"Marry my son!" sambit niya.
I was rendered speechless sa narinig. Nawindang ang buong sistema ko sa sinabi ng maganda at sopistikadang matandang babae.
She has beautiful blue eyes na parehas kay Chase, she's slightly taller than me at nagbibigay siya ng maawtoridad ngunit maamong awra. Ano daw? Tama ba 'yung narinig ko? Seryoso? Son? Ibig sabihin mama siya ni Chase?
"Mom!" Pagpoprotesta ni Chase.
"Shut up Chase! She said alam niya ang paraan para maputol ang sumpa and your dad would be delighted to hear na magkakaapo pa kami," masayang sambit ng mama niya.
Napaawang ang bibig ko sa narinig. How did this end up this way? Apo? Ang bilis naman. Bago ko pa mabawi ang kasinungalingan ko ay nangyari naman 'to.
"Ah, Mrs. Rodriguez, ano kasi,"
Paano ko ba sasabihin 'to? Hindi ko naman kasi talaga alam kung paano matatanggal ang sumpa at isa pa ayokong makasal sa antipatikong 'yan.
"Call me mom from now on." excited na wika niya.
"Mom! Stop it!"
Umupo sa bakanteng upoan ang mama ni Chase at nagsimulang umiyak. Nataranta naman akong lumapit sa kanya. I saw Chase massaged his temple na parang stressed at napepressure sa pag-iyak ng mama niya.
"Okay, okay. Mom, calm down. Let's talk about this first, okay?" Paglalambing niya sa mama niya "Malia, please go for now. Ako na ang bahala kay mom."
Lalong lumakas ang iyak ng mama niya kaya naman pareho kaming nataranta. Ngayon ko lang napagtantong mahal na mahal niya ang mama nya dahil sa mga kinikilos niya ngayon.
Napahilot sa kanyang ulo si Chase, "Mom, can you please stop throwing tantrums? Hindi ko naman pwede pakasalan si Malia just because you told me. And I told you countless time, I love Ele—I mean May kaya 'di ako pwedeng ikasal sa iba. I told you, I cannot love anyone else but her."
"But you said, she's interesting. Isn't that enough reason para pakasalan mo siya?" Inosenteng tanong ng mama niya.
Napapamura nalang ako sa aking isipan. Ba't ba pinag-uusapan nila ang kasal na andito naman ako. Nagdedesisyon na sila para sa akin pero nasa panig ako ni Chase.
Ayokong magpakasal sa kanya, isa lang naman ang gusto ko. Ang malaman ang katotohanan sa likod ng abilidad ko. Wala akong plano na pumasok sa isang relasyon, napaka imposible nun para sa isang katulad ko.
"Mom, I only met her twice," frustrated na paliwanag ni Chase.
"You found that May girl interesting at first, so pareho lang. I want you to marry her," sagot naman ng mama niya.
"Mom, stop being unreasonable,"
Napabuntong hininga na lamang ako. Ano ba 'tong gulong napasok ko?
"Mrs. Rodriguez, pasensya na po pero ayoko din pong makasal sa anak niyo," sambit ko sabay taas ng kamay ko "Hindi din po ako sigurado kung kaya kong maputol ang sumpa."
"But there's a possibility that you can break the curse. Nawalan na ako ng isang anak, iha. At ayokong pati si Chase ay mawala sa akin. Parang awa mo na." pagsusumamo niya
Napaiwas ako ng tingin. Naaalala ko si mama sa kanya at masakit para sa akin ang panoorin siyang malungkot.
Hindi ko alam ang buong kwento ng buhay nila pero sa sinabi nya ay tantya kong nawalan sya ng anak ng dahil sa sumpa.
Sa nakita kong pangitain ay mukhang dumadaloy sa dugo ng buong angkan nila ang sumpa. Pag-ibig laban sa pag-ibig. Urgh, ba't ba biglang naalala ko ang sinabi ni Johnny?
"Mom, don't do this. Walang kinalaman si Malia sa pamilya natin o sa sumpang 'yan. Whether it's a curse or not, living without May in my life is like being dead." walang emosyong sambit ni Chase.
