Chapter 1: Photograph
Madaling-araw na at wala pa din akong tulog. Mamatay-matay ako dito kaka-edit para sa Documentary ng Kasal ng Pamilyang Trono. Si Mama kasi, kung kani-kanino na ako nirerecommend 'e marami pa akong pending works.
Uminom muna ako ng kape bago ipagpatuloy ang pag-eedit ko. Hayop, lutang na lutang na ako sa totoo lang.
Tumayo ako at naglakad patungo sa banyo. Binuksan ko ang faucet sa lababo at inipon ang tubig sa dalawa kong kamay atsaka ipinunas sa mukha at braso ko. I need to feel alive. I looked at myself in the mirror, tangina, sabog na sabog na ako.
Bumalik na ako sa working area ko kung saan sobrang kalat at wala kang makikitang dumi. Umupo na ako dito at ipinagpatuloy ang finishing touch ko sa Video.
I pressed the Save icon, at dahil medyo malaki ang file nito ay matatagalan pa ang pagse-save nito, kaya naman humiga na ako at talagang babagsak na ang katawan ko.
Tinitigan ko ang mga pader sa silid ko at nakitang punung-puno ito ng Art Works at edited images. Sobrang dami ko na palang nagawa. Well, this is my passion after all.
Tinitigan ko naman ang malaking sign sa kalagitnaan ng kwarto ko na "PhotoArts". 'Yon ang pangalan ng Facebook Page ko. Hayst, medyo malayo na rin ang narating ng FB Page na ito.
"The things I do for money" I said. I wouldn't be good at this if it weren't for money.
I'm a working student and yes, I hate being one. Who wants to work anyway? Being a student in the day and working in the night is the worst.
This is literally the kind of life that I wouldn't wish to have. How could the others be so lucky? Ugh.
Welp, kahit naman anong pagrereklamo ang gawin ko wala ring magbabago. I'll just complete my 4 hours of sleep.
--
"Wake up Marzia!" Sigaw ni Marco.
Geez, that annoying voice! Tuwing umaga na lang nangbubulabog. Marco is my damn bitch brother.
"Oo na!" Sabi ko at tumayo na. "Let's start this shit." I started my 5 minute ligo routine, 2 minute na bihis at ayos, at 3 minute na kain. A complete 10 minute routine! Bumalik naman ako sa kwarto habang nagmamadali. Late na naman ako. 15 minutes na lang at magsisimula na ang klase.
Binuksan ko ang computer ko at nagulat ng makita ang nakasaad dito.
'The FILE has been DELETED SUCCESSFULLY'
"PU-TANG-INA" I think I skipped a single beat in my heart.
My name is Marzia Cruz and now signing off as a Psycho Editor.
Natulala na lamang ako sa isang tabi. Bilang isang editor, ito na yata ang pinakamasakit na nangyari sa buhay ko. Tangina, nakakadepress. Kung pwede ko lang ibalik yung kahapon ginawa ko na.
I will waste no time. I check kung ma'y backup pa. I smirk as I saw this 3GB File, I copied and paste it in my flash drive. Binuksan ko ang File at maayos naman ito katulad ng dati ngunit napansin ko na nawala ang Finishing touch ko kahapon. Ugh, I need to remake the end again. I'll just finish this in school.
Dinala ko na ang laptop at flash drive ko. Nagmadali naman akong bumaba para mag-bike. Iniwanan na naman ako ni Marco, hayst di na ako nasanay.
Aftter 10 minutes nakarating na rin ako sa school. Well, hindi naman ganun kalayo ito, mga 6 na kanto lang naman.
I heard the bell rang, shit! Nasa parking area palang ako. Nagmadali na ako patungo sa gate. Napakamalas ko naman at narito ang guard. Pilit kong iniwasan ang mga tingin niya ngunit talagang pinagtama kami ng tadhana. Sapol pa at ng pagkalingon ko ay nakatitig na siya sa akin.
"Marzia ha! Bingong-bingo ka na sa'king bata ka."
"Mang Kulas, hehe." Sinenyasan niya na lamang ako na pumasok na. Nginitian ko naman siya bilang pasasalamat. Hindi na ito bago sa kanya, halos araw-araw naman akong late.
I checked the schedule at malas pa dahil ang unang subject ay Math. Hindi dahil sa subject kundi dahil sa matapang naming maestra.
Saktong-sakto pa at ng pagkarating ko sa bungad ng pintuan ay narito na ang guro. Hayst, kapag nga naman minamalas.
Ang lahat ng kaklase ko ay nakatitig sa akin at ang iba naman ay walang pakialam. Di na talaga sila nasanay sa akin? Ilang beses ko pa ba dapat itong ulitin?
