"Hi, I'm Lizzie and you are?"
Wala pa rin akong imik. Sinuri ko ang kabuuhan niya. Sexy at matangkad ito kaya lang medyo tagilid pagdating sa mukha. I never say that she's ugly... She is beautiful, yeah... But I'm more beautiful than her, I'm sure of that. Medyo matangkad at payat lang siya sa'kin.
Napakunot-noo na lamang ako nang biglang may malaking ngiti si Lizzie sa labi. Pati mga mata niya'y nakangiti rin ngunit hindi  na ito sa akin naka-focus, kung hindi sa likuran ko. Parang may kung anong magandang bagay siyang nakita roon. Lumingon ako upang tingnan kung ano ang tinitignan ni Lizzie sa'king likuran. Nalaglag ang aking panga sa nakita.
A pretty girl with a long wavy dark hair and brown eyes came in a view. She looks perfect while walking warily. She was wearing a simply white minnie skirt and black shoes but she's fabulous in it.
"Hi, beautyfil!" Bati ni Lizzie sa magandang babae nang nasa harapan na namin ito. "How's your day?" Lizzie smiled.
"Okay lang naman, Lizzie." Sagot ni Beautyfil.
Tumingin sa kabuuhan ko si Beautyfil. Medyo na alibad-baran ako sa klase ng tingin niya sa akin dahil nanunuri ito. Matapos niyang suriin ang kabuuhan ko, ngumiti siya at sinuklian ko rin ito ng ngiti. Of course, that was fake, my genuine smile is for the exclusive person only.
"You look new, are you a new student?" Tanong ni Beautyfil sa mala-kaibigan na tinig.
I was annoyed. I came early here in school to see Soo- joon, not to answer a question from a stranger student. Don't tell me... She expected me to be friendly at her. Sino ba siya?
"I don't have obligation to answer your question," mataray kong sabi.
"Beautyfil laughed. " I'm the ssg President... Yes, you have no obligation to answer me but I have obligation to straighten your monstrous behavior."
Lalo akong nainis sa sagot niya. Ano bang ibig niyang sabihin? Baluktot ang ugali ko, ganun... Naku, ang aga-aga pinapainit nito ang ulo ko! Nagmamayabang ba. She is the SSG President... As if I'm scared.
Sasagot pa sana ako pero nang makita kung sino ang papasok sa gate ng school, nagtimpi na lamang ako. I swallowed mg anger for just to haven't a bad record to eyes of Soo Joon. Ang magtimpi ay hindi ko pag-uugali, unang pagkakataon nagawa ko dahil lamang sa kanya. Maybe, I'm crazy!
There it is, my heart beating too fast because of his badboy gesture. I cannot take my eyes on him until he stood in front of me but his eyes were on the back of beautyfil. Even a quick look for me, nothing!
"Beautyfil..." Soo-Joon whispered.
I was frustrated. Akala ko mapapansin niya ako dahil sa suot ko pero hindi. Ang nakikita lamang niya ay ang ganda ni Beautyfil, walang nang iba.
Beautyfil flashed her winning smile before she turned around to face Soo-joon. No one spoke to them, they just staring each other. I clenched my fists because of jealousy. A thought flashed across my mind: I have nothing but a spoiled, brokenhearted little brat!
"Hi, Soo-joon..." Finally, Beautyfil spoke. "Thank you for the flowers last day." Nahihiya niyang sabi.
Kinagat ko ang aking labi para hindi mapasigaw sa narinig na huling pangungusap ni Beautyfil. Ang selos ko ay lalong lumala.
Soo-joon nodded. "Your welcome, pero hindi yun galing sa akin."
Parang bumilis ang routine ng aking dugo sa buo kong katawan dahil sa narinig mula kay Soo-joon. Nabuhayan ako ng pag-asa; ebidensiya nito ay ang aking ngiti na hindi ko matago.
Tsk! Ano ka ngayon, Beautyfil... Hindi iyon galing sa kanya! Kung makapagpasalamat akala mo naman... Sarap sapakin ng mala- Manny Pacquiao kung kamao. Knock-out 'to ba!
"It was from the SSG council. Pumayag lang ako sa hiling nila na ako ang magbigay sa'yo." Soo Joon sighed. "I have no choice."
Sa paraan ng pagtrato ni Soo-joon kay beautyfil, sigurado ako na wala siyang pagtingin dito. So, I thought I have a chance.
