Chapter Two: Chaperone
Doorbell ring,
"Halika iha pasok ka, tamang tama ang dating mo, meet my daughter Norein. Norien ito nga pala si..."
"Stop! I don't wanna know her name, as far as I know she's my chaperone. No need to act a normal gesture mom. I thought he's a he." Mahabang turan ng dalaga. Her Mom creased her brows.
Samantala sa isang tabi walang kibo naman ang kanyang dakilang alalay.
Kung iba iba siguro manginginig na sa takot at iiyak ng paalis sa ipinapakitang pag uugali ng dalaga.
Pero hindi, sa klase ng kanyang tingin alam ng ginang na nagtitimpi lang ang naturang chaperone ng anak, mataman n'ya lang pinagmamasdan ang dalaga.
Ni hindi man lang hinayaan magpakilala ni impaktang Norien ang kanyang chaperone. Imbeyerna ang kasungitan n'ya.
At dahil d’yan mas mabuti nang chaperone nalang ang ilalagay ko sa pov n'ya.
At gaya ng sabi ng kanyang Tita Mom, Wala s’yang ibang gagawin kundi samahan lang ang kanyang anak pag aalis ng bahay, pwede ding maging bodyguard n’ya at hindi s'ya pwedeng utos-utusan ninuman kahit na ang impaktang iyon, ang tanging role n'ya lang ay magbantay at pag sama sa kanya iyon lang.
'Kung tutuusin madali lang diba, pero potek! Kabaligtaran n’yon, sa ugali nito sarap gilitan ng leeg.' Mga reklamo sa sarili ng kanyang alalay.
At alam naman n'yang tumakas ang dapat babantayan n'ya, pero ang hindi alam ng lahat kanya itong nakita bago pa s’ya umalis, doon mismo sa bar na pinuntahan ni chaperone na may mga kasama s’yang mga kaibigan n’ya.
Tungkol naman sa pag aaral ni chaperon naka enroll na s'ya sa pinapasukang paaralan ng impaktang babaeng kanyang babatayan, isang paaralang tanging mayayaman lang ang nakakapag-aral, at mismong ang kanyang tita mom ang may gusto n’on.
Papunta ngayon ang chaperon ni Norien sa kanyang kwarto upang magpahinga.
"Wag lang nyang sagarin ang pasensya ko, baka di na ko makapagpigil tamaan s’ya sa akin." Mga himutok na maririnig kay chaperone habang papasok ng kanyang kwarto. "Nagtataka ba kayo kung bakit tita mom ang tawag ko sa mama ng impaktang babae?" Impakta means it's Norien. "Hindi mali kayo ng iniisip, hindi ko fiancée ang panganay n’ya na tumakas kasi basta next time n’yo nalang malalaman, pero ito lang sasabihin ko iyon ang gusto ni Tita Mom na itawag ko sa kanya." Mga katagang nanulas mula sa kanyang labi.
Magkatabi lang ang kwarto ng dalawa.
Pagpasok ni chaperone sa kwartong nakalaan sa kanya animo'y natuklaw ng ahas sa pagkatulala sa ganda ng kanyang silid.
"Woah! The best talaga si Tita Mom alam na alam nya ang taste ko." Masayang turan ni Chaperone.
Black and silver kasi ang theme ng paint ng kwarto, mga kurtina, unan at kumot lahat black.
Wag na kayo magtaka sa laman ng closet n'ya dahil  puro black pants, sando, leggings, short,  t-shirts, and mga undies.
Wala naman s'yang paki kung magmukha s'yang  nagluluksa sa mga kulay na ito, sa eto ang gusto n'ya pakialam nyo.
At dahil may pasok pa bukas balak n'yang matulog ng maaga, mas nakakapagod pa daw dumaldal dito kaysa makipaglaban sa mga sanggano.
                                         ***
"This is the day! Ang Araw kung san uuwing luhaan ang alalay ko." Katagang namutawi sa labi ni Norien. "Hoy! Ba’t ba ang bagal mo!? Alam mo bang ayaw na ayaw kong nalalate? Daig mo pa ang pagong sa kupad!" malakas na sigaw galing mismo kay impakta este kay Norien, at  sa klase n’on alam kong mahihiya kung sino man ang pagsasabihan n’yon.