Well, back to reality, nagkatitigan kami ngayon ng aking maestra. Shit, things are about to get real.
"Ma'am maligayang araw po, May I come in?" I said in a very smooth tone.
"Yes you may, " She said. Yes, parang wala ata siyang parusa para sa akin?
Uupo na sana ako ng muli siyang magsalita. "and please remain standing at the back." She said in her usual cold tone. Wait lang, parang napahiya ata ako dun ah. Ang hilig niya talagang mamahiya ng estudyante.
Hinampas ko naman ng dalawang palad ko ang lamesa. Syempre, mahina lang, nais ko lamang iparating ang inis at galit ko sa kanya.
Tumungo na ako sa likod at tumayo, baka kung ano pang masabi niya.
"In these lessons, we will look at how to evaluate simple logarithmic functions and solve for x in logarithmic functions. Since napag-aralan niyo na ito last year, who wants to solve this set of equations?"
No one raise their hands, is this the First Section? Ew. I don't belong here, I belong in a higher one. At dahil nagyabang na rin naman ako, ako na ang nagkaroon ng gana na tumaas ang kamay.
Hindi agad ako tinawag ni maestra kundi nagbakasakali pa siyang ma'y ibang gustong sumagot. At dahil wala, tinawag niya ako at napangisi naman ako dahil dito.
Lumapit ako sa whiteboard at kinuha kay maestra ang marker. Nagsimula akong magsagot and after a minute ay natapos din. She checked my answers at tama lahat ng ito. And that's how you do it, bitches. This, my bitch friend, is how you can slay your fucking teacher.
Umupo na ako ngunit masama pa rin ang tingin ni maestra sa akin. Umub-ob ako sa aking silya and took a nap. I need some editing skills to do later. I won't waste no time listening to this bitch, mind as well took a nap.
--
Nagising na lamang ako sa ingay ng mga kaklase ko. It must be recess kaya pilit akong tumayo. Napahikab pa ako atsaka kinuha ang gamit ko. Nagtungo ako sa library at pumunta sa pinakasulok kung saan wala kang makikitang tao.
Walang pwedeng maka-alam nito. Ang weird naman diba kung sa school ka ba naman gumagawa ng himala, I mean editing stuffs.
Binuksan ko na ang laptop ko and I clicked my Photoshop Tool, but I frown as soon as I saw that this has a low quality standard. Just ew. How could I forget about that?! Hindi updated ito katulad ng sa computer ko. Putangina, I can't edit this using that shit.
Hayst, I have no choice, wala namang mas magaling sa aking mag-edit dito kundi ako lang. I bet they don't even know how to manipulate images in just a click in their hands.
I decided na panoorin muna ang Video bago ipagpatuloy ang pag-eedit.
Bakit ba naman kasi nalutang pa ako kahapon, eh halos mag-palpitate na ako kakainom ng kape.
"That's some mad editing skills." I looked at the one who spoke, he smirked at me but I glared at him.
I turned the laptop away from him. He must not know that i've been the one editing the Wedding of Trono's. Kaibigan niya pa naman ang shit na anak ng Trono.
"Your also a photoshopper right?" He asked. Isang echosera din pala ang rich kid na 'to.
Meet Spencer Diaz, he's a damn bitch at editing as well. Kung sinumang makakatalo sa akin, wala pa ring makakatalo sa akin.
"Isn't that obvious?"
"Yeah, I heard alot of rumors about you. Are you really the one who edited---" I cut his sentence off, ang ingay niya masyado.
"Give me your laptop." He look at me first na para bang nagdadalawang isip pa kung ibibigay niya ba o hindi. Pero dahil cute ako, ibinigay niya rin ito sa akin.
Well, napag-isipisip ko lang naman na dahil isa rin siyang dakilang editor, imposibleng wala siyang Updated na Photoshop Tool lalo na't mayaman pa siya. Binuksan ko ang laptop niya and I smirked dahil tama nga ang hinala ko. Hindi lahat ng hinala ay mali, indenial ka lang.
"May I sit beside you?" Tanong niya ngunit di ko siya pinansin dahil ayokong ma'y nagmamasid sa ginagawa ko. Nakakailang kaya! Pero ramdam ko na umupo nga siya sa tabi ko.
"Wait. So between us, ikaw pala ang pinili ni Mrs. Trono. And that means your at the Wedding, so ikaw ba talaga ang nag-edit-----" I stand up and took all the things in the table including his laptop. Still, sinundan niya pa rin ako.
"Don't you have other things to garble?"
"Ma'y kailangan pa akong ayusin sa file namin and because your using my laptop, can I borrow yours?" He asked at ibinigay ko nga ang laptop ko. I have no choice anyway.
"Give it to me after school." Sabi ko.