Para akong naging yelo sa kitatayuan ko nang mahuli ko si Soo-joon na sumulyap sa akin. Inirapan niya ako bago ibinalik kay beautyfil ang paningin. Kahit na ganoon, pakiramdam ko sa simpleng sulyap niya worth it ang lahat. Ang pagising ko ng maaga at pagpasok sa school ng maaga.
Humakbang ng isang beses  si Soo-joon papasok ng STII, sumulyap ulit siya sa akin bago tuluyang lumisan. Sumunod rin si Beautyfil na nakabusangot at habang ako ay lutang sa saya. Para sa akin isang malaking achievement ang simpleng sulyap ni Soo-joon.
Lizzie was still in my back. Hindi ko namalayan na nandoon parin pala siya. Napasigaw ako at napatalon nang tapikin niya ang balikat ko.  Hinarap ko siya at tinginan ng nakakairitang titig habang siya naman ay mayroong piyang ngiti.
"May gusto ka kay Soo-joon, no...?" Tanong niya. "Wag kanang magdeny."
Inalis ko ang tingin ko sa kanya. Well, bakit ko naman itatanggi?
"Oo, ano naman sayo?" Lakas-loob kong sagot.
"Nothing, Bellina!" Agad niyang sabi. "Kung gusto mo talaga siya, kailangan mo makipagsabayan sa daan-daan na babaeng nagkakagusto sa kanya at kasama na si Beautyfil ro'n."
Kumunot ang noo ko dahil sa ibinigkas niya ang aking pangalan. Saan kaya niya nalaman name ko? Stalker ko ba ito? Pero bakit naman niya ako ini-stalk?
"You, little bitch!" I cursed Lizzie. "Saan mo nakuha ang name ko? Stalker ba kita?!"
"Are you crazy?! Lizzie was irritated. "Bakit naman kita i-stalk? Kathneil kaba?!"
Napabusangot ako. Oo nga naman. Bakit nga ba niya ako i-stalk? Mukha naman siyang walang gusto kay Soo-Joon.
"Don't be crazy, look at your ID! Diyan ko kinuha name mo." Dagdag niya, mukhang hindi pa humuhupa ang kanyang irita.
Ngumisi ako. Ba't ba ang tanga-tanga ko? Ba't hindi ko naisip na may suot pala akong ID. Tumawa siya na halatang plastic pero gusto ko siya. Gusto ko ang attitude niya, mukhang magkakasundo kami ng Lizzie na ito.
"We're classmate," sabi niya. "Let's go!"
Hinila ako ni Lizzie pagpuntang elevator, hindi na rin ako naka-angal. Puno ang elevator kaya hinila na naman niya ako patungong hagdanan. Pakiramdam ko pinaparusahan ako ng sched ko, dahil kung hindi sa sixth floor ang klase ko nasa seventh floor. Kung  hindi naman sa eighth floor ay nasa nineth floor. Namamaga na binti ko sa kakaakyat at kakababa. Minsan kasi hindi ako nakakasakay ng elevator dahil siksikan at ayaw ko nang naiipit ako sa maraming tao.
"Bitawan mo nga Ako, Lizzie!" Singhal ko sa kanya. "I'm tired! Hinihingal ako!" Reklamo ko
Nasa third floor palang kami. Napahawak ako sa aking dibdib dahil sa pagod habang si Lizzie ay chill lamang, mukhang sanay na siya. Lumilinga-linga ako sa paligid at nakita ko ang elevator na bumukas at isang estudyante lamang ang pumasok. Dinampot ko ang pulsunan ni Lizzie at ako naman ang humila sa kanya papasok ng elevator. Kasunod ay pinindot ko ang numero kung saang floor kami paruruon.
"I'm so tired," sabi ko habang paakyat ang elevator.
Humagikhik si Lizzie. "Kita ko nga eh."
Nasa kalagitnaan ng klase sa huling subject ko na humanities sa umaaga. While Francine Pascal, my professor lectured in front, I really cannot focus. Halos minu-minuto akong sumulyap sa clock na nasa taas ng blackboard. At mas lalong wala akong naintindihan sa mga pinagsasabi niya. I really excited to see him again.
Sumulyap ako sa katabi kong si Lizzie, naka-pukos siya sa klase. Ibinalik ko ang aking paningin sa orasan, ilang minuto nalang at mag-aalas dose na. Inayos ko ang aking bag, inilapag ko ito sa aking hita upang maghanda. Sumulyap ulit ako sa orasan, halos mapatalon ako sa saya nang makitang egsaktong alas-dose na.