Isang malakas na sampal ang natanggap niya galing sa mama niya na ikinagulat ko. Patuloy ang pag-agos ng luha sa mga mata ng mama ni Chase. Naging seryoso ang mama niya at biglang naging napaka seryoso ang tensyon sa paligid.
"I don't want to think that loving is a curse. I don't want you to be stuck in the past, I want you to learn to love again, I want you to live, I want you to be happy, anak. Bawat araw, you don't know how damn hard it is for me, how worried sick I am, how much it pained me to think that anytime I will lose you anak ng dahil sa sumpang 'yan. And here I found the girl who could help us, is it wrong to wish she can save you from this curse in our family?" Umiiyak niyang wika.
Hindi gumalaw si Chase sa kinatatayuan niya. Wala pa ring mabasang emosyon sa mga mata niya pero nakita ko ang pagkuyom ng mga kamao niya.
Mahabang katahimikan ang bumalot sa amin at tanging hikbi lang ng mama nya ang naririnig na ingay
"But marrying her is too much mom. I can't marry her, I can't promise I'll learn to love her. You know it, mom, once a Rodriguez fall in love it would be the first and last." sagot ni Chase sabay lumabas ng office niya.
Naiwan kaming dalawa ng mama niya. Hindi ako nagsalita at nakiramdam lang. Gusto ko ng lumabas pero 'di ko alam kung paano.
"The only way you could stay by my son's side is by marrying him," biglang sambit ni Mrs. Rodriguez "I can't let you get near my son kung hindi mo siya kayang panindigan."
Sa tinagal ko ba sa loob ng bahay ay nagbago na ba ang ikot ng mundo at ang mga nanay na ang nagpopropose? Binatukan ko ang sarili ko. Ano ba 'tong iniisip ko. At isa pa, bakit ba pinipilit nyang pakasalan ko ang anak niya?
"Imposible pong magkakagusto sa akin ang anak niyo at isa pa, pasensya na po talaga lumapit lang ako sa kanya dahil sa personal na dahilan," paliwanag ko "Napaka hirap naman po ang hiling niyo. Hindi po basta basta ang pagpapakasal at hindi ako nababagay sa anak mo."
Nginitian niya ako at umiling. Tiningnan niya ako ng deresto sa mata bago muling nagsalita. Hindi ko talaga maintindihan ang sarili ko, bakit may bahagi sa puso ko ang gusto ang ideya na pakasalan siya? Mariin kong ipinikit ang mga mata ko. Hindi, hindi pwede 'tong nararamdaman ko.
"You could call it a mother's instinct. Alam ko na you would be the woman who'll break his high walls at ikaw ang magliligtas sa kanya. So, please iha. Save my son, I would do anything. Anything para lang iligtas mo ang anak ko. Please marry him."
"Pag-iisipan ko po." tanging sagot ko.
Wala sa sarili akong umuwi at dumeretso sa kwarto. Malia Rivera, anong pag-iisipan? Nababaliw ka na ba? Baka aasa 'yung mama ni Chase diyan sa padalos dalos mong sagot. Anong gagawin ko? How will I turn her down? Kanina pa ako pabalik balik na naglalakad sa kwarto ko.
"Ate, may naghahanap sayo. Mrs. Rodriguez daw," sambit ni Yana ng dumungaw siya sa pintuan.
Ha? Anong ginagawa nya sa bahay namin? Bago pa ako makalabas ay biglang pumasok ang mama ni Chase na may malapad na ngiti.
"My daughter in law is incredibly talented," manghang sambit niya saka isa-isang tiningnan ang mga paintings ko.
"Ah, Mrs. Rodriguez--"
"Hindi ba sinabi ko naman sayo to call me mom?"
Pumasok si Yana namay dalang juice at maraming sandwich.
"Pasensya na po talaga kayo Mrs. Rodriguez. Ito lang po meron sa amin eh." Pag-hihinging paumanhin ni Yana saka ipinatong sa lamesa ang pagkain.
"No, iha. It's alright and you can call me Tita since magiging pamilya rin naman tayo," nakangiting wika ni Mrs. Rodriguez
Lumapit sa akin si Yana at pasimpleng bumulong. Lumapit si Mrs. Rodriguez sa mga paintings ko at sinuri ito isa-isa.
