Matapos ang nakakainis na encounter namin ng hinayupak na La Questa'ng 'yon ay dumiretso na ako sa classroom namin at dahil napaaga nga ang pagpasok ko, inexpect ko na konti lang ang madadatnan kong estudyante pagkarating dito.
I stopped when I reached our classroom's door. Ginala ko ang paningin ko sa loob at nanlumo nang makitang wala pa doon si  Anica, dumiretso ang tingin ko sa lalaking nakaupo sa likod ng upuan namin, Rayne La Questa. Nakapikit ang mata nito at nakasaksak ang headphone sa kanyang tenga habang naghe-headbang. Ibang klase talaga ang trip ng lalaking ito, pero mabuti na rin 'yon para hindi niya mapansin ang pagdating ko.
I sighed then walked inside.
I decided to read a book habang wala pa ang ibang mga kaklase ko pero natigilan ako nang bigla kong naramdaman ang pagtama ng isang bagay sa likod ko. Nang lingunin ko ito, nakita kong nahulog ang isang nilukot na papel mula dito, for sure ito ang tumama sa likod ko.
Mula sa lukot na papel na nasa sahig, inangat ko ang paningin ko sa taong nakaupo sa likuran ko at hindi nga ako nagkamali, sa kanya galing ang papel. Siya ang bumato sa akin. Nagtama ang paningin namin. Sinamaan ko siya ng tingin pero kinindatan niya lang ako. Hindi ko tuloy napigilan ang mainis.
"Hey! Keep your own trash. Wag kang magkakalat dito." Singhal ko sa kanya.
Sa halip na sagutin ako, nagtaas lang siya ng kilay at bumalik sa pagsusulat o kung ano man ang ginagawa niya sa papel na nasa armrest niya. Para bang hindi niya ako narinig.
Suminghap ako, sinubukang pigilan ang inis na nararamdaman sa kanya dahil masyado pang maaga para mabadtrip (though nabadtrip na nga ako kanina pero ayokong lalala pa 'yon) at ayoko ring masira ang araw ko nang dahil lang sa kanya.
But as I was trying to calm myself, muli siyang nagbato ng papel. This time, hindi na niya ito binato sa direksyon ko, kun'di sa trashcan na medyo may kalayuan sa amin pero hindi niya na-shoot dito ang papel. Mainam ko siyang pinagmasadan, hindi naman niya ako napansin dahil nakafocus sa pagsusulat ang atensyon niya. Kunot ang  kanyang noo habang nagsusulat ng kung ano sa papel. Maya-maya lang, nilukot na naman niya ang papel at binato ulit sa trashcan pero hindi ulit ito nashoot. Sunod-sunod  niya itong ginawa kaya hindi na ako nakatiis at tumayo na.
"Hoy!" Bulyaw ko.
Agad kong nakuha ang atensyon niya. He looked at me innocently. "Ako?" Turo niya sa sarili.
"Yes, you! La Questa!" I pointed him with my pointed finger.
His mouth formed an "O" as if shocked by my sudden gesture.
"Throw your own trash properly. Wag kang magkakalat." Singhal ko sa kanya.
I tried to stay as calm as I could pero mas lalo lang yata akong nainis nang makitang nginisian niya lang ako at saka bumalik sa pagsusulat. Bigla kong naramdaman ang pag-akyat ng presyon ko, parang nandidilim bigla ang paningin ko. This man is really testing my patience and I'm telling you, he pushed me to my limits.
Pabagsak kong sinara ang libro at bumuga ng malalim na hininga bago tumayo sa harapan niya, handang bulyawan siya pero bago ko pa man maibuka ang bibig ko nagsalita na siya.
"You know what? You're cute when you're annoyed." Simpleng saad niya na ikinatigil ko.
I felt a sudden pain on my chest dulot ng bahagyang pagbilis ng kabog nito. I can't tell if it's because of the annoyance I felt towards him at the moment or what. But one thing for sure, this feelings is strange to me. I have never felt this way before.
"What?" Ang tanging naiusal ko.