"What the hell? Nilampasan lang ako ng bruhang ’to." Nang walang pakialam ang kanyang alalay sa kanyang pagtutungayaw at lampasan.
Pinagtitinginan tuloy si Norien ng mga katulong.
At di man lang sya tinapunan ng tingin ng kanyang alalay, kita ang inis sa kanyang magandang mukha.
Nabalewala ang pang bubulyaw na kanyang ginawa kani-kanina lang.
Dahil sa hiya dumeretso si Norien sa kanilang kotse at sumakay,  hinintay na sumakay ang kanyang alalay,  ngunit tutubuan na lang sya ng ugat wala parin.
"God!! This chaperone of mine is slowly getting into my nerve." Isang nanggagalaiting boses ang maririnig kay Norein. "Ano pa bang ginagawa mo at ’di ka pa sumakay, ginagalit mo talaga akong hampas lupa ka noh!?" Bulyaw nya pa.
Napatakip ng tenga ang kanyang driver dahil sa lakas ng kanyang boses, but sad to say, balewala lang s'yang tiningnan ng kanyang alalay habang binibigyan s'ya ng tingin na nakakaasar.
Basta nalang s’yang sumakay sa isang motor bike na kung tutuusin mas malaki pa sa kanya, nagtatakang napasunod nalang si Norien ng tingin sa kanyang alalay, sa isip. 'kailan pa nagkaroon ng black motor bike sa garahe namin?'
Parang ’yon yung way nya para sabihing may sarili s’yang sasakyan.
Nagkabaliktad yata, si Norien ang naasar sa ginawa ng kanyang alalay, saka ang galante naman ng kanyang mommy dahil binilhan nya ng ganong kagandang motor bike ang kanyang chaperone.
Base sa expression na makikita sa mukha ni Norien, Di man s'ya maalam sa mga ganyang motor sa klase n’yon alam mong mamahalin sya.
Naunang dumating si Norien sa school, nakababa na't  lahat at papasok na ngunit nakatingin lang ang kanyang chaperone sa kanya. Habang nakasandal s’ya sa kanyang motor bike to think na nakauniform din s’ya katulad ng kay Norien.
"Grabeng galante ni mommy pati school sagot nya pa." Bubulong-bulong sa sariling turan ni Norien. Pero inferness bumagay sa kanya ang uniform namin nagmukha s’yang tao, ang astig n’ya lang tingnan sa ayos n’yang yun." Di mapigilan ang paghanga sa kanyang tinig.
Marami nga ang napapatingin sa gawi n’ya mapababae man o lalaki.
"Kung di ko lang alam na galing sa mahirap na pamilya ’to mapagkakamalang anak mayaman sa ayos n’ya ngayon. Mas maputi pa sa’kin eh, tas iyong uniform namin black pa kaya tumingkad tuloy ang kaputian nya. Teka nga bakit ba parang pinupuri ko ata ang chaperone ko?" Yung paghanga kanina ni Norien agad napalitan ng inis.
"Haist! Makapasok na nga lang." Inis na nagmartsa papasok ng campus si Norien.
Nagsisimula na ang klase ng pumasok ang taong kinaayawang makita ni Norien.
"Huh? S’ya ’yong sa parking lot ’diba?" One of her classmate ask to his seatmate.
"Oo nga ang cute n’ya pala sa malapitan" one of the boy said.
"Tsk! Agaw eksena talaga ang chaperone na ’to.
’La man lang pakialam at di nag abalang magpakilala sa harapan basta nalang umupo sa pinakahuling upuan." Isang nagliliyab na tingin ang nakasunod sa bawat galaw ni chaperone.
---
"Dude! Nakita n’yo ba iyong chicks na nakasandal sa motor ang astig, anong year kaya nya?"  Tanong ni Crane. Remember the cassanova.
"Basta talaga babae wala kang pinapalampas grabe ka, Napakababaero mo!" 'Rox'
"Oy! Oy! Crane napakabata pa nun wag mo ng sulutin." ' Felix'
"Ano ba kayo crush ko lang naman eh!" Sagot ni Crane
"Lagi naman ganyan eh! Sa Simula crush lang tapos pagnagtagal na, kayo na and in the end papaiyakin mo lang, maawa ka sa bata oy!" 'Rox'
Nagkibit balikat lang si Crane sa mga pinagsasabi nila, bahala na daw si batman.