"Ate, anong ibig niyang sabihin na magiging pamilya tayo?"
"I want to invite you two to a family dinner with the whole Rodriguez," masayang pag-imbita ni Mrs. Rodriguez saka lumingon sa amin "At doon ko rin i-aanounce ang engagement niyo ni Chase,"
Napailing nalang ako ng mabilis. Family dinner? Engagement? Hindi pa ako handa sa mga bagay na yan at isa pa. Hindi ko mahal si Chase!
Kahit naman ganito ako ay pinangarap ko pa ring makasal sa lalaking mahal ko, kahit naman na iba ako ay naghihintay pa rin ako na magkaroon ng normal na kasal.
Having been born with this ability, I did not expect na makakasal pa ako o mayroong lalaki na iibig sa akin but I still can't help but hope.
"Talaga po? Nahanap na ni ate ang forever nya?" Nilingon ako ni Yana sabay palo sa braso ko "Hindi mo man lang ako sinabihang lumalove life ka na ate. Iba ka talaga!"
Hindi ko pinansin si Yana at humarap kay Mrs. Rodriguez.
"Mrs. Rodriguez--"
"Mom, I told you to call me mom." pagputol nya sa sasabihin ko.
Napabuntong hininga na lamang ako. Nakikita ko kung gaano kadesperada ang mama ni Chase para lang matanggal ang sumpa pero hindi din naman ako sigurado kung talagang mapuputol ko ang sumpa dahil tanging pangitain lamang sa nakaraan nilang buhay ang nakikita ko.
"Mrs. Rodriguez. Kahit makita ko man kung saan nagsimula ang sumpa ay 'di naman po ako sigurado kung makakakita ako ng lunas kontra sa sumpa. Lumapit lang po ako sa anak niyo kasi naisip ko na baka sakaling malaman ko kung bakit ako may kakayahang makita ang nakaraan. Pasensya na po at napaasa ko kayo at sa pagsisinungaling ko." Walang prenong paliwanag ko.
Ibinaba niya ang juice na iniinom saka tumingin ng seryoso sa aking mga mata.
"I know, iha. I know," bumuntong hininga sya bago muling nagsalita "But, as I told you if there's a possibility gusto kong umasa doon and as for Chase. Ayokong nakikita ang anak kong nagkakaganito. All he is right now is, he's just living because he's breathing. Kahit na umakto siyang pilyo sa harap ng maraming tao and everybody think he's fine, he cannot fool his mother's eyes."
"Mrs. Rodriguez, we barely know each other. You're rushing this at maaaring pagsisihan mo ito,"
Hindi ako super hero, hindi ko kayang isakripisyo ang sarili ko para sa iba. At walang karapatan ang isang tulad kong magmahal mas lalo na't ako ang naging dahilan kung bakit nangyari 'yun kay mama. Muling sumakop sa aking isipan ang alaala kapiling si mama.
"Lia, pumasok ka na sa kwarto," utos ni Mama.
Umiling ako at mahigpit na kumapit sa damit niya. Ganitong eksena ang nakita ko. Ayoko, ayokong umalis. Iba man ang rason ngayon ay ganitong ganito pa rin ang eksena sa pangitain ko.
"Malia, 'wag ng matigas ang ulo at pumasok ka na sa kwarto mo. May pag-uusapan lang kami ni Isme,"
'Pag tinatawag na ako ni mama sa buong pangalan ko at ng seryoso ay wala na akong magagawa kung hindi sumunod. Pumasok na ako sa kwarto at sumilip sa butas ng pinto para tingnan sila mama.
"Kung ano man ang nakita niya sa pangitain niya ay 'di na importante, ang Isme sa harap ko ang maha—" nanlaki ang mata ko at patuloy na umagos ang mga luha ko sa sumunod na nangyari.
"Ate!" Naramdaman ko ang paghawak ni Yana sa kamay ko.
Alam kong alam ni Yana kung bakit ako nagkakaganito, ilang buwan akong binangungot dahil doon at hanggang ngayon ay hinahabol pa rin ako ng konsensya at takot sa tuwing naaalala ko iyon.
