Mabilis pa sa alas kwatro ang pagmamadali ko, makarating lang sa napakalayong mall na ito. Nalaman kong naghahanap sila ng janitor kaya sinamantala ko na ang pagkakataon para makapag-apply.
Pero kahit na anong bilis at pagmamadali ang gawin ko ay talagang kulang na 'ko sa oras.
May usapan kami ng isa sa mga Controller rito na makipagkita daw ako sa kaniya. Halos dalawang minuto nalang ang natitira sa 'kin para puntahan at makipagkita sa kaniya, na dapat ay nasa tamang oras.
Hindi pa man ako nakakalayo sa entrance ay biglang nahagip ng paningin ko ang lalaking may pasan-pasang, patong-patong na kahon at ramdam ko ang pamimilog ng mga mata ko ng masaksihan ang dahan-dahan nitong pagkawalan ng balanse at ang masaklap pa nu'n ay hindi alam ng lalake.
Bumaba ang tingin ko sa gumigewang-gewang na mga kahon at du'n nakaramdam ako ng kaba ng makita ang babae sa katabi nito na posibleng babagsakan ng mga kahon. Titig na titig ako sa pagewang-gewang ng kahon at kaunting-kaunti nalang ay babagsak na talaga ito.
Mabilis kong tinakbo ang babae para maiwas ito sa papabagsak na mga kahon. Pagkalapit ko sa babae ay mabilis ko itong hinawakan sa kabilang braso at hinatak pa layo sa mga kahong halos isang segundo nalang ang nakapagitan ng pagbagsak nito at pag-iwas ko sa babae.
Kasabay ng pagbagsak namin ng babae sa sahig ay gano'n na din ang pagbagsak ng mga kahon-kahong nakapatong sa walang kamalay-malay na lalaking nagbuhuhat nito. Naalarma lang ito ng nagsibagsakan nang talaga ng ang mga maliliit na nagpatong-patong na mga kahon.
Naunang nakabawi sa pagkabigla ang babae at gano'n gano'n nalang rin ako kabilis na tumayo, pagkatapos ay tinulungan din itong makatayo.
"Miss, ok ka lang?" Nag-aalalang tanong ko kasabay ng paniniguro kung may napa'no ba sa katawan niya. "May masakit ba Miss?" dagdag ko pa at mabilis naman niya kong tiningnan sa mata.
"Auhh nothing, nothing hurts, I'm ok." may pilit na ngiting aniya habang hindi iniiwas sa mga mata ko ang paningin. "I-Ikaw? Nasaktan kaba? OK ka lang ba? hindi ka din ba napa'no huh?" sunod sunod na tanong nito at mabilis din naman akong ngumiti, patunay na wala talagang napano sa katawan ko.
"'Wag kang mag-alala, ok lang rin ako. Hindi naman ako napa'no, ikaw lang ang inaalala ko. Mag-iingat ka sa susunod at baka magkataong wala ng katulad kong makakita ng nangyari kanina, walang liligtas sa'yo kaya mag-ingat ka." seryosong paalala ko rito.
Kahit kailan talaga ay ayaw na ayaw matanggap ng sistema ko, ang kahit sinong babaeng nalalagay sa panganib, lalo pa kung wala kong ginawa kahit meron naman akong magagawa.
"I will, I'm sorry to distract you. Naabala ka pa 'ata. But thanks." Nakangiting aniya.
"Hindi abala ang tumulong kaya hindi ka dapat na mag-sorry, Miss." ginantihan ko naman siya ng ngiti na kahit alam kong kalahati ng bahagi ng ngiting iyon ay iyong pilit lamang.
"OK,"  tipid baga man nahihiya nitong usal, matapos kong tipid ring ngumiti ay magpapaalam na sana ako pagkatapos ay aalis pero. "Wait, wait, wait." dagli nitong sabi sabay pigil at hawak sa may palapulsunan ko.
"Huh?" inosente bagaman kuryoso kong tanong.
"The side of your palm is bleeding." Nag-aalalang aniya habang nakatutok ang tingin sa hindi ko namamalayang sugat ko pala sa gilid ng aking palad.
"Let's go to the clinic, let them apply your hand initial treatments, baka maimpeksiyon pa yang-"
"Hindi ok lang, nagmamadali kase ak-"
"But your palm is bleeding."
