“Tara?” nakangiti sambit ni Enrico. Hindi pa ako nakakapagsalita ay bigla na lang niya akong hinigit at inakbayan nang mahigpit. “Pagkabilang ko ng tatlo, takbo tayo... tatlo!” natatawang sigaw niya.
Pakiramdam ko ay kusang tumakbo ang mga paa ko kasabay ng pagtakbo niya habang nakaakbay pa rin sa akin.
Hindi na ako magtataka kung may mag-leak na photos dahil ang dami ring tao sa paligid.
Ilang minuto rin yata kaming tumatakbo ni Enrico papunta sa kung saan. He was just leading me somewhere, and I let him. Pero hindi naman ibig sabihin n’on ay hindi na ako naiinis sa kanya... slight na lang, siguro.
Ilang saglit pa ay bumagal din siya sa pagtakbo kaya binagalan ko na rin ang pagtakbo ko. Naglalakad na lang kami ngayon hanggang sa tumigil kami sa harap ng isang itim na kotse. Mabilis naman niyang binuksan ang harapang pintuan at tinulungan akong pumasok para hindi na rin ako masyadong mabasa.
Bigla tuloy akong nahiya. Tinamaan ng konsiyensiya.
Basang-basa si Enrico at medyo nanginginig na rin siya sa lamig. Samantalang ako ay halos hindi nabasa, pati na rin ‘yong mga bitbit kong paper bags. ‘Yong palda at sapatos ko basang-basa, pero it’s still nothing compared to Enrico. Pakiramdam ko nga ay siniguro niya talagang hindi ako mabasa, ni hindi na nga niya tinakpan man lang ang likod niya gamit ang jacket niya, ipinanangga niya sa akin lahat.
Napabuntong-hininga ako.
Hindi muna kami umalis dahil nagpalit siya ng T-shirt. Pagkatapos niyang magpalit ay binuksan niya ang aircon. Natawa ako nang pagkuskusin niya ang mga palad dahil sa lamig.
“Ba’t mo ba kasi ginawa ‘yon?” natatawang tanong ko.
Napangiti naman si Enrico habang nagma-maneuver. “Ayaw kong makakita ng basang sisiw,” sambit niya. Napairap ako. “Cute ka na nga, magpapaka-cute ka pa lalo ‘pag nabasa.”
“Ha?”
Natawa siya at napailing. Tinanong na lang niya ‘yong direksiyon papunta sa bahay namin. Pinaandar na niya ang kotse at nagpatugtog ng radio. Sakto namang ‘yong hit song nila ang tumugtog.
“Iyan favorite kong kanta ninyo,” nakangiti kong sambit.
“Bakit?”
Nagkibit-balikat ako. “Ewan,” sagot ko. “Siguro dahil ramdam ko ‘yong lyrics. Kasi kahit masakit magmahal, hihintayin mo ‘yong tao. ‘Pag bumalik, mananatili na ‘ko sa ‘yo. Gano’n.”
Natawa naman si Enrico. “Sa ‘kin?”
Napairap naman ako. “For example lang,” sagot ko.
Napangiti na lang siya at hindi na lang umimik. Biglang naging awkward ang paligid, the song was just playing at the background. Napatingin na lang ako sa labas. Pakiramdam ko tuloy, nasa music video ako.
Medyo traffic dahil umuulan nga pero nakarating din naman kami agad. Umuulan pa rin pero mahina naman na.
Biglang bumaba si Enrico, bitbit ang jacket at payong. Pinagbuksan niya ako ng pinto at ngumiti. “Tara.”
Pakiramdam ko tinablan na ako ng hiya pero wala na rin akong nagawa. Kinuha ko na ‘yong mga paper bag na bitbit ko. Inakbayan naman ako ni Enrico pagkababa.
Pero bago pa man kami makalayo ng kotse ni Enrico bigla kong na-realize.
Lutang ba si Enrico?
May payong naman pala siya, ah?
**
Wala si Mama dahil nasa trabaho pa rin, si Ashton ay nasa school. Kumuha muna ako ng ilang damit ni Papa papa para ipahiram kay Enrico. ‘Buti sakto lang naman sa kanya ‘yong damit ni Papa.
“Ikaw lang mag-isa rito? Ang laki ng bahay ninyo,” sambit niya pagkapalit ng damit.
Natawa naman ako habang nagtitimpla ng kape. “Wala pa si Mama, nasa work pa. ‘Yong kapatid ko nasa school,” sagot ko. “Do you drink coffee?”
Tumango siya kaya iniabot ko na sa kanya ‘yong isang tasa ng kape. Saglit lang siyang nag-stay. Inubos muna niya ‘yong kape saka siya umalis.
Sakto naman pagkaalis ni Enrico ay dumating si Mama kasama si Ashton. Tumakbo agad si Ashton paakyat para magpalit. Medyo malaki na rin si Ashton pero minsan binubuhat pa rin ni Mama.
Nasa kusina ako kaya dito dumeretso si Mama. Pakiramdam ko tuloy iintrigahin niya ako.
“Ay, bakit nandito si Enrico kanina?”
Natawa ako. “Mama it’s not what you think.”
Napangiti naman siya, ‘”Sus, nagtatanong lang naman ako Cass,” sagot niya at natawa. “Imposible namang may something dahil kakakilala mo pa lang sa kanya. Naku.”
“Yes, ‘Ma, don’t worry,” I said and took a sip from my cup of coffee.
Ngumiti lang si Mama at nagpaalam na papaakyat dahil magpapalit pa siya. Maybe she will also continue some of her paperworks. Pagkaubos ko ng kape ay umakyat na rin ako papunta sa kuwarto ko para magbihis. Kailangan ko pa rin kasing magbasa no’ng mga ibinigay sa ‘king notes ng professors ko.
Pero imbes na magbasa ako ay napatambay ako sa Twitter—I was right. May pictures na nga kami ni Enrico all over the platform.
Napabuntong-hininga ako.
Enrico, gusto mo ba talaga ng gulo?
Napatampal ako sa noo. I’m sure hindi niya gustong magkaroon ng ganito. Siguro alam niyang may mangyayaring ganito, pero he chose to help me.
Hindi niya kasalanan. Wala siyang kasalanan.
I sighed habang tinitignan ang mga post ng mga fans.
@ALFAST: Omygosh! May girlfriend na si Enrico!!!!
@simpforalpas: jusq jusq nagkakagulo Twitter world dahil kay @Calamityyy_ at @_cssxdwn
@Kalamidaddd: new parents 😭❤️
Ang daming nagme-message sa ‘kin sa Twitter. Hindi ko na lang pinansin at binuksan na lang ang Messenger ko. ‘Buti na lang puro messages lang nina Aisha ang nando’n.
aisha qt: huy jusq bakit may pa-gano’n na kayo ni Enrico!?
cassava cake: coincidence ;(
rinoah’s ark: chosera
tita daph: destiny yan
Pakiramdam ko gisang-gisa ako sa group chat namin kaya in the end nakuwento ko na lang kung ano’ng nangyari. Hindi ko naman alam kung bakit kininilig sila, samantalang ako, naiinis naman na natatawa. Hindi ko na rin idinagdag ‘yong fact na lutang si Enrico at nakalimutan niyang may payong siya sa kotse niya.
Nag-usap pa kami saglit bago ako nagpaalam. Okay naman na ‘yong plano namin para sa gig ng Alpas sa Sabado—wala nga lang si Meg at si Dane. Hindi kami kumpleto.
Napabuntong-hininga na lang ako at kinuha na ang mga notes na binigay sa ‘kin ng professors ko.
Maaayos din ‘to.
Sana.