Nagmamadaling inagapan ni Jovy ang malapit na magsarado na elevator. Mabilis niyang nilagay ang kanang kamay sa pagitan ng pinto ng elevator at nakangisi na pumasok sa loob nito.
Inayos niya ang kanyang sarili. Mabilis na pinusod ang hanggang bewang at tuwid na buhok at naglagay ng hairnet. Nilabas ang maliit na press powder at nag salamin at nag simulang mag lagay ng simpleng make up at lipstick.
Napangiti ang matangkad na lalaki sa kanyang tabi. "You're too fast on putting make up ahh. I'm... I'm so amazed." Sabi nito kay Jovy habang nakangisi.
Kaagad naman na napaangat ng tingin si Jovy sa matangkad na lalaki sa kanang bahagi niya. Nang mamukhaan ang itsura ng lalaki na kilala bilang Mr. President ng kompanya na kanyang pinapasukan ay kaagad siyang napaayos ng tayo.
Bago pa man siya lamunin ng hiya ay mabuti na lamang at biglang tumunog ang elevator at bumukas ang pinto. Mabilis siyang lumabas ng pintuan at iniwan ang lalaki sa loob ng elevator.
Lumalagutok pa ang takong ng kanyang stilleto habang nananakbo siya sa kahabaan ng hallway. Hindi na niya alintana ang sakit ng kanyang paa at ikli ng kanyang palda. Ang mahalaga ay hindi siya ma late, kahit isang minuto. Pang tatlong late na niya at tiyak na matatanggal na talaga siya sa trabaho niya.
"Miss wait!!" Sigaw ni Mr. president. Napatigil sa pag takbo si Jovy at napakuyom ng kamao.  Umirap muna siya bago niya ito lingunin.
"Yes po?" Mahinahon na tanong niya. Pinipigilan ang sarili na huwag mainis. Pilit niyang kinakalma ang kanyang sarili kahit nag mamadali na siya at kinakabahan na baka ma late at ito na ang huling tapak niya sa hallway na kinatatayuan niya.
Ngumisi sa kanya si Mr. president, bitbit nito ang isang gray na suitcase, habang naka ngiti ito sa harap niya. Napaka neat ng appearance nito at na di distract si Jovy sa manly scent nito na lalong naka dagdad sa ka gwapuhan ng binata. Ang mukha nito ay katulad sa isang typical na mga gwapong koreano na napapanood mo sa mga korean movies.
"You left this one at elevator." Sabi sa kanya ng lalaki habang inaabot sa kanya ang lipstick niya.
Kaagad niya itong kinuha at kapwa sila napa singhap dahil  parang may kuryente na gumuhit sa kanilang mga daliri ng magdikit ang kanilang mga hintuturo.
"Thank you Mr. President." Wika ni Jovy habang naka hawak pa rin sa masakit na hintuturo niya.
"Just call me Justine." Wika ng lalaki sabay ngisi. Lalong naningkit ang mga mata nito. "What's your name?" Tanong niya kay Jovy.
Nanlaki naman ang mga mata ni Jovy. "S-sigurado po ba kayo? Jovy po ang pangalan ko." Tanong niya.
Tumango si Justine at humawak sa balikat ni Jovy. "Yup. So Jovy, mula ngayon justine nalang ang itatawag mo sa akin ha?" Sabi niya.
Hindi naman nakasagot si Jovy. Nanatiling nakatuon ang kanyang atensyon sa kamay ni Justine na nakahawak sa balikat niya habang sila ay naglalakad sa hallway.
"Parang ngayon lang kita nakita dito sa building. Bago ka lang ba?" Tanong ni Justine.
Tumango si Jovy. "Opo. Pang Three days ko na po ngayon, at... Pang three days ko na rin pong late." Nahihiyang sabi ni Jovy.
Napangiti si Justine. "Really? So, terminate ka na pala ngayon." Tanong niya na parang wala lang sa kanya kung materminate si Jovy.
Huminga ng malalim si Jovy at hindi na rin
niya nagawa pang sumagot.