"You heard me right, Samoza. Don't make me repeat my words, because I WON'T do that." His mouth moved slowly as he said those words, smirk is showing on his face. "Kahit pa alam kong gustong-gusto mo ito." He added, then winked at me.
Halos mapanganga ako sa sinabi niya. Ibang klase  ang confident level ng lalaking ito.
"Excuse me? First of all, I'm GORGEOUS not CUTE." I crossed my arms, showing my confidence.
I noticed how he's trying to control himself from laughing as he bit the inside of his lower lip. Hindi ko na lang ito pinansin at nagpatuloy sa pagsasalita.
"So don't you ever call me cute, because that word isn't enough to describe my beauty. Secondly, I HATE YOU. I FUCKING DO." I shouted the last sentence, emphasizing every word in it.
Ngumisi siya. "Eh? Hindi pa ako nagpropose sayo, nag-I DO ka na agad? Hinay-hinay lang, Samoza. Darating din tayo diyan." Lumapit siya sa akin at bumulong, "Magiging La Questa ka rin, soon."
I felt something strange in my stomach, it made me weak. Nawalan ako ng lakas na itulak siya kaya ako na lang ang kusang umatras.
"Ugh! You are so full of yourself. I hate you!" Inis kong saad.
Muli siyang ngumisi at nagkibit balikat, saka lumapit ulit sa akin at bahagyang yumuko.
"Well! Sabi nila, 'the more you hate, the more you love'. So be careful, Samoza." He whispered in an airy voice, I can feel his breath on my ears down to my neck. It gave me goosebumps.
Pakiramdam ko, nag-iinit na rin ang pisngi ko, pero hindi ko ito pinahalata sa kanya. Kaya imbes na umatras ako katulad ng ginawa ko kanina, mas lalo akong lumapit sa kanya at saka bumulong katulad ng ginawa niya.
"Well! Sorry to ruin your imagination. But that's not applicable to me," saad ko.
"Wag kang magsalita ng tapos, Samoza. Baka mamaya niyan, ikaw pa ang gagapang palapit sa akin," he whispered again.
"Don't worry, that will never happen," I assured him.
"Talaga ba? Bakit namumula ka?"
Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya, kaya naman with all my might, I pushed him away pero hindi sapat ang lakas ko para tuluyan siyang makalayo sa akin. So I took few steps backward. Doon ko lang nakita na ang laki na pala ng ngisi niya. Mas lalo naman akong nainis.
"I'm not blushing!" I shouted, defending myself.
"Weh?" Pang-iinis niya pa lalo.
"Oo nga, mainit lang!" Hindi ko alam kung bakit ako sumisigaw. But really, I was a fool to say na mainit dito, nakabukas kasi ang aircon sa room namin.
"Maybe because you find me hot." He whispered to himself while laughing.
"What's going on here? Samoza! La Questa! Sit down!" Nagulantang ako nang marinig ang dumadagundong na boses ni Miss Evangelista.
Masyado yata akong nadala sa bangayan namin kaya hindi ko napansin ang pagdating ng teacher namin. Maging ang mga kaklase namin ay nagsidatingan na rin pala, nakaupo na sa kani-kanilang upuan. Lahat sila ay nakangising nakatingin sa amin, may bahid ng panunukso ang mga mata, tila pinipigilan pa ang sariling kumantyaw. Well, except siguro kay Apple na ang sama na ng tingin sa akin, any moment yata sasabog na ito sa galit.
Parang gusto kong maglaho sa harapan nilang lahat dahil sa kahihiyan. If only Alice in the Wonderland's bottled poison was true, I would gladly drink it ngayon din para literal na akong liliit at madaling makapagtago.
Embarassing. A perfect word to describe this moment. I looked at Anica who's already sitting on her seat, hoping that she could save me from the embarassment. But my friend just winked at me, hindi rin nakaligtas sa akin ang nanunuksong tingin niya. Great! Mukhang wala akong maasahan ngayon.
"May LQ yata." Rinig kong saad ni Russel.
"Hindi! Naglalambingan lang ang dalawang yan," Saad naman ni Tobby.
I was about to defend myself, but my voice was drown by my classmates' loud growls. They are now teasing the two of us.