Tumayo ako. "Excuse me, Prof..." Ngumiti ako sabay turo sa orasan. "Break na po," paalala  ko dito.
Napatingin  ang professor namin sa orasan, pati ang mga estudyante ay napatingin hindi sa orasan kung hindi sa akin. Mukhang hindi nila napansin ang oras.
Tumayo ng tuwid si Prof Pascal sa harapan ng kanyang mga estudyante. "Okay class, dismiss!"
Umarangkada akong tumayo kasunod tumakbo palabas ng classroom. Mukha yatang ako ang pinakaunang lumabas, daing ko pa ang professor. Tumakbo ako, halos liparin ang papalit sa elevator ngunit nang may pumigil sa akin mula sa likuran. Hinawakan niya ang aking pulsunan at inis itong nilingon.
"What Lizzie!?" Inis kong tanong. "Nagmamadali ako!"
"Why? Bakit mo ba ako iniiwan? Diba, we're friends?" Mga tanong ni Lizzie sa akin.
"Nagmamadali ako, okay..." Entro ko. "Magkikita kami ni Soo-joon ngayon kaya ako nagmamadali!"
Kitang-kita ko kung paano namilog ang mga mata ni Lizzie. Umismid ako saka tumalikod sa kanya nang walang sabi-sabi at pumasok elevator habang nakatayo parin doon si Lizzie. She was shocked. Bakit kaya?
Nasa entrance na ako, naghihintay kay Soo Joon. Maraming estudyante roon mukhang mayroong rin silang hinihintay. Medyo lumayo ako sa entrance kasi siksikan, tumayo na lamang ako sa likuran nila.
Inayos ko ang aking sarili, kinuha ko ang press powder sa bag at naglagay ng light sa mukha. Pagkatapos ibinalik ko ito sa kinunan at sinuklayan ko ang aking buhok gamit ang mga daliri. Tumayo ako nang tuwid, ilang segundo lamang ang lumipas ay mayroong naghihiyawan na mga estudyante sa'king harapan.
"What's happening them?" Pagtataka ko.
Sunubukan kong makita kung anong dahilan ba't sila naghihiyawan. Itinaas ko ang aking leeg, napakagat-labi nalang ako nang malaman ang dahilan. It was because of Soo-joon. Kinabahan ako kaya huminga ako nang malalim.  He is here, you have to calm down.
Tiningnan ko ulit si Soo Joon, mukhang mayroong hinahanap siya dahil nagpasalin-salin ang kanyang paningin sa mga estudyante. At tiyak ko na ako ang hinahanap niya. Nahagilap rin ang aking paningin ang mga babaeng nang-inis sa akin. Nag-alburuto ako sa irita habang bumabalik sa aking alimpatakan kung paano nila ako binully.
"Let's begin the girls war101," I whispered.
Tumikhim ako bago  ko  tinawag si Soo Joon nang dalawang beses. Umismid siya nang nasa akin na ang kanyang paningin, ako naman ay ngumiti nang kay tamis-tamis. Medyo natahimik ang paligid, iginala ko ang aking paningin doon ko lamang nalaman na nasa akin halos lahat ng mata ng mga estudyanteng naroroon. Nakatingin sila sa akin na parang gustong-gusto nila akong ipasagasa sa ten wheelers.
Hindi ako natinag sa mga titig ng mga ito. Mahina kong tinulak ang tatlong babae na nakaharang sa daraanan ko at matapang na lumakad sa harapan nila papalapit kay Soo- Joon. Nasa harapan na ako ni Soo-joon nang lumingon ako sa mga estudyante, napangiti ako nang makitang may halos hihimatayin na sa inggit  at selos.
"You wait here, kukunin ko lang ang motor ko," bilin ni Soo-joon.
Sumulyap ako kay Soo-joon sabay ngiti bilang sagot sa kanya bago siya umalis at nagtungo sa parking area. Humarap ulit ako sa tatlong babaeng kina-iinisan ko, parang gusto nilang akong kainin ng buo sa expression nila. Akala nila kung sino sila, hanggang tingin lang naman!
Nakarinig ako ng tinig nang motorcycle na himinto sa tapat ng gate. Nilingon ko ito at nanlaki ang aking mga mata nang makita kung sino ang nagmamaniho nito. Lumapit ako sa kanya kasunod ay inabot niya sa akin ang helmet na nakasabit sa manobela.
Ito ba sasakyan namin? OMG! Sasakay ako sa ducuti ni Soo-joon! I am so excited!