"Iha, are you alright?" Nag-aalalang tanong ni Mrs. Rodriguez.
Napabuntong hininga ako at napapikit ng mariin. Pagbabago? Sino bang niloloko ko?
Kailan man ay walang maidudulot na mabuti ang malaman ng iba ang tungkol sa pangitain ko. Mas mabuti pang sarilinin ko ang lahat ng nakikita ko.
Nadala ako sa pagnanais na makalabas sa miserable kong buhay pero masyado palang makasarili iyon, wala akong karapatan na maging. Naputol ang pag-iisip ko ng may biglang yumakap sa akin
"It's not your fault dear," Bulong niya sa akin "How long have you been blaming yourself for things that was never even your fault at the first place?"
Hindi ko napigilang umiyak sa bisig ni Mrs. Rodriguez. Hindi ko alam kung bakit pero paano niya nasasabing hindi ko kasalanang kung hindi niya naman alam ang mga nangyari?
Ang mga naging pangitain ko? Ang mga nagawa kong kasalanan ng dahil sa abilidad na 'to? Nangkumalma na ako ay pinainom ako ni Yana ng mainit na tsaa.
"Ah, Tita. Paano nyo po nalaman na sinisisi ni ate ang sarili niya?" Tanong ni Yana.
Pinanlakihan ko siya ng mata ng napagtantong tinawag niyang Tita si Mrs. Rodriguez. Nakakahiya na talaga. Nakita pa niya akong nag mental breakdown sa pangalawang pagkikita namin. Nginitian siya ni Mrs. Rodriguez
"Your sister has the eyes of someone who's been blaming herself," sagot niya "Just like my son, Brent."
"Paano niyo po nakikita sa mata lang? May powers po kayo?"
"Once you grow older, you'll know." napatawang sagot ni Mrs. Rodriguez
Matagal na napaisip si Yana sa sagot ni Mrs. Rodriguez
"Ah! May anak pa po kayo? Kasing gwapo po ba ni Mysterious oppa?" Sabik na tanong ni Yana.
"Mysterious oppa?" Bigla namang napatawa ng malakas si Mrs. Rodriguez "You mean Chase? Oh, yes dear. Talagang habulin ng mga babae ang mga anak ko pero mailap sa babae si Brent opposite of his older brother, Chase. "
Nakuha agad ni Mrs. Rodriguez ang buong atensyon ni Yana at masaya silang nagkwentohan.
Napangiti ako habang pinapanood si Yana, mabilis talagang nakukuha ni Yana ang loob ng mga kausap nya. Napaka masayahin nya kasi kaya naman lahat ng nakakausap nya ay natutuwa rin sa kanya.
Napatingin naman ako kay Mrs. Rodriguez, halong saya at lungkot ang emosyong pinapakita ng mga mata nya habang kinekwento ang anak nyang si Brent. Bigla kong naalala ang sinambit ni Mrs. Rodriguez noong una kaming nagkita.
"Nawalan na ako ng isang anak, iha. At ayokong pati si Chase ay mawala sa akin."
Itong si Brent ba ang tinutukoy niya? At anong pagkakapareho naming dalawa? Anong ibig niyang sabihin? I was in deep thought ng marinig ko ang pagpapaalam ni Mrs. Rodriguez.
"So, I'll be expecting you two sa family gathering ng mga Rodriguez," nakangiting sambit ni Mrs. Rodriguez saka tumayo.
Agad rin akong napatayo sa sinabi niya.
"Ah, hindi po ako sigurado kung magkakapunta kami at pag-iisipan ko pa po kung—"
Biglang pumagitna sa amin si Yana na may malawak na ngiti.
"Ako na pong bahala kay Ate, Tita! Asahan niyong makakapunta kami," pagputol ni Yana sa sasabihin ko.
Pasimple ko siyang kinurot sa tagiliran. Attending that family gathering means tinatanggap ko ang alok niyang pakasalan ko ang anak niya at wala sa plano ko 'yun.
"What's there to think, iha? It's Chase Rodriguez that you'd be marrying," natatawang sambit nya bago tuloyang lumabas.