"Enough, class!" Ms. Evangelista shouted sabay tapik ng malakas sa kanyang table.
Nagsitahimik ang lahat at ang tanging naririnig na lang sa buong classroom ay ang boses ng aming adviser.
"You!" She pointed at me and then to Rayne. "and you! Come to the guidance office later."
Bumagsak ang balikat ko sa narinig. Just great! I've never been into that office since my elementary. Pero ngayon, kung kailang nasa senior high na ako, saka ko pa mararanasan ito. And worse, makakasama ko pa ang hinayupak na lalaking ito. He's the one should be blamed.
"Bakit ba kasi hindi mo ako sinabihang dumating na kayo kanina?" Reklamo ko kay Anica on our way to Guidance office, nag-insist kasi siya na samahan ako.
"Eh kasi nga busy ka, di ba?" Pabalang niyang sagot.
Huminto ako sa paglalakad at saka hinarap siya.
"Ariella Nicole?"
"Yes, Elisha Jane?" Ginaya niya pa ang tono ko.
"Wanna eat lunch alone?"
"Ito naman masyadong high blood. Kumalma ka nga." Natatawang utas niya.
Inirapan ko na lang siya at saka naunang naglakad. Minsan talaga nakakainis din ang babaeng ito. Yun bang ang ayos ng tanong mo tapos sasagutin ka lang niya ng pabalang at pagtatawanan pa. So grrr.
"Hey! Wait for me, EJ!"
Tumakbo siya kaya agad din niya akong nahabol.
Napag-alaman naming lumabas daw saglit si Miss Valencia, ang head of guidance and counselling. Kaya nagtingin-tingin nalang kami sa mga charts na nakadisplay doon sa labas ng opisina niya habang hinihintay siya.
"I hate coming to this office." Saad ng lalaking nakatayo sa tabi ko, kakarating lang nito.
"So, do I?" I asked sarcastically without turning my gaze to him. He didn't answered.
Few minutes later, dumating din si Miss Valencia. Sabay niya kaming tinawag ni Rayne, kaya naiwan mag-isa si Anica sa labas. But I know she'll wait for me, ayaw niya kasing na maglunch mag-isa, e.
Pinaupo kami ni Ms Valencia sa dalawang magkarap na upuan na nakapwesto sa harapan ng table niya.
Tinanong niya kami kung ano ang puno't dulo ng bangayan namin kaya isinalaysay ko  ito sa kanya, pero syempre ayaw magpahuli ni Rayne kaya may side story din siya.
Nang matapos naming ikwento sa kanya ang buong pangyayari, pinalabas na niya kami at sinabing ipapatawag na lang daw niya ulit mamayang after classes, para sabihin kung ano ang parusang ipapataw nila sa amin.
Dumiretso kami ni Anica sa cafeteria, pagkalabas namin doon. Hindi na ako nagtaka nang makitang konti na lang ang tao dito dahil katulad nung isang araw, medyo late na nga.
The center table was occupied by the same group of students as the other day. I heard Russel's inviting us to join them nang mapadaan kami sa gilid nila but we kindly declined his invitation, because we know that the girls would hate it kung pauunlakan namin ito. Ngayon pa nga lang ang sama ng tingin nila sa amin. And besides, alam ko rin namang ginawa lang yun ni Russel para inisin kami or Anica to be specific. Nagpapasalamat na lang ako na hindi na siya pinatulan ni Anica sa mga oras na 'yon.
As we silently ate our lunch, I saw on my peripheral vision a guy walking with a tray of foods in his hand. Guess who? Yes, it's no other than La questa, the Arrogant one.
I was expecting him to join her friends at the center table, pero nagulat ako nang makitang dinaanan niya lang ang mga ito. Maging ang mga ang kaibigan niya ay nagulat din kaya tinawag nila ito.
"Rayne! Here." Tinapik ni Apple ang upuang nasa tabi niya.
"Where are you going, bro?" Russel asked.