"Hindi, maliit na sugat lang to Miss." papalag na sana ako pero nagmatigas parin siya at mariing pa lalong hinawakan ang pulapulsunan ko.
"Hindi! Miss, baka mapano kapa niyan."
"Ok lang talaga ako, Miss 'wag na po kayong mag-alala, aalis na 'ko, may pupuntahan pa po kase ako at kulang na kulang na talaga ako sa oras, kailangan ko ng umalis." kasabay ng aking pagsasalita ang dahan dahan kong pagtanggal ng kamay niyang nakahawak sa may palapulsunan ko.
"Pero-"
"Miss, aalis na 'ko." mabilis akong tumalikod pero halos mamilog at manlaki ang mga mata ko ng pagkatalikod at pagkatalikod ko ay nasilayan kaagad ng mga mata ko ang isang  lalaking hindi ko maitatangging gwapo, pero magkagano'n man ay hindi din gano'n kaattractive sa paningin ko.
Ganon nalang ang pagkatulala at gulat ko ng lampasan lang ako nito. Awtomatikong napatalikod ako at sinundan ito ng tingin at hinarap ang kaninang babaeng tinulungan ko.
"I heard, muntik kanang mabagsakan ng mga kahon kanina. Are you ok now huh?" sobra ang pag-aalala nitong aniya habang sinusuri ang kabuoan ng kung meron nga ba itong naging sugat.
Pero hindi ko na nagawang makinig pa sa sagot ng babae, dahil aalis na 'ko sapagkat kong makikiusyoso pa 'ko ay wala na talagang tyansang mapromote sa trabaho sa sobrang late ko.
Pagkatalikod ko ay ganon nalang rin ang gulat ko ng masalubong ng mga mata ko ang mukha ng baklaing lalake na bagaman ay hindi nakatingin sa'kin dahil naron ang paningin nito sa babaeng tinulungan ko at lalakeng bigla nalang sumulpot.
"M-Ma'am, S-Sir?" hindi ko alam kung pa'no siyang tatawagin, dahil liban sa hiya sa sobrang late ko ay nakakatakot rin ang mukha nito. Batid kong narinig ako nito pero hindi ako nito nagawang lingunin dahil abala ang buong atensiyon nito sa dalawang taong nasa likod ko. "Jovial?" mabilis pa sa alas kwatro ako nitong nilingon matapos nitong marinig ang pagtawag ko sa kaniyang apelyedo ng tonong patanong nga lang.
Pagkalingon nito sa mukha ko ay nabakas kaagad sa mukha nito ang pandidiri at pagkadismaya sa hitsura ko. "Auhm a-ako po si Yeri Miel Del Rey, yu'ng kagabing kausap ninyo sa telepono na mag-aaplay bilang janitress."
Hindi pa muna ito nakapagsalita at ilang segundo lang ang nakalipas, pagkatapos ako nitong nandidiring tinitigan ay tsaka na ito nagsimula ng magsalita.
"Ikaw pala iyun." sambit nito ng kahit sa pagsasalita ay ramdam kong napipilitan. "Ang ganda ng boses sa cellphone, tapos ganito kapanget ang mukha," pabulong nitong aniya na inakala pang hindi ko narinig kahit ang totoo ay dinig na dinig ko. "But your late! Ilang minuto kanang late. Hindi ka pa nga napo-promote ay hindi kana tumutupad sa usapan  ano pa kaya iyong natanggap ka na ano? Mabuti naman at hindi ka nahiyang iharap pa 'yang pagmumukha mo sa harap ko gayong sobrang late na ng idinating mo."
"Pasensiya na po, pero 'wag po kayong mag-alala. Ngayon lang po ako male-late at hindi na po 'pag natanggap na 'ko, hindi ko na po uulitin pangako po, Ms. Jovial." sa huli ay Ms. parin ang naitawag ko, para naman mas ganahan sa'kin at bigyan pa 'ko ng second chance.
"Hindi! Late ka, sa una palang ay binigyan mo na 'ko ng rason para hindi ka matanggap! Iresponsable kang bata, maghanap kana lamang ng ibang trabaho at hindi dito." Ang akala ko ay mababago ko pa ang isip niya pero mas lalo lang itong nagmatigas at ganitong kabilis niya akong tinanggihan na akala mo'y kung anong mahalagang trabaho ang a-apply-an ko kahit janitress lang naman.