'Sana di patulan ng batang yun si Crane kahit kaibigan ko yun eh,  naawa din naman ako sa nabibiktima ng taong ’yun, makakuha ka sana ng katapat.' Isang boses nang pag asam na galing mismo sa isa nyang kaibigan, si Felix.
Habang pagpasok sila ng room, nakita nilang palabas ng office ang babaeng nakita nila kanina sa gate ng school, at may hawak na form.
Kanina pa nila ito sinusundan dahil kay Crane na mukhang tanga kakasunod, pati ang kanyang mga kaibigan nadadamay.
Hinahanap n’ya kasi ang kanyang room, ayaw namang magtanong para mapadali ang kanyang paghahanap, sa dami ng kanyang nakakasalubong, paniguradong may matino s’yang mapagtatanungan. Ngunit, matyaga n'yang hinanap ang kanyang klase.
Yung mga tukmol nakasunod pa rin kay chaperone, himalang si Raven ang leader na madaling mayamot ay 'di nagreklamo at nakikisabay rin sa kagaguhan ni Crane. Kung gaano nagtyaga si chaperone na maghanap ganun din sila sa pagsunod, halos maikot nila ang buong campus.
Maging si Rox Monteverde ay natatangahan din sa ginagawa ng batang ’to na kanina pa nila sinusundan, sa lawak ba naman ng school na ’to mahihirapan talaga s’yang maghanap.
"tsk! isang oras na natin 'tong ginagawa at ang mas malupit, di na natin napasukan ang unang subject natin." Turan ni Rox.
Hanggang pumasok s’ya sa isang room.
"Sa wakas nakita n'ya na rin ang room n'ya, kundi ako nagkakamali nasa 3A s’ya, aba matalino! One year pala ang agwat natin sa kanya." Turan ni Crane.
"Teka! Diba d’yan din ang room ng kapatid ni Nick?'' Turan ni Felix.
"Oo nga noh! Classmate n’ya pala si crush!" At sino pa ba ang nag sabi nun walang iba kundi ang playboy ng grupo, si Crane.
"Tsk!" Yan lang ang nasabi ni Raven.
Matapos nung katangahan nang apat humabol na din sila sa klase.
---
Samantala, si chaperone ay kakapasok lang sa kanyang room, eksaktong papadating ang kanilang guro.
Basta nalang s'yang pumasok sa room ng makita nya ito at 'di na nag abala pang magpakilala tutal alam na naman ng teacher and dahilan.
Bell ring!
Nagsilabasan na ang ibang tao dito sa room pero may mangilan ngilan pa rin namang natitira.
"Hoy! Ikaw! Bilhan mo ko ng pagkain doon sa canteen." Sigaw mula kay impakta este Norein.
"Ano ba bingi ka ba? Inuutusan kita ’diba alalay kita at utusan kaya bilisan mo na!" Gigil n’ya uling sigaw.
Magsisimula na ba?
Ang pangbubully nya sa kanyang alalay.
Bulungan tuloy ng mga studyante.
"Tss!" Tanging sagot ni Chaperone.
Mataman lang syang pinagmamasdan ng kanyang alalay kung may ilalakas pa ba ang sigaw n’ya, saka dahan dahang umalis para bumili ng pagkain.
Pagkain? Nagkakamali kayo ng iniisip, pagkain mismo ni chaperone ang kanyang bibilhin, kala n’yo susundin nya ang impaktang ’yon.
Sabi nga ni chaperone 'in her dream'.
"May paa naman s’ya pwede nya gamitin 'di iyon kawalan sa kanya." Turan ni chaperone sa kanyang sarili.
Tapos na ring kumain si chaperone at tinitingnan  ang isang dot sa relo na kumokonekta sa impaktang babaeng iyon, isang device na malalaman kung nasa panganib s’ya at sad to say, hindi.
Palabas na si chaperone ng cafeteria ng may humarang sa kanya ’di lang isa kundi apat sila, to think na mga lalaki pa.
Rambol na ba to? Mapapalaban na ba si chaperone?
____