"There." Saad niya, tinuro ang direksyon namin. "I mean... parang patapos na kayo kaya naisipan kong wag na munang sumabay sa inyo. Ayoko rin na paghintayin pa kayo." Nagpatuloy siya sa paglalakad after niyang sabihin 'yon. I was right, umupo nga siya sa katabing lamesa namin, the one he occupied nung first day.
Tinuon ko ulit ang atensyon sa pagkain para matapos na agad.  Pero sa kalagitnaan ng pagsubo ko sa pagkain, napahinto ako dahil nako-concious ako,feeling ko may nakatingin sa akin kaya ginala ko ang paningin ko hanggang sa mahagip ng mata ko ang lalaking seryosong nakatitig sa akin. Saglit kaming nagkakatitigan but his stares was too intense, I couldn't handle it. Kaya agad akong nagbitaw ng tingin.
I bit my lower lip bago tinuloy ulit ang pagkain, pinagsawalang bahala ko na lang ang lalaking kasalukuyang nakatitig sa akin kahit na ang totoo ay sobrang nakoconcious na ako sa titig niya.
"Aish! Di talaga ako mananalo sayo pagdating sa pagkain." Reklamo ni Anica, nang makitang tapos akong kumain.
"Ofcourse, ako pa." Mayabang kong saad. "Eat faster, Anica. I wanna leave this place."
"Why?" She asked curiously, then tumingin sa likuran niya.
"I knew it." Nakangising saad niya.
Nakatalikod kasi siya sa table ni Rayne, kaya hindi niya ito napansin kanina.
"You know what, you two are cute together. You're like 'Tom and Jer-'. Aray!" hindi niya natapos ang kanyang sasabihin nang batukan ko siya.
"Your jokes are not funny, Anica." I rolled my eyes that made her smile even more.
We still have 5 minutes before the afternoon class begins. From cafeteria, dumiretso kami sa library para manghiram ng History book na kailangan namin para sa assignment in History.
We have four subjects in the afternoon at PE ang pinakahuli, my MOST FAVORITE subject. Note the sarcasm. Wala kasi akong alam when it comes to sports kaya malaking problema sa akin ang subject na ito.
Nagsitungo ang lahat sa locker's room para kunin ang kani-kanilang uniform at makapagpalit na rin and after that, pumunta na kami sa campus gymnasium kung saan naghihitay si Ms Vera, ang PE teacher namin.
As expected, Ms Vera divide us girls into two groups at ganun din sa boys. Girls will going  to play the volleyball, while boys will play the basketball.
Naging teammate kami ni Apple, samantalang si Anica ay nasa kabilang team. Tumingin ako sa kanya na nakatayo na sa kabilang court, ready to play the game. Buti pa siya, hindi niya kailangan mamroblema dito kasi natural na magaling siya sa volleyball. I sighed at my thoughts.
Ms Vera signalled to start the game. I was grateful na ginawa nila akong bangko sa unang set, but when second set came, doon na nila ako sinali sa laro.
Abot-abot ang tahip ng dibdib ko lalo na nung term ko na para magserve ng bola. I held the ball with my trembling hands, I can feel the tension in my body. Humugot ako ng malalim na hininga at kasabay ng pagrelease ko nito ay ang pagrelease sa bolang hawak.
Everyone went silent. All eyes were focus to the ball, until a loud bang was heard in the whole gymnasium. Imbes na sa kabilang court mapunta ang bola, tumama ito sa table ni Ms. Vera. And you know what's worse? Doon siya nakaupo at muntik pang tumama sa kanya ang bola. Buti na lang nagbounce ito palayo sa kanya.
Nagtawanan ang lahat, maging ang mga boys ay huminto na rin sa paglalaro at natatawang  nakatingin sa direksyon namin. Gumapang ang kaba sa dibdib ko when I realized what I just did. Swear, I am as pale as Snow White now.
Hindi ko inalis ang mata ko kay Ms Vera, tumayo ito at naglakad palapit sa akin. Hinanda ko na ang ang sarili ko na mapagalitan o masermunan but I was surprised when I heard how calm her voice is, parang walang nangyare.
"Miss Samoza, relax. Focus on the ball, wag kang magpapadala sa tensyon." Kalmadong saad niya, doon lang ako nakahinga ng maluwag.