"What's going on here, Ms. Jovial?" biglang nangibabaw ang boses ng isang lalake sa likuran ko at ng lingunin ko ito ay ito nga ang lalaking bigla nalang sumulpot sa paningin ko. Ng ibalik ko naman na ang tingin ko kay Ms. Jovial ay gano'n nalang nagbago ang mukha nito at mukhang kinabahan pa 'ata.
"Eto po kaseng babaeng to, Sir. Mag-aaply palang ay late nang naparito at hindi sa usapan, naisip kong sa iba na lamang ibigay ang trabaho bilang janitress at hindi sa tulad niyang hindi sumusunod sa usapan o napagkasunduan, she don't deserve to have a job, here in your mall, Sir." paliwanag nito sa lalaking nakikinig naman sa eksplinasyon niya. Ilang sandali pa ay ibinaling naman nito ang mga tingin sa mga mata ko. "I'm sorry Ms. Del Rey, but we're not tollerating someone who's not responsible in fulfiling what she or he says, acronychally- in a girl like you na hindi sumisipot sa oras ng usapan."
"Please, bigyan niyo pa po sana ako ng second chance, pangako hindi na po talaga mauulit."
"I'm sorry, you can't work-"
"Yes, of course you can Miss." natigilan kaming lahat pati na rin ang lalake sa sinabi niyang iyon. Sa gulat na pagkakatitig namin sa kaniya ay iyon naman ang masayang limitado niyang ngiti.
"Y-You know this witch- ay este this girl Ma'am Trixie?" Nauutal at may halong kabang tanong nito sa Trixie'ng tinulungan ko kanina.
"Siya ang tumulong sa 'kin, siya 'yun Kuya Lance." may kaunting ngiti sa mga labing aniya sa kaharap na lalake.
Pagkasabi at pagkasabi niya ng linyang iyon ay mabilis niyang naibaling sa akin ang tingin.
"Thank's for helping my cousinsister." bagaman may kaunting ngiti sa mga labi ay mas namumuo parin ang seryosidad sa mukha niya, kaya 'di ko maiwasang kabahan.
Pagkatapos niyang sabihin iyon ay mabilis na ngiti na lamang ang naigawad ko sa lalaking kaharap ko dahil nasa babaeng likuran nito ang buong atensiyon ko.
"Nag-thank you na ang boss ko at paniguradong pati narin 'tong pinsan niyang si Ma'am Trixie, so you can go now Ms." biglang sabi ng baklang si Ms. Jovial. "sorry Ms. Del Rey, if you don't mind- let's go, I can escort you out." marahan nitong hinawakan ang may siko ko at pinandilatan ako ng mata. Bagaman marahan ang kaniyang pananalita ay ramdam na ramdam kong napipilitan lamang o maaari ngang nag-mamabait dahil nariyan ang boss at ang pamangkin nito. Wala kong nagawa kung hindi ang magpahila sa kamay niyang hinuhugot ang siko ko papuntang labas.
"Wait! Ms Jovial!" biglang tawag ng tinig ng babaeng Trixie na awtomatikong nagpatigil sa paglalakad namin at dahan dahang pagharap dito.
"Anything you need, Ma'am Trixie?" sa boses palang nito ay talagang sarkasmo ang dating nito, hindi ko lang alam kung ramdam rin ba ito ng dalawang mas nakatataas ang posisyon niya.
"Na-late lang naman siya e, so give her a second chance." Tugon naman nito habang na kay Ms. Jovial ang mga mata at ilang sandali pa ay bigla naman nitong ibinaling sa lalakeng katabi niya ang paningin kasabay ng pagkakahawak nito sa may baba ng siko nito. "Kuya, aaply lang naman siya bilang janitress- walang mawawala kung i-promote natin siya and besides, nalate lang siya cause she helped me, nagkasugat pa ang kamay niya para matulungan lang ako."
