Halos matumba ako sa pagkakatayo ko ng tumama ang likod ng kung sino mang 'yun na bumunggo sa noo ko. Bahagya kong napaatras sa nangyari at hinihimas-himas ang noo ko habang iniaangat ang tingin ng kung sino mang taong 'yun. Ano ba kasing nangyayari sa 'kin at may patula-tulala pa 'kong nalalaman, sakit tuloy nitong noo ko.
Pagkaangat ko naman ng tingin ay saktong paharap din siya, pero hindi 'yun ang unang nakaagaw ng atensiyon ko dahil paharap palang siyang nasa gitna ay nakatitig na sa 'kin ang dalawang pamilyar nitong kasamang nasa gilid niya.
Hindi sila makapagsalita at bakas sa mukha nila ang gulat. Gulat na gulat rin ang mukha ko dahil ni minsan hindi ko naisip na makikita ko pa sila, lalo na siyang nasa gitna sa malaking University na ito.
Dahan dahan kong ibinabaling sa kaniyang nasa gitna ang mga mata ko at hindi naman ako nagkamali. Nakatingin na siya agad ng masama sa mukha ko.
"Ikaw na naman?!" may halong irita sa tono ng boses niya at hindi na 'yun nakapagtataka pa, dahil halata naman na talaga 'yun sa mukha niya.
Hindi ako makapagsalita dahil sa totoo lang ay hindi ko naman talaga alam kung ano ang sasabihin ko. Hindi naman niya kase kasalanan kung ba't nabunggo niya 'ko dahil hindi naman talaga mangyayari 'yun kung nasa tamang huwisyo ako. May kasalanan din ako at 'di ko talaga alam pa'no magrereact o ano ang sasabihin ko sa sitwasyong 'to.
"I bet this is not a coincidence anymore, talagang sinusundan mo 'ko, right?" tanong niya, na bahagya naman ding ikinagulat ko. Habang ang dalawang nasa gilid naman niya ay nananatili lamang tahimik na animo'y nanonood ng teleserye na ako ang bida at 'tong lalaki sa harap ko naman ang kontrabida.
"Pasensiya na, pero pag-aaral kase ang ipinunta ko." Kalmado kong sambit rito.
"Pag-aaral nga ba o sumusunod ka dahil may gusto ka sa sa 'kin? Para lang malaman mo, hindi ako pumapatol sa mga nerdy girl na pasakit lang sa mata."
"Pasensiya na, pero pag-aaral talaga ang ipinunta ko rito." Ulit ko.
"Yea, whatever! Get out of my way!"
Hindi pa man ako nakakagilid ay dumiretso na kaagad siya ng lakad kaya medyo napaatras ako ng banggain niya ang gilid ng balikat ko.
Nilagpasan lang nila 'kong tatlo ng mga blanko lang ang mukha.
Sasama na ko na rin kaya siya sa mga prayers ko gabi-gabi, ng bumait-bait naman siya.
Ilang minuto rin bago ko nahanap sa wakas ang section ko, hindi na rin ako nag-aksayang pa ng oras at mabilis akong pumasok at naupo sa isang bakanteng desk.
Hindi ko alam pero habang paupo palang ako ay kinabahan agad ako, papasok palang kase ako ay may iilan-ilan ng tao sa loob ng room na 'to na nakaupo, at ang iba pa ay nagkukwentuhan. Unang klase pa nga lang, kilala na kaagad ang isa't isa? Ang galing naman. Tinapunan ko ng tingin ng ilan sa kanila at lahat ng 'yun, masama ang mga natabg nakatingin sa 'kin. Hindi naman na bago sa 'kin 'yun kaya binalewala ko nalang iyon kahit may ilang parte ng katawan ko ang nakakaramdam ng hiya.
"Ang panget naman niyan."
"Sinabi mo pa!"
"Ba't ba 'yan napunta rito?!"
"Baka naligaw lang."
