"Kamusta ang iyong pakiramdam?"
Walang emosyon na saad ng isang matandang babae na nakaupo sa silya . Hindi ko alam kung saan siya nanggaling. Basta paggising ko na lang matapos akong mahimatay ay tada nandyan na siya habang pinapanood ang kagandahan ko.
"Sino po kayo?" Kinakabahan kong tanong. Di ko maiwasang matakot sa presensiya niya. Parang di kasi uso sa kanya ang ngumiti .Baka bungi na siya hihihi.
"Tawagin mo na lang akong abuela florentina." Seryoso niyang saad. Nalunok ko ang sariling laway. Nakakatakot talaga siya. Parang umuurong ang dila ko.
"Wag kang matakot. Sabihin mo ang iyong nais sabihin." Huminga ako ng malalim at pilit na ngumiti.
" Bakit po ako nandito? Sino po sila? Bakit nila ako tinatawag na maristella? Ang layo po ng megan sa maristella." Hinihingal kong sabi.
"Marami ka pang dapat malaman iha. Sila ang iyong mga magulang sa nakaraan mong buhay megan. Ikaw at si maristella ay iisa. Narito ka para sa isang mahalagang misyon."
Sa daming sinabi ni abuela isa lang ang tumatak sa utak ko.Owemji kilala niya ako. Ganon na ba ako ka famous.Ano kaya Twitter account niya para mafollow back ko siya.
"Owemji talaga abuela you know me? Nakakaloka. Wait hindi ka naman isa sa inuutangan ng nanay ko diba?"
" Malamang kilala kita kasasabi ko lamang diba." Mataray na saad ni abuela. Napatikom ang bibig ko. Attitude din itong si abuela.
" Siguradong hindi pumasok sa isip mo ang aking sinasabi sayo. Puro ka kalokohan. Ang mga bagay na ito ay dapat mong seryosohin megan. Hindi isang laro ito." Yan kasi megan pinagalitan ka tuloy.
"Sorry po peace na tayo." Pramis itatry ko ng iabsorb lahat ng sinasabi niya kahit madalas slow ako. Kasalanan ko ba yun kung excited akong lumabas nung baby ako. Wala pang 9 na buwan lumabas na yan tuloy kulang kulang.
"Batid kong hindi magiging madali ang lahat iha. Ngunit kailangan mong intindihin ito at tanggapin. Nasa taon kang 1890. Dahil sa aksidenteng nangyari sayo ang iyong kaluluwa ay nabalik sa nakaraan mong buhay,kung saan ikaw si maristella." 1890? Maristella ako? Nakaraang buhay? Akala ko sa tv ko lang napapanood ang pangyayaring ito pero totoo pala. Posible na magtime travel ako. Kung alam ko lang sana noon pa ako nagpakamatay.Tatanungin ko si Jose Rizal kung bakit marami siyang chicks. Charot lang.
" Ako ba ay naiintindihan mo na?" Tanong ni abuela
" Yes ma'am. Sus ako pa. Magaling ako sa memorization. Pati wifi password ng kapitbhay namin kabisado ko." Dismayadong napabuntunghiningi si abuela . Alam kong gusto na niya akong sakalin.
" So what's the mission abuela? Ohhh english! Naiintindihan niyo po ba ako?baka sabihin niyo sinasapian ako." Umirap si abuela at sarkastikong nagsalita.
" Ano tingin mo sa akin walang alam?" Ayy attitude talaga tong si abuela sarap ipatapon sa mars joke lang.
" Misyon mo ang maitama ang nakaraan. Baguhin ang kasaysayan at alamin ang katotohanan." Oh ryme yun. Peste nasan ba history book nila ng mabago ko na. Kay dali dali lang inabala pa ako. Pati problema ng ninuno ko ipapasa sakin . Dapat ngayon ay nagb-beauty rest na ako sa ilalim ng lupa. Lintik na problema. Wala ba silang tape eraser?
"Batid kong hindi magiging madali ang lahat para sayo ngunit ito ang nakatadhana megan.Ikaw ang pinili niyang sumakop sa kanyang katawan." Sinabi ko bang ako piliin niya duh.
"Wait lang po talagang naguguluhan po talaga ako kay maristella girl.Bakit po kailangan na mag time travel pa ako at gambalain ang buhay ko?Hindi po ba siya satisfy sa history ng family namin?" Mataray kong litanya.Napabuntunghininga ito at napatanaw sa labas ng bintana.Wala naman ako don eh.
"May malaking kasalanan na nagawa ang pamilyang iyong pinagmulan.Sila ang dahilan kung bakit maraming nawalan ng buhay,kung bakit maraming naghirap at nawalan ng hustisya.At hanggang ngayon dala dala parin ng pamilya Zaldua ang kanilang kasalanan.Hindi ka ba nagtataka kung bakit nananatili paring marangya ang iyong pamilya at nakaluklok sa pwesto na hindi naman dapat sa inyo."Napatulala ako habang pilit pinoproseso ang mga sinabi ng lola mo. Hindi ko alam kung paano magrereact sa sinabi niya. Kasalanan ng ninuno namin kaya ako ang dapat na magbayad.Bakit parang kasalanan ko? Hindi ko alam na ganong pamilya ang pinagmulan ko.Bukod kasi sa pagpapacute kay crush at pagiisip kung paano aasarin ang unggoy kung kuya wala na akong ibang ginawa.
"Isa ang pamilyang montemayor sa naging biktima ng pagkagahaman ng iyong ninuno.Dahil sa takot nila na malamangan gumawa sila ng paraan upang mapabagsak ang pamilyang iyon.Si Don Teodoro ay nasistensyahan ng kamatayan sa kasalanang hindi niya ginawa.Ang kanyang asawa na si Donya Esperanza ay namatay dahil sa malubhang makaramdaman.Ang anak na babae ng don at donya ay walang awang ginahasa at pinatay ng mga guardia civil na nasa ilalim ng pamamahala ni Don timoteo.Ang dalawang anak na lalaki ay ginarote sa salang pag aalsa. Ilang buhay ang nawala at hanggang ngayon ay hindi parin nila nakakamit ang hustisya megan.Kung sino man ang sumalungat sa kanila ay kanilang pinapapatay ng walang awa." Nakita ang lungkot sa mga mata ni abuela habang sinasalaysay iyon.Hindi ko rin napigilan ang pagpatak ng luha.Mabilis ko ding pinunasan ang tumulong sipon.Ganon ba talaga kami kasama?Ganon ba talaga kagahaman ang aming pamilya?
Sabagay bakit ba pilit akong nagbubulag bulagan.Ako mismo ay nakasaksi sa kasamaan din ng sarili kong ama ngunit naging bingi ako at naging sarado ang mga mata.
"At hindi kinaya ni maristella ang kasamaan ng kanyang ama kaya humiling siya."seryoso kong saad.Akalain mo yun marunong din pala akong magseryoso. Tumingin siya sa akin gamit ang malulungkot niyang mga mata.
"Iba si maristella sa kanyang ama.Paulit ulit niyang sinisisi ang sarili sa lahat ng nangyari at upang mapagbayaran iyon humiling siya na maitama ang lahat ,kapalit nito ang kanyang buhay. Ika 12 ng Oktubre taong 1896 ang kamatayan ni maristella,at ika 12 ng Oktubre taong 1895 ang pagbabalik mo sa panahong ito megan."