Hindi ako makapagsalita at nanatili lamang nakaestatwa, hindi ko alam kung ano ang dapat na maging reaksiyon sa sinabi ng babae. Bahagya pa akong nahihiya na kinakabahan na ewan dahil sa gilid ng mga mata ko ay nahahagip nito ang nanlilisik na tingin ng nasa gilid kong si Ms. Jovial.
"Ok then." walang emosiyong aniya ng lalake na bagaman ay walang nabago sa reaksiyon sa mukha ko ay ay malaki naman ang epekto sa nararamdaman ko. Sobrang saya ko, hindi ko lang mailabas dahil sa nagmamasid na mga tingin nitong nasa gilid ko. "Your hired, Ms. Take this second chance and opportunity as my thank you for what you did to my li'l co'z." habang sinasabi ang mga katagang iyon ay gano'n parin ang blanko niyang mukha, naiintindihan ko naman kung ba't gano'n siya, siguro dahil hindi naman big deal sa kaniya ang trabahong ito dahil janitress lang naman ang papasukin ko. Pero hindi porket gano'n iyon sa kaniya ay gano'n narin ang sa 'kin.
Sa totoo lang sa mga oras na ito ay sobrang saya ko, may bagong trabaho lang naman ako at ang masaya pa du'n ay saturday lang ang pasok kaya hindi sagabal sa nalalapit kong pag-aaral.
"Thank you po Sir, Ma'am," pasasalamat ko sa dalawang mag-pinsang nasa harap ko. "Gano'n narin po sa iyo Ms. Jovial." nagbaling ako ng tingin kay Ms. Jovial at hindi maitagong saya'ng nagpasalamat.
"Your welcome, Ms. Del Rey. By the way, you can start your work tommorow Saturday." napipilitan paring tugon ni Ms. Jovial.
"Opo, darating po ako ng maaga, hindi na po talaga ako malelate, promise po." masayang at mabilis na sagot ko naman. Sa pagkakasabi ko ng mga huling kataga ay kasabay niyon ang pagpapakita at pagtataas ko ng naninindigang palad para maipangakong hindi na talaga ako male-late. "Thank you po ulit sa inyo." masayang pasasalamat ko sabay tungo sa dalawa.
"Your welcome, thank you din ulit kanina. Congrats to your new job then Ms. Del Rey, Ms. Jovial ikaw na ang bahala sa kaniya. Good luck." aniya at pagkatapos ko naman itong gantihan ng ngiti ay tsaka naman na ito bumaling sa pinsan nitong boss ni Ms. Jovial. "I'll go ahead kuya, maybe my friends are already waiting for me." paalam nito sa lalake at nagbeso pa muna sila bago kami nito talikuran.
"I'll go ahead too." blanko parin ang kaniyang mukha ng sabihin niya ang huling salitang iyon pagkatapos ay tinalikuran na rin kami.
Sinundan pa muna namin ito ng tingin at ng makalayo-layo na nga ito ay tsaka ko naman marahang ibinaling ang paningin ko sa nasa kabilang gilid kong si Ms. Jovial.
"You can go, start your work tommorow and come here at time, and don't forget AT THE RIGHT TIME." may kalakasan pa talaga ang pagkakasabi niya sa huling salita na para bang nagbabanta. "Kahit sino mababa man o mataas ang estado ng trabaho, basta kasama sa pamamalakad ko ay dapat na sumusunod sa kung ano ang pamamaraan ko rito, maliwanag?!"
"O-Opo! Ms. Jovial."
"Kung hindi mo naitatanong, nagustuhan ko ang paraan ng pagtawag mo sa pangalan ko at kahit papano'y mayroon naman akong nagustuhan sa iyo bilang trabahador dito."
"S-Salamat po."
"Hala, makakaalis kana,nbukas kana lamang bumalik at simulan ang trabaho mo."
"Opo, salamat po ulit Ms. Jovial."
Pilit niya lamang akong tinanguan pagkatapos ay nilayasan na rin ako.
'Panibagong trabaho! Sobrang saya ko!'
Masayang masaya akong nakauwi ng bahay at naabutan ko namang naglilinis ng bahay si Nanay.
"Hello Nay!" masayang bati ko at lumapit sa kaniya't marahang nagmano. "Ako nalang po ang gagawa nito Nay, alam ko namang pagod kayo diba? Kaya imbis na magpakapagod ay magpahinga nalang kayo Nay." marahan kong kinuha sa kanang kamay niya ang lawisan at sa kaliwang kamay naman ang pamunas.