Tinapik siya sa balikat ni Justine. "Don't worry. I got you! Sinong manager mo?" Tanong niya.
"Si Sir. Robert po." Sagot ni Jovy.
Napa taas naman ng kilay si Justine. "Oooohh... What a coincident." Napa angat ang gilid ng kanyang labi.
Pag dating nila sa office ni Robert ay naabutan nila itong naka upo sa table at nag ta tap ng kanyang mga daliri sa lamesa habang naka kunot ang noo at hindi na maipinta ang itsura.
Hindi pa man ito nag sasalita ay ramdam na ramdam na ni Jovy ang galit ni Robert. Wala na ring pag sidlan ang kaba sa dibdib ni Jovy at pakiramdam niya ay pwede na siyang managutan ng hininga kahit anong oras dahil sa takot na nararamdaman niya.
Nakakunot ang noo ni Robert na tumingin sa naka ngiting si Justine at tsaka ibinaling ang tingin sa nakayuko na si Jovy. "What's took you so long Ms. Garcia? Where have you been?" Tanong niya kay Jovy.
Napaangat naman ng tingin si Jovy at ang kanyang bilugang mga mata ngayon ay namumungay na sa kaba. "I'm sorry Sir. Robert I'm-" Hindi pa man natatapos si Jovy na magsalita ay sumingit na sa usapan si Justine.
"My fault. Nag patulong kasi ako sa kanya kanina mag ayos ng mga papers sa office ko. In fact, maaga siyang dumating. Nauna pa nga yata siya sayo eh." Palusot ni Justine habang nakangiti pa rin.
Lalo namang nagdilim ang awra ng masungit na si Robert. "Why? How could you make a favor to my assistant? wala ka bang sariling assistant kuya?" Galit na tanong niya kay Justine.
Nabigla naman si Jovy. Hindi siya makapaniwala na si Justine ay nakatatandang kapatid ni Robert. Ang akala niya ay nagkataon lang na may pag kakahawig ang dalawa. Pareho itong mga singkit at matatangos ang ilong. Mas matangkad lamang ng konti si Justine kay Robert. Siguro ay mga 2 inches.
Natawa lamang si Justine sa sinabi ni Robert. "Pag bigyan mo na ako. Minsan ko lang naman makasama si Jovy." Sabi niya habang naka ngisi na lalo namang nakapagpatindi sa inis na nararamdaman ni Robert.
"Okey na. Iwan mo na kami dito." Utos niya sa kanyang kuya.
Pangiti-ngiti naman na lumabas ng office si Justine. Habang naiwan si Jovy na nakayuko at tila napako na sa kinatatayuan niya.
"What are you doing? tatayo ka lang ba dyan? Ayusin mo na ang mga dapat ayusin!" Sigaw ni Robert.
Napaangat naman ng tingin sa kanya si Jovy. "Hindi niyo po ba ako iti-terminate?" Tanong niya.
Tiningnan lang siya ng masama ni Robert. "Bakit gusto mo na bang mawalan ng trabaho ha? akala ko ba maaga kang dumating dito?" Nakakunot noo na tanong ni Robert.
Tumango na lamang si Jovy. "Baka po nagagalit ka eh." Sagot niya sabay hakbang palapit sa lamesa para kunin ang log book na kulay blue.
Sinundan lang siya ng masamang tingin ni Robert. "Bakit anong akala mo masaya ako? Sa susunod ayoko na lumalapit lapit ka sa kuya ko ha? Kundi tatanggalin kita sa trabaho." Utos niya.
Natigilan naman si Jovy nung bigla niyang naisip ang sinabi kanina ni Justine sa kanya.
"Pwede ba kitang yayain mag dinner mamaya?" Umalingawngaw na naman sa kanyang memorya ang boses ni Justine. At ngayon ay hindi niya alam kung anong gagawin dahil pinaunlakan niya ito kanina.
Nag kibit balikat na lamang siya at inisip na hindi naman ito malalaman ni Robert dahil hindi naman sila close nito. At isa pa ay nasa labas na sila ng trabaho ni Justine kung kaya't wala ng paki alam si Robert dito.