"Sobrang ganda naman 'ata nitong room natin, para mapagkamalan niyang tambakan ng mga basura!"
"I agree, ang sakit niya sa bangs- like eww!"
Hindi ko na lamang pinansin pa ang kung ano anong mga bulong-bulongan nilang naririnig ko na. Teka, may bulong bang malakas? So anong tawag ko do'n edi bulong na malakas! Hehe.
Ilang minuto pa ang nakalipas dumarami na rin ang mga tao at 'di rin nagtagal ay dumating na nga ang Prof na sa totoo lang ay kanina ko pa talaga hinihintay.
"Good mornin' Class!" masayang bati ng aming guro.
Tumayo naman ako para bumati pero naudlot ang pagbati ko dahil naagaw agad ang atensiyon ko sa mga taong biglang tumingin sa 'kin ng tumayo ako para sana bumati. Nakatingin lang sila sa 'kin, ang iba'y nagpipigil ng tawa, ang iba'y nakatingin ng masama at ang iba naman ay nakatingin lang ng blanko ang mukha.
"G-Good m-morning p-prof?" hindi ko alam pero ba't parang ang awkward, ako lang ang nakatayo. Kahit nakakahiya, bumati parin ako. Pero dapat lang naman diba, ano namang masama?
Tiningnan ko ang gurong nasa harapan, pero parang gulat din ito sa ginawa ko. Ano bang nakakagulat do'n, pasalamat ka pa nga Prof e' may estudyante pang bumabati sa 'yo ng Good Morning.
Wala sa oras akong dahan-dahan na naupo sa silya ko, habang nananatili parin ang tingin sa 'kin ng ibang tao. Umiwas lamang sila ng tingin, ng maagaw at magsalita na ang Prof sa harap. Do'n nalang rin ako nakahinga ng maluwag, ewan ko ba! Pero parang kinukulong ako ng mga tingin nila, na parang umaabot pa sa puntong halos hindi na 'ko makahinga.
"My name is Armani Baltazar, the Proffesor of this section Molave and your Major English subject lecturer. First, I just wanna tell all of you the rules of this section that you need to follow. Start with treating each other as you want them to treat you back, no cheating, cooperation and the most important- respeto at mag-aral ng mabuti," walang kahit anong ingay akong narinig habang nagsasalita ang prof sa harap. Hindi naman nakakatakot ang hitsura niya, mukha lang siyang maamong teacher na may walang katapusang pasensiya kung titingnan, nagmumuka lang talaga siyang nakakatakot dahil sa tono at uri ng pananalita niya.
Sa boses niya kase do'n mo na agad mararamdaman ang authority na kabaliktaran naman sa maamo niyang mukha. Bakit nga ba, lahat nalang ng nakakasalamuha ko mga baliktad? Pero hindi literal na baliktad huh. 'Yung iba sexy at maganda- ang panget naman ng ugali. Yung iba ang gwapo- pero ang sama. 'Tong si Prof- maamo pero nakakatakot. Kailan kaya ako makakakita ng taong perpekto. Wala naman talagang perpekto, pero anong magagawa ko kung ganong klase ng lalaki ang hinahanap at gustong nakatuluyan ko. Nerd na kung nerd, panget na kung panget, weirdo na kung weirdo basta 'yun ang gusto ko.
"Simple right? Ang gano'ng katangian ng pag-uugali na dapat mong sundin ay napakadali lamang kung tutuosin, pero hindi parin maitatangging walang kahit sino ang may kayang gawin. Weird right, napakadali pero walang may kayang gawin. Kung bakit, 'yun ang hindi ko alam. Hindi ko alam kung bakit ang babaliktad ng lahat ng tao! They're doing such things that is hard to do and scaping the good things that is simple to do!" mahahalata na ang galit sa maamo niyang mukha habang kaming mga estudyante naman ay seryosong nanonood lang sa kaniya.