"Anak, hindi lang naman ako ang pagod sa ating dalawa. Pagod ka rin at kailangan mong magpahinga, kaya akin na 'yang mga 'yan at magpahinga kana." pilit niyang inaagaw sa 'kin ang kaninang kinuha ko sa mga kamay niya pero hindi ko iyon ibinigay at inikot lang ito papunta sa likuran ko.
"Pero mas kailangan niyong magpahinga, 'wag niyo na 'kong alalahanin dahil malakas pa ang katawan kong 'to."
"Sinasabi mo bang ang katawan ko ay hindi na?"
"Hindi naman sa gano'n Nay, ang ibig kong sabihin masasayang lang 'yang lakas niyo sa mga bagay na kaya namang gawin o trabahuhin ng iba, kaya mahiga na lamang kayo at magpahinga." tugon ko naman at pagkatapos ay magalang siyang inalalayan sa kabila nitong siko. "Hatid ko na kayo sa kwarto para naman makapagpahinga kayo, gigisingin ko na lamang kayo 'pag nakaluto na 'ko mamaya pagkagtapos kong maglinis. Maliwanag ba 'yun Nay?" nakangiting biro ko pa.
"Ano pa nga ba naman ang magagawa ko, e wala kong laban sa iyo."
Pagkatapos ko itong maihatid sa kwarto ay tsaka ko naman ipinagpatuloy ang kaninang pinagkakaabalahan nito.
Ilang sandali pa ang nakalipas ay masaya kong natapos ang lahat ng gawaing-bahay kaya naman matapos kong makapagpahinga ng kahit ilang minuto ay tsaka ko naman sinimulang magluto para sa aming hapunan.
Kahit pa sobrang dami kong ginawa simula pagkadating ko ay hindi ko parin maramdamang sobrang pagod ko dahil natapos ko ang lahat ng ito ng hindi nawawala ang masayang emosyon na nararamdaman ko, hindi na 'ko magtataka kung bunga ito ng kanina, sobrang saya sa pakiramdam na may bago nanaman akong trabaho.
Baga man hindi ko pa natitikman ang luto ko ay sigurado na 'kong masarap ito, kampante na ko sa lasang kalalabasan nito dahil maliban sa masaya 'ko ngayon ay may halong pagmamahal 'tong luto ko. Ika nga nila, 'pag sinasabayan at hinahaluan mo ng pagmamahal ay kahit anong ulam pa ang lutuin mo ay awtomatikong sasarap.
At naniniwala ako sa mga ika nilang iyon, matagal ko ng nakahiligan ang pagluluto at iyon rin ang nakapagpapatanggal ng stress ko sa t'wing pagod ako sa buong araw na trabaho ko.
'Pag maaga akong nakakauwi galing trabaho ay hindi agad sa kama ang bagsak ko, kun'di sa kusina at sinisimulan ng magluto, gano'n ang stress reliever ko.
Masaya naming pinagsaluhan ni 'Nay ang luto ko at hindi na kailangang tanungin pa kung nasarapan ang Nanay ko sa luto ko dahil kahit naman tuyo lang ang ilapag ko sa hapag ay masasarapan ito.
"'Nay may good news nga pala ako." mahihimigan ang saya ko sa tono palang ng pananalita ko ang sobrang saya na namumutawi ngayon sa sistema ko.
Hindi na talaga maiiwasan iyon lalo na kung bagong trabaho ang swerteng lumalapit sa 'kin.
"Mm, ano iyon anak?" kaunting ngiti lang ang iginawad niya pero sapat na rin iyon para maramdaman kong masaya siya para sa 'kin kahit hindi pa man din niya alam kung tungkol saan ito.
"May bagong trabaho na po ako!" sobrang sayang sigaw ko kasabay ng pagtaas ng kutsaritang nasa isang kamay ko habang tinidor naman sa isang kamay ko pa.
Sobrang saya ko pero nabitin din kaagad iyon ng tingnan ko siyang hindi masaya ang mukha pero hindi din galit ang mukha, sa madaling salita ay wala itong naging reaksiyon sa masayang balitang inihayag ko.