"Sure" He said and smirk. That's kinda nasty and I like it. I'm really just kidding.
--
It's already lunch time at wala akong balak kumain. I've been doing this thrice a week maybe or more? Unti-unti ko na atang pinapatay ang sarili ko.
Kaharap ko ngayon ang laptop ni Spencer at talagang humanga ako sa kanya. He really spent money to unlock all this exclusive features. At syempre di ko naman maiwasang hindi buklatin ang mga files niya and I can really tell that he's good at this.
I mean, still I'm the best.
"Marzia Cruz! You're in a big trouble now! Hinahanap ka ni Felix!" Saad ni Jian at nilapitan ako.
Meet Jian Velasquez, my only begotten friend. He is the closest human being in my life. I dont know how but it just happened. Even devils have bestfriends too.
"NANI?!"
"Wag mo nga ilabas yang pagka-otaku mo ngayon!"
"Eh bakit ba?!" Sabi ko at inirapan siya.
"Don't you know anything about the issue?!"
"NANI?!"
"Marzia! Puro ka NANI yan lang naman alam mo!" Ouch lang ha. Bwisit talaga 'tong si Jian.
"Whatever."
"Yung picture kasi!"
"Just buy me foods, Jian." I said and faced the laptop pero rinig ko pa rin ang pagbuntong-hininga niya. Mukha namang sinunod niya ang utos ko, hehe. Makakalibre na naman.
I just continued editing this shit at patapos na ito. Konting kembot na lang hayst. All this shit will be paid off anyway. Minutes passed at natapos na rin ako. This time, I made sure na nai-save ko ito.
I can't afford to lose this anymore.
As soon as tumingala ako para makita si Jian ay ang pagbungad ng isang hambog na nagngangalang Felix sa pintuan. Agad akong hinila ni Jian patayo at tatakbo na sana siya ng alisin ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko.
"Jian! Bakla ka ba?"
"Balakajan!" singhal niya. Iniabot niya na lamang sakin ang all time favorite ko na cup noodles at softdrink.
Ulcer is real, baby.
"Hey! Marzia Cruz! Don't you dare hide from me!" Nilingon ko naman ang nagsalita. Magkasalubong na magkasalubong ang kanyang mga kilay habang naka-titig sa akin. He is what I expected. Nilapitan niya ako, as in sobrang lapit at hinarap ko siya.
"Ano bang kailangan mo?" I said. Tinulak ko naman siya palayo. Kung hindi lang siguro ako babae ay kanina pa niya akong nasapak.
"Pare distansya naman, tom---babae 'yan." Sabi ni Jian at humarap kay Felix. Siniko ko naman si Jian, tarantado.
"You made me look like a fool! Gusto mo talaga akong siraan kay Stacey? Are you really that desperate enough?!" Bigla akong kinabahan, tila ba binubulungan ako ng konsensya ko.
"Ano bang sinasabi mo?" He took his phone and flashed the photo to me.
Ipinakita niya sa'kin ang picture niya at ng isang babae na magkahalikan sa isang madilim na parte ng event. It's more like a silhouette pero visible ang mukha ni Felix from afar.
It's obvious na hindi ang girlfriend niya ang kahalikan niya. Hindi naman gaanong mahaba ang buhok ni Stacey kumpara sa babaeng nasa picture.
"Alam mo, sa sobrang galing mo mag-photoshopped ang dami mong napaniwalang tao! Isa ka ngang dakilang photoshopper!" Sabi niya sa sarkastikong paraan. "Bakit mo 'to nagawa?"
"How could you accuse someone who's just great at photoshopping? What if Stacey herself is great at photoshopping? Then, would you believe it's her who photoshopped it?" Now, he's really confused. "Oh Felix, you really just don't know what your saying, don't you?"
"I know exactly what am I saying, Marzia. It seems that someone already won the Oscars, would you give yourself a praise my dear?" He said sarcastically.
"You're the only Senior High School student photographer in my parents wedding, Marzia."
"So what? It doesn't---" He cut me off.
"Or maybe someone paid you. Well, that's realistic enough. I heard mahirap lang kayo, and for sure you did this for money. You really did a great Job!" sambit niya at napatulala ako. "Tama ba?"
"Wala kang karapatan para pagsabihan siya ng ganyan! You are the SC President but you don't act like one!" sabi ni Jian at kitang-kita ko ang galit sa mukha niya.
"Woah dude, coming from the SC Secretary who's smoking at the back of our school? I'm not stupid Jian." Sabi niya at napangisi. Gulat naman akong napatingin kay Jian.
"You won't get away with this, Marzia Cruz."
"I believe I already did, Felix Trono."
Tumalikod na ako at wala nang nasabi pa, but indeed, I was there.