Nakakapagtaka nga rin naman kase, hindi naman sa mga abnormal kami o 'tong si prof 'yun lang talagang ang mga normal kase na pangyayari sa ganitong unang araw ng klase ay magpapakilala sa harap isa isa o 'yun namang maglesson kaagad, pero ito monologue e'.
"Tama ako diba, maraming tao ang gustong gawin ang mahirap kumpara sa mga taong hindi magawa ang mga madadali. You Miss!" nanlaki bigla ang mga mata ko ng ituro ako ni prof.
Dahan dahan akong napatayo na nakababa ang tingin at nanginginig sa kaba.
"P-Prof,"
"Come here infront," wala na 'kong nagawa at kahit nanginginig pa ang buo kong katawan sa kaba ay naglakad parin ako papunta sa harap.
Ng makalapit ay huminto ako sa harapan niya.
"P-Prof," pag-uulit ko na sa ganitong pagkakataon ay nasa harap na niya. Ano bang ginawa ko at ginagawa 'ata akong artista rito?
Ilang segundo lang nakalipas ay hinawakan niya ang magkabilang braso ko.
"Face your classmates," pagkasabi niya ay kasabay naman no'n ang paghila niya sa magkabilang braso ko paharap sa mga kaklase ko. "Papasok palang ako sa room na 'to, marami sa inyo ang mukhang hindi sang-ayon na maging kaklase siya. Maraming nakatingin ng masama at pinagtatawanan siya, tama ba? Alam niyong mali ang ginagawa niyo at sa ginawa niyo may nilabag na kaagad kayong rules. Treat everyone as you want them to treat you back. Respect her not only as a girl but also a human living with us," hindi ko alam kong ano ba dapat ang maging reaksiyon ko ngayong kaharap ko ang lahat ng mga kaklase ko. Nakatingin silang lahat sa 'kin at lahat talaga ng 'yun ay masasamang tingin.
"Respect her, even not for the sake of her but for the sake of yourself-"
"I'm sorry Prof, but who's that girl para bigyan namin ng respeto," biglang sabi ng isa sa mga kaklase ko at tinarayan pa talaga ako bago naupo.
"Right! She's only a nerd and she's too much unworthy to get our respect!" aniya ng isa pang maldita at katulad lang nung ginawa ng nauna ay tumaray pa muna sakin bago maupo.
Tama naman sila e', 'to kaseng si Prof ginagawa pa 'kong artista. Hindi pa nga ko sikat marami na kaagad akong bashers. Sino ba naman kase ako para bigyan ng respeto diba?
"She's a human that deserves respect too, Every single person deserves it! Walang kahit anong dapat na patunayan ang isang tao para respetuhin ng kapwa niya tao. Nakalimutan niyo na yata o talagang hindi niyo alam na hindi para sa taong pakikitaan ng respeto ang purpose kung bakit mo siya nirerespeto. Respect is earn and not given'! That's why I have said that respect not for the sake of anyone's self, but for the sake of yourself!" nakakagulat, nakakamangha at nakakabingi ang sinabi niyang iyon. Tila ngayon ko lang rin 'ata naunawaan ang kahalagahan ng salitang 'respeto'. Maging ang mga tao rito sa harap ko ay wala na ring imik at marami rami narin iyong mga nakatungo lang, siguro dahil sa lakas ng boses ni Prof. "Hope you get what's my point, also what I'm goin' to say right now. Respect is a good attitude and the only disability in life is a bad attitude."
Nakakatakot siya pero napakabait niya, nakakamangha na ipinagtatanggol niya ako sa mga estudyanteng nandidiri sa 'kin rito. Talagang bakakataba ng puso. Masasabi ko na talaga Prof na parehong-pareho ang kagandahan ng pisikal na katangian at ugali niyo.
Lumipas ang ilang sandali at sa wakas ay natapos na rin ang oras para sa first subject na 'di nagtagal ay sinundan na rin ng dalawa pang subject kaya naman lunch time na. Nakakalungkot nga lang at natapos ang morning class ng wala pa kong kahit isang kaibigan.
