panalo. Napadako ang tingin ko sa bata, tinanggal ng kalaban nito ang kanyang kamay sa leeg ng bata at umalis na sa ibabaw ng bata.
Tumayo at mayabang na itinaas ang kamay nito at sumigaw na nagsasabing siya ang panalo.
Nanalo siya dahil bata ang kanyang kalaban. Gusto kong tumawa sa kahangalan niya. Mayroong kumuha sa bata, gumalaw ang nakaharang na rehas sa pinto.
Tumabi ako ng dadaan ang mga kumuha sa bata. Mulat pa ang bata habang ang ibabang parte nito ay dumudugo sa marahas na pagpasok.
Inalis ko ang tingin ko sa bata.
"Our next fighter is none other than, Ren!" pag-aanunsiyo ng susunod na sasalang.
Tinanggal ang kadenang nasa kamay ko. Inihakbang ko aking paa patungo sa gitna ng arena.
"Ren! Ren! Ren! Ren! Ren!" Malalakas na hiyaw nila sa pangalan ko.
Hindi ko gusto sa tuwing isinisigaw nila ang pangalan ko.
Hindi ko alam kung paano ako naging kilala sa ganitong larangan, wala naman akong ginawa kun'di ang gawin ang makakaya ko para manatiling buhay.
"Nakita mo ba kung paano ko pinatay ang paslit na iyon?" tanong ng kalaban ko.
Tumawa siya ng husto.
"Bakit hindi mo na lang tanggalin iyang maskarang nakaharang sa mukha mo?" muli niyang wika.
Nanatili akong tahimik.
"Sugurin mo na siya! Ano pang hinihintay mo riyan?" ani ng nakaupo.
"Hindi ka magsasalita? Pwes! Pagsasalitain kita." ani niya.
Sumugod siya sa'kin. Tumagilid ako upang iwasan ang suntok niya. Dahil sa pesteng metal choker na nasa leeg ko, hindi ako masyadong makagalaw.
Muli siyang sumuntok, hinuli ko ang kan'yang kamay at buong lakas kong sinipa ang ari niya. Malakas siyang humiyaw sa ginawa ko.
Napaluhod pa nga siya habang umiiyak na dumadaing.
Kaming mga Fighter na galing kay Madam Selene ay walang dalang kahit na anong sandatang panglaban. Tanging lakas lamang ang mayr'on kami at stratehiya kung paano mo matatalo ang kalaban.
Nakita ko ang mabilis niyang pagtayo. Tinutukan niya ako ng baril na hindi ko inaasahan. Mabilis akong umiwas ngunit nahagip pa rin ang braso ko.
Tumakbo ako palayo habang iniiwasan ang mga bala.
"Ano? Tatakbo ka na lang ba? sige! Takbo pa!" natatawa niyang wika.
Ang hangal ng lalaking ito. Ang laki ng katawan pero puro hangin ang laman.
Sinipa ko ang buhangin papunta sa kan'ya. Nahinto siya sa pagbabaril sa'kin ng malagyan ng buhangin ang kan'yang mata.
Kinuha ko na ang pagkakataon. Mabilis akong kumilos para makalapit sa kanya. Agad kong kinuha ang baril.
Napangiti ako, salamat sa baril mo.
Gunggung!
Sinipa ko ng malakas ang kan'yang tuhod. Sapat na lakas para mabali ang kan'yang mga buto.
Itinutok ko sa kalaban ko ang baril. Kinablit ko ang gantilyo ng baril. Una kong binaril ang ari niya sunod ang noo niya.
Binitawan ko ang hawak kong baril.
Hindi ko na pinakinggan ang mga sinasabi ng host. Umalis na ako sa arena. Pagkalabas ko muli nilang kinadenahan ang kamay ko.
Bago ako tuluyang maka-alis, nasulyapan ko pa ang batang namatay kanina. Naalala ko ang kan'yang mga mata na puno ng pagmamakaawa.
Namatay na rin naman ang pumatay sa kan'ya. Inalis ko ang tingin sa paslit. Nang maka-angat kami agad kong tinungo ang aking selda at muli akong umupo sa pinakasulok nito.
𝑻𝒉𝒆𝑲𝒏𝒊𝒈𝒉𝒕𝑸𝒖𝒆𝒆𝒏 🌱