Miss Vera is still young, mukhang nasa mid 20's pa lang siya. She's pretty, and I like the way she brings herself. Hindi rin siya nakakatakot tingnan, sadyang guilty lang ako kaya ganoon katindi kabang nararamdaman ko kanina.
"Okay po. Sorry Miss." I answered shyly.
"Ayusin mo nga, matatalo tayo niyan nang dahil sayo."
Nilingon ko ang katabing si Apple, siya 'yong nagsalita. "Kahit naman wala ako kanina, natalo pa rin tay. Tss. May masabi ka lang, eh." Hindi ko na lang isinatinig 'yon para hindi na lalaki ang gulo.
"Kill EJ! KILL THE BALL, EJ." I heard Anica shouted from the outside of the court, bangko siya ngayon.
"My ball! My ball!" Saad naman ni Apple.
Napressure ako, hindi alam kung ano ang dapat gawin. Nakita kong papalapit na ang bola sa akin, kaya sa takot na tamaan ako nito, sinunod ko ang sinabi ni Anica, 'KILL THE BALL'. However, instead na sa bola tumama ang kamay ko, ibang bagay ang natamaan nito.
Again, everyone went silent and my eyes widened as I saw how Apple's body slowly touched the ground, only then when I realized that it was her face I hitted, not the ball.
Dali-dali ko siyang dinaluhan.
"Oh my gosh! I'm so sorry. Hindi ko sinasadya." I held her arm para tulungan sana bumangon pero agad niyang inalis ang kamay ko.
"Bitch! Stay away from me. Alam kong sinadya mo yun." Pagalit niyang sigaw, ang isang kamay ay nakahawak pa sa noo, marahil dito tumama ang kamay ko.
Wala akong nagawa kundi ang umtras, hindi ko naman siya mapipilit kung ayaw niyang tulungan ko siya.
"It hurts! It hurts!" Maarteng saad niya ng daluhan siya ng mga boys. Napangiwi ako.
"Rayne, that girl." Tinuro niya ako, "sinadya niya talaga, eh!" Tila batang nagsusumbong sa kanyang magulang.
"Hindi ko nga sinasadya." Agad kong depensa sa sarili.
"Hmp! Ang arte talaga ng babaeng ito." Bulong naman ni Anica sa gilid ko.
"Boys! Bring her to the clinic." Utos ni Miss Vera sa dalawang lalaking katabi ni Apple, Rayne and Russel. Tumango ang dalawa.
Dahil sa naganap na insidente, agad na dinismiss ni Miss Vera ang klase namin.
Dumiretso ako sa Guidance Office after our PE class, samantalang si Anica naman ay agad ng umuwi dahil sinundo ng kuya niya.
"Come in." I heard Ms Valencia's voice matapos kong kumatok sa opisina niya.
"Oh! Mag-isa ka lang? Where is La Questa?" Tanong niya.
"Baka nasa clinic pa po. Sinamahan kasi nila si Olivarez." Paliwanag ko.
"Okay, maupo ka muna and let's wait for him." I nodded then took a seat.
Napatingin ako sa pintuan nang marinig ang katok mula dito.
"Pasok!" Ani Miss Valencia.
"Sorry, I was late." Rayne apologized as he entered the room.
"It's okay. Have a seat."
"Thank you " Rayne thanked her.
"So shall we start?" We both nodded respectfully at what she said.
"Okay, so since minor fights lang naman ang naganap sa pagitan ninyo and no damage, We decided to give you a light punishment."
Tumango ulit ako, "So what will be the punishment, Miss?" I asked her.
"As you know, we have an incoming party called a Student Night." Panimula niya.
"Okay?" si Rayne.
"I want you to be the one organizing it." Aniya na ikinalaki ng mata ko.
"What? You mean kaming dalawa? Organizing the event?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
"Yes, both of you. You'll do it together. Any problem with that?" Tanong ni Ms Valencia.
Ngumisi si Rayne, parang nasisiyahan pa sa narinig.
"No ma'am. We'll do it TOGETHER. Don't worry." Saad niya then winked at me.
Napairap na lang ako.