Tahimik kong inaayos ang mga gamit ko dito sa desk ko para makakain na rin ako ng marealized kong ako na lang pala ang tao rito sa loob ng room. Dali-dali naman akong lumabas pagkatapos kong magligpit pero paunti ng paunti ang mga hakbang ko dahil hindi ko alam kung saan banda ang cafeteria rito.
Pero dahil matalino ako ay sinundan ko na lamang ang ibang mga taong naglalakad dahil sigurado namang cafeteria din ang punta nila. Hindi lang ako magpapahalata para hindi halata hehe.
Sakto namang may barkadang mga magagandang babae ang naglalakad sa direksiyon ng dadaanan ko kaya nagpasiya akong sila na lamang ang sundan ko.
Habang hindi ako nagpapahalata rito sa likod nila na sinusundan ko sila ay sa kamalas-malasan ay bigla 'kong natalisod dahilan para mawalan ako ng balanse at bumagsak sa sahig.
Natapon lahat ng dala-dala kong libro at ng mag-angat ako ng tingin ay 'di ko namamalayang nasakin na lahat ng tingin ng mga babaeng sinusundan ko at ang masaklap pa ro'n ay lahat sila masasama ang tingin sa 'kin.
"Yan kase, panget na nga, lampa pa!"
"HAHAHA what a clumsy nerdy girl!"
"Gano'n nalang ba kaganda ang floorage namin rito at sa sobrang ganda, ginagawa mo ng kama!"
"HAHAHA!"
Mukang nagkamali 'ata ako ng disesyong sila pa ang sundan ko papuntang cafeteria. Naglakad sila palayo ng pinagtatawanan parin ako habang ako, heto't hindi makatayo dahil ang sakit ng paa kong natalisod.
Sinusubukan kong itayo ang sarili ko pero ayaw talaga ng isang paa ko e', gusto 'atang asawahin 'tong sahig dito sa hallway, nagulat nalang ako ng mag-angat ako ng tingin at napako ang mga ito sa isang kamay sa harapan ko.
"Need a hand?" mahinahon na may ngiti sa mga labing sambit ng isang magandang babaeng ito na nasa harap ko ngayon.
Napakaganda niya, kakaiba rin ang ngiti niya. Wala sa sariling naiabot ko ang kamay sa kaniya habang pinagmamasdan lang ang kagandahan niya.
"'Wag mo nalang pansinin ang mga 'yun, mean girls doesn't deserve an attention ok?"
Napakaganda mo..
"Miss!"
"Auh! Huhh?" Aishh! Nakakahiya! Ano ba 'tong kinikilos ko! Paalala, hindi po ako tomboy auh, talagang nagagandahan lang talaga ako sa kaniya.
"Are you ok? Looks like, your not, gusto mo dalhin kita sa clinic?"
"Auh hindi! 'Wag na, oo 'wag na salamat." parang ewang pagtanggi ko sa magandang babaeng nasa harap ko.
"Sure ka?"
"O-Oo sege mauna na 'ko."
"I-Is there a problem, maybe I can help. I saw you, your following them, na-naliligaw kaba?"may pag-aalinlangang tanong nito, naestatwa naman ako't hindi makapagsalita kahit hindi naman talaga ako naliligaw, hinahanap ko lang naman ang cafeteria.
Pero wala naman sigurong masama kung sabihin at tanungin ko siya kung sa'n banda ang cafeteria diba? Mabait naman siya kaya siguradong ituturo niya.
"Sa totoo lang, hinahanap ko kase ang cafeteria rito e', ang lawak kase ng Unibersidad na ito kaya hindi ko alam kung nasan." diretsong tanong ko rito kahit medyo nakakahiya, kanina pa kase umaangal 'tong tiyan ko.
"Actually, papunta din ako do'n. Let's go!" aniya sabay hatak sa kamay ko papunta sa kung saang direksiyon. "Sabay na tayo," sobrang ganda pa ng pagkakangiti niya, hindi na rin ako makatanggi dahil hinatak na 'ko. Total hindi na rin talaga ako tatanggi dahil kakaibang gutom na nararamdaman ko.
Sa ilang minuto naming paglalakad rito sa hallway ay nahinto kami sa entrance door ng sa wakas, cafeteria! Hindi pa man din kami nakakapasok at nanatili lang sa harap ng entrance door ay kita na talaga ang napakaraming tao sa harap ng napakalawak na cafeteria.
"Let's go?" tanging tango na lamang ang naibaling ko sa katabi ko pero wala sa kaniya ang paningin ko dahil, nananatiling nagniningning parin ang mga mata ko habang pinagmamasdan ang magandang kabuoan ng cafeteria.
Hinila nanaman niya ko papasok at naupo kami sa isang bakanteng table.
"So, just sit there and I'll go take our lunch ok?"
"Huh? Sabay na tayo, nakakahiya naman kung ikaw pa kukuha ng pagkain-"
"No!" biglang pigil niya sa 'kin kaya naman nabalik ulit ako sa pagkakaupo ko.
"Huh?"
"It's ok, just stay where you are sitting right now and wait 'till I come back. Don't worry, nagugutom na rin naman ako, babalik agad ako dala lunch natin," hindi na niya inintay pa ang pagtanggi ko dahil umalis na kaagad siya papunta ro'n sa pila ng mga umo-order.
Napabuntong hininga na lang rin ako at hinintay na lamang siya, grabe! Nagugutom na talaga ako. Si 'Nay kaya, sana tapos na 'yung kumain. 'Wag lang talaga siyang papagutom!
Ilang minuto pang paghihintay ko ay dumating na rin si- ano nga bang pangalan niya?
"Here!" masayang aniya sabay lapag ng maraming pagkain sa mesa. "This is my treat, so don't worry."
"S-Salamat," medyo nahihiyang sambit ko sa kaniyang ngayon ay nakaupo na sa harap ko.
"Your wel-"
"They're coming!"
Naagaw ang atensiyon namin sa sigaw na iyon ng isang babaeng malapit sa may entrance door. 'they're coming??' Sino naman?
Mabilis namang nagsitilian ang mga kababaihan at mas lalong nag-ingay rito sa loob ng cafeteria matapos ang sigaw ng babaeng iyon. May artista ba ritong parating? Buti kung si Mario Maurer 'yun.
"A-Anong nangyayari?" nag-aalangang tanong ko sa kaharap kong 'di na rin halos maipinta ang mukha sa sobrang saya.
"Parating na sila," nagniningning ang mga matang sambit ng kaibigang hindi ko alam ang pangalan na nasa harap ko.
"Parating? Sila? Sino?" kuryoso paring tanong ko, dahil mukhang mga artista 'ata ang parating at ganito nalang ang epekto nito sa mga tao rito.
"The Hellion3," saktong pagkasambit niya ng mga katagang iyon ay tsaka naman pumasok ang kanina pang inaantay ng lahat ng tao rito sa cafeteria.
Sa puntong 'yun ay talagang bumagal ang lahat sa paningin ko ng mahagip ng mata ko ang tatlong lalaking pamilyar na pamilyar sa dalawang mata ko.
Ang tahi-tahimik ng lahat ng mapako ang paningin ko sa gitnang tao na dapat ay kainisan ko pero iba ang nararamdaman at ang weirdo pa do'n ay hindi ko alam kong ano.
"Hooo! Papa Zach, saranghae!" biglang sigaw ng isang babae sa isang sulok na nagpabalik sa 'kin sa rialidad. 'Di nagtagal ay sinundan na rin ito ng sigawan at kung ano-anong klase pa ng mga papuri sa tatlo.
Nakakabingi, nakakarindi, na parang may world war III na ang sigawan ngayon rito ng mga tao sa cafeteria.
Mangyayari kaya ang ganito kung kasing panget ng mga ugali nila ang